ชิงช้าในสวนหลังบ้านที่ติดอยู่กับหน้าผาทางทิศเหนือของหน้าบ้านเธอ

ชิงช้าในสวนหลังบ้านที่ติดอยู่กับหน้าผาทางทิศเหนือของหน้าบ้านเธอ

เชือกเส้นหนาถูกมัดแน่นทั้งสองข้างกับต้นไม้สูงที่มีกิ่งแผ่ขยายเหมือนรากฝอย

ฉันแกว่งมันไปตามแรงที่เท้าผลักเนินดินที่อยู่ตรงหน้าหยอกเย้ากับแรงโน้มถ่วงที่มีแต่พยายามฉุดทุกอยากให้อยู่บนพื้น

แผ่นไม้บางที่ฉันทิ้งน้ำหนักไว้บนนั้นให้ความรู้สึกเบาสบายเหมือนเมฆก้อนหนาที่โอบอุ้มน้ำฝนรอวันปลดปล่อย…แต่ยังไม่ใช่วันนี้

เท้าทั้งสองข้างลอยชี้ขึ้นไปบนฟ้าในวินาทีที่แรงผลักเหวี่ยงตัวฉันให้อยู่ในจุดที่สูงที่สุด สายตาฉันเห็นเท้าของตัวเองกำลังชี้ไปบนท้องฟ้าคล้ายกำลังเย้ยสิ่งที่อยู่บนนั้นที่คอยแต่จะส่งบททดสอบมาครั้งแล้วครั้งเล่า

ช่างมัน!...ไม่ใช่วันนี้

ทุกครั้งที่ฉันได้อยู่บนชิงช้าเด็กน้อยในตัวฉันจะปรากฏออกมาเสมอ รู้สึกได้ถึงอิสระคล้ายกับวันเก่าในสนามเด็กเล่นหลังโรงเรียน ต่างแค่ตอนนี้เด็กน้อยคนนั้นกำลังอยู่ในร่างที่เติบโตไปตามวัยและกำลังล่องลอยอยู่บนเชือกเส้นหนาในสวนหลังบ้าน

อย่าถามเลยว่าสิ่งใดที่กำลังรออยู่ข้างหน้า ฉันเองก็ไม่รู้หรอก

ในวินาทีที่เชือกเส้นหนากับแผ่นไม้กระดานยอมจำนนต่อแรงโน้มถ่วง ตัวฉันเองอยู่ในจุดที่ต่ำที่สุดจนแทบจะอยู่ระนาบเดียวกับพื้นดิน สายตาของฉันจับจ้องไปเห็นหุบเหวลึกที่อยู่ถัดไปไม่ไกลจากสวนหลังบ้านของฉัน

เมื่อก่อนฉันอาจจะกลัว แต่ตอนนี้ไม่แล้ว ต่างกันฉันกลับมองว่ามันสวยงาม

เคยคิดด้วยว่าถ้าอยู่ ๆ เชือกเส้นนี้ขาด ร่างกายของฉันอาจล่องลอยพร้อมตกลงไปยังหน้าผานั่น แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่านั่นมันคืออิสระอย่างแท้จริง แบบที่ฉันตามหา…ไม่ใช่เหรอ?

แต่ไม่ใช่วันนี้หรอก

สายลมหอมใหญ่พัดมากระทบกับใบหน้ายามที่ฉันกลับขึ้นไปในจุดสูงสุดอีกครั้ง กลิ่นดอกไม้สีขาวหอมแฝงตัวมากับลมอย่างแนบเนียน จนฉันหารอยต่อของสิ่งนั้นไม่เจอเลย มันช่างสวยงาม

ฉันปล่อยให้ตัวเองอยู่บนชิงช้าล้อเล่นกับแรงโน้มถ่วงและแรงผลักจากเท้าตัวเองต่อไป โดยไม่สนใจสิ่งใดที่จะเข้ามา ไม่คิดถึงเรื่องใด ปล่อยร่างกายและจิตใจไปกับแรงต่าง ๆ ที่อยู่รอบตัว

เด็กคนนั้นได้กลับมาแล้ว บนชิงช้าในสวนหลังบ้านวันนี้

ในขณะที่ไกลลิบ ๆ ฉันเห็นหลังคาบ้านทรงหน้าจั่วที่อยู่ทางทิศเหนือใกล้กับหน้าผาซึ่งเป็นบ้านของเธอ

และมันก็แค่นั้น ปล่อยให้มันเป็นเพียงภาพพื้นหลังไร้ความสำคัญแต่หันไปทีไรก็จะเจอ แบบนั้นคงจะดีที่สุด ดีที่สุดยามที่ฉันแกว่งตัวเองอยู่บนชิงช้าตัวนี้