ประภาคาร

ประภาคาร

ลอยเคว้ง โดดเดี่ยว

คลื่นน้อยใหญ่กระหน่ำซัดอย่างไร้จุดหมาย

ฉันเหงา

หวังเพียงแสงไฟที่ส่องผ่านม่านหมอกในมหาสมุทรแห่งนี้

ฉันแค่อยากรู้ว่าตอนนี้ฉันกำลังอยู่ที่ใด และอีกไกลแค่ไหนที่ฉันจะถึงจุดหมาย

ได้โปรดช่วยบอกฉันที

นกตัวนั้นมันกำลังบินคาบข่าวมาเช่นเคย

แต่ใจความของมันกลับไม่มีสิ่งใดเลย

เป็นเพียงกระดาษว่างเปล่า กับหยดน้ำตาแทนน้ำหมึก

ฉันหวังว่ามันจะเป็นความหวัง แต่คงไม่ใช่

พื้นดินคือสิ่งที่ฉันใฝ่ฝันหา ฉันลอยคอมานานเกินไป

ไม่รู้จริง ๆ ว่ากำลังไปที่ใด  หรือเส้นทางที่เลือกถูกต้องไหม

ดวงอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้าอีกแล้ว

ดวงดาวยังคงส่องสว่าง ดั่งเย้ยมาที่ฉัน

สิ่งที่ฉันไม่เคยสัมผัส

ฉันอยากจะเขียนจดหมายในขวดแก้ว

แต่หมึกมันไม่มี มีเพียงน้ำตาที่แห้งเหือด

อีกไกลไหม…อีกนานเท่าไร

ใช่แสงนั่นหรือไม่ ใช่แสงที่ฉันรอคอยหรือเปล่า?

ช่วยตอบที! ก่อนที่ฉันจะจมลงในมหาสมุทรแห่งนี้

แสงสว่างนั่น คงมาจากประภาคาร

ฉันหวังว่าตาฉันคงไม่ฝาด

หรือไม่ มันก็เป็นเพียงภาพลวงตาของคนที่กำลังใกล้ตาย