แผ่นดินนี้ข้าจอง ตอนที่ 5 คำสั่งเสียของเพื่อนเก่า

“ฮ่ะ ชูยงทำไมนายถึงคิดจะไปฝึกกัยจอมเเพทย์ซุนปินอ่ะ ชั้นว่าฝีมืออย่างนายมี   คุณสมบัติมากพอที่จะเข้าสำนักอันดับ 1 อย่าง บู้ตึ้ง ได้นะ” สูมู่ฮว่าพยายามพูดเชื้อเชิญเเต่ ชูยงยังกินเเอปเปิ้ลพร้อมมองเเม่น้ำอีกเช่นเคย บู้ติ้งเป็นสำนักอันดับ 1 ของเเผ่นดินเเคว้นถังเเต่อันที่จริงก็เป็นเเค่บู้ตึ่งสาขาเเคว้นถังเท่านั้นเพราะสำนักนี้มีอยู่ทุกเเคว้นเนื่องจากมีปัญหากับเทพเซียนทำให้หลังจากนั้นความก้าวหน้าของวิชาในเเคว้นถังก็พลอยหยุดชะงักไปด้วย จึงทำให้เหลือสำนักเเค่ 3 สำนักเท่านั้นฝึกฝนพลังเวท ถึงเเม้จะถูกปิดกั้นไม่ให้ติดต่อกับเเคว้นอื่นๆ เเต่ก็พอจะเดาได้ว่าวิชาฝีมือของเเคว้นต่างๆ ต่างเหนือกว่าเเคว้นถัง สามถึงห้าเท่า เลยที่เดียว

“ที่ชั้นเลือกทางนี้ก็เพราะชั้นมีสัญญาของเพื่อนเก่าที่ต้องทำให้ได้อยู่น่ะ” ชูยงตอบโดยที่ไม่มองหน้าอีกเช่นเคยด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างออกไปทางเศร้า

“เขาตายจากโรคร้ายที่ไม่สามารถหาวัตถุดิบมารักษาได้ทันเมื่อ 4 ปีก่อนที่ฉางอันก่อนที่ชั้นกับพ่อเเละพี่น้องจะออกจากฉางอันได้ไม่นาน” น้ำเสียงของเขาดูเศร้าเหมือนเดิม

“ก่อนตายเขาฝากฝั่งให้ชั้นทำงานวิจัยของตระกูลเขาให้เสร็จ ตระกูลเขาวิจัยเรื่องนี้มาหลายๆชั่วอายุคนแล้ว พ่อเเม่ของเขาตายตั้งเเต่เขายังเล็กด้วยโรคเดี่ยวที่คร่าชีวิตเขาไปด้วยวัยเพียง 7 ขวบเท่านั้น และงานวิจัยนี้ถูกเขียนไว้ในบันทึกหนาๆ 3 เล่มซึ่งชั้นลองอ่านมันคราวๆแล้วผมว่ามันมีหลายส่วนที่คล้ายกับงานทางการแพทย์อยู่น่ะ”

พอชูยง สาธยายเหตุผลจบ สูมู่ฮว่าเลยพูดขึ้นมาในทันทีในขณะที่มองไปยังหน้าของชูยงและเเน่นอนเขาเห็นเเค่ด้านข้างเท่านั้น

“อ๋อ เเต่ว่าความรู้สึกชั้นบอกว่านายยังมีอะไรที่ยังไม่ได้บอกใช่ไหม นายไม่คิดจะเรียนเเค่วิชาเเพทย์จากซุนปินใช่ไหม”

ชูยงที่ได้ยินดังนั้นถึงกับยิ้มออกมานิดๆเเสดงถึงการยอมว่า

“เเน่นอนสิ” 

หลังจากเเยกย้ายกับ สูมู่ฮว่าเสร็จ ชูยงก็เดินไปตามถนนของเมืองซิวซันเตรียมที่จะกลับบ้านถนน เมืองซิวซัน สองข้างทางก็เต็มไปด้วยร้านค้าต่างๆเเต่ก็ยังไม่ได้ใกล้เคียงกับเมืองฉางอัน เเม้เเต่น้อย ถึงเเม้เทพเซียนจะปิดกั้นห้ามติดต่อกับเเคว้นอื่นเเต่ก็พอจะเดาได้ว่าผู้คนก็พลุ่กพล่านกว่าเมืองฉางอันอีกเป็นเเน่เเท้ ส่วนสาเหตุที่เทพเซียนลงโทษเเคว้นถังนั้นทุกคนต่างก็อยู่เป็นอย่างดี เมื่อ1000 ปีก่อนเทพเซียนได้ตัดสินใจที่สั่งสอนวิชาเวทย์มนต์ให้กับมนุษย์ด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่มีใครทราบได้เเต่เทพเซียนอ้างเพื่อป้องกันตัวจากเหล่าสัตว์อสูรจากดินเเดนเทพเซียนเนื่องจากเขตป้องกันก็เริ่มเสื่อมถอยตามกาลเวลาโดยเทพเซียนจะสั่งสอนโดยการส่งจอมปราชญ์ ไปยังเเต่ละเเคว้นเมื่อสอนวิชาและ เมื่อ 300 ปีก่อนเป็นรัชสมัยของฮ่องเต้ ถังเกาจิ้งเขาได้ทำเรื่องที่ไม่สมควรทำขึ้นเข้า เขาทำการสังหารจอมปราชญ์ประจำเเคว้นถังซึ่งเป็นเทพเซียนที่ถูกส่งลงมาจากสวรรค์เพื่อมาสอนวิชาแล้วหลังจากนั้นเขาก็ได้ทำการดูดพลังทั้งหมดของจอมปราชญ์เเล้วได้รวบรวมกองทัพประกาศสงครามกับเง็กเซียน  เง็กเซียนที่โมโหอย่างหนักจึงได้ส่งกองทัพเทพเซียนอันมหาศาลมาปราบถังเกาจิ้ง สงครามเกิดขึ้นที่ กลางทะเลทรายตะวันออก เเต่ว่าเนื่องจากน้องชายของถังเกาจิ้งไม่สนับสนุนการกระทำของพี่ชาย เขากับกองทัพเลยเเยกตัวออกมาก่อนที่สงครามจะเริ่มเเละเเน่นอน ถังเกาจิ้งเเพ้ เเก่เขาก็ยังอุตส่าห์ยื้อเวลามาได้ถึง 2 วัน เทพเซียนที่เห็นดังนั้นตอนเเรกกะว่าจะลบเเค้วนถังออกไปจากสาระบบ เเต่ด้วยการข้อร้องของน้อยชายถังเกาจิ้งจึงทำให้เเคว้นถังอยู่รอดมาได้เเต่ก็ต้องโดยปิดกั้นไปตลอดกาล ตลอด 300 ปีที่ผ่านมาทางราชสำนักพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้เทพเซียนกลับมายอมรับถึงเเม้ว่ามันจะริบหรี่ก็ตาม

ชูยงเดินไปตามถนนโดยที่เดินก้มหน้าก้มตามองทางเดินอยู่ตลอดจะเงยหน้าก็ต่อไม่มีตั้งใจมองเขาโดยตรงด้วยสัมผัสทางด้านนี้ของเขาทำให้เขาไม่ต้องกังวลเลยว่าจะมีใครสะกดลอยตามเขามารึเปล่า ชูยงที่สนิทกับสูมู่ฮว่าได้ก็เพราะตัวเขาเองพยายาเข้าไปหาโดยการไปช่วยเหลือสู่มู่ฮว่าในทางอ้อมเนื่องจากพ่อเเม่ของเขาเป็น 1 ในผู้โชคร้ายที่หายสาบสูญไปขณะเดินทางมายังเมืองซิวซันด้วยฝีมือของเหล่าสัตว์อสูร โดยทั่วไปแล้วธรรมเนียมของชนชั้นกลางในเเคว้นถังคือช่วงอายุ 12 ปีจะเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิตว่าจะเลือกไปยังเส้นทางไหนของชีวิตไม่ว่าจะเลือกเป็นสายบัณฑิตหรือจอมยุทย์ต่างก็ต้องตัดสินใจตั้งเเต่อายุ 12 ปีกันทั้งนั้น

เพราะอีกเหตุผลหนึงคือเเคว้นถังขาดเเคลนบุคลากร เป็นอย่างมากพราะจากเหตุเมื่อ 300 ปีก่อนทำให้ประชาชนในเเคว้นถังลดลงถึง 7 ใน 10 ส่วนเลยที่เดียว ชูยงเดินต่อไปเรื่อยๆจนถึงบ้าน ตระกูลชูของเขาจะมีบ้านของเขาเองกับร้านขายผลไม้ซึ่งเป็นกิจการของครอบครัวที่ตั้งอยู่ห่างบ้านไม่ใกล้ซึ่งบ้านของชูยงก็จัดเป็นเป็นของชนชั้นกลางทั่วไปไม่ใหญ่มากนัก ซึ่งผลไม้ส่วนใหญ่ที่ตระกูลของเขานำมาขายก็มาจากการเพาะพันธุ์จากการตะวันตก เมื่อ 1000 ปีก่อนตระกูลชูของเขาบรรพบุรุษเคยเป็นรับซื้อพันธุ์ผลไม้มาเพาะปลูกเองที่เเคว้นถัง เเต่เมื่อ 1000 ปี ก่อนเทพเซียนได้ทำการปิดไม่ให้ค้าขายกับชาติตะวันตกอีกเลยทำให้ตระกูลเขาไม่มีผลไม้ใหม่ๆมาเพิ่มอีกเลยเเละผลไม้บางส่วนก็ได้ตายลงจนปัจจุบันผ่านมา 1000 ปีเลยเหลืออยู่ไม่กี่อย่างเเต่ก็เยอะอยู่ดี ส่วนเหตุผลที่ทำไมเทพเซียนถึงทำอย่างงั้นก็ไม่มีใครทราบอีกเช่นเคย คนส่วนใหญ่ในเเคว้นถัง ณ ปัจจุบันจะใช้การเเลกเปลี่ยนเป็นสิ่งของมากกว่าที่จะเป็นเงินจริงๆเสียอีก พอเขาเข้ามาในบ้านก็สังเกตได้ว่าไม่มีใครอยู่เขาจึงเดินไปเขาไปยังห้องของเขา พี่ของเขาชูเกียวได้เดินทางไปฝากตัวไปเป็นศิษย์ของสำนักซมซานสำนักอันดับ 2 ของเเคว้นถังไปเมื่อปีก่อน ชูยี่น้องสาวเขาก็คงไปเล่นกับเพื่อนเเถวตลาด ส่วนพ่อของเขาชูหลี่เองนั้นเเน่ว่าต้องเผ้าร้านขายผลไม้ เมื่อไปในห้องชูยงก็ได้ยกกล่องขนาดไม่ใหญ่มากนักขึ้นมาจากข้างหัวเตียงมาวางไว้บนเตียงแล้วก็เปิดออก ในงั้นคือสมุดบันทึก อย่างหนา 3 เล่ม พอเห็นสิ่งนั้นเเล้วชูยงถึงได้พึมพำกับตนเองว่า

“อีกไม่นานหรอกชั้นจะทำมันให้สำเร็จเอง อาจิน”