บทที่ 22 นักวิชาการเคลเมนท์และการบริจาค

บทที่ 22 นักวิชาการเคลเมนท์และการบริจาค

ขณะนั้นดนตรีดำเนินมาถึงท่อนสุดท้าย

เอไลจับมือไรอัสและแสดงส่วนสุดท้ายของการเต้นรำ

“เป็นยังไงบ้าง? ไม่เลวใช่ไหม”

เมื่อก้มศีรษะลงเอไลสามารถมองเห็นดวงตาสีม่วงกลมโตของไรอัส แก้มของเธอแดงเล็กน้อย และพูดด้วยน้ำเสียงที่มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้นที่ได้ยิน

"…ก็ไม่เลว!" การเต้นที่รุนแรงทำให้หัวใจของไรอัสเต้นเร็วขึ้น เธอมองไปที่เอไลราวกับว่าเธอกำลังฝันอยู่ในก้อนเมฆ

สวรรค์!

เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าผู้ชายอย่างเอไลที่ทำงานในห้องสมุดจะเต้นได้เก่งขนาดนี้

อย่างไรก็ตาม ความขมขื่นก็เกิดขึ้นหลังจากช็อก

'ไม่เป็นไรหรอกที่เจ้าเรียนเก่ง แต่ทำไมเจ้าถึงเต้นเก่งด้วยล่ะ?

'เจ้าจะปล่อยให้ข้ามีสิ่งที่ข้าถนัดสักอย่างไม่ได้หรือ'

ท่ามกลางความเศร้าโศกของเธอ ในที่สุดเสียงเพลงก็จบลง

ในวินาทีต่อมา เสียงปรบมือดังสนั่นในงานเลี้ยง และอเล็กซ์ อลิซ และคนอื่นๆ ก็เดินเข้ามา

“การเคลื่อนไหวของเจ้าสง่างามและราบรื่นมาก!” อลิซชื่นชม ช่างเป็นการเต้นรำที่สวยงาม ครั้งสุดท้ายที่เธอเห็นคือในงานเลี้ยงกับพ่อของเธอ แต่ครั้งล่าสุดนี้แสดงโดยหนึ่งในนักเต้นที่เก่งที่สุดในจักรวรรดิ

“การแสดงของเจ้ายอดเยี่ยมมาก” อเล็กซ์ก็ไม่ตระหนี่กับคำชมของเขาเช่นกัน เขามองไปที่ไคลน์ซึ่งอยู่ห่างออกไปไม่กี่เมตรและเงยหน้าขึ้น

“ไคลน์ เจ้าคิดว่าอย่างไร”

"ก็ไม่เลว!" ปากของไคลน์กระตุก และเขาพยักหน้าอย่างดื้อรั้น แต่วิธีที่เขามองเอไลนั้นไม่ได้ดูเหยียดหยามเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป

คนที่โดดเด่นมีค่าควรแก่การเคารพไม่มากก็น้อย

“ไม่เป็นไร” หัวใจของเดวิดปวดร้าวเล็กน้อยเมื่อเขามองดูเอไลซึ่งยืนอยู่ร่วมกับอเล็กซ์ ไรอัส และลูกหลานของขุนนางผู้ยิ่งใหญ่อีกหลายคน อย่างไรก็ตาม เขาปลอบใจตัวเองทันทีว่า “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ไม่ว่ายังไงพวกเขาก็เป็นแค่ลูกของขุนนางไม่กี่คน พวกเขาไม่ใช่ขุนนางที่แท้จริงที่จะสืบทอดตำแหน่งสักหน่อย”

หลังจากปลอบใจตัวเองได้สักพัก หัวใจของเดวิดก็ไม่เจ็บปวดอีกต่อไป

และเนื่องจากการเต้นรำในครั้งนี้ ทำให้ระยะห่างระหว่างเอไล,อเล็กซ์ และขุนนางคนอื่นๆ ดูเหมือนจะย่นเข้ามาเล็กน้อย พวกเขาคุยเรื่องบางเรื่องด้วยกันอย่างมีความสุข

ในการสนทนาเอไลยังตระหนักว่ามีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่พูดกับเขาด้วยความจริงใจ และนั่นทำลายความประทับใจในตัวเขาที่มีต่อลูกหลานของขุนนางผู้ยิ่งใหญ่เหล่านี้

ในขณะการสนทนา เอไลยังแนะนำเฮอร์แมนให้รู้จักกับคนอื่นๆ ซึ่งทำให้เฮอร์แมนมีความสุขอย่างมาก แต่เขาพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะไม่แสดงออกมาบนใบหน้า

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

วงดนตรีก็จากไปอย่างช้าๆ และทุกคนก็ถูกพาไปที่ห้องเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าและเตรียมตัวออกล่าสัตว์

ส่วนเสื้อผ้าของเอไลที่ดูสบายๆ มากกว่า และเนื่องจากการล่าสัตว์มักจะเป็นเพียงความสนุก เขาจึงไม่ได้นำเสื้อผ้าอื่นๆ มาด้วย

หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว พวกเขาก็เดินตามไรอัสไปที่หลังปราสาท

ที่นี่มีทุ่งหญ้าขนาดใหญ่ และด้านหลังเป็นป่าขนาดใหญ่ นี่คือดินแดนของตระกูลกิโมริ เพื่อความสะดวกในการล่าสัตว์ ตระกูลกิโมริได้จับสัตว์ป่ามาปล่อยไว้ที่นี่มากมาย

แต่เมื่อทุกคนมาถึงเอไลก็เห็นคนที่ไม่คาดคิด

"อาจารย์!" เอไลกระพริบตา

ไม่ไกลนัก เคิร์ทในชุดสีเทากำลังติดตามนักวิชาการเคลเมนท์ ซึ่งกำลังติดตามชายในชุดหรูหรา ซึ่งมีหลายคนที่อยู่ข้างหลังชายคนนั้น

"พ่อ!" ในอีกด้านหนึ่ง มีร่างหนึ่งวิ่งผ่านไปแล้ว มันคือไรอัส

'เอาล่ะ'เอไลรู้แล้วว่าชายที่อยู่ข้างหน้าคือใคร น่าจะเป็นท่านเคาท์กิโมริ 

เคานต์กิโมริเดินไปด้านหน้า เขาสวมชุดผ้าไหมราคาแพงและดวงตาของเขาก็สดใส ร่างกายของเขาดูแข็งแกร่ง และเขาก็ปล่อยพลังชีวิตอันทรงพลังออกมา

นอกเหนือจากการเป็นเคานต์แล้ว เคานต์กิโมริยังมีเอกลักษณ์อื่นอีกด้วย

เขายังเป็นอัศวินผู้ยิ่งใหญ่

…

“ทุกคนรู้ว่าข้าจะบริจาคเงิน แต่ข้าไม่สามารถบอกได้แน่ชัดว่าจะบริจาคให้ที่ไหน”

เคานต์กิโมริกำลังเดินอยู่บนถนน เขากำลังพูดคุยกับคนหกคนจากหอสมุดหลวง, สถาบันการศึกษาหลวงอันลึกลับ และสถาบันอัศวินหลวง

ในช่วงฤดูหนาวปีที่แล้ว เขาได้เก็บข้าวไว้ล่วงหน้าเป็นจำนวนมาก หลังจากขายได้เขาก็เก็บเงินได้ก้อนโต ดังนั้นเขาจึงเตรียมพร้อมที่จะติดต่อกับโลกภายนอกให้แน่นแฟ้นขึ้นด้วยการบริจาคเงินจำนวนหนึ่ง

เขาจะบริจาคให้ห้องสมุดตั้งแต่ลูกสาวของเขาทำงานอยู่ที่นั่น

อย่างไรก็ตาม สถาบันผู้วิเศษหลวงของจักรวรรดิและ สถาบันอัศวินหลวงของจักรวรรดิได้รับข่าวจากที่ไหนสักแห่งและได้มาหาเขา สิ่งนี้ทำให้เขาตกที่นั่งลำบากเพราะลูกชายอีกคนของเขาอยู่ในสถาบันผู้วิเศษหลวงของจักรวรรดิ และสถาบันอัศวินหลวงก็มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขา

“ท่านลอร์ดโปรดบริจาคให้กับเรา ทุกปีสถาบันอัศวินหลวงจะฝึกทหารที่โดดเด่นจำนวนนับไม่ถ้วน เราขาดเงินจริงๆ ถ้าท่านให้เงินนี้แก่เรา เราอาจจะฝึกอัศวินได้อีกสองสามคนในวันนี้ ท่านมาจากสถาบันอัศวินหลวงด้วย ดังนั้นท่านควรเข้าใจ” คนที่มาจากสถาบันอัศวินหลวงเป็นชายชรา และข้างหลังเขาเป็นชายหนุ่มผมแดง

“อย่าฟังเขา ท่านลอร์ดของข้า ลูกชายของท่านยังเรียนอยู่ที่สถาบันการศึกษาของเรา เขาโดดเด่นมาก ถ้าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี เขาอาจจะได้เป็นลูกศิษย์ของอาจารย์ใหญ่ด้วยซ้ำ” หญิงชราคนหนึ่งเป็นผู้ดูแลสถานศึกษา และข้างหลังเธอคือชายที่ดูอ่อนโยน

สถาบันอัศวินหลวงเริ่มเล่นกับอารมณ์ของเคานต์ ในขณะที่สถาบันผู้วิเศษหลวงใช้ประโยชน์จากลูกชายของเขา

เคานต์กิโมริก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเช่นกัน เขานึกถึงเหตุผลของพวกเขาแล้วมองไปที่นักวิชาการเคลเมนท์ซึ่งไม่ได้พูด

เมื่อรับรู้ถึงการจ้องมองของท่านเคานต์ เคลมองต์คร่ำครวญอยู่ในใจ

พวกเขาทั้งสามคนมีความสัมพันธ์กับท่านเอิร์ลไม่มากก็น้อย และเขาก็ถูกส่งมาจากห้องสมุดเพื่อจัดการประชาสัมพันธ์

อย่างไรก็ตาม เขาเป็นนักวิชาการที่ทำการวิจัยตลอดทั้งปี เขาไม่มีสิทธิ์สัญญาหรือทำข้อตกลงอะไร แต่เขารู้ว่าเงินจำนวนนี้สำคัญมากสำหรับห้องสมุด

รายรับของห้องสมุดมักจะแย่ และมันจะขึ้นอยู่กับเงินอุดหนุนของจักรวรรดิมาโดยตลอด นอกจากนี้จักรวรรดิไม่มีเงินมากในปีนี้ และเป็นผลให้ห้องสมุดแทบไม่ได้รับเงินอุดหนุนเลย ตอนนี้ไม่มีใครกล้าบอกผู้ใต้บังคับบัญชาเกี่ยวกับเรื่องนี้ ซึ่งเป็นเหตุผลที่เขามาที่นี่ตอนนี้

ดังนั้น หลังจากใช้ความคิดไม่กี่วินาที เขาจึงพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่มั่นใจนักว่า “ท่านลอร์ด ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อมอบตำแหน่งนักวิชาการกิตติมศักดิ์ของห้องสมุดให้ท่าน”

เคิร์ทซึ่งอยู่เบื้องหลังนักวิชาการเคลเมนท์กำลังปวดศีรษะด้วยคำพูดของอาจารย์ของเขา

ท่านอาจารย์ ท่านกำลังเผชิญหน้ากับเคานต์และเคานต์ที่กำลังแข็งแกร่งขึ้นเรื่องๆเขาขาดชื่อนักวิชาการกิตติมศักดิ์ที่ดูเหมือนจะไร้ค่างั้นหรือ? และท่านหมายถึงอะไรที่ว่า 'จะลองพยายามอย่างเต็มที่'?

พลังงานที่ท่านใช้ในการดุด่าเฮอร์แมนอยู่ที่ไหน?

……….

การแสดงออกของเคานต์ไม่เปลี่ยนแปลง

สำหรับเขาแล้ว ตำแหน่งนักวิชาการกิตติมศักดิ์ก็ไม่มีความหมายอะไร

อันที่จริงในบรรดาสามคนนั้น การบริจาคให้สถาบันผู้วิเศษก็ไม่ได้แย่  อย่างไรก็ตามเขาก็มาจากสถาบันอัศวิน ส่วนห้องสมุดก็อยู่ในความคิดของเขาเช่นกัน

“เฮ้อ นี่มันลำบากใจชะมัด!” ท่านเคานต์ก็กังวลเล็กน้อยเช่นกัน

ขณะที่พวกเขากำลังเดินไป ชายชราและหญิงชราก็พยายามเกลี้ยกล่อมเคานต์ มีเพียงนักวิชาการผู้ซื่อสัตย์อย่างเคลเมนท์เท่านั้นที่เดินตามหลังพวกเขา เขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาไม่สามารถบังคับตัวเองให้พูดออกมาได้

และแน่นอนว่าตอนนี้ใบหน้าของเคิร์ทเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง