ความเก่งไม่ได้วัดค่าความสำเร็จ เพราะต่อให้ไม่เก่งก็ประสบความสำเร็จในชีวิตได้

คนเรามีโอกาสไม่เท่ากัน นั่นเป็นความจริง

แต่คนเราวิ่งหาโอกาสได้โดยที่ไม่ต้องรอโอกาสวิ่งมาหาเรา นั่นก็จริงเช่นกัน

ประการสำคัญคือความใส่ใจ ความจริงจัง และความทุ่มเท ถ้ามีสิ่งเหล่านี้ เราอาจจะสร้างโอกาสได้ด้วยตัวเอง

คนทุกคนมีความสามารถ มีความถนัดที่แตกต่างกัน ไม่มีใครหรอก ที่ในชีวิตทำอะไรไม่เป็นเลยสักอย่าง

แต่ถามว่าทำไมในเส้นทางวิชาชีพมันถึงมีทั้งคนสำเร็จและไม่สำเร็จ ถึงมันไม่ใช่ปัจจัยทั้งหมด แต่คำว่า "ความใส่ใจ ความจริงจัง และความทุ่มเท" ถ้าไม่มีสิ่งเหล่านี้ ต่อให้มีความสามารถมากแค่ไหน ก็ทำอะไรไม่รุ่งหรอก

ตัวอย่างก็ง่ายๆ คนหนึ่งมีความสามารถมาก แต่ไม่มีความใส่ใจในงานที่ทำ ไม่มีความจริงจัง และไม่ยอมทุ่มเท ต่อให้เก่งแล้วยังไง? แค่เก่งมันไม่ได้แปลว่าจะประสบความสำเร็จสักหน่อย ทำเป็นแต่ไม่ลงมือทำ หรือทำแต่ไม่สุดทาง สุดท้ายก็เป็นได้แค่ความคิดและคำพูดลอยๆ

ในทางกลับกัน อีกคนไม่ได้เก่งอะไร แต่มีความพยายาม มีความใส่ใจในงานที่ทำ มีความจริงจังที่ต้องการจะทำงานชิ้นนั้นๆ ออกมาจริงๆ ให้ความทุ่มเทมากพอ ต่อให้ไม่ได้เก่งอะไร แต่เชื่อเถอะว่าสักวันหนึ่ง งานที่ทำมันต้องสำเร็จ ขอเพียงไม่คิดจะทิ้งกลางทาง สักวันยังไงก็ต้องประสบความสำเร็จในสิ่งที่ตั้งเป้าเอาไว้

ถ้าให้เปรียบเทียบอย่างชัดเจน ก็คงเหมือนนิทานเรื่อง "กระต่ายกับเต่า" นั่นแหละ เพราะถึงแม้กระต่ายจะเก่งเรื่องความเร็ว แต่ในท้ายที่สุดก็แพ้เต่าอยู่ดี

เพราะแบบนั้นแหละ ถึงมีประโยคที่ว่า "แค่คิดหรือแค่ทำเป็นมันไม่มีประโยชน์อะไร แต่เราจะต้องลงมือทำด้วย"

ขอแค่ออกเดินไปเรื่อยๆ อย่าหยุดหรือเดินถอยหลัง ต่อให้พบเจออุปสรรคอะไร แต่ถ้าเรายังเดินต่อ ความสำเร็จมันต้องเป็นของเราอย่างแน่นอน