บทที่ 3 : นานาอิ

บทที่ 3 : นานาอิ

"อย่างงั้นเหรอ ผมยังไม่ค่อยอยากจะไปเลย" มาซาชิได้ตอบกลับนามิ

"คิดดีแล้วเหรอ ไปเร็วก็มีสิทธิ์ได้รับเลือกให้เลื่อนระดับนะ นายควรจะต้องรีบๆเลื่อนระดับสิถึงจะดี" นามิได้ถามกลับไป เหมือนเป็นทางเลือกให้มาซาชิ เพราะการมิวินัยนั้นสำคัญมาก และยิ่งได้รับเลื่อนขั้นก็จะเป็นหน้าเป็นตาให้แก่สหพันธ์ที่เข้าร่วมอีกด้วย

"งั้นไปเลยละกัน ตอนนี้แหละ จะได้พาหนูน้อยอารากิไปด้วย" มาซาชิตอบกลับ พร้อมกับอุ้มอารากิขึ้น พร้อมเดินทาง

"งั้นเราไปกันเลย พาอารากิไปทัวร์สหพันธ์" หลังจากนั้นทั้งคู่ก็เดินออกไปจากฐาน ซึ่งวิธีการเดินทางไปสหพันธ์นั้นก็คือเดินเท้า เพราะสหพันธ์นั้นอยู่ใกล้ๆนี้เอง ใช้เวลาเดินไปประมาณ20นาทีก็ถึงแล้ว แต่ถ้าจะขึ้นแท๊กซี่ไปก็ได้เหมือนกัน แต่ราคาค่อนข้างแพง อีกอย่างคือทุกคนเก็บเงินไว้เพื่อที่จะไปซื้ออาวุธชิ้นใหม่ๆ เพราะการเป็นนักล่าอสูรนั้นต้องใช้อาวุธที่มีประสิทธิภาพ

20นาทีผ่านไป

"ถึงแล้วล่ะ" ทั้งคู่ได้พาอารากิเดินมาจนถึงสหพันธ์ย่อย เป็นตึกสูงทั่วๆไปเหมือนกับบริษัทหรือที่ทำงาน แต่เป็นตึกที่ใหญ่มากๆ

"เราเข้าไปกันเถอะ" หลังจากนั้นทั้งคู่ก็เดินเข้าไปพร้อมกับอารากิที่นอนอยู่ในอ้อมแขนของมาซาชิ เดินผ่านประตูเข้าไป มีคนมากมาย ทุกคนที่เดินผ่านต่างก็กล่าวทักทายนามิ ด้วยความที่ว่าเธอเป็นถึงรองหัวหน้าสหพันธ์ แล้วคนส่วนมากก็มองมาที่มาซาชิ จริงๆแล้วไม่ได้มองที่เขา แต่มองที่ดวงตาของอารากิต่างหาก เพราะกลัวว่าจะเป็นอสูร

"เราต้องไปที่ห้องของหัวหน้า" นามิหันมาบอกกับมาซาชิ แล้วทั้งคู่ก็เดินตรงไปที่ลิฟท์ ที่ต้องขึ้นลิฟท์เพราะตึกนี้สูงประมาณ15ชั้นได้ ซึ่งห้องทำงานของหัวหน้าสหพันธ์ก็อยู่ที่ชั้น15

"ขออนุญาตค่ะ" นามิกล่าวขึ้นก่อนจะเปิดประตูกระจกขุ่นแล้วเดินเข้าไปพร้อมกัน

"สวัสดีค่ะหัวหน้า" นามิได้กล่าวทักทายหัวหน้าสหพันธ์ เธอมีนามว่า"นานาอิ" ปีนี้เธออายุ29ปีพอดี เธอเป็นคนที่มีความฉลาดหลักแหลม รอบคอบ รอบรู้ เป็นผู้นำคนได้ดี แถมยังน่ารัก เธอเป็นคนที่ใจดี แต่ถ้าเธอโกรธเมื่อไหร่จะเปลี่ยนเป็นคนละคนทันที และเธอก็เป็นคนที่ไม่เคร่งครัดกับลูกน้องมากจนเกินไปและก็ไม่หละหลวมจนเกินไป เธอเป็นคนที่พอดีๆไม่มากไม่น้อย

"สวัสดีจ้ะ แล้วก็บอกไปแล้วไงว่าไม่ต้องเรียกฉันหัวหน้าก็ได้ เรียกนานาอิก็พอ แล้วก็เด็กคนนั้นน่ารักจังเลย แต่ทำไมตาสีแดงล่ะนั่น" เธอได้กล่าวทักทายนามิกลับ ด้วยความที่ว่าเธอไม่ค่อยเคร่งครัดสักเท่าไหร่ เธอจึงไม่ค่อยอยากให้คนอื่นเรียกเธอว่าหัวหน้า เพราะเธอคิดว่ามันดูแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก แล้วเธอก็ชมในความน่ารักของอารากิ แต่เธอก็ไม่ติดใจอะไรเรื่องการที่เขามีตาสีแดงข้างนึง

"สวัสดีครับหัวหน้า" มาซาชิได้กล่าวทักทายนานาอิไปด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น เพราะเขาเคยทำเธอโมโหในตอนที่เขาเข้ามาในสหพันธ์แรกๆ มันจึงฝังใจเขา ทำให้เขามีความกลัวในตัวนานาอิ

"สวัสดีจ้ะ แต่นายไม่ต้องกลัวฉันขนาดนั้นก็ได้" นานาอิก็กล่าวทักทายกลับไป แต่เธอก็รู้อยู่แล้วว่ามาซาชิยังกลัวเธออยู่ เธอจึงพยายามพูดด้วยน้ำเสียงที่หวานที่สุด เท่าที่จะทำได้

"ครับ" แต่ถึงอย่างนั้น มาซาชิก็ยังเกร็งอยู่ดีเมื่ออยู่ต่อหน้านานาอิ

"แล้วที่เรียกเราเข้าพบ มีอะไรเหรอคะ" นามิได้ถามกลับไปเกี่ยวกับเรื่องในวันนี้ที่นานาอิเรียกให้เข้าพบ

"คือว่า ทางเราต้องไปสนับสนุนเขต1น่ะนะ เพราะดูเหมือนว่าในป่าทางตอนบนของเขต1จะถูกรุกรานหนักเลยล่ะ" สหพันธ์เขต1ก็คือสหพันธ์ที่อยู่ทางตอนเหนือของประเทศ ซึ่งที่เรียกแต่เขตนั้น เพราะเรียกชื่อเต็มมันยาวเกินไป และอีกอย่างคือทางสหพันธ์ใหญ่ได้กำหนดเขตเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หรือก็คือได้กำหนดชื่อย่อของสหพันธ์แต่ละแห่ง

*ทางตอนกลาง (สหพันธ์ใหญ่)

ทางตอนเหนือ(สหพันธ์ย่อยเขต1)

ทางตะวันออก(สหพันธ์ย่อยเขต2)

ทางตะวันตก(สหพันธ์ย่อยเขต3)

ทางตอนใต้(สหพันธ์ย่อยเขต4)

"แล้วจะส่งใครไปบ้างเหรอคะ" นามิได้ถามกลับไป เพราะการที่จะไปสนับสนุนเขตอื่นนั้นต้องมีคนของสหพันธ์ที่มีฝีมือดีอย่างน้อยประมาณ30คนประจำอยู่ที่สหพันธ์ เพราะบางทีอาจเกิดเหตุการณ์ฉุกเฉินหรือด่วนแบบสุดๆก็เป็นได้ทั้งนั้น

"ก็คงจะต้องส่งคนที่มีฝีมือไปหน่อยล่ะนะ แต่เธอต้องอยู่นี่นะ นามิ แต่คนที่จะต้องไปก็คือนาย มาซาชิ" นานาอิจะส่งคนที่มีฝีมือไป ซึ่งหนึ่งในนั้นไม่ใช่นามิ เพราะเธอคิดว่างานในรอบนี้มันไม่คุ้มถ้าจะส่งเธอไป แต่ส่งมาซาชิไปแทน เพื่อให้เขาได้ไปฝึกประสบการณ์

"และก็จะส่ง..นั่นไงเดินมาพอดีเลย" นานาอิพูดยังไม่ทันจบ ก็ได้มีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังจะเดินเข้ามา รูปร่างสูงโปร่ง เห็นเพียงแต่เงาลางๆ

"ขออนุญาตครับ ผมโชตะครับ" ...