บทที่ 3 ศาสตราปีศาจ

บทที่ 3 ศาสตราปีศาจ

 

                ทันใดนั้นเสียงลูกบอลไฟพลันพุ่งตรงมาใส่เอเรน เด็กหนุ่มขยับร่างกายหลบหลีกก่อนที่จะตวัดสายตาอันเดงฉานมองศัตรูที่อยู่เบื้องหน้า

 

                “ไม่คิดเลยว่าแกยังไม่ตาย” 

 

            ลชายหนุ่มผมเงินทะยานร่างมาเบื้องหน้าเอเรน ดาบสีดำชี้มาใส่เด็กหนุ่ม ก่อนที่จะตวัดจู่โมด้วยคิดว่าผู้กล้าที่ปราศจากพลังเวทจะไม่สามารถทำอันใดตนเองได้  

 

                ทว่าการโจมตีในครั่งนี้กลับดูเชื่องช้าในสายตาของเอเรน ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะไม่สามารถใช้พลังเวทของผู้กล้าได้ ทว่าในตอนนี้พลังแห่งศาสตราที่เขาได้มาใหม่นั้นมันกำลังพุ่งพ่านออกจากร่างกาย

 

                เส้นผมของเด็กหนุ่มปลิวไสวไปตามแรงลม พลังอัมหิตจิตสังหารแพพุ่งออกมาจากร่าง 

 

                ‘หากเจ้าใช้ข้า เจ้าจะต้องสูญเสียความเป็นมนุษย์เจ้าจะยินยอมหรือไม่”

 

            “ppยินยอม”

 

            “ถ้าอย่างนั้น จงมอบทุกอย่างให้กับข้า ทั้งร่างกายและวิญญ๗ณ และข้าจะให้พลังกับเจ้า”

 

เอเรนพยันหน้ารับ ก่อนที่หญิงสาวที่อยู่เบื้องหลังจากแปลเปลี่ยนเป็นศาสตราเข้ามาอยู่ในมือของเด็กหนุ่ม บัดนี้ศาสตราแห่งรัตติกาลปรากฎขึ้นในมือของอดีตผู้กล้า ความรู้สึกของเขาและเธอเป็นหนึ่งเดียวกัน

 

เอเรนสัมผัสได้ถึงความเคียดแค้นอันลึกล้ำที่แผ่ออกมาจากหญิงสาว มันร้อนแรงราวเปลวเพลิงแต่กลับเย็นเยียบราวน้ำแข็งที่กัดกินจิตใจ ในขณะเดียวกัน หญิงสาวเองก็รับรู้ถึงความเศร้าหมองอันหนักอึ้งในจิตวิญญาณของเด็กหนุ่ม—a ความเจ็บปวดที่ไม่อาจเปล่งเสียงออกมาได้

 

ดวงตาของเอเรนเริ่มเหม่อลอย ไร้แววและสติ เขาไม่รู้ตัวเลยว่า ณ เวลานี้ เขาไม่ได้เป็นเจ้าของร่างกายและจิตใจของตนเองอีกต่อไป ความมืดบางอย่างได้แทรกซึมเข้ามาในจิตใจของเขาอย่างเงียบงัน

 

“อะ...อะไรกัน!?”

 

ชายหนุ่มเบื้องหน้า รู้สึกราวกับโลกทั้งใบหยุดเคลื่อนไหว จิตสังหารที่พุ่งเข้าหาเขานั้นหนักหน่วงจนแทบหายใจไม่ออก มันไม่ใช่เพียงความมุ่งร้ายธรรมดา แต่มันคือเจตจำนงแห่งความตาย... ความตายที่ใกล้เข้ามาอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง

 

ก่อนที่ดาบของเขาจะทันได้ยกขึ้นรับการโจมตี ดาบทมิฬของเด็กหนุ่มก็เฉือนผ่านลำคอของเขาอย่างแม่นยำ รวดเร็ว และไร้ซึ่งปรานี

 

ฉัวะ

 

ศีรษะของเขาหลุดออกจากร่าง ร่วงลงสู่พื้นอย่างเงียบงัน ตามด้วยร่างไร้หัวที่ทรุดฮวบลงกระแทกดินเย็นเฉียบ

 

ไม่มีเสียงร้อง ไม่มีโอกาสแม้แต่จะหวีดสุดท้าย...

 

เอเรนยกยิ้มมุมปาก เย็นชาและไร้อารมณ์ รอยยิ้มนั้นไม่ใช่ของเขา—แต่เป็นของใครบางคนที่สิงสู่ในร่างนี้ หญิงสาวผู้ควบคุมเขาอยู่ในขณะนี้สะบัดดาบเบา ๆ ก่อนจะเรียกวงเวทสีดำสนิทที่เรืองแสงเยือกเย็นขึ้นกลางอากาศ

 

ทันใดนั้น วิญญาณของอัศวินผมเงินก็ลอยออกจากร่างของเขาอย่างเชื่องช้า ท่ามกลางความเงียบงันที่กดทับหัวใจทุกดวง

 

“น่าสงสารเสียงจริง แต่….” 

