บทที่ 497: ปล้นโกดัง

ยามนี้คนที่เดินทางมากับหูเจียวเจียวกำลังนั่งพักผ่อนกระจัดกระจายอยู่ทั่วบริเวณ แม้ว่าวันนี้จะเป็นวันที่ทุกคนต้องลงแรงกันไปมากจนเหนื่อยล้า แต่ว่าบนใบหน้าของพวกเขายังคงประดับไปด้วยรอยยิ้ม

“ในนั้นยังมีแร่เหล็กเหลืออยู่หรือเปล่า?” หูเจียวเจียวมองไปที่โกดังแล้วถาม

“ข้างในยังเหลือแร่เหล็กอีกมาก แต่เราคงขนไปทีเดียวไม่หมด” เซี่ยหมานตอบตามความเป็นจริง