ตอนที่ 44 .. “ เพื่อเธอ ”

ฟังเพลงเพราะๆ ประกอบ นิยาย พยัคฆ์ร้าย..สายลับ 

    เป็นเพียงความบันเทิงในการฟัง เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศ รวมถึง เหตุการณ์ของตัวละครในนิยาย เพื่อให้เกิดอรรถรสในการอ่านเท่านั้น ไม่ได้มีผลใดๆกับทางการค้าทั้งสิ้น

.. ด้วยความเคารพ ผู้ประพันธ์นิยาย .. พัชฌา

 

 (เพลงประกอบ นิยาย พยัคฆ์ร้าย..สายลับ)  พัชฌา

ขอขอบคุณ คุณฝน ธนสุนทร จาก ค่าย Sure Entertainment ที่เอื้อเฟื้อเพลงให้มาประกอบในนิยาย

ใจอ่อน- ฝน ธนสุนทร

https://www.youtube.com/watch?v=ltzztV2qwGM

นิยาย แนว อาชญากรรม และนักสืบ (Detective and Crime Novel) / สืบสวนสอบสวน (Suspense) / Action

ตอนที่ 44 .. “ เพื่อเธอ ”

“เอาน่า พี่ไม่ต้องกังวลหรอก ไอ้เน่มันก็คอยดูหนูอยู่ มันไม่ยอมให้แม่มันเป็นอะไรหรอก พี่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก พี่พักให้สบาย เดี๋ยวสักพักมันก็มาแล้ว ที่ทำงานมันก็ไม่ได้ไกลจากคอนโดนี้เท่าไหร่ คอนโดหนูกว้างจะตาย ไอ้เน่มันก็นอนเฝ้าหนูอยู่ พี่กลับไปนอนห้องพี่ฝั่งโน้นเหมือนเดิมได้เลย นะ แล้วทำใจให้สบาย ไม่ต้องห่วง เครๆเดี๋ยวสักพักพอไอ้เน่มาหนูจะกินเอง ข้าวหนะ”

“เออ ตามใจ ถ้ามีอะไรก็อย่าลืมบอกพี่แล้วกัน แล้วคอนโดเก่าแกว่าไง”

“หนูเช่าเค้าหนะพี่ นี่ก็ใกล้หมดสัญญาแล้ว อีกไม่กี่วันเดี๋ยวหนูโทรคุยกับเขาเองจะได้ให้คนอื่นมาเช่าต่อ ในเมื่อเรามีคอนโดหรูของเราแล้วนี่ จะกลัวไปทำไม จริงไหม” เนตรยิ้มออกมา เมื่อพูดถึงคอนโดที่ผัวยกให้

“เออๆ แล้วข้าวของที่นั่น แกจะไปขนเมื่อไหร่หละ พี่จะได้ช่วย”

“ไม่เป็นไรหรอกพี่ เดี๋ยวหนูให้ลูก ไอ้พู่ ไอ้ภณไปช่วยขนเองก็ได้ พี่อยู่เป็นเพื่อนหนูก่อนนะ แหมพี่ พูดถึงมะม่วงมะดัน อย่าว่างั้นงี้เลยนะ หนูวานพี่ลงไปซื้อไอ้จ้าวที่อยู่ปากซอยนี้ให้หน่อยซิ พูดถึงทีไร น้ำลายมันสอ ทุกทีน้ำลายไหลแล้วมันอยากมาก นะพี่นะ ไม่รู้ทำไมช่วงนี้หนูอยากกับมันมากกว่าเมื่อก่อนอีก หนูขอนอนเอาแรงสักหน่อย ส่วนข้าวต้มหนะ พี่ทานกับไอ้เน่มันได้เลย หนูไม่เอา หนูขอมะม่วงกับมะดันก็พอแล้ว อึ๊ย พูดแล้วอยากขึ้นมาเลย นะพี่นะเอานี่ตัง หนูฝากด้วย”

   แล้วเนตรก็ยื่นแบ็งค์ร้อยให้หอม หอมเริ่มแปลกใจขึ้นทุกวันกับพฤติกรรมการทานของเนตรและไหนจะการเป็นลม เธอยังไม่อยากจะปักใจ เพราะอาการแบบนี้ก็เคยเกิดขึ้นกับเธอมาแล้วเมื่อ 7 ปีก่อน เพื่อเธอ เพื่อคนที่เทียนหอมรัก เธอจึงยอมตามใจไปก่อน

..... +++++ .....

   ช่วงพักเที่ยง หมูกับอิงฟ้าติดต่อเผด็จไม่ได้หลังจากครั้งสุดท้ายตอนที่อยู่เกาะ จึงไปบอกอัธวุฒิ ทั้งๆที่เผด็จสั่งไว้ว่าห้ามบอก แต่หมูไม่สบายใจ เพราะกลัวว่าสิ่งที่ทำมาจะสูญเปล่า เพราะแทนไทยังมีบ่อนที่ ชายแดนอีกที่นึง

“ผู้กำกับครับ ผมติดต่อผู้การไม่ได้เลย เพราะงานที่ท่านสั่งให้ผมไปทำ ผมจะขอถามรายละเอียดให้มากกว่านี้ว่าจะเอายังไงต่อ”

“งานอะไร ผมไม่รู้เรื่องเลย” อัธวุฒิไม่รู้จะตอบยังไง

“อ้าว..นี่ผู้การยังไม่ได้บอกผู้กำกับอีกเหรอครับ ผมนึกว่าท่านบอกแล้วนะเนี่ย”

“ไม่รู้ เรื่องอะไร ไหนบอกมาซิ” อัธวุฒิไม่เคยรู้เรื่องงานลับที่เผด็จสั่งหมูไป จึงอยากรู้

“ก็เรื่องที่ แทนไทยังมีบ่อนที่ ชายแดนอีกที่นึง และฉัตรเทพกำลังขนอาวุธและอุปกรณ์มาเปิดโรงงานยานรกที่ทองผาภูมิเนี่ย”

“จริงดิ เรื่องใหญ่นะเนี่ย แล้วตอนนี้เฮียเค้าสั่งให้นายทำอะไร”

“ท่านให้ผมกับอิงฟ้าปลอมตัวเข้ามา เป็นคนงานที่บ่อนกับที่โรงงาน เพื่อจะเก็บหลักฐานเพื่อเอาผิดกับแทนไทและฉัตรเทพให้ได้คาหนังคาเขา แต่ผมติดต่อท่านไม่ได้เลย”

“ตอนนี้เฮียหายตัวไป เพราะโดนโอฬารตามล่าตัวอยู่ เอางี้ นายก็อยู่ที่นั่นไปก่อนนะ ระวังตัวด้วย ทำงานตามที่เฮียสั่ง เก็บหลักฐานให้ได้มากที่สุด โดยเฉพาะภาพ เอาแบบที่ว่า เห็นตัวและเสียงจริงๆ นั่นแหละถึงจะดิ้นไม่หลุดนะ เพราะตอนนี้ ฉันก็ไม่มีอำนาจอะไรแล้ว ทุกอย่างอยู่ที่โอฬารและอีกอย่าง ตอนนี้ฉันก็อยากมุ่งไปที่เรื่องของลูกก่อน เพราะตอนนี้วิทย์อาการสาหัส ยังไม่ฟื้นเลย”

“ได้ครับ งั้นแค่นี้ก่อนนะครับ” หมูดูซ้ายดูขวาก่อนที่จะวางสาย อิงฟ้าดูต้นทางอยู่ไม่ไกลนัก

“ฝากด้วยนะ คืบหน้ายังไง แล้วก็บอกด้วยแล้วกัน” อัธวุฒิ กำชับกลัวหมูลืม

“ครับ” แล้วหมูก็วางสาย และรีบบอกอิงฟ้าให้รีบกลับเข้าไปที่โรงงาน กลัวพวกนั้นจะจับได้

***** +++++ *****

   ช่วงเย็นเนเน่ ไปเรียนภาคค่ำปกติ ระหว่างที่พักช่วงเรียน รออาจารย์วิชาใหม่มาสอน ประมาณ 18.30 น. เนเน่ไม่พอใจที่ นศ.ชายและ น.ศ.หญิง กลุ่มหนึ่งกำลังพูดถึงเรื่องข่าวของเผด็จอย่างสนุกปากคล้ายๆนินทาแบบไม่รู้ความจริง เธอจึงลุกไปต่อว่า

“นี่พวกเธอ ฉันขอร้องหละนะ จะว่าอะไรใคร หรือพูดอะไรก็ขอให้มันมีมูลความจริงหน่อยนะ ฉันนั่งฟังอยู่นานแล้ว”

“แล้วเธอมายุ่งมาเกี่ยวอะไรด้วยมิทราบ นังเด็กน้อย” หญิงสาวคนหนึ่งลุกขึ้นมาพูด

“ก็คนที่พวกเธอพูดถึงอยู่หนะ มันพ่อฉัน” เพื่อเผด็จ เพื่อคนที่เธอรัก เธอจึงต้องปกป้องศักดิ์ศรี  

   เนเน่รักเผด็จมาก เหมือนพ่อบังเกิดเกล้าเพราะส่งเสียเธอมาตั้งแต่ 5 ขวบ สมัยพ่อจริงๆเธอพิการและแม่เธอยากจน จนปัจจุบันพ่อแม่จริงๆเธอเสียไปหมดแล้ว เพราะอุบัติเหตุเมื่อ 7 ปีที่แล้ว ตอนเธออายุได้เพียง 10 ขวบ เธอจึงยอมทำทุกอย่างที่เผด็จต้องการ ถึงแม้จะไม่สั่งก็ตาม พอมีใครมากล่าวหาเผด็จซึ่งเปรียบเสมือนพ่อแท้ๆของเธอกันลอยๆแบบนี้ เธอจึงไม่ยอม

“พ่อเหรอ ผู้การเผด็จเนี่ยนะ คน เฮีย อะไรวะ ที่เอานางโจรมาทำเมีย ไหนบอกว่าเป็นอดีตตำรวจดีเด่นไง”

   นศ.ชายคนหนึ่งกล่าว แล้วมองดูสาระรูปของเนเน่ แล้วพูดต่อ

“พ่อแน่เหรอวะ” ทุกคนแถวนั้นและทั้งกลุ่มหัวเราะ

“ฉันว่าไม่ใช่แล้วมั้ง ถ้ามาออกรับแทนกันขนาดนี้”

“พ่อหรือผัวกันแน่ น้องหนู” แล้วก็เอานิ้วมือมาจับคาง เนเน่จับนิ้วนั้นหักลงทันที

“โอ๊ยๆๆๆ” เนเน่เดือดขึ้นมาทันที เธอจับนิ้ว คนปากหมาอยู่พอดี

“ไอ้ปากหมา” เนเน่ยกเท้าแล้วเอารองเท้าผ้าใบที่ใส่มาฟาดปากหมอนั่นทันทีอย่าแรง 4 ครั้ง ซ้ายขวา ซ้ายขวา 2 รอบ

   แล้วก็เอามือตบปากไปอีก 2 ครั้ง จนเลือดกลบปาก บาดเจ็บไปเลย จนทุกคนตรงนั้นต้องขยาด แล้วก็ปล่อยมือ ยกเท้าลง ไม่สนใจว่าใส่กระโปรงอยู่หรือเปล่า ใครจะเห็นอะไรข้างใน เนเน่ไม่สน เพราะทนไม่ไหวจริงๆ

“ไง มีใคร มีปัญหาอีกไหม ถ้าข้องใจเชิญพบฉันได้ เนเน่ที่ 7 ปากซอย ปากหมานี่หว่า เล่นกะใคร ไม่เล่น มาเล่นกะเนเน่”

   นศ.สาวคนหนึ่ง รู้ว่าเนเน่เป็นใคร เพราะเนเน่ใช้นามสกุลของเผด็จอยู่ จึงมากระซิบที่หูของชายหนุ่มคนนั้น แล้วแอบหยิบเอาสมุดบันทึกที่มีชื่อและนามสกุลของเนเน่ ให้เพื่อนคนนั้นดู

“นี่ไงแก ดูนี่ก่อน มันไม่ได้หลอก ฉันรู้จักเด็กคนนี้ นี่ไงชื่อและนามสกุลมัน เนตรทิพย์ รุจินานนท์” เพื่อนทุกคนอยากรู้ จึงวิ่งมาดู

“จริงดิ โอ๊ย..ฉันไม่น่าเลย จุดใต้ตำตอจริงๆเลยกรู ถ้างั้นพวกเราไปกันเหอะ”

“ตกลงมันเป็นใครหนะ” นศ.สาวคนหนึ่งอยากรู้ แล้วรีบวางสมุดของเนเน่ไว้ที่เดิม

“อีนั่นมันเป็นลูกสาวผู้การเผด็จ แต่กับเมียไหน อันนี้ฉันไม่รู้ เพราะพ่อมันเจ้าชู้มาก ฉันก็ไม่รู้อะไรมาก แต่ที่แน่ๆไปเถอะ ฉันว่าอย่าไปยุ่งกับมันอีกเลย ได้ข่าวว่าอีนี่มันก็แสบไม่ใช่เล่นเหมือนกัน แกไม่เห็นมันเล่นงานไอ้นั่นเหรอ เอาซะหงอยเลย” นศ.สาวที่รู้กล่าว

“ไปเหอะ ไปทำแผลก่อนเลย ไม่ต้องลง ต้องเรียนกันแล้วคาบต่อไป” นศ.ชายคนที่เจ็บตัวกล่าว

   แล้วกลุ่มนั้นก็พยุงคนที่บาดเจ็บออกไป อาจารย์ก็เดินสวนเข้ามาพอดี เนเน่เป็นห่วงพ่อของเธอมากไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นไงบ้าง

>>>>> ***** <<<<<

       1 ทุ่มเศษๆ อัธวุฒิ ยังเฝ้าดูอาการลูก หลังจากที่ออกมาจากห้องผ่าตัดแล้ว ขิงเป็นห่วงสามีมาก แต่ยังอยู่ในห้อง ICU หมอยังไม่อนุญาตให้นอนเฝ้า ทับทิมในฐานะแม่เลี้ยงของวิทย์และแม่สามี เป็นห่วงลูกสะใภ้คนนี้มาก จึงได้แต่มาคอยอยู่เป็นเพื่อนเป็นระยะๆผลัดให้ขิงกลับไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ แต่ขิงก็ดื้อไม่ยอมไป จนอัธวุฒิต้องเข้ามาเจรจาแทน

“ขิงเอ๊ยลูก” ขิงหันมา “ขาพ่อ” อัธวุฒิเอามือลูบหัวลูกสะใภ้

“ไปอาบน้ำอาบท่าและพักผ่อนที่บ้านก่อนก็ได้ ทางนี้พ่อกับทับทิมจะดูแลให้เอง นี่ก็ 1 วันเต็มๆแล้วนะที่ขิงยังไม่ยอมกลับบ้านเลย เชื่อพ่อนะลูก ถ้าวิทย์ตื่นขึ้นมาแล้วเห็นขิงเป็นแบบนี้ พ่อว่าวิทย์เค้าไม่สบายใจนะ”

“ใช่ขิง เชื่อทิมนะ เราขอพูดในฐานะเพื่อน ไม่ใช่ฐานะแม่ผัว ถ้าขิงไม่รักตัวเอง แล้วใครจะมาดูแลขิงได้ ขิงต้องแข็งแรงเพื่อคุณวิทย์นะ ทิมสัญญานะ ว่าถ้าคุณวิทย์รู้สึกตัวเมื่อไหร่จะโทรบอกนะ”

“ก็ได้ ขิงฝากวิทย์ด้วยนะทิม ตอนนี้ขิงไม่เหลือใครแล้วจริงๆ” เพื่อเธอ เพื่อครอบครัวที่เธอรัก ทับทิมจึงต้องทำทุกวิถีทางให้ดีขึ้น

“ทิมให้สัญญา นะ กลับบ้าน พี่ป๋อง ไปส่งขิงหน่อยหนูไม่อยากให้ขิงกลับคนเดียว แล้วพี่ค่อยกลับมารับหนู”

“ได้ ไปลูก พ่อไปส่งที่คอนโด อาบน้ำแล้วนอนหลับพักผ่อนให้สบายเลยนะ มีอะไรเดี๋ยวพ่อกับทิมจะโทรหา”

“ขอบคุณค่ะพ่อ ขิงไปก่อนนะทิม” แล้วป๋องก็ไปส่งขิงที่คอนโดและวนกลับมารับเมียอีกครั้ง

///// +++++ /////

  กันตภณกับพลอยใส ไปๆมาๆ ตอนนี้แยกตัวออกจากกันไม่ออกซะแล้ว เป็นปาท่องโก๋ไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ อาจเป็นเพราะว่า เขานอนอยู่ชั้น 3 ส่วนพลอยใส ทำงานอยู่ชั้น 1 เจอกันบ่อยๆก็เลยทำให้สนิทกันเร็ว เช้านี้ วันที่ 13 วันสงกรานต์ ทั้งสองคนและเปาเปา จึงออกมาเล่นน้ำสงกรานต์กัน เพื่อเธอและเพื่อความสุขของคนที่เขารัก เขาจึงทำได้ทุกอย่าง

   พวกปูนและแตงโม ก็ออกมาเล่นน้ำสงกรานต์กันแก้เครียดกัน คู่ใครคู่มัน อ้อมกับปริ๊นซ์ ม่านมุกกับหมอไตรทศ เบียร์กับคฑาเบ็นซ์กับแป๋ว แม้กระทั่ง พู่กันและเนเน่ ที่พยายามลากแม่เนตรและแม่หอมออกมาจนได้ ก็คงจะมีไม่กี่คนที่ไม่มีกระจิตกระใจที่จะมาเล่นน้ำสงกรานต์หรอกคือเกศและลูกๆรวมถึงย่าผาด เพ็ญกับพ่อและนมแม้น และท้ายสุด ป๋อง ขิงและทับทิมที่มาเฝ้าดู อัธวิทย์

  วันสงกรานต์ แทนที่จะเป็นวันที่ดี มีความสุข แต่ฉัตรเทพให้ของขวัญกับชาวไทยและคน กทม.โดยการปล้นเมือง โดยการที่ให้สาวหนุ่มหน้ากากรุ่นใหม่ตัวปลอม ทั้ง 6 คน ออกทำภาระกิจ สวมบทให้ดูร้ายเข้าไว้ในสายตาตำรวจ จึงทำให้พวกบรรดาตัวจริงเล่นน้ำสงกรานต์ไม่สนุกเอาเลย จึงได้มีการโทรหาซึ่งกันและกัน เพื่อที่จะทำให้พวกนั้นหยุดการกระทำชั่วๆนั้นซะที

“ทางพี่จะเอาไง ทางหนูกับพี่โมตกลงกันแล้วนะว่า จะออกไปลุยกับพวกมัน เพื่อไม่ให้พวกนั้นเอาชื่อพวกเราไปทำระยำจนป่นอีกเป็นครั้งที่สองที่สาม หรือต่อๆไปอีก” ปูนโทรหาเบ็นซ์

“พวกเธอเอาไงพวกฉันเอาด้วย” แป๋วพยักหน้า เบ็นซ์จึงตอบกลับไป

“แล้วจะเริ่มกันเมื่อไหร่หละพี่” ปูนถาม เบ็นซ์ เพราะอยากจะลุยกับพวกนั้นเต็มที่แล้ว

“พรุ่งนี้แล้วกัน เดี๋ยวคืนนี้พวกเรารวมตัวกันที่สำนักงาน คุณโมแล้วค่อยมาหาวิธีกันใหม่” เบ็นซ์พูดไปก็เล่นน้ำไป

“ได้พี่ แล้วคืนนี้เจอกัน” แล้วปูนก็วางสาย และเล่นน้ำให้สนุกสักวัน เพราะพรุ่งนี้คงจะไม่ได้เล่นแล้ว ต้องไปลุยกับพวกบ้านั่น

  ทั้งกลุ่มนางแมวป่าและกลุ่มของวิหคขาวปลอม ออกปล้นเมืองในวันที่ 13 เมษายน ทั้งๆที่ยังไม่ค่อยหายดีจากการปะทะกันเมื่อ 3 วันที่แล้ว และยังมีการแยกกลุ่ม ยกอีกพวกไปถล่มองค์กรกงจักรทองให้สิ้นซากไปอีกในช่วงสงกรานต์นี้ 

<<<<< ===== >>>>>

   ช่วงเย็นหลังจากที่เล่นน้ำสงกรานต์กันจนฉ่ำปอดฉ่ำอุรากันแล้ว เบ็นซ์กับแป๋วก็เดินทางมาที่สำนักงานของแตงโม เพื่อรวมตัวกัน จัดการกับพวกตัวปลอมทั้ง 6 ปูนก็รีบโทรหาทับทิม “ไอ้เตี๊ย ผัวแกอยู่ข้างๆรึเปล่า” ปูนถามก่อนเพราะไม่อยากให้มีเรื่อง

“มีไร” ทับทิม ลุกออกมาจากตรงนั้น เธอกำลังนอนพิงหลังสามีอยู่แบบสบายๆ ป๋องมองตามอย่างสงสัย

“พรุ่งนี้ฉันกับพวกพี่ๆกลุ่มนางเสือดาวจะออกไปลุยกับพวกตัวปลอมทั้ง 6 คน ถามจริง วันนี้แกไม่เห็นข่าวเหรอ ว่าชื่อเสียงพวกเราป่นปี้หมดแล้ว ไอ้พวกนั้นมันทำระยะตำบอนอะไรเอาไว้บ้างหนะ” ปูนอธิบายเหตุผลให้เพื่อนฟังด้วยน้ำเสียงที่ขุ่นหมองใจมาก

“เห็นแล้ว ยังนึกอยู่ในใจเลย กำลังจะหาโอกาสโทรหา แกก็โทรมาพอดี”

“คืนนี้ถ้าว่าง พอแว่บได้นะ แกรีบมาที่สำนักงานเลย พวกเรารวมตัวกันอยู่ที่นี่”

“ได้ๆ รอฉันที่นั่น เดี๋ยวฉันไปแน่ คราวนี้นะจะอัดไม่ให้เหลือซากเลย”

“เออๆ แล้วระวังผัวแกด้วยหละ ไม่รู้จะเป็นไงบ้างถ้ารู้ว่าเอาเมียเค้ามา เสี่ยงอันตรายเนี่ย”

“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ตอนนี้อยู่ในโอวาทฉันหมดแล้วถ้าขืนหือ มีเรื่อง เครนะ”

“โห เก่งขนาดนั้นเชียว เออๆแล้วเจอกัน รีบมาหละ”

“ได้ๆ” แล้วทับทิมก็วางสาย และรีบเดินกลับไปหาป๋อง

“พี่ป๋อง หนูไปหาพี่โมกับปูนก่อนนะ มีงานเลี้ยงที่นั่น แล้วพรุ่งนี้ค่ำๆหนูจะกลับไม่ต้องห่วงนะ ไปหละ ขิงเราไปก่อนนะ”

“ขอให้สนุกนะ” แล้วทับทิมก็ไป ป๋องยังงงกับสิ่งที่เมียพูดอยู่เลย แต่ไม่ทันแล้ว

   แล้วปูนก็โทรหาเทียนหอม เพื่อที่จะขอแนวร่วมสักครั้ง “พี่หอม พอจะมีเวลาว่างไหม”

“มีไร เหนื่อยหวะ เด็กๆมันลากพี่ไปเล่นน้ำสงกรานต์มา ว่าไง โทรมาซะมืดเลย จะสองทุ่มแล้ว”

“ขอแรงหน่อยซิ พรุ่งนี้จะไปลุยกับไอ้พวกตัวปลอม วันนี้พี่ได้เห็นข่าวพวกหนูกับพวกนางเสือดาวไหม”

“ไม่หละ พึ่งเข้าบ้าน มีอะไรจะให้ช่วยก็บอกมา พี่ยินดีเสมอ” เทียนหอมกำลังเปิดประตูเข้าห้องตัวเอง เอาคอหนีบโทรศัพท์ไว้

“ก็ที่ไอ้พวกตัวปลอมทั้ง 6 คน มันใส่ไข่พวกเราซะเละเลย ทั้งปล้น ทั้งฆ่าเจ้าทรัพย์ วันนี้”

“จริงดิ ได้เลย แล้วจะเจอกันที่ไหนหละ” เทียนหอม ค่อยๆถอดอุปกรณ์เล่นสงกรานต์วางไว้ ทีละชิ้น แล้วพูดไปด้วย

“สองทุ่มพี่ ที่สำนักงาน หนูจะรอนะพี่ ขอบคุณล่วงหน้าเลย” แล้วก็วางสาย เปลี่ยนชุดอาบน้ำทันที

   พู่กันกลับไปแล้ว จึงเหลือแต่สาวๆเนเน่พาแม่เนตรไปอาบน้ำ เพราะเห็นอาการไม่ค่อยดี ขนาดเล่นน้ำสงกรานต์ยังต้องพกยาดม

“แม่หนะดื้อ หนูบอกแล้วว่า ต้องเอาไปเห็นไหม ดีนะที่หนูติดยาดมไปด้วย ไม่งั้นแม่ไม่มีแรงแน่เลย 555+”

   สองแม่ลูกกำลังเฮฮาอยู่ในชุดผ้าขนหนูออกมาจากห้องน้ำ เนเน่เห็นแม่หอมกำลังจะออกไปข้างนอก เอากระเป๋าชุดไปด้วย

“แม่หอม จะไปไหนอ่ะ แล้วทำไมต้องเอากระเป๋าชุดหงส์หยกไปด้วย แม่จะไปไหนกันแน่บอกหนูมาเลย”

“ไม่มีอะไร แม่จะเอาชุดไปส่งซัก แล้วจะไปหาเพื่อนๆหน่อย เขาจัดงานเลี้ยงกัน ไปหละ”

 “ไม่..แม่โกหกไม่เก่ง แม่ก็รู้ว่าหนูอ่านพวกแม่ๆออกทุกคน”

“นั่นซิพี่ ลูกมันพูดถูก พี่กำลังจะไปไหน ไปช่วยพี่เด็จเหรอ เจอพี่เด็จแล้วเหรอ”

   เนตรพูดทั้งๆที่ร่างกายไม่ค่อยจะมีแรง นั่งอยู่บนโซฟา เนเน่นั่งลง แล้วนวดแขนขามือให้แม่

“หนูขอความจริงพี่” เทียนหอมจึงต้องบอกความจริง

“วิหคขาวขอความช่วยเหลือมา ในเมื่อเราก็รวมทีมกันแล้ววันนี้พวกตัวปลอมนั้นออกปล้นเมืองแล้วใช้ชื่อพวกเขาทำให้เสียชื่อเสียง เขาจึงจะออกทวงความยุติธรรมคืนมา พี่เลยต้องไปช่วยเพราะเขาขาดไปคนนึงคือนางแมวป่า พี่เลยจะไปช่วย”

“งั้นหนูไปด้วย” เนตรบอก ทั้งๆที่ตัวเองร่างกายก็ไม่สมบูรณ์เหมือนคนอื่นๆเขา

“แกจะไปยังไงเนตร แกไม่สบายอยู่ แกอยู่นี่แหละ งานแค่นี้สบายมาก เนเน่แกดูแม่แกด้วย เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่หอมก็กลับมาแล้ว”

“ไม่พี่ หนูจะไป” เนตรยังคงดื้อ “ไม่ได้” หอมตวาดออกมา ห้ามไม่ให้ไป จนเนเน่รำคาญ

“หยุด ทั้งสองแม่นั่นแหละ ไม่ต้องมีใครไป หนูไปเอง แม่หอมดูแลแม่เนตรแทนหนูแล้วกัน หนูก็อยากจะขอกลับไปลุยกับอีนางแมวป่าตัวปลอมอยู่เหมือนกัน บังอาจลอบกัดหนูได้” เพื่อเธอ เพื่อแม่ทั้งสอง เนเน่จึงอาสาไปลุยเอง

“เออ ก็ได้ แต่คืนนี้แม่ต้องรีบไปก่อน” เทียนหอมบอก รับปากไปส่งๆอย่างนั้นแหละ เพราะถ้าจะไม่ไปจริง ต้องอยู่ที่คอนโดแล้ว

“ก็ไปมันด้วยกันหมดนี่หละ เสร็จงานแล้วจะได้พาแม่เนตรกลับมา ไปนอกพักที่นั่นแล้วกันนะแม่นะ”

   เนตรดีใจมากที่ลูกสาวทำไมช่างกตัญญูขนาดนี้ ทุกคนรีบแต่งตัวแล้วก็เอาชุดธิดาพญายมติดไป..เบ็นซ์กับแป๋ว มาถึงประมาณ 2 ทุ่มก็นั่งพักผ่อน ไม่นานทับทิมก็มาถึง

“เอ้า..ว่าไงปูน มีไรว่ามา” ทับทิมมาถึงก็เปิดน้ำอัดลมทานแล้วก็มานั่งที่โซฟาทันที

“มาถึงเร็วดีนี่ไอ้ตัวเล็ก” เบ็นซ์ชอบแซวทับทิมเพราะทับทิมน่ารัก แต่ไม่มีอะไร

“แล้วพี่มีปัญหาอะไรกะหนูรึเปล่า” แป๋วรีบห้ามทัพ

“โอ๊ย ไอ้คู่นี้มันอะไรกันนะ เจอหน้ากันไม่ได้เลย นี่ขนาดรวมทีมกันแล้วนะ นี่ก็เหมือนกัน ชอบไปแหย่น้องมันไอ้เบ็นซ์”

“ขอโทษ ต่อไปจะไม่แหย่แล้ว พี่ขอโทษนะครับ ก็น้องอยากน่ารักทำไมหละ มิน่าหละผู้กำกับถึงหลง”

“นั่นไง ดีได้ไม่ถึงนาที พี่เบ็นซ์เนี่ย” ปูนแซว

“แล้วนี่ตกลงคุยอะไรกันไปบ้างแล้วหละ” ทับทิมถาม

“ยังต้องรอพี่หอมก่อน เพราะเราขาดไปคนนึง นางแมวป่า ก็เลยขอทีมสนับสนุน”

   หอม เนตรและเนเน่เดินเข้ามาพอดี เนตรร่างกายไม่ค่อยดีต้องพึ่งยาดมตลอด

“อ้าว หงส์ฟ้ามากับเขาด้วยเหรอ” แป๋วแซว “ทำไมไม่นอนอยู่บ้าน”

“แม่หนูเค้าดื้อหนะน้า” เนเน่เรียกพวกแป๋วว่าน้า จนติดปากแล้ว ตั้งแต่ศึกครั้งที่แล้ว

“น้าอีกแล้ว บอกว่าให้เรียกพี่ เค้ายังไม่แกเลย” เบ็นซ์หัวเราะ

“หัวเราะอะไรไอ้เบ็นซ์” แป๋วชี้หน้า “เออ แกไม่แก่ไอ้แป๋ว เลข 3 เนี่ยนะ น้าแป๋ว”

“พี่ก็ได้” แป๋วจึงยิ้มออกมา “เห็นไหม น้องเค้าน่ารักจะตาย” แป๋วดีใจ สบายใจแล้ว

“แม่ แม่นอนอยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวหนูไปประชุมกับพวกพี่ๆเค้าก่อนนะแม่นะ”

   ทับทิมกับปูนงง ว่าทำไมเนเน่เรียกเนตรว่าแม่ เพราะเธอสองคนไม่รู้ว่าสองคนนี้เป็นอะไรกัน

“อ้าว..นี่พี่เนตรเป็นแม่ของเนเน่เหรอ หนูไม่เห็นรู้เลย” ทั้งสองสาวทำหน้างง เลิ่กลั่กๆ

“เออ ไม่รู้ก็รู้ซะ ไม่ต้องถาม” เบ็นซ์บอก “แล้วพี่โมมารึยังหละ หนูยังไม่เห็นเลย” ทับทิมถาม

“กำลังมา นั่นไงมาแล้ว” แตงโมมาถึงก็รีบเอาข่าวที่ไปสืบมา มาบอกทีมทันที

“พี่รู้แล้วนะว่า พรุ่งนี้พวกมันไปไปที่ไหนบ้าง เพื่อไม่ให้พวกนั้นไปสร้างความเสียหายที่ไหนอีก เราต้องหยุดมันตั้งแต่จุดแรกเลย 10 โมงเช้า ที่อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย พี่สืบมาได้ว่า มันจะยึดโรงเรียนสตรีวิทย์เพื่อหมายเอาเป็นที่ตั้ง และจากนั้น มันก็จะดาหน้าเข้าไปที่บางลำพู เพราะฉะนั้น เราต้องหยุดพวกมันก่อนที่มันจะยึดสตรีวิทย์” เทียนหอมถาม “คุณโมแน่ใจเหรอค่ะ”

“ครับเจ๊ เพราะสายข่าวของผมไม่เคยพลาด มันจะมารวมตัวและปรากฏร่างที่เกาะกลางอนุสาวรีย์ เวลาประมาณ 9.45 ดังนั้นพวกเราต้องไปดักพวกนั้นให้ได้ แต่ผมกลัวว่าคนแถวนั้นจะได้รับอันตราย เพราะการปะทะครั้งนี้ น่าจะรุนแรงมาก”

   กันตภณเดินเข้ามาพร้อมพลอยใสและปริ๊นซ์เดินจับมืออ้อม เข้ามาพร้อมกัน จนพวกสาวหน้ากากทุกคนต้องตกใจ

“พี่ภณ พี่ปริ๊นซ์” ปูนวิ่งออกไปดัก “พาพวกนี้เข้ามาทำไม” ปูนไม่อยากให้ความลับเปิดเผยไปมากกว่านี้

“พวกเรารู้หมดแล้วจร้า คุณวิหคขาว” อ้อมพูดออกมา “ตาย ตาย” ปูนเอามือจับหน้าผาก

“เอาน่ายังไงก็ทีมเดียวกัน ไม่รู้วันนี้วันหน้าก็ต้องรู้ มาเอาเรื่องของพรุ่งนี้ก่อน” แตงโมพูด

“เรื่องกันคนไม่ต้องห่วงนะครับ เดี๋ยวผมกับพี่ปรื๊นซ์และน้องๆอีก 2 คนจะช่วยแล้วกัน” กันตภณยื่นข้อเสนอช่วย

“ขอบใจมากไอ้น้อง แล้วยังมีอีกเรื่องนะ เนื่องจากคนมันเยอะมีทั้งตัวจริงตัวปลอม เราจะมีอะไรที่พอจะทำให้รู้ได้ไหมว่านี่พวกเดียวกัน เวลาชุลมุนจะได้ไม่ต้องมาซัดกันเอง” เทียนหอมนึกขึ้นมาได้ จึงนำเสนอ

“ปลอกที่หุ้มข้อมือทั้งสองข้างรูปดาว 5 แฉก เป็นเหล็กแผ่นพิเศษที่นายเอามาทำชุดเกราะให้กับหงส์หยก หงส์ฟ้า ธิดาพญายม และ เทพพญายมค่ะ นี่ไงคะ หอมติดมาพอดี” แตงโมจับดู

“ดีมากเลยครับ แต่มันมีกี่อันหละครับ พวกเรามี 6 คน” แตงโมถาม

“มี เกือบ 10 อันค่ะ เพราะนายเตรียมการและคาดเดาเอาไว้ไม่เคยผิด” เทียนหอมพูดไปยิ้มไป แล้วก็แจกที่เหลือให้กับคนที่ยังไม่มี

“เอานี่ของหนูลูก หงายดูมีชื่อหนูไหม” เนเน่หงายดู

“มีค่ะแม่ หนูรักพ่อจัง” ทับทิมกับปูน งงอีก

“แล้วใครหละพ่อ” เทียนหอมหันไปบอกปูน

“ก็ผู้การเผด็จไง” ทับทิมกับปูนต้องตกใจรอบสอง

“ห๊า พี่เนตรเป็นแม่ แล้วเรียกคุณอาเผด็จว่าพ่อ นี่เนเน่เป็นลูกคุณอาเผด็จอีกคนเหรอนี่” ปูนหลุดปากออกมา

“เรื่องมันยาว ว่างๆจะอธิบายให้ฟังแล้วกัน” เทียนหอม พยายามจะทำให้สองสาวนั่นไม่สับสน แต่เวลาไม่มีแล้ว

“โห นี่คุณอามีเมียกี่คนเนี่ย แล้วนี่จะมีโผล่มาอีกไหม” ทับทิมหลุดปากออกมา จนปูนเริ่มมีสีหน้าไม่ดีแล้ว

“แล้วตกลงคุณโมจะเอายังไงคะ” แป๋วถาม และมองไปที่เพื่อนๆในทีม

“พรุ่งนี้พวกเราต้องไปรวมตัวกันก่อนแต่เช้าเพื่อกันคนพวกนั้นและหยุดพวกมัน เพื่อไม่ให้มันยึดสตรีวิทย์ได้”

“แล้วยังไงต่อ บอกมาให้หมดเลย” เบ็นซ์อยากฟังแบบที่เดียว

“แบบนี้จะครับ” แล้วแตงโมก็วาดภาพบนโต๊ะว่าใครจะอยู่ตรงไหนทำอะไรบ้าง แล้ว 4 คนที่เหลือ จะทำอะไร

   หลังจากที่อธิบายจนทุกคนเข้าใจแล้ว ก็แยกย้ายกันพักผ่อน

“เอาหละครับทุกคนเข้าใจดีตามแผนที่ผมบอกแล้วนะครับ เชิญพักผ่อนตามสบาย ห้องพอมีเหลือบ้าง อยู่มุมโน้นอีก 2 ห้อง”

   แตงโมหันไปดูเนตรซึ่งหลับไปแล้วเพราะอะไรก็น่าจะรู้ๆกันอยู่

“ดูแม่แกซิเนเน่ หลับไม่รอใครเลย ไปแกไปอาบน้ำ พรุ่งนี้มีงาน เดี๋ยวทางนี้แม่หอมจัดการเอง”

“ขอบคุณคะแม่” แล้วเนเน่ก็วิ่งมาหอมแก้มซ้ายเทียนหอม

“หนูก็รักแม่หอมเหมือนกันนะ” หอมเอามือลูบหัวเนเน่

“เออ แม่ก็รักแก ไป ไอ้เด็กคนนี้ มันขี้อ้อนเหมือนใครกันนะ”

   แตงโมไม่ได้สนใจอะไรกับงานพรุ่งนี้ ได้แต่คอยดูปูนตลอดเวลา ที่รู้ว่าเนเน่เป็นลูกสาวของเผด็จอีกคนกับเนตร เธอคิดเช่นนั้น ก็ต้องปล่อยให้เธอคิดไป แต่ถ้าเมื่อใดที่ได้รู้ความจริง ปูนก็คงจะไม่คิดมากแบบนี้แน่นอน

\\\\\ ----- /////

   และแล้วเช้าวันใหม่ที่สำคัญของทั้ง 6 คนก็มาถึง พวกของแตงโมรีบมาที่จุด ที่คิดว่าพวกนั้นจะมาก่อนเวลา แต่ยังไม่ได้ทำอะไร รอดูจังหวะว่าข่าวที่ได้มาจริงไหม 9 นาฬิกาก็ยังไร้วี่แวว จนพวกทีมงาน นั่งตบยุงกันแกล่ว ซึ่งได้ใส่เสื้อคลุมชุดตัวเองไว้ก่อน แล้วเดินปะปนกับผู้คนอยู่แถวนั้น และหาอะไรทานรองท้องไปพลางๆ มีเครื่องรับส่งขนาดจิ๋วติดตัวทุกคน งานนี้แตงโมเป็นหัวหน้าทีม กันตภณและปริ๊นซ์พ่อมดคอมพิวเตอร์ทั้งคู่ จับมือกันเมื่อไหร่บรรลัยที่นั่น และแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็มาถึง พวกนั้นมาจริงๆ

   พวกนั้นขับรถจิ๊บและยิงปืนมาตลอดทางตั้งแต่ลงสะพานปิ่นเกล้า ผ่านสะพานผ่านโรงแรมรัตนโกสินทร์ จนมาถึงสี่แยกคอกวัว ประกาศศักดา จนมาถึงอนุสาวรีย์ประชาธิปไตยแล้ว ขับรถมาจอดในวงแหวนวงเวียน ปิดถนนห้ามไม่ให้ใครผ่านทั้ง 4 มุม

“มากันแล้ว พวกเราเตรียมตัว” กันตภณวอร์บอก แล้วพวกปริ๊นซ์ อ้อม และพลอยใส ก็ออกมาช่วยกันคน

   ทั้ง4 คนวิ่งออกมาช่วยกันลูกเด็กเล็กแดง ไม่ให้เข้าไปในบริเวณนั้น ทั้ง 6 คนถอดเสื้อคลุมเดินออกมาจากมุมมืด กับชุดประจำตัวของตัวเอง พร้อมกับ ปลอกที่หุ้มข้อมือทั้งสองข้างรูปดาว 5 แฉก ซึ่งพวกตัวปลอมนั้นไม่ได้สังเกตุ สำหรับงานนี้รองเท้าของทั้ง 6 คน เทียนหอมได้ประดิษฐ์เพิ่มมีดเล็กเก็บเพิ่มไว้ให้อีกด้วย เผื่อฉุกเฉิน สามารถนำมาใช้ได้

“เจอกันอีกแล้วนะ นางแมวป่า อีตัวปลอม” เนเน่ประกาศดังลั่นก่อนเพื่อน เพราะแค้นเมื่อครั้งที่แล้ว ทำแสบ บังอาจปาระเบิดใส่

“ดี..เจอกันก็ดีแล้ว คราวนี้จะได้สะสางกันให้จบๆซะที” ตองพูดออกไป

“ถ้าวันนี้พวกแกแพ้ แกต้องเลิกเอาชื่อพวกฉันไปหากินอีกนะ ไอ้พวกตัวปลอม” แป๋วตะโกนออกไป

“และกลับไปบอกไอ้ฉัตรเทพเจ้านายแสนชั่วของพวกแกด้วยนะ ว่าฉันจะตามล้างตามฆ่ามันให้ได้” เบ็นซ์ฝากข้อความไปบอก

“ได้ ฉันจะบอกให้ แต่พวกแกจะมีโอกาสกลับบ้านรึเปล่า ยังไม่รู้เลย” เอื้อย ตะโกนออกไป

“เหยี่ยวราตรีปลอม บังอาจมากที่มาปลอมตัวเป็นฉัน วันนี้แกจะได้รู้ว่า ตัวจริงอย่างข้ามันจะแซ่บแค่ไหน” แตงโม โมโหมาก

“อีวิหคขาวเทียมเอ๊ย วันงานแต่ง ยังเจ็บไม่พอใช่ไหม” ปูนแซะแผลเก่า

“โดยเฉพาะอีพิราบเท่าปลอมเนี่ยนะเพื่อน ฉันจำได้ วันงานมันหลับไปก่อนใครเพื่อนเลยหวะ ถ้าไม่มีหมาตัวไหนมายิงปืนใส่ฉัน”

“พูดมากหวะ ลุย” ดา นางสิงห์ดำปลอมชิงเปิดก่อน คู่ใครคู่มันวิ่งดาหน้าเข้าประกบคู่กัน

   สถานการณ์ ที่กลางอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย วุ่นวายมาก พวกลูกน้องของทั้ง 6 คน กำลังจะวิ่งไปยึดโรงเรียน พวก กันตภณ ปริ๊นซ์ พลอยใสและอ้อม ก็มาขวาง แต่เพราะไม่ถนัดทางนี้ จึงขัดขวางไม่ได้มาก

   เทียนหอมรู้ว่ายังไงก็ต้องมาช่วย เพราะคนไม่พอ คนคุ้มกันโรงเรียนไม่มี จึงแอบตามออกมา ยังไงก็ต้องเอาเนตรมาด้วย ทิ้งไว้คนเดียวไม่ได้ พอเธอขับรถมาถึง หงส์หยกก็กระโจนออกไปช่วยทั้ง 4 คนนั้น กันตภณ ปริ๊นซ์ พลอยใสและอ้อม ดีใจมากที่หงส์หยกตามมา คนไม่ถึง 6 คน สบายมากสำหรับหงส์หยก สู้กันไม่นานทั้งมือเปล่าและอาวุธ ก็แพ้หอม ตายเกลี้ยง คนสุดท้าย โดนอาวุธลับเข้าที่หน้าผากเต็มๆ แล้วก็กลับมาดูเนตรที่ นั่งอยู่บนรถกับชุดหงส์ฟ้า

“ระวังพี่” เนตรปาอาวุธลับเข็มบินไปหาคนร้าย ที่กำลังย่องมาข้างหลังเทียนหอม

“ขอบใจมากน้อง” เทียนหอมเดินเข้าไปเอามือตีมือกันกับเนตร

“บอกแล้วว่างานนี้ ขาดหงส์ฟ้าไม่ได้” แล้วก็เดินลงมายืนข้างรถ ดูพวก 6 คนนั้นกำลังปะทะกัน   

  เทียนหอมสังเกตุอยู่หลายครั้งเวลาที่เนตรออกทำภาระกิจบางครั้งเหมือนจะไม่มีแรง หน้ามืดบ่อยๆ แต่ก็ยังไม่ได้ติดใจอะไร เลยไม่อยากให้เนตรต่อสู้บ่อยนัก ถ้าไม่จำเป็น พยายามจะกันไว้ให้เป็นคนขับรถ หรือไม่ก็เลี่ยงการต่อสู้ที่ใช้แรงเยอะๆ

   ร้อนถึงอัธวุฒิ นั่งเฝ้าลูกอยู่ที่โรงพยาบาล จ่ามิ่งกับจ่าหมง รีบวิ่งเข้ามา

“เกิดเรื่องแล้วผู้กำกับ ตอนนี้เมียผู้กำกับคุณทับทิมหนะ กับเพื่อนอีก 5 คนกำลังลุยกันอยู่ที่อนุสาวรีย์ประธิปไตยกับพวกคนร้าย”

   จ่าหมงรายงาน จ่ามิ่งรีบบอกต่อ “ผบ.ตร.วอร์มาหาผมให้ผู้กำกับรีบไปหยุดการต่อสู้ครั้งนี้ด้วยครับ เพราะตอนนี้ที่นั่นรถกำลังติดมาก ไม่รู้ว่า ผู้กำกับโอฬารไปถึงรึยัง ถ้าไปถึงผมว่า มันจะกลายเป็นก่อจราจลแน่ รีบไปเถอะเชื่อผม”

   อัธวุฒิรีบหยิบเสื้อแล้วบอกลูกสะใภ้ “พ่อไปก่อนนะลูก ถ้าหมอออกมาบอกยังไงก็อย่าลืมโทรบอกพ่อด้วยนะ”

“ได้ค่ะพ่อ พ่อรีบไปเถอะ ทางนี้เดี๋ยวหนูรับช่วงต่อเอง”

   แล้วอัธวุฒิก็รีบไปพร้อมกับสองจ่าทันที เป็นจริงอย่างที่จ่ามิ่งสังหรณ์ เมื่ออัธวุฒิไปถึง ผู้กำกับโอฬารกำลังให้พวกหน่วยสวาท เกือบ 10 คนประจำที่ ล้อมอนุสาวรีย์ประชาธิปไตยเอาไว้ แล้วส่วนนึงก็กันรถให้เดินได้ตามปกติ คงเหลือแต่ตรงกลางที่กำลังต่อสู้กันอยู่ “พวกคุณทั้ง 12 คนหยุดและยอมให้พวกเราจับซะดีๆ พวกคนหน้ากากทั้งหลาย ตอนนี้พวกคุณกำลังทำให้บ้านเมืองเกิดความเสียหายและความไม่สงบ ยอมให้พวกเราจับซะดีๆ ก่อนที่พวกเราจะใช้ความรุนแรง ถ้าพวกคุณยังไม่ยอมหยุดการกระทำ”

   ไทยมุงก็มามุงกันเต็ม หงส์หยกกับหงส์ฟ้า ต้องเอาชุดคลุมมาใส่ไว้ก่อนไม่งั้นจะโดนจับไปด้วยและพวก 4 คนทีมเสริม ก็ได้แต่ยืนดูว่าทั้ง 6 คู่เป็นยังไงบ้าง

   วันที่ 14 เมษายน เป็นวันที่ทำให้อัธวุฒิหนักใจมาก เพราะพึ่งกลับมาจากภาระกิจตามล้างตามจับเพื่อนหมาดๆแค่วันเดียวเองก็ต้องมาหนักใจกับคดีใหม่อีกแล้วไหนจะลูกที่นอนป่วยอยู่ นั่นก็เมีย นี่ก็เพื่อนเก่าทั้งนั้น จะเอายังไงดี แล้วพวกไหนตัวจริงตัวปลอมกันเนี่ย พวกเทียนหอมจะติดสัญลักษณ์ของทีมพญายมไว้ โดยที่พวกตัวปลอมไม่รู้ก็คือ ปลอกที่หุ้มข้อมือทั้งสองข้างรูปดาว 5 แฉก เป็นเหล็กแผ่นพิเศษที่เผด็จเอามา ทำชุดเกราะให้เนตร เทียนหอม เนเน่ และ พู่กัน ดีนะที่อุปกรณ์พวกนั้นอยู่ในกล่องของทุกคน จึงเอาออกมาใช้ได้ทันเวลา ป๋องวิ่งเข้าไปหาโอฬาร

“คุณทำอะไรหนะโอฬาร ทำไมชอบทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ คุณเอาพวกหน่วยสวาทมาทำไม สั่งให้พวกเขาถอนตัวได้แล้ว ที่เหลือเดี๋ยวผมจัดการเอง ท่าน ผบ.ตร.แจ้งผมมาแล้ว แล้วคุณมาได้ยังไง”

“ท่านก็สั่งผมเหมือนกัน” โอฬารตอบอัธวุฒิ

“อะไรนะ แล้วทำไมสั่งงานซ้ำซ้อนเนี่ย สองครั้งแล้วนะ”

“ตกลงว่าไงพวกคุณทั้ง 12 คนที่อยู่ตรงนั้นหนะ ถ้าพวกคุณยังไม่หยุดต่อสู้กัน พวกเราตำรวจ ต้องใช้ความรุนแรงแล้วนะ”

“จ่ามิ่ง จ่าหมง ช่วยผมที ช่วยกันคนออกไปหน่อย ผมกลัวคนจะได้รับอันตรายและโดนลูกหลง เดี๋ยวผมจะไปดูเมียผมเอง”

“ได้ครับผู้กำกับ” แล้วทั้งสองจ่าก็รีบบอกพวกไทยมุงบางกลุ่มที่ไม่กลัวตายให้ออกไปห่างๆก่อน

   เมื่อ 6 สาวตัวปลอมออกปฏิบัติการ มีเหรอที่ พวกฝั่งตัวจริงจะยอม พวกเธอก็ไม่ยอมเช่นกัน จึงต้องออกมาปกป้องศักดิ์ศรีของตัวเอง แทนที่จะได้เล่นน้ำสงกรานต์สนุกๆกลับต้องมาออกกำลังกายกลางสายน้ำซะแล้ว

   อัธวุฒิ วิ่งออกไปกลางถนนตรงช่วงที่ไม่รถวิ่ง แล้วยิงปืนพลุขึ้นฟ้า 2 นัด แล้วใช้โทรโข่งพูดออกไป

“พวกที่อยู่บนนั้น ผมขอให้พวกคุณหยุดและแยกย้ายกลับได้แล้ว ก่อนที่พวกคุณจะไม่มีโอกาส ที่จะได้มาทำแบบนี้อีก”

   พอพูดเสร็จ อัธวุฒิก็โยนระเบิดแก๊สน้ำตาเข้าไปทันที 2 ลูก แล้วรีบวิ่งหลบออกมา ควันกระจายฟุ้งไปเต็มท้องฟ้า พอโอฬารเห็นอัธวุฒิโยน เขาก็โยนบ้าง คราวนี้โยนเข้าไปนับ 10 ลูกจนทั้ง 12 คนต้องแยกย้ายและเลิกกันเอง ต่างคนต่างหาทางหลบ

   บรรดาไทยมุงก็เริ่มแตกกระจายซิครับ แล้วไม่รู้ว่าใครสั่งให้ยิง เอ็ม 16 นับสิบกระบอกยิงสวนเข้าไปในกลุ่มควัน โชคดีที่ไม่มีใครเป็นอะไร เพราะหนีกันออกไปหมดแล้ว

“ใครยิงปืน ผมไม่ได้สั่งนะ” อัธวุฒิตะโกนถามโอฬาร “คุณสั่งหรือเปล่า โอฬาร บอกให้หยุดเดี๋ยวนี้” อัธวุฒิ อารมณ์เสีย

“ผมก็เปล่านะ” โอฬารแก้ตัว ทั้งๆที่ตัวเองสั่ง ช่วงชุลมุนที่แก๊สคลุ้งกระจาย เนตรตัดสินใจใส่หน้ากากกันแก๊สขับรถฝ่าเข้าไปช่วย

   ไม่ถึง 10 นาที พอควันจางหายไป อัธวุฒิ จ่ามิ่ง จ่าหมง ก็เดินเข้าไป Clear พื้นที่ โอฬารเดินตามเข้าไป ไม่มีใครเหลืออยู่เลย แม้แต่รอยเลือดก็ไม่มี อัธวุฒิจึงยิ้มออก ที่เขาสามารถแก่สถานการณ์ในครั้งนี้ได้ดีทีเดียว

   พวกทั้ง 12 คนก็หนีรอดไปได้ โดยเฉพาะ 6 คนฝั่งตัวจริง ถ้าไม่ได้เนตรช่วยขับรถฝ่าไปรับตัวออกมาตอนที่แก๊สน้ำตาโยนเข้าไปก็ไม่มีใครรอด ทั้งหมดกลับไปตั้งหลักที่สำนักงานแตงโม เหนื่อยๆตามๆกัน นอนแผ่หรากันไปเลย

***** >>><<< *****

   พวกตัวปลอมทั้ง 6 คนเมื่อหลบหนีออกไปแล้วก็ไม่ได้ตรงกลับรัง กำจรหัวหน้าชุดในนามเหยี่ยวราตรีตัวปลอม ทำตามที่นายได้สั่งไว้ พุ่งตรงไปที่ อาณาจักรของกงจักรทองทันที เพื่อไม่ให้เสียเวลาความมันส์ของตัวเอง ต่างคนต่างก็สู้กันยิบตา อีกรอบ แต่ทางกงจักรทองก็เสียกำลังคนไปเยอะอีกเช่นกันเพราะ กำจร โทรตามสมุนมาเสริมเพียบ สุดท้ายก็ไม่สำเร็จ ถล่มไม่ได้

***** ฿฿฿฿฿ *****

  หมูกับอิงฟ้าได้แทรกตัวเข้าไปอยู่กับพวกของสัตยาที่ทองผาภูมิ โดยปลอมเป็นสองผัวเมียมาหางานทำ จึงได้เป็นคนงานทั่วไปใน บางครั้งก็ถูกส่งไปทำงานที่บ่อนเพราะเป็นเจ้าของเดียวกัน ทำงานอยู่ที่นี่ได้ไม่กี่วันก็ถูกเรียกตัวให้ไปประจำที่บ่อนทันที เพราะขาดคนจึงเป็นโอกาสดีของหมูและอิงฟ้าที่จะสามารถแรกซึมได้ง่ายกว่าเดิม เพื่อเก็บหลักฐานสำคัญที่จะเอาผิดกับแทนไทได้สักที

“อิง ฉันว่า ตอนนี้เป็นโชคและโอกาสของพวกเราแล้วหละยังไงก็ระวังตัวด้วยนะ”

“ได้ นายก็เหมือนกันหมู ระวังด้วย ดูซิ พวกนี้มันเอาเงินจากไหนมากันนะ ไม่สงสารครอบครัวกันบ้างรึไง”

“เอาน่า นั่นมันก็เรื่องของพวกนั้น ตอนนี้เรามาดูเรื่องของเราดีกว่า ถ้ามีโอกาสเข้าไปถึงห้องหัวหน้ามันได้ก็ดี”

“แต่ฉันว่าตอนนี้นะ เราไปทางโน้นกันก่อนดีกว่า เดี๋ยวพวกมันจะสงสัย โต๊ะใครโต๊ะมัน แยกกันนะ”

   แล้วหมูกับอิงฟ้าก็แยกกันทำงานก่อน เพราะหายออกมาพร้อมกันนานแล้ว

***** ----- *****

  เช้าวันรุ่งขึ้น วันที่ 15 เมษายน ข่าวออกกันอย่างครึกโครมเรื่องศึกหน้ากาก ทั้งทีวีและหนังสือพิมพ์ เมื่อวานตอนเช้าประมาณ 10 โมง ดังไปชั่วข้ามคืนในเนื้อข่าวลงว่า

“ศึกหน้ากากระหว่างตัวจริงกับตัวปลอม แล้วคราวนี้ตำรวจจะเอาผิดกับใคร ในเมื่อทั้งสองฝ่ายต่างก็ทำผิดกฎหมาย ทำให้เกิดความเสียหายกับทรัพย์สินของหลวงและในทางอ้อมก็ทำให้ประชาชนเกิดความวิตก ขวัญผวาไปตามๆกัน สังคมไม่ปลอดภัย ใครนึกอยากทำอะไรก็ทำกันได้รึ กลางที่โล่งแจ้งขนาดนั้น ขอให้ทางผู้กระทำผิดออกมารับผิดชอบต่อสังคมด้วย”

****** ----- *****

   ทับทิมกลับไปที่โรงพยาบาล อัธวุฒินั่งรออยู่ด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ ที่เธอโกหก

“ทำไมหนูต้องโกหกพี่ด้วย ทำไมไม่พูดกันตรงๆ”

“แล้วคิดเหรอว่า ถ้าหนูบอกพี่ แล้วพี่จะให้หนูไปหนะ”

“ใช่ ไม่ให้ไป ก็รู้ว่ามันอันตราย ถ้าไอ้โอฬารมันสั่งยิงตอนที่พี่ไปไม่ถึง หนูจะมีโอกาสมีเถียงพี่แบบนี้ไหม”

“หนูขอโทษ” ทับทิมเสียใจจริงๆกับความคิดนั้น

“แล้วมันคุ้มไหมกับความดื้อของหนู” ป๋องโกรธมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะรักอุตส่าห์ทำเพื่อเธอทุกอย่างแต่ก็อดน้อยใจไม่ได้

“ใจเย็นนะคะคุณพ่อ ยังไงทิมเค้าก็กลับมาแล้ว มานี่ดีกว่า วิทย์ปลอดภัยแล้วนะคะ นี่ไง หนูพามาไว้ที่ห้องพิเศษแล้ว”

   ขิงพยายาม เบนความสนใจ แล้วก็เอามือสะกิดทับทิม ให้กลับไปก่อน “ฉันฝากด้วยนะขิง ขอโทษด้วยที่ก่อเรื่องนี้ขึ้นมา ไม่รู้ว่า พี่ป๋องจะโกรธฉันนานไหม” ขิงปลอบใจ “เอาน่าทิม ขิงเชื่อว่าพ่อไม่โกรธนานหรอก พ่อเขารักเธอจะตาย” แล้วทับทิมก็กลับไปนอนพักที่บ้านของปูน เพราะยังเช้าอยู่ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน ป๋องเดินไปยืนที่หน้าประตูระเบียง สักพักก็เปิดออกไป แล้วไปยืนน้ำตาซึม

***** ///// *****

  ก่อนที่จะหมอจะไปเมืองนอก ก็ใช้เวลาเท่าที่เหลืออยู่ หาความสุขให้กับตัวเองให้มากที่สุด ไปเที่ยวสงกรานต์ ไปไหว้พ่อแม่ม่านมุกและทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ เพราะม่านมุกงานไม่ค่อยว่าง อัธวุฒิโยนงานธุรการของหน่วย ต้องพิมพ์รายงานการทำภาระกิจทุกครั้งที่ออกไปปฏิบัติการมา งานกองเป็นภูเขา นี่ขนาดให้อ้อมมาช่วยนะ ยังไม่ค่อยมีเวลาเลย งานภาคสนาม ไม่ค่อยได้ออกช่วงนี้ เพราะงานทำสำนวนยังไม่เสร็จเลย แต่ความรักของทั้งสองคนก็ดำเนินกันไปแบบเรื่อยๆ มีเวลาก็มาหากันมีเวลาก็ไปออกกำลังกาย

+++++ ****** +++++

  จนวันสงกรานต์ผ่านไป 1 วัน วันที่ 16 เมษายน เผด็จจึงแอบไปสืบข่าวที่รีสอร์ท ยังมีตำรวจเฝ้าอยู่บ้างแต่ไม่มาก เผด็จแอบขึ้นเกาะโดยปลอมตัวนิดหน่อย ตำรวจพวกนั้นไม่ทันสังเกตุ เขาเข้าไปหา ผจก.บอกให้เอาเสบียงมาให้ แล้วอย่าบอกใครว่าเขามา ขากลับเลยเอาอาหารกลับไปด้วย และก็กลับไปปรึกษาเมีย ที่ตำรวจไม่กล้าทำอะไรก็เพราะชื่อกรรมสิทธิ์ ไม่ได้เป็นของเผด็จแล้ว เป็นของ คนใหม่ คือโบว์ ตำรวจเลยได้แต่เฝ้า

“ไปเอาข้าวาสารอาหารแห้งและพวกผลไม้กระป๋องในครัวเท่าที่หาได้มาให้ฉันด่วนเลย”

“แล้วคุณเป็นใครมิทราบ ถึงมาบอกมาสั่งดิฉันแบบนี้” ชื่นจิตสงสัย

“นี่แม่คุณ แม่ชื่นจิตจำฉันไม่ได้รึไง” พอเผด็จเรียกชื่อ และถอดแว่นตาดำแล้วดึงหนวดปลอมออก

“เจ้านาย” ชื่นจิตก็จำขึ้นมาได้ทันที

“เออ แล้วแกคิดว่าใครหละ ที่อยู่ดีๆถึงจะกล้ามาสั่งอะไรแบบนี้ เบาๆ”

   แล้วเผด็จก็เอามือปิดปากผู้จัดการ “ไป เร็ว” เผด็จเอามือกวักไล่ไป ไม่นาน ชื่นจิตก็ให้พวกคนในครัวเอาของไปไว้ให้ที่เรือเล็ก

“นาย” ชื่นจิตกังวล “อะไร” เผด็จจะรีบไป ชื่นจิตก็เรียกอยู่นั่นแหละ “แล้วนายจะไปนานไหม ฉันกลัวหนะ”

“ไม่เป็นไรหรอก ฉันอยู่แถวๆนี้แหละ ถ้ามีอะไรจริงๆ ให้จุดพลุแดงขึ้นฟ้า แล้วฉันจะรีบมา Ok นะ”

“ได้นาย ดูแลตัวเองและนายหญิงดีๆนะ”

“เออ พูดแบบนี้ค่อยอยู่กันได้นายหน่อย แล้วอย่าลืมนะปิดปากให้เงียบสนิท”

“ค่ะ ชื่นจะปิดให้กริ๊บเลย ดูแลตัวเองด้วยนะ ชื่นเป็นห่วงนายน้อย” เหมือนชื่นจะรู้ว่าโบว์ท้อง จนเผด็จงง

“อะไร ใครนายน้อย ชื่น” ชื่นไม่กล้าฟันธง เลยไม่บอก

“เอาเถอะ สักวันนายจะรู้เองแหละ จำไว้ดูแลนายหญิงให้ดีๆเพราะ ตอนนี้นายมีคนต้องดูแลอีกตั้งสองคน”

   เผด็จก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี “อะไรของแกวะ ฉันไปหละ” แล้วเผด็จก็หลบออกไปทางหลังสโมสร

***** ///// *****

   กงจักรทองหาทางเอาคืนจันทร์เสี้ยว ยกพลมาถล่มกลับอีกรอบ หลังจากที่สัตยาให้กำจรยกพลไปถล่มเมื่อวันสงกรานต์ สัตยาตั้งรับไม่ทัน เสียลูกน้องไปเยอะ พวกกำจรยังบาดเจ็บจึงตั้งรับได้ไม่มาก อีก 5 คนที่เหลือ ก็แทบแย่ จึงทำให้ฉัตรเทพโกรธมาก จึงเก็บความแค้นเอาไว้ก่อน เพราะต้องใช้คนในการทำงานที่ทองผาภูมิและตามฆ่าสามสาว โบว์ เบ็นซ์และแป๋ว

***** +++++ *****

     สองสาวหน้ากาก เบ็นซ์และแป๋วหลังจากที่ตัดสินใจกลับตัวมาเป็นฝ่ายดีเต็มตัวก็โดน พวกหน้ากากรุ่นใหม่ตามล่าเช่นกัน พวกเธอเจอศึกสองด้านจริงๆจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว จึงตัดสินใจไปคุยกับทับทิมเพื่อให้ผัวเธอยอมลดลาวาศอกบ้าง

“ทิมช่วยพี่กับแป๋วหน่อยซิ” เบ็นซ์บากหน้ามาหาทับทิมถึงที่อีกครั้ง

“พี่จะให้หนูช่วยอะไร” ทับทิมอยากรู้สาเหตุ

“ช่วยบอกผู้กำกับผัวเธอหนะ ให้เลิกตามล่าตามจับพวกพี่หน่อยได้ไหม ตอนนี้บอกตามตรงว่าไม่รู้จะหนีไปทางไหนแล้ว”

“แล้วมันเรื่องอะไรอีกหละหนูยังไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย”

“อะไรนี่เธอยังไม่รู้เหรอว่า ผัวเธอเป็นคนออกหมายจับพวกเรา 3 คน รวมทั้งเธอด้วยนี่ ที่มีการปล้นที่ผ่านมา” แป๋วบอก

“ไม่รู้ เพราะหนูไม่ได้สนใจ ใครอยากจะจับก็มาดิ หนูก็ไม่เห็นมีใครจะมาจับอะไรหนูเลย หนูก็ทำงานอยู่นี่ทุกวัน”

“ก็หนูเป็นเมีย เขาเลยไม่กล้า แต่พวกพี่ไม่ใช่ พวกตัวปลอมก็ยังมาตามราวีพวกพี่อยู่เลย ตอนนี้หมดแรงที่จะหนีและสู้แล้วหละ”

   เบ็นซ์กล่าวเสร็จก็ทำหน้าเหมือนหมดแรง จนทับทิมสงสารและเข้าใจ

“เอางี้พี่ หนูไม่ขอรับปากนะ เพราะตอนนี้หนูกับเขาก็ยังทะเลาะกันอยู่ มันหลายเรื่อง ล่าสุดนี่ก็ที่ศึกที่ราชดำเนินนั่นแหละ”

“อืม..ยังไงพี่ฝากด้วย งั้นพี่สองคนขอตัวก่อน ต้องรีบไปอยู่นานไม่ได้ เพราะเราไม่รู้ว่าพวกนั้นจะมาตอนไหน เราไม่รู้ว่าตัวจริงมันเป็นใคร แต่มันรู้ว่าเราเป็นใคร ไปก่อนนะ” แล้วเบ็นซ์กับแป๋ว ก็รีบออกไป

>>>>> ***** <<<<<

   แตงโม พยายามหักห้ามใจตัวเอง ที่จะไม่รักและเป็นห่วงปูน จึงพยายามที่จะทำให้ปูนใจอ่อนให้ได้ แต่ปูนก็ยังไม่สามารถที่จะตัดใจจากเผด็จได้ 100% เสียที นับวันก็ยิ่งมีเรื่องใหม่เพิ่มมาตลอดอย่างล่าสุดก็เรื่องเนเน่ ที่เธอเข้าใจว่า เนเน่เป็นลูกของเผด็จที่เกิดจากเนตรอัปสร เพียงแต่ปิดกันเอาไว้ จนทำให้ปูนไม่มีกระจิตกะใจทำอะไรแม้แต่งานสอน

“ปูน ยังตัดใจไม่ได้อีกเหรอ” แตงโมเดินเข้ามาถาม ขณะที่ปูนกำลังนั่งก้มหน้ากับหัวเข่า ในห้องตัวเอง ปูนเงยหน้าขึ้นมา ตาแดง

“ทำไมมันลืมยากจังนะพี่ การรักใครสักคนหนูว่ามันก็ยากแล้วนะ พอมาถึงตอนนี้ หนูอยากจะลืม ทำไมมันกลับยากกว่าตอนที่รักนะ หนูไม่เข้าใจ ยิ่งตอนนี้ เนเน่ก็โผล่มาอีก เป็นลูกสาวอาเด็จอีกคนแล้ว ตกลงนี่อาเค้ามีเมียกี่คนกันเนี่ย”

“เขาจะมีกี่คน มันก็ไม่น่าที่จะเกี่ยวอะไรกับปูนเลยนี่” แตงโมกล่าวให้ปูนเข้าใจ

“เกี่ยวซิพี่ ตราบใดที่หนูยังตัดใจลืมเค้าไม่ได้ แล้วชีวิตหนูจะดำเนินต่อไปยังไง มันเจ็บนะพี่ การที่เรารู้ว่าแฟนเราแอบมีใครอีกคนโดยที่เราไม่รู้เนี่ย แค่เรื่องเพ็ญคนเดียวหนูก็แทบจะบ้าตายอยู่แล้ว นี่ไหนจะนางแมวป่าอีก แล้วเนเน่อีก ยังมีใครอีกไหมที่หนูยังไม่รู้ โผล่มาอ้างเป็นลูกแฟนหนูอีก เจอกันครั้งล่าสุดหนูก็ว่าหนูทำใจได้แล้วนะ อุตส่าห์ปรับความเข้าใจกันแล้ว ยิ่งตอนนี้เค้าหายตัวไปโดนตำรวจตามล่าอีกเนี่ย พี่ไม่มาเป็นหนูพี่ไม่เข้าใจหรอก ว่าการที่แฟนหายไปโดนตามล่ามันไม่มีความสุขเลย หนูยอมรับว่าหนูห่วงและหวงเค้ามาก อยากจะไปช่วย อยากจะไปอยู่ข้างๆ พี่เข้าใจหนูไหม”

   แตงโมไม่รู้จะพูดอะไร จึงทำได้แต่เพียง เดินเข้าไปโอบกอดปูนให้กำลังใจกับคนที่เขารักมาตลอด ปูนร้องไห้น้ำตาไหลในอ้อมกอดของแตงโม “หนูขอนะพี่ อย่าว่าหนูนะพี่โม ตอนนี้หนูไม่ไหวจริงๆแล้ว”

>>>>> ***** <<<<<

   เพ็ญพาพ่อกลับมารักษาตัวที่บ้าน แต่ตัวเองก็แย่เหมือนกัน จนภาระมาหนักที่นมแม้น

“มาค่ะคุณหนู อย่าถือของหนัก เดี๋ยวจะเป็นอันตรายกับเด็กในท้อง 2 เดือนแล้ว กำลังอันตราย มาค่ะ” นมแม้นเป็นห่วงเด็กมากกว่า

“ขอบคุณค่ะนม รบกวนเอายาบำรุงครรภ์ให้หนูหน่อย เมื่อเช้าตอนออกมาจากโรงพยาบาลหนูลืมทาน คุณพ่อนั่งตรงนี้ก่อนแล้วกัน เดี๋ยวหนู จะไปจัดห้องให้พ่อ นม หนูฝากพ่อด้วยนะ”

“ค่ะคุณหนู ยังไงก็ดูแลตัวเองด้วยนะ”

“ขอบใจลูก ไม่ต้องรีบนะ ค่อยๆ พ่อเป็นห่วงหลานตา”

“ค่า แหมๆๆ ไม่มีใครเป็นห่วงหนูเลยสักคน ห่วงแต่ตาหนูที่อยู่ในท้องนี้คนเดียวเลย น้อยใจจริงๆ

“พ่อก็ห่วงทุกคนแหละ ถ้าหนูเป็นอะไร ลูกของหนู มันก็ไม่มีโอกาสลืมตามาดูโลกนะซิ ไปไป ค่อยๆเดินนะพ่อเป็นห่วง”

>>>>> ***** <<<<<

  ป๋องเมื่อออกจากโรงพยาบาลก็ตรงไปยังสนามกอฟล์ทันที หาอะไรหวดแก้เซ็งเพราะยังทะเลาะกับเมียอยู่ สบายใจเรื่องอัธวิทย์ลูกชายที่ไม่มีอะไรน่าห่วง เพราะมีขิงเมียสาวคอยดูแล “พ่อไปเถอะ เรื่องวิทย์ไม่ต้องห่วง หนูดูแลเอง พ่ออยากไปทำอะไรก็ไปนะ”

“ขอบใจมากลูก พ่อไปก่อนนะ ถ้าขาดเหลือหรือมีอะไรด่วนก็โทรหาพ่อได้เลย” ขิงยิ้ม แล้วก็ยกมือไหว้พ่อสามี ป๋องเอามือลูบผม

   ป๋องกลับมาใช้ชีวิตเสเพลเช่นเดิม หลังจากที่ป๋องได้ใช้ชีวิตตามที่ตัวเองต้องการจนสมใจ และรู้แล้วว่า สิ่งที่ทับทิมพูดมันถูกทุกอย่าง เงินทองที่เขาใช้จ่ายไปแบบสุรุ่ยสุร่ายไม่ได้ทำให้เขามีความสุขเลยแม้แต่นิดเดียว ตอนที่เขาแบมือขอตังเมียยังมีความสุขกว่าอีก เมื่อคิดได้ดังนั้น ป๋องบากหน้ามาหาทับทิมที่ทำงาน เพราะตั้งแต่ทะเลาะกันวันนั้นเมียก็ไม่ย่างกรายเข้าบ้านอีกเลย

“ทิมจ๋า” ป๋องใจดีสู้เสือ มาง้อขอคืนดีเมียสาว แต่ดูเหมือนว่า ท่าทางจะยาก เพราะความโกรธมันฝังลึกซะแล้ว

“ไม่ต้องมาจ๋า มาทำไม ในเมื่อหนูมันเป็นคนไม่ดี เป็นเมียที่ไม่ดี ไม่เคยอยู่ในโอวาทผัว จู้จี้จุกจิก น่ารำคาญ แล้วจะมาทำไม เลิกๆกันไปเลย พี่จะมาทนอยู่กับหนูอีกทำไม อยากได้แบบที่สั่งอะไรก็ได้ อยากทำอะไรก็ได้ แบบไม่ต้องมาทำอะไรที่ฝืนใจแบบนี้ ก็ไปหาคนอื่น ทับทิมคนนี้ไม่มีให้ ไป จะไปไหนก็ไป หนูจะทำงาน แล้วอย่าลืม ถ้าว่างเมื่อไหร่ก็บอกด้วย จะได้ไปเซ็นต์ใบหย่าให้”

“ไม่นะ พี่บอกแล้ว ยังไงพี่ก็ไม่หย่า อย่าเล่นวิธีนี้ซิทิม เอ้าๆ พี่ยอมแล้วนี่ๆๆๆๆ ของทุกอย่างพี่คืนให้หนูหมดเลย”

   ป๋องจึงเอาทุกอย่างบัตร Atm และโทรศัพท์มาคืนให้กับเมียและง้อขอคืนดีให้ทับทิมกลับมาดีกับเค้าดังเดิม ได้ผลทับทิมใช้แผนหย่าได้ผล เธอแอบเหลือบสายตาไปดู ป๋องเอาของทุกอย่างมาวางบนโต๊ะรับแขกเต็มไปหมด กระเป๋าตัง บัตร ATM และโทรศัพท์

“แน่ใจแล้วเหรอว่าทำได้ โลกของพี่ทั้งใบเลยนะ เอากลับไปเถอะ หนูไม่อยากฝืนใจใคร”

“ไม่ครับ พี่ไม่เอา พี่ต้องการหนู ต้องการทับทิมเมียที่พี่รักคนเดียว ขาดอะไรพี่ขาดได้ แต่ถ้าขาดทับทิม พี่อยู่ไม่ได้”

   เจอประโยคนี้เข้าไป แม่คุณเอ๊ย ทับทิมละลายเลยต่อให้ใจแข็งเด็ดเดี่ยวยังไงก็ต้องยอม เพื่อเธอ จริงๆเลย ป๋องยอมทำทุกอย่างเพื่อคนที่เขารัก แล้วทับทิมหละ ผัวอุตส่าห์ยอมถึงขนาดนี้แล้ว ถ้ายังจะใจแข็งอยู่อีกหรือ ก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว

   ทับทิมยืนหันหลังน้ำตาไหล “พี่ป๋อง” แล้วทับทิมใจก็อ่อนยอมกลับมาคืนดี เธอหันกลับไปกอดสามี ทุกคนที่แอบดู เฮ กันใหญ่ ป๋องเช็ดน้ำตาให้กับเมีย “พี่ขอโทษนะ ต่อไปพี่จะไม่ขัดใจทิมอีกแล้ว ทิมอยากทำอะไร อยากให้พี่เป็นอะไร พี่จะทำให้ทิมหมดทุกอย่างเลย ขออย่างเดียว พี่ไม่เลิกและไม่หย่านะทิมนะ” ป๋องเอามือบลูบหัวเมียรัก

“จริงนะ” ทับทิมถามเพื่อความแน่ใจ “ครับ” ป๋องยืนยันคำตอบ

“งั้นวันนี้ ทิมกลับไปนอนบ้านเรานะ” ทับทิมพยักหน้า

“เลิกงานรึยัง” ป๋องดีใจมาก “อีกชั่วโมงนึง” ทับทิมบอก

“พี่จะรอนะ หนูไปทำงานเถอะ” แล้วทับทิมก็เดินจากไป ขณะสอนก็ดูสามีไปด้วย เขินนักเรียนด้วยที่มาเห็นสภาพแบบนี้

   หลังจากที่สอนเสร็จ ทับทิมก็กลับไปนอนบ้านป๋องดังเดิมทันทีและหลับนอนด้วยดังเดิม ทำให้ป๋องมีความสุขมาก คราวนี้ป๋องสามารถทำทุกข้อตามที่เมียขอไว้ได้หมด ความสุขจึงกลับคืนมาอีกครั้ง เพราะป๋องตัดสินใจถูก ที่เขาทำเช่นนี้ก็เพราะเขารักทับทิมมาก จึงยอมทำเพื่อเธอ ส่วนทับทิมก็เช่นกัน ที่ยอมใจอ่อน ก็เพราะรักป๋องมากนั่นเอง

xxxxx ===== xxxxx

  หลังจากกลับมาจากรีสอร์ท วันนี้วันที่ 19 เมษายน เผด็จได้อาหารมาตุนเรียบร้อย ไม่ได้เอามาไว้ที่เกาะนี้นะ แต่เขาจะเอาไปที่อื่น เขาได้ออกจากเกาะลึกลับนั้น แล้วพาโบว์ย้อนไปที่รีสอร์ท โดยขึ้นทางข้างเกาะเพื่อมายังที่จอดฮอร์

   เมื่อปรึกษาและเข้าใจดีแล้ว เผด็จให้โบว์ไปหลบอยู่ที่รีสอร์ทเมืองกาญจน์ก่อน จึงแอบเอาฮอร์ที่อยู่บนเขาขึ้นและรีบบินไปทันที 2 คนผัวเมีย เมื่อถึงที่เมืองกาญจน์เผด็จให้โบว์อยู่ที่นี่คนเดียวก่อน เขาจะไปทำธุระที่ค้างอยู่ โบว์บอกจะไปไม่ว่า

“เป็นพรุ่งนี้ได้ไหมป๊า วันนี้ขอให้อยู่เป็นเพื่อนหนูก่อน หนูรู้สึกยังไงก็ไม่รู้”

>>>>>>>>> ********** <<<<<<<<<<

โปรดติดตามตอนต่อไปใน ตอนที่ 45 .. “ สะสางล้างบาง ”

ตอนที่ 44 .. “ เพื่อเธอ ”

นิยาย แนว อาชญากรรม และนักสืบ (Detective and Crime Novel) / สืบสวนสอบสวน (Suspense) / Action