บทที่ 290 คำตอบของเซี่ยหยู่เว่ย

หลังจากเวลาผ่านพ้นไปไม่นานพวกบิทเทอร์เลิฟก็กลับมายังป้อมปราการคริมสัน

“หัวหน้า พวกผมกลับมาแล้วครับ คราวนี้เราได้ข่าวมาไม่น้อยเลย ถึงขั้นรู้ความลับของสกิลลมหายใจมังกรเลยด้วยซ้ำ” บิทเทอร์เลิฟกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“เก่งดีนี่ ถึงขนาดล้วงความลับเรื่องนั้นมาได้” ลู่หยางกล่าวอย่างดีใจ ซึ่งมันก็ทำให้บิทเทอร์เลิฟยืดอกอย่างภูมิใจในตัวเอง

“เขาเอาชื่อฉันไปอ้างแถมยังให้ฉันแกล้งเป็นแฟนเขาตั้งครึ่งวัน คราวนี้ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ รอออกจากเกมแล้วนายเจอฉันแน่” โคลด์วิลโลว์กล่าวด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ

“เรื่องนี้มันไม่ใช่ความคิดของฉันนะ แต่มันเป็นหัวหน้าที่สอนฉันมา” บิทเทอร์เลิฟกล่าวพร้อมกับชี้นิ้วไปยังลู่หยางอย่างรวดเร็ว

“หัวหน้า นี่มันเรื่องจริงเหรอคะ?” โคลด์วิลโลว์กล่าวพร้อมกับจ้องไปยังลู่หยางด้วยแววตาที่คมกริบ

ลู่หยางมองไปยังบิทเทอร์เลิฟอย่างจนใจ ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า

“ทำไมถึงขายฉันง่าย ๆ แบบนี้ล่ะ ฉันอุตส่าห์ยอมสอนนายอยู่ตั้งนานสองนาน”

บิทเทอร์เลิฟทำได้เพียงแต่ก้มหน้าด้วยความละอายใจ

“หัวหน้า นี่คุณถึงกับวางแผนหลอกฉันเลยงั้นเหรอ?! คุณนี่มันแย่จริง ๆ” โคลด์วิลโลว์พูดอย่างหงุดหงิดเมื่อเห็นลู่หยางยอมรับสารภาพ

ชายหนุ่มรีบขอโทษขอโพยพร้อมกับสัญญาอะไรหลาย ๆ อย่าง ซึ่งในที่สุดเขาก็ทำให้โคลด์วิลโลว์หายโกรธได้สำเร็จ แต่คนอื่น ๆ กลับหัวเราะขึ้นมาอย่างชอบใจ

หลังจากหัวเราะกันไปสักพัก ทุกคนก็หันมามองหน้ากันก่อนที่จะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

“ดีจังที่เราไม่เสียใครไปสักคน อย่างน้อยพวกเราก็ยังคงเป็นบลัดบราเธอร์ที่สามัคคีกันเหมือนเดิม” เหมาชิวกล่าวแต่มันกลับไม่มีใครสนับสนุนเขาเลยแม้แต่คนเดียว

“ตอนนี้ยังขาดเซี่ยหยู่เว่ยอีกคน เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอจะตัดสินใจยังไง ที่บริเวณจุดรับสมัครมีผู้เล่นมากกว่า 100,000 คนที่สนับสนุนให้เธอก่อตั้งกิลด์ใหม่ ขอแค่เธอตอบรับเธอก็จะสามารถดึงคนออกจากกิลด์ของเราไปได้อีกหลายหมื่นคนและแม้แต่พวกเราก็คงจะไม่มีสิทธิ์ไปห้ามเธอด้วยเหมือนกัน” เครซี่เบลดกล่าว

“ถ้าเธอทำแบบนั้นจริง ๆ ฉันจะไม่ยอมยกโทษให้เธอแน่” ฉิงชางกล่าว

“อย่าเพิ่งคิดมากเลยพวกเราไปเก็บเลเวลกันต่อเถอะ ทุกคนแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง อย่าลืมนะว่ามันมีคนรอดูพวกเราแตกหักกันอยู่อีกตั้งหลายคน แต่ตราบใดก็ตามที่พวกเรายังคงรวมใจกันเป็นหนึ่งเดียว ฉันก็เชื่อว่ามันไม่มีปัญหาเรื่องไหนที่พวกเราไม่สามารถจัดการได้” ลู่หยางกล่าว

ทุกคนพยักหน้ารับก่อนจะแยกย้ายกันไปนำทีมของตัวเอง แต่ในระหว่างนั้นภายในใจของทุกคนก็ยังคงสงสัยว่าเซี่ยหยู่เว่ยจะตัดสินใจยังไงกันแน่

แน่นอนว่าสิ่งที่พวกเขาไม่รู้นั่นก็คือในตอนนี้เซี่ยหยู่เว่ยกำลังเผชิญหน้ากับแรงกดดันอันมหาศาล

—

ในคฤหาสน์สุดหรู

จางจื่อโป๋กำลังเดินไปมาในห้องรับแขกอย่างกระวนกระวาย โดยที่สายตามองไปยังห้องประชุมบนชั้น 2 เป็นระยะ ๆ

“นายจะเดินอีกนานไหม? ฉันเวียนหัวไปหมดแล้วเนี่ย” เจิ้งหยวนที่ไม่ได้ปรากฏตัวมานานพูดแขวะจางจื่อโป๋

“ช่วยไม่ได้ ก็ฉันเครียดนี่นา ใครจะไปรู้ว่าพวกพ่อกับคุณอากำลังคิดจะทำอะไรกันแน่ พวกเขารู้ไหมว่ายังไงพวกเราก็จะไม่ออกจากบลัดบราเธอร์” จางจื่อโป๋กล่าว

“ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าการพึ่งพาคนอื่นมันดียังไง? ตอนนี้โอกาสก็กำลังวิ่งเข้ามาหาพวกเราแล้ว แม้กระทั่งครอบครัวของพวกเรายังยอมที่จะลงทุนให้กับพวกเราเพิ่ม แบบนี้การออกมาตั้งกิลด์ของตัวเองมันก็เป็นทางเลือกที่ดีกว่าตั้งเยอะ” เจิ้งหยวนกล่าวอย่างเยาะเย้ย

จางจื่อโป๋ทำได้เพียงแค่ส่ายหน้าในความเงียบ เพราะท้ายที่สุดไม่ว่าเขาจะพูดