บทที่ 10...3/3
ชานนงีบหลับไปเพราะความเพลียจากการเดินทาง แต่พอตื่นก็เดินไปที่ห้องพักของปรานต์เพื่อเช็คให้แน่ใจว่าเจ้านายปลอดภัย แต่ภายในห้องของปรานต์กลับเหมือนกับว่าเจ้าของห้องไม่ได้กลับเข้ามานอน ชายหนุ่มมองนาฬิกาที่ข้อมือตัวเองแล้วขมวดคิ้วเพราะตอนนี้กำลังจะตี 1 แล้ว ปรานต์ไปนอนที่ไหน ชานนเดินตามไปหาไปเรื่อยๆ พลางโทรหาปรานต์ ตอนแรกติดมีสัญญาณ แต่สักพักเหมือนเครื่องจะดับไปทำให้โทรไม่ติด บอดี้การ์ดหนุ่มชักร้อนใจ แม้ว่าที่นี่จะไม่น่ามีอันตรายเพราะคนกันเองทั้งนั้น
ศกเดินโงนเงนเหมือนเมาๆ กำลังจะเดินผ่านไป ชานนจึงรีบเดินตามแล้วคว้าแขนไว้เพื่อถามสิ่งที่เขาสงสัย
“ศกเห็นคุณปรานต์มั้ย”
“ได้ยินว่าจะออกไปขับเรือเล่นนะครับ” ศกตอบแม้จะมึนๆ เพราะเขาดื่มไปมากพอสมควรจนหลับแล้วฟื้นขึ้นมากำลังจะเดินกลับห้อง แต่วูบสุดท้ายก่อนที่จะหลับยังจำที่จารวีถามได้อยู่ “ว่าแต่คุณนนเห็นคุณจอมไหมครับ คุณรวีตามหาอยู่ แต่ตอนนี้คงไปนอนแล้วมั้ง”
ชานนพยักหน้าพอจะนึกอะไรออกบ้างแล้ว “ก่อนผมไปนอนพัก ผมเห็นคุณจอมเดินไปที่ท่าเรือนะ”
“หรือว่าคุณจอมกับคุณปรานต์จะนั่งเรือออกไปด้วยกัน” ศกแค่เดา แต่ก็ส่ายหน้าไม่มีเหตุผลอะไรที่จอมขวัญจะนั่งเรือไปกับปรานต์ ใครๆ ก็ดูออกว่าสองคนนี้ดูไม่ค่อยกินเส้นกัน
“เดี๋ยวผมไปเช็คภาพจากกล้องวงจรปิดก่อน” ชานนบอกแล้วตบไหล่ศกที่เดินเซๆ ไปทางบ้านพัก
ชานนเดินกลับเข้ามาในบ้าน แล้วเปิดห้องที่เก็บคอมพิวเตอร์ซึ่งรับสัญญาณมาจากกล้องวงจรปิดรอบบ้านตลอดไปจนถึงโรงเก็บเรือและแพหอยมุก พอเช็คกล้องไปเรื่อยๆ เขาก็ได้คำตอบ
“ไปด้วยกันจริงๆ ด้วย ถ้างั้นคงไม่ต้องตามกระมัง”
แม้ชานนจะสงสัยว่าจอมขวัญไปที่เรือของปรานต์ทำไม แต่การที่ปรานต์ตามไปก็คงมีเหตุผลที่รู้กันแค่สองคน ทว่าคนที่เดินตามปรานต์แล้วค่อยเร้นกายหายไปนั่นต่างหากทำให้เขาหัวเราะเบาๆ นิรชาคงอยากตามปรานต์ขึ้นเรือไป แต่ไม่ทันเพราะเรือออกจากฝั่งไปเสียก่อน
ชานนค่อยสบายใจเพราะถ้าปรานต์ขับเรือออกไป หากมีเรื่องไม่ชอบมาพากลคงส่งสัญญาณอะไรมาแล้ว บอดี้การ์ดหนุ่มจึงเดินกลับไปนอน คิดว่าตอนเช้าหากสองคนนั้นยังไม่กลับมา เขาจะขับเรือตามไป มีที่เดียวนั่นแหละที่ปรานต์ชอบไปนอนมองดาว
ในความฝันที่เหนื่อยและเพลียราวกับว่าเรื่องราวที่จอมขวัญคิดว่าได้ท่องไปสู่นิยายที่อ่านแล้วทำให้หน้าแดงซ่าน เธอรู้สึกราวกับเป็นตัวละครที่เคยอ่าน เรียวปากบางยิ้มเมื่อในนิยายที่เคยอ่านบรรยายว่าหญิงสาวถูกตระกองกอดไว้ในอ้อมกอดของชายหนุ่มที่ทำให้หัวใจเต้นแรง เธอขยับใบหน้าเข้าไปแนบซอกไหล่ที่น่าซบนั้น แล้วจูบเบาๆ ที่ลำคออุ่นๆ ทุกอย่างช่างเหมือนจริง ช่างเป็นความฝันที่แสนประหลาด เธออิ่มเอมและเปี่ยมสุข บางทีนิยายที่เธออ่านคงแทรกซึมเข้ามาในความฝัน เครื่องดื่มในงานที่เป็นน้ำผลไม้คงมีแอลกอฮอล์ผสมแน่ๆ ถึงทำให้เธอทั้งรู้สึกเหมือนกับฝันและมีความสุขแบบนี้
“เป็นฝันที่แปลกจัง รู้สึกเหมือนจริง บ้ามากๆ” หญิงสาวพูดพึมพำกับซอกคออุ่นๆ ของพระเอกนิยายสักเรื่องที่เธอเคยอ่าน แล้วได้เข้ามาสานความฝันที่ไม่อยากตื่น
ปรานต์รู้สึกได้ถึงริมฝีปากอุ่นซ่านของจอมขวัญ กลิ่นกายเปลือยเปล่าที่ถูกโอบล้อมอยู่ในอ้อมกอดของเขา ลำคอของเขาที่แห้งฝากเพราะจูบที่เจ้าตัวเหมือนละเมอแล้วทำลงไป
“ยัยทึ่ม น่ารักชะมัด”
เรียวปากหนายิ้มบางพลางกอดร่างอุ่นแน่นขึ้นอีกนิดพร้อมกับดึงผ้าจากไหล่มาไว้ที่ลำคอเพราะอากาศกำลังเย็น การกอดร่างเย้ายวนไว้ รวมทั้งจูบที่ลำคอเบาๆ นั้นอาจทำให้เกิดบางอย่างอีกก็ได้ คราวนี้ไม่ใช่เพราะการถูกวางยา แต่เพราะความต้องการของเขาเอง แต่เขาทำแบบนั้นไม่ได้ จอมขวัญควรพร้อมใจกับเขาเพราะตัวเอง ไม่ใช่เพราะบางอย่างที่เราทั้งคู่ได้รับสู่ร่างกายจนเกิดเหตุการณ์เลยเถิดเหมือนครั้งแรกของเราอีก
ยิ้มไปก่อนนะปรานต์ แกยังรู้ตัวล่ะสิว่าถูกยัยจอมขวัญเท ว่าแต่ใครวางยาปรานต์กับจอมขวัญนะ ไม่ใช่คฑาแน่นอน
ซ้อนกลรักเจ้าสาวมาเฟีย วางจำหน่ายใน MEB แล้วหมวด นิยายโรมานซ์ (มันจะโรมานต์ในบทที่ 10 ค่ะ เลยต้องมาอยู่หมวดนี้ ไม่แน่ใจว่าลงฉากนั้นเต็มๆ ในแต่ละเว็บจะถูกแบนไหม) โบว์ทำโปรโมชั่นราคาหนังสือเต็มๆ 329 เหลือ 149 เป็นเวลา 21 วันค่ะ โบว์จะลงให้อ่านถึงบทที่ 15 นะคะ แล้วจะหยุดอัพนิยาย
ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านนะคะ
อัมราน_บรรพตี
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 78
แสดงความคิดเห็น