 

หญิงสาวพึมพำเบา ๆ ด้วยเสียงของเอเรน แต่เต็มไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่ใช่ของเขาเลยแม้แต่น้อย

 

เธอค่อย ๆ ยื่นมือข้างหนึ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า นิ้วเรียวยาวขยับเป็นจังหวะแปลกตา คล้ายร่ายเวทบางอย่างที่มีเพียงเธอเท่านั้นที่เข้าใจ วงเวทค่อย ๆ เรืองแสงเข้มขึ้น พร้อมกับเสียงกระซิบจากความมืดที่ดังขึ้นทีละน้อย... ทีละน้อย...

 

เอเรนเริ่มสั่น

 

ไม่ใช่ร่างกาย... แต่เป็นจิตใจของเขาที่กำลังหวั่นไหว

 

เขาเริ่มได้ยินเสียงที่ไม่ควรได้ยิน เสียงที่พูดกับเขา... เสียงที่เหมือนเป็นเธอ แต่ไม่ใช่เธอ... เสียงที่คล้ายกับตัวเขาเอง

 

"อย่ากลัวไปเลย เจ้าแค่ต้องรับไว้ มันก็แค่วิญญาณ... แค่พลังอีกหนึ่งสาย..."

 

เด็กหนุ่มกัดฟันแน่น จิตใจเริ่มสั่นคลอน

 

หญิงสาวทอดสายตามองมันด้วยความเย็นชา... ไม่มีแม้แต่ความเห็นใจในแววตานั้น

 

“วิญญาณของเจ้า... ข้าขอรับไว้ก็แล้วกัน”

 

เสียงแผ่วเบาคล้ายเสียงกระซิบของวิญญาณดังสะท้อนอยู่ภายใน ทันใดนั้น ลำแสงสีดำพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ก่อนจะดูดวิญญาณของอัศวินผมเงินเข้าสู่ใจกลางวงเวทอย่างรวดเร็ว

 

"อ๊าาาาา!!"

 

เสียงกรีดร้องของวิญญาณดังก้องออกมาราวกับเป็นเสียงสุดท้ายของผู้ที่ไม่ต้องการถูกลืมเลือน แต่มันกลับไร้ความหมาย...

 

หญิงสาวเผยรอยยิ้มเย็นยะเยือกก่อนจะเอื้อมมือเข้าไปในแสงนั้น ราวกับคว้าบางสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง แล้วกำมันไว้แน่น

 

ทันใดนั้น วงเวทแตกกระจายเป็นเศษละอองดำ ๆ ที่ปลิวว่อนไปทั่วอากาศ ก่อนจะไหลย้อนกลับเข้าสู่ร่างของเอเรนทางดวงตา ปาก และผิวหนัง

 

เด็กหนุ่มทรุดลงคุกเข่า มือทั้งสองกำพื้นแน่น ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด ดวงตาเปล่งแสงสีดำเข้ม และลำคอเปล่งเสียงคำรามต่ำ ๆ ออกมา

 

"เกิดอะไรขึ้น นี่มันไม่ใช่เรา เรา...เราไม่ใช่คนแบบนี้"

 

เสียงของเอเรนผสมกับเสียงของหญิงสาวที่ดังก้องซ้อนกัน ราวกับสองวิญญาณต่อสู้กันภายในร่างเดียว ความขัดแย้งภายในจิตใจพุ่งสูงขึ้นอย่างรุนแรง

 

ในขณะที่ร่างของอัศวินผมเงินกลายเป็นเพียงซากเงียบงันบนพื้น วิญญาณของเขาถูกฉีกทำลาย และถูกดูดกลืนเข้าสู่พลังของหญิงสาวอย่างสมบูรณ์

 

หญิงสาวกระซิบผ่านริมฝีปากของเอเรน ด้วยน้ำเสียงหวานเย็นที่แฝงไว้ด้วยความน่าหวาดหวั่น

 

“ขอบใจสำหรับพลังของเจ้า... มันจะถูกใช้ให้สมกับความตายของเจ้าแน่นอน”

 

สิ้นคำพูด พลังมืดพลันแผ่ขยายจากร่างของเด็กหนุ่ม แผดเผาพื้นดินรอบตัวจนดำเกรียม ราวกับโลกทั้งใบเริ่มจดจำชื่อของปีศาจตนใหม่ที่เพิ่งถือกำเนิด

 

                “เจ้าคือคนแรก………”

 

            หญิงสาวในร่างของเด็กหนุ่มละสายตาออกจากร่างขออัศวินผมเงิน ก่อนที่เธอจะยกยิ้ม

 

"ข้าจะสังหารพวกเจ้าให้หมดสิ้น ไม่ให้หลงเหลือแม้แต่คนเดียว!"