บทที่ 10 การทดสอบ

บทที่ 10 การทดสอบ

ในวันนี้ หอสมุดหลวงเปิดตามปกติ แต่ปิดเร็วกว่าปกติ

บางคนที่ไม่ทราบเหตุผลรู้สึกสับสนในตอนแรก แต่หลังจากได้รับการบอกเหตุผลแล้ว พวกเขาก็พยักหน้าเห็นด้วยและจากไป

หอสมุดหลวงมีการสอบ!

ห้องสมุดของจักรวรรดิไม่ใช่แค่ห้องสมุด นอกจากนี้ยังเป็นหนึ่งในสถานที่ในเมืองจูนลินที่บ่มเพาะความสามารถ ทุกๆ ปีมันจะหล่อเลี้ยงนักวิชาการที่โดดเด่นบางคนออกมา

แม้ว่าจำนวนของพวกเขาจะไม่สามารถเทียบได้กับสถาบันอัศวินของจักรวรรดิและสถาบันลึกลับของจักรวรรดิ แต่ก็ไม่อาจละเลยได้ว่าชนชั้นสูงของจักรวรรดิหลายคนก็เดินออกจากที่นี่เช่นกัน

ในเดือนมิถุนายนและธันวาคมของทุกปี จะมีการคัดเลือกบรรณารักษ์ของที่นี่

บรรณารักษ์เป็นระดับต่ำสุดในห้องสมุด

จากนั้นมีทั้งผู้รู้ นักวิชาการ และมหาบัณฑิต

หัวหน้าห้องสมุดเป็นนักวิชาการผู้ยิ่งใหญ่และเป็นอัศวินผู้ยิ่งใหญ่ เขาเป็นหนึ่งในผู้ช่วยขององค์ราชาและถือเป็นหนึ่งในบุคคลที่มีสถานะสูงในจักรวรรดิ

ท้ายที่สุด แม้แต่อัศวินที่ดูถูกคนธรรมดาก็ยังมีทัศนคติที่แตกต่างออกไปต่อนักวิชาการ มันสมเหตุสมผลที่จะคิดเกี่ยวกับมัน ท้ายที่สุดแล้วกลุ่มของผู้เชี่ยวชาญด้านการต่อสู้จะต้องรู้สึกหวาดกลัวไม่มากก็น้อยเมื่อเผชิญหน้ากับสิ่งที่พวกเขาไม่เข้าใจ

จากตรงนี้เป็นที่ชัดเจนว่าเจ้าของร่างเดิมได้ทิ้งสิ่งดีๆ ไว้มากมายให้กับเอไล

หากไม่ใช่เพราะอารมณ์ขันที่บิดเบี้ยวของซาลีน เมทาติน เจ้าของร่างเดิมอาจกลายเป็นคนสำคัญในจักรวรรดิสักวันหนึ่ง

น่าเสียดายที่ทั้งหมดนี้ถูกทำลายไปโดยเอไลผู้เคลื่อนย้ายมิติ

แต่แน่นอนสิ่งนี้ก็ไม่สามารถโทษเขาได้จริงๆ

…

“เฮ้ ไม่เจอกันนานเลย เอไล”

ที่ทางเข้าห้องสมุด เขาได้พบกับคาร์ทซึ่งเขาไม่ได้เจอมานาน

เขาสวมกางเกงสีดำและเสื้อสีดำที่มีปลอกแขนสีทองที่มีคุณภาพไม่ดีอยู่ที่ข้อมือ เห็นได้ชัดว่าวันนี้เขาแต่งตัวดี

“เป็นยังไงบ้าง? เจ้าพร้อมไหม? การเตรียมตัวของเจ้าเป็นอย่างไร?” คาร์ทเห็นเอไลและถาม "อย่างเป็นห่วง" เกือบจะเขียนคำว่า "พร้อมแล้ว" บนใบหน้าของเขา

เอไลมองไปที่คาร์ทข้างหน้าเขาและรู้สึกปวดหัว

'มีคนมากมายที่นี่ ทำไมเจ้าเอาแต่กำหนดเป้าหมายข้า

'มันน่ารำคาญเจ้าไม่รู้หรือไง

'เพียงเพราะเจ้าของร่างเดิมเป็น 'นักเรียนเลว'งั้นหรือ? แล้วนักเรียนเลวไม่มีสิทธิมนุษยชนเหรอ'

เมื่อเผชิญกับคำถามของคาร์ท เอไลได้แต่ยิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นไร”

"โอ้จริงเหรอ? ข้าไม่ได้เตรียมตัวอะไรมากมาย ข้ามองมันเพียงสั้นๆ ตัวอย่างเช่นข้าไม่ได้ดูตราประจำตระกูลจริงๆ ข้าจำไม่ค่อยได้ ข้าหวังว่ามันจะเป็นทดสอบที่ไม่ยากเกินไปนัก และ…” เห็นได้ชัดว่าคาร์ทไม่สนใจว่าเอไลกำลังก้าวหน้าไปมากน้อยเพียงใด เขาแค่ต้องการโอ้อวดเกี่ยวกับ "การเตรียมตัวอย่างง่ายๆ" ของเขาต่อหน้าเขา

ในการตอบสนองเอไลคือชำเลืองมองที่คาร์ทอย่างไม่ตั้งใจ และรีบเข้าไปในห้องสมุดทันที

ขณะที่เขาเฝ้าดูเอไลจากไป ความกังวลบนใบหน้าของคาร์ทก็ค่อยๆ จางหายไป เขายืดตัวตรง มุมปากของเขาเริ่มโค้งขึ้น เผยให้เห็นสีหน้ามั่นใจ

เขาตบปลอกแขนสีทองที่แขนเสื้อแล้วเดินเข้าไปในห้องสมุดทันที

…

เหตุการณ์ของคาร์ทเป็นเพียงการสลับฉากเล็กน้อย

เมื่อเอไลมาถึงห้องโถงใหญ่ของห้องสมุด มีเด็กฝึกงานชั่วคราวประมาณยี่สิบถึงสามสิบคนมารวมกันอยู่ที่นั่น พวกเขาทั้งหมดยืนเรียงกันเป็นสองสามคนราวกับกำลังรออะไรบางอย่าง

คนเหล่านี้มีไม่มากนักที่คุ้นเคยกับเอไล ดังนั้นเขาจึงหาที่ยืนได้

“ข้าสงสัยว่าความรู้ของข้ามันจะเพียงพอหรือไม่” เอไลมองดูผู้คนรอบๆ ตัวเขา ทุกคนคือคู่แข่งของเขา

เขาสงสัยว่าหนังสือเพียง 50 เล่มที่เขาจำได้นั้นมันเพียงพอหรือไม่!

ในช่วงสิบสามวันที่ผ่านมา หลังเลิกงานทุกวันเอไลจะใช้เวลาของเขาไปกับการอ่านหนังสือ โดยเฉลี่ยแล้วเขาสามารถอ่านหนังสือได้สามถึงสี่เล่มภายในเวลา 12.00 น. ทุกวันหลังเลิกงาน โดยรวมแล้วเขาสามารถอ่านหนังสือได้ประมาณ 50 เล่ม

ครึ่งหนึ่งเป็นประวัติศาสตร์และตราประจำตระกูล ตามด้วยยาและพฤกษศาสตร์ ส่วนที่เหลือล้วนแต่เป็นวิชาเบ็ดเตล็ด และเขาไม่ได้ลงลึกเกินไปนัก

หลังจากนั้นไม่นานจำนวนเด็กฝึกงานชั่วคราวก็เพิ่มขึ้นเป็น 30 คน คาร์ทเดินเข้ามาพร้อมกับยกศีรษะขึ้นสูงราวกับว่าชัยชนะอยู่ในมือของเขาแล้ว

เอไลไม่สนใจเขาเพราะมีคนเดินมาจากอีกทางหนึ่ง

มันยังคงเป็นเสื้อคลุมสีดำที่คุ้นเคย นักวิชาการเคลเมนท์เข้ามาพร้อมกับหนังสือเล่มหนึ่ง อย่างไรก็ตามมีเด็กหนุ่มสองคนสวมเครื่องแบบห้องสมุดอยู่ข้างหลังเขา

“ทุกคน หาที่นั่ง แต่อย่านั่งด้วยกัน” นักวิชาการเคลเมนท์กล่าวอย่างสบายๆ

โต๊ะในห้องสมุดเป็นสถานที่ที่ดีสำหรับการสอบ

เอไลนั่งลงแบบสุ่ม

นักวิชาการเคลเมนท์หยิบกองกระดาษทดสอบออกมาจากเสื้อคลุมสีดำของเขาและส่งให้สองคนที่อยู่ข้างหลังเขา จากนั้นทั้งสองคนก็แจกข้อสอบให้ทุกคน

มันเป็นการสอบในอีกโลกหนึ่ง

นอกจากนี้ยังเป็นเหตุการณ์สำคัญที่จะกำหนดชะตากรรมของเอไลในช่วงระยะเวลาหนึ่งในอนาคตอันใกล้นี้

เขาเปิดกระดาษทดสอบ!

“ข้าหวังว่ามันจะไม่ยากเกินไป”เอไลหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเปิดกระดาษทดสอบอย่างเคร่งขรึม

ไม่กี่วินาทีต่อมาเอไลก็ตกตะลึง

ไม่ใช่เพราะมันยากเกินไป แต่เป็นเพราะมันง่ายเกินไป

“มันง่ายนิดเดียว!”

เขามองกระดาษข้อสอบตรงหน้า คำถามส่วนใหญ่เป็นคำถามประวัติศาสตร์ง่ายๆ เช่นเดียวกับตราประจำตระกูลอันสูงส่งและความรู้พื้นฐานทั่วไป ไม่มีคำถามชวนคิด คำถามเฉพาะทาง หรือคำถามมากมายอะไร

เอไล “…”

สิ่งนี้แตกต่างจากที่เขาจินตนาการไว้!

เดิมทีเขาคิดว่ามันคงจะยาก

หลังจากพลิกดู เอไลก็หยิบปากกาขนนกขึ้นมาและเริ่มเขียนอย่างรวดเร็ว หากเขาไม่สามารถเขียนบทความนี้ให้เสร็จภายใน 20 นาที นั่นอาจเป็นเพราะมือเขาอ่อนแอเกินไป ในเวลาเดียวกันคาร์ทมองไปที่กระดาษทดสอบตรงหน้าเขา ลำคอของเขาขยับ

'การทดสอบครั้งนี้ยากกว่าครั้งก่อนเล็กน้อย!'

การสอบประวัติศาสตร์ของจักรวรรดินั้นค่อนข้างเป็นนามธรรม และตราประทับของขุนนางก็ซับซ้อนมากเช่นกัน คำถามสามัญสำนึกก็นอกเรื่องเล็กน้อย ซึ่งบางคำถามก็ปนกันด้วยซ้ำ มันดูไม่ง่ายเลย

มันยากกว่าการทดสอบก่อนหน้านี้หลายเท่าตามที่เขาได้ซื้อมาดู

เขาหยิบปากกาขึ้นมาและเริ่มเขียน แต่เขาต้องขมวดคิ้วหลังจากขีดไปสองสามประโยคแล้วหยุดไปสองสามวินาที เห็นได้ชัดว่าคำถามนั้นยากมาก

'มันยากมาก แต่ถ้าแม้แต่ข้ายังคิดว่ามันยาก คนอื่นๆ จะต้องทรมานแทบตาย' คาร์ทถอนหายใจด้วยความมั่นใจ เขาเงยหน้าขึ้นเพื่อตรวจสอบคนอื่นๆ

ตามที่คาดไว้ ใบหน้าของคนส่วนใหญ่น่าเกลียดในเวลานี้ และพวกเขาไม่สามารถตอบได้เลย

“ข้าสงสัยว่าคนนั้นเรียกว่าอะไร… คนนั้นเขาชื่ออะไรนะ? ข้าคิดว่าเขาชื่อเอไล”

คาร์ทจำชื่อของเขาได้หลังจากนั้นไม่นาน แม้ว่าเขาจะคุยกับเขาเป็นครั้งคราว แต่ก็เป็นเพียงการโอ้อวด สำหรับชื่อของคนๆนั้นเขาจำไม่ได้เลยจริงๆ

ในใจเขายังคงดูถูกเอไล ไม่เพียงเท่านั้น เขายังดูถูกผู้เข้าสอบคนอื่นๆว่าแย่กว่าเขาอีกด้วย เขาคิดเสมอว่าตัวเขานั้นดีที่สุด

เมื่อเขามองไปที่เอไล เขาเห็นฉากที่บ้าคลั่ง ปากกาขนนกของเขากำลังบินอยู่บนกระดาษ และหลังจากเขียนไปสักพักเขาก็โยนปากกาลงบนโต๊ะเสียงดังแค๊กๆ

ยอมแพ้แล้วงั้นหรือ?

คาร์ทยิ้มอย่างพอใจ

'อย่างที่คาดไว้ เขาคงไม่รู้อะไรเลย เขาคงเขียนมั่วและสุดท้ายก็ไม่รู้จะเขียนอะไรต่อ' คาร์ทยิ้มอย่างมีความสุข