กล่องเวลา 11: โคมลอย

            เวลานี้ค่ำแล้ว อากาศค่อนข้างเย็น ทว่าชาวบ้านจำนวนมากยังทยอยเข้ามาในวัดไม่ขาดสาย คนนุ่งขาวห่มขาวทั้งหัวหงอกหัวดำเดินขวักไขว่ไปมาเต็มลาน เครื่องขยายเสียงตามจุดต่างๆถ่ายทอดบทเพลงไพเราะจากวงดนตรีไทยขับกล่อมผู้คน บรรยากาศทั่ววัดตอนนี้ครึกครื้นกว่าทุกวัน

            ซ่า เด็กชายวัยเก้าขวบวิ่งเล่นคนเดียวภายในวัด เขาตามพ่อที่เป็นบุรุษพยาบาลมาออกหน่วยพยาบาลด้วย อำเภอไกลตัวเมืองแบบนี้ชาวบ้านเป็นกันเอง ไว้วางใจได้กว่าในเมืองหลวงมาก แถมวัดนี้เขาก็ค่อนข้างคุ้นเคย เพราะพ่อมักพามาทำบุญบ่อยๆจนแทบรู้จักทุกซอกทุกมุม และพระทุกรูป

            เด็กชายตัวน้อยวิ่งไปมาทั่ววัด ก่อนจะมาหยุดยืนดูคนปล่อยโคมลอย ณ บริเวณหนึ่ง พ.ศ.นั้นยังไม่มีการห้ามปล่อยโคมไฟขึ้นฟ้าเหมือนปัจจุบัน งานสำคัญแบบนี้คณะศรัทธาที่มาร่วมงานจึงพากันจุดโคมส่งขึ้นฟ้าเพื่อบูชาพระรัตนตรัยกันอย่างอิสระ

            ระหว่างอยู่ในงาน ซ่าได้ยินคนคุยกันปากต่อปากว่าโคมลอยที่ปล่อยไปจะลอยขึ้นไปเรียงตัวกันเป็นรูปพญานาคบนท้องฟ้า ซึ่งเรื่องพญานาคเป็นจุดเด่นหนึ่งของวัดนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เขาเองถึงยังเด็กแต่ก็รู้อยู่พอควรเหมือนกัน หลายคนพยายามหาด้วยว่าโคมแต่ละลูกที่ปล่อยออกไปนั้นมีเชือกเส้นบางผูกอยู่หรือเปล่า ไม่อย่างนั้นทำไมถึงลอยไปต่อตัวเป็นพญานาคได้ ทว่าท้ายที่สุดเด็กชายก็ไม่ได้ข้อสรุป ว่าจริงๆมีเชือกร้อยอยู่กับโคมลูกต่างๆไหม เขาลองไปยืนดูครอบครัวหนึ่งปล่อยโคมใกล้ๆ พยายามเพิ่งตาแล้วก็ไม่เห็นจะมีเชือกสักเส้นมัดอยู่กับโคมเลย หรือเชือกมันจะบางมากจนไม่สามารถเห็นได้กันนะ? เขาทำเพียงครุ่นคิดในใจ

            เด็กชายยืนมองคนนั้นคนนี้อยู่สักพัก เมื่อไม่เห็นว่ามีอะไรน่าสนใจให้ดูแล้วก็ผละจากมา สองขาเล็กแต่แข็งแรงวิ่งวนกลับมาที่ลานด้านหนึ่งของวัดอีกครั้ง ตอนนั้นเขาไม่รู้จะทำอะไรต่อดี หันซ้ายหันขวา ทันใดสายตาก็ไปสะดุดกับโคมไฟหลายดวงที่ค่อยๆลอยเรียงกันเป็นสายขึ้นฟ้าราวกับมีอะไรจัดสรร ซ่าชะงัก จ้องดูด้วยความสนอกสนใจ พวกมันลอยเรียงตามกันค่อนข้างเป็นระเบียบมาก

            ดวงตากลมคู่เล็กจับอยู่ที่ภาพนั้นครู่หนึ่ง ก่อนจะเลื่อนระดับสายตาขึ้นไป ขึ้นไปเรื่อยๆ ตามเส้นทางที่โคมไฟสายนั้นลอยไป ด้วยความที่วัดนี้เป็นวัดป่า ต้นไม้ค่อนข้างมาก บางครั้งสายตาก็ถูกกิ่งก้านสาขาอันร่มรื่นบดบังทัศนียภาพจนเขาจำเป็นต้องย้ายจุดมอง ซ่าเดินไปตามทิศทางที่เห็นโคมพากันลอยไป จากก่อนหน้าจนถึงตอนนี้ เขายังไม่เห็นว่ามันจะเรียงต่อตัวกันเป็นรูปพญานาคตรงไหน สองขาเล็กเดินต่อมาอีกราวสิบก้าว ในที่สุดก็พบบริเวณหนึ่งที่กิ่งก้านสาขาของไม้ใหญ่แผ่มาไม่ถึง และตรงนั้น ภาพหัวพญานาคขนาดมหึมาก็ปรากฏต่อสายตา เด็กชายจ้องแล้วจ้องอีกกระทั่งแน่ใจ เพิ่งเจอว่าโคมลอยมาเรียงเป็นหัวพญานาคที่จุดนี้ และมีโคมอีกจำนวนมากเรียงเป็นสองสายต่อส่วนหัวยาวออกไปเป็นลำตัวขนาดใหญ่ชนิดหาปลายห่างไม่เจอ