บทที่ 10...2/3
“คุณรู้ได้ยังไง” ปรานต์เริ่มหัวเราะ รู้สึกมึนหัวเหมือนเมา
แต่จอมขวัญคงอาการหนักกว่าเพราะจู่ๆ เธอกลับคว้ากอดแล้วจ้องหน้า ชายหนุ่มพยายามยืนนิ่งๆ แต่แล้วในวินาทีที่ไม่คิดนั้น มือบางก็ยกขึ้นมาคว้าท้ายทอยของชายหนุ่ม ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากขึ้นมาประกบริมฝีปากของอีกฝ่ายแล้วไม่ขยับ แต่กลับทำหน้านิ่วคิ้วขมวด ก่อนจะปล่อยมือจากท้ายทอยของปรานต์แล้วขยับใบหน้าห่างออกมา
“ไม่เห็นฟินอย่างที่เคยอ่านในนิยายเลย” เธอบ่นอย่างผิดหวัง
ปรานต์ยิ้มกว้างไม่รู้ตัวแล้วว่าเพราะมันน่าตลกหรือเพราะฤทธิ์ยากันแน่ แต่จอมขวัญในเวลานี้ช่างน่ารักจนชายหนุ่มลืมตัวยื่นนิ้วไปบีบแก้มนุ่มเบาๆ
“ผมก็เป็นก็ผู้ชายนะ”
จอมขวัญยังมองปรานต์เหมือนเห็นปัญหายากๆ ที่อยากหาคำตอบให้พบ ปรานต์ใช้สติในเฮือกสุดท้ายที่เขาจะมีได้คว้ามือจอมขวัญให้เข้าไปในห้องเพื่อจะล็อค แล้วเขามาอยู่ข้างนอก หากอยู่ห่างกันเสีย ฤทธิ์ยาหมดเมื่อไหร่เราค่อยมาเจอหน้ากันจะดีกว่า เขาดันเธอเขาไปดึงประตูเพื่อจะกั้นเราสองคนไว้ แต่มือบางกลับคว้ามือหนาแล้วกลายเป็นว่าล้มลงกับเตียงอย่างไม่ได้ตั้งใจกันทั้งคู่
ปรานต์ก็ลืมไปว่าเตียงห่างจากประตูเพียงนิดเดียวเพราะทุกตารางนิ้วบนเรือถูกใช้จัดวางสิ่งต่างๆ อย่างจำกัด ร่างบางทาบทับร่างหนาไว้แล้วยิ้มเหมือนเห็นบางอย่างที่ชอบใจ นิ้วเล็กๆ จิ้มลงที่แก้มของปรานต์แล้วก้มหอมเบาๆ
ชายหนุ่มนอนนิ่ง พยายามทำตัวเป็นหิน แต่จอมขวัญทำเหมือนไม้เลื้อยและยั่วยวนเขาอย่างไม่รู้ตัว!
เธอสะบัดผมที่ปรกแก้มแล้วยิ้มหวาน แล้วก่อนที่เขาจะทันได้ตั้งตัวมือเย็นๆ ของเธอก็ประคองแก้มของเขาไว้แล้วก้มลงมาแนบจูบนิ่งๆ แบบไม่ขยับริมฝีปาก แต่ลมหายใจของเธอที่ผะผ่าวอยู่ข้างแก้มของเขาทำให้หลายๆ สิ่งที่เขาห้ามตัวเองไว้ราวกับกำแพงได้ทลายลงในพริบตา
“ไม่เห็นมีอะไรเลย ทำไมถึงชอบจูบกัน” จอมขวัญบ่นพึมพำใกล้ๆ ริมฝีปากของปรานต์
ร่างอ่อนแอ้นขยับจะลุก แต่กลับถูกดันกลับให้นอนลงแล้วเป็นฝ่ายถูกปรานต์ทาบทับ เรียวปากหนากดแนบเรียวปากบางราวกับหักห้ามตัวเองเป็นครั้งสุดท้าย แต่เขากลับพ่ายแพ้ต่อสายตาและริมฝีปากนุ่มที่เขาแนบชิด ชายหนุ่มอ้าปากเพื่อดูดเม้มเรียวปากที่เขาอยากกลืนกิน จนยั้งตัวยั้งใจไว้ไม่ได้อีกแล้ว จอมขวัญขยับปากตามอย่างไม่แน่ใจ แต่เหมือนทุกอย่างเกิดขึ้นเองโดยที่เธอทำทุกอย่างตามความรู้สึกและอารมณ์ที่ร้อนเร่าอยู่ข้างใน มือบางลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังกว้างราวกับกำลังเลียนแบบเขาที่กำลังทำแบบเดียวกัน เธอรู้สึกอยากแนบชิดเขาให้มากกว่านี้ ความรู้สึกที่ลุ่มลึกซับซ้อน ทว่าเย้ายวนแบบนี้เรียกว่าอะไร สิ่งที่เกิดขึ้นอยู่นี้เป็นความฝันหรือว่าความจริงเธอยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำ
เธอกำที่ชายเสื้อกล้ามกำลังจะถอดออก แต่มือหาของปรานต์กลับจับไว้ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยไฟร้อนเร่าไม่ต่างจากเธอ ทว่ายังมีความลังเล แต่เป็นเธอที่ดึงมือเขาออกแล้ว ถอดเสื้อกล้ามออกแล้วคว้าคอเขาไว้แล้วยื่นหน้าเข้าไปจูบริมฝีปากที่เธอไม่นึกมาก่อนว่าจะโหยหาถึงปานนี้ ปรานต์หายใจลึกๆ พยายามจะหยุดแต่ริมฝีปากนุ่มที่แนบชิดแล้วบดเบียดทำให้ริมฝีปากของเขาขยับอย่างไม่อาจควบคุมได้ ราวกับเพลิงที่ถูกราดด้วยน้ำมันแทนที่จะเป็นน้ำ อารมณ์ที่ถูกกระตุ้นด้วยสารบางอย่างทำให้ทั้งคู่ไม่อาจหยุดอะไรได้อีกแล้ว
ปรานต์แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองออก แต่เมื่อไม่ทันใจเขาก็กระชากจนกระดุมเสื้อหลุดกระเด็นเผยให้เห็นอกหนาเปล่าเปลือยที่เลื่อนไปแนบชิดอกนุ่มของหญิงสาวที่ยังคลุมทับด้วยบราเซีย
มันคือจูบแรกที่ลึกล้ำของเธอ
ความรู้สึกหวามไหวที่ท้องทำให้เธอบิดร่างราวกับอยากแนบชิดปรานต์ให้มากกว่านี้ อยากเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายเขา ปรานต์ได้ยินเสียงครางเบาๆ จากจอมขวัญยิ่งเร้าอารมณ์
ร่างอุ่นใต้ร่างของเขาบิดเร่าขยับขึ้นราวกับต้องการให้สัมผัสจากริมฝีปากและปลายนิ้วของเขาปรนเปรอ ของเธอให้มากกว่านี้
จอมขวัญหายใจหอบระคนคราง รู้สึกละอายพอๆ กับสุขสมไม่อาจสลัดปรานต์ออกไป เธอต้องการให้เขาทำอะไรก็ได้บนร่างของเธอเพื่อให้สิ่งที่เย้ายวนในตัวได้ปลดปล่อยออกมา
สติของเขาปลิวหายไปพร้อมกับเสียงครางระรวยและและเสียงหอบของจอมขวัญแล้ว
ชายหนุ่มเลื่อนมือลงไปที่กางเกงเลผ้าพลิ้วที่มัดปมไว้แน่นที่บั้นเอวของจอมขวัญ จอมขวัญรู้สึกในทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับร่างกายตัวเอง แต่ไม่อาจมีสมาธิกับอะไรได้สักอย่าง เธอดื่มด่ำกับความหฤหรรษ์จากริมฝีปากที่เขามอบให้ และความรู้สึกที่หน้าท้องช่างวาบหวิวชวนกรีดร้องด้วยความกลัวพอๆ กับความอยากรู้ ความเย็นของผิวกายที่ขาทำให้หญิงสาวรู้ว่ากางเกงเลได้ถูกชายหนุ่มเลื่อนหลุดออกไปจากปลายเท้า
หญิงสาวหอบระคนสั่นเบาๆ เพราะมันใกล้กับสิ่งที่เธอไม่ให้ใครล่วงล้ำหรือใกล้ถึงเพียงนี้มาก่อน
สติสุดท้ายของปรานต์ทำให้เขายันแขนคล่อมร่างมองจอมขวัญ ร่างกายของเขาพร้อมสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิง แต่เธอพร้อมจะเดินทางไปสู่ความสัมพันธ์แบบนั้นกับเขาหรือเปล่า จอมขวัญยังคงพร่างพราย ทว่าพอปรานต์นิ่งงันก็เหมือนเธอถูกกระชากบางอย่างที่ต้องการไป หญิงสาววาดแขนขึ้นไปคล้องคอของเขาแล้วป้ายจูบที่ใบหน้าของชายหนุ่มก่อนเลื่อนมาเรื่อยๆ จนกระทั่งกดจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากของเขา
จอมขวัญตกใจขยับขาเบียดกันในตอนแรก
ทำให้รู้ว่าที่ส่วนนี้ไม่เคยผ่านชายใดมาก่อน เขาชะงักมองใบหน้าที่ล้อมไปด้วยผมที่กำลังยุ่งเหยิง ภายในใจของเขาปั่นป่วน เขาหยุดตัวเองไม่ได้เหมือนกับเธอ
จอมขวัญเกลือกกลิ้งใบหน้ากับหมอนเมื่อ
เธอแอ่นตัวอย่างไม่รู้ตัว
ปรานต์ขยับห่างออกมาเพียงเพื่อจะเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกไปจนร่างกายเปลือยเปล่า
ร่างบางกระตุกซ้ำๆ
เขาชันเข่าแล้วชะโงกมาจูบริมฝีปากที่บวมเป่งเมื่อเลื่อน
ดวงตาของหญิงสาวเป็นหวานล้ำพร่างพรายเมื่อร่างกายของเธอขยับตามเขา
เสียงครางของเธอทำให้เธอซบหน้ากับอกหนา ไม่รู้แล้วว่าทำแบบนี้ได้ไหม เราทำแบบนี้กันได้หรือเปล่า ที่เธอรู้มีเพียงร่างกายต้องการสิ่งเหล่านี้ อยากได้มากกว่านี้จนไม่กล้าเอ่ยออกไป เธอกลายเป็นผู้หญิงที่ชอบสิ่งเหล่านี้และคว้าผู้ชายมาจูบได้อย่างไร
ทำให้เธอสุขเปี่ยมล้น
เธอเหนื่อยล้าแต่ไม่อยากหยุด เธอรู้สึกเพลียเพราะการสอดประสานที่ยาวนาน แต่ไม่อยากหลับตาลง เธออยากไปให้สุดทาง อยากรู้ว่าความสุขนี้จะไปสุดที่ตรงไหน เธอครางเบาๆ แล้วกอดเอวของเขาไว้
ตอนนี้เธอได้สิ่งที่ต้องการแล้ว
ปรานต์
แล้วนอนลงข้างๆ แขนของเขาเลื่อนไปรองคอของหญิงสาว แล้วรั้งร่างอุ่นที่เป็นของเขาทั้งหมดเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขน ไม่ใช่เธอที่เป็นของเขาแล้ว เขาเองก็เป็นของเธอแล้วเช่นกัน ใครก็ตามที่วางยาเราสองคนจะต้องได้รับโทษอย่างสาสม
แต่มันไม่ใช่เรื่องคืนเดียวที่ผ่านไปได้ง่ายๆ เขาต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ทำลงไป การแต่งงานที่พ่อต้องการจะเกิดขึ้นอย่างแน่นอนแล้ว แม้ว่าพอตื่นขึ้นมา จอมขวัญคงไม่ให้ความร่วมมือกับเขาก็ตาม เธอคงหนีเขาไปไหนไม่ได้อีกแล้ว
ขอเซนเซอร์บางเนื้อหาที่นิยายเรื่องนี้จะถูกแบนจากบางเว็บที่โบว์โพสต์นิยายนะคะ โบว์โพสต์พร้อมกัน 6 เว็บ ไม่รู้จะโดนเว็บไหนบ้าง ถ้าไม่เซนเซอร์ในเว็บเด็กดี คงโดนแน่ๆ (โบว์เคยถูกแจ้งแบนมาแล้ว ขอไม่โดนอีกนะคะ ไม่ใช่ไม่อยากให้อ่าน)
ซ้อนกลรักเจ้าสาวมาเฟีย วางจำหน่ายใน MEB แล้วหมวด นิยายโรมานซ์ (มันจะโรมานต์ในบทที่ 10 ค่ะ เลยต้องมาอยู่หมวดนี้ ไม่แน่ใจว่าลงฉากนั้นเต็มๆ ในแต่ละเว็บจะถูกแบนไหม) โบว์ทำโปรโมชั่นราคาหนังสือเต็มๆ 329 เหลือ 149 เป็นเวลา 21 วันค่ะ โบว์จะลงให้อ่านถึงบทที่ 15 นะคะ แล้วจะหยุดอัพนิยาย
ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านนะคะ
อัมราน_บรรพตี
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 54
แสดงความคิดเห็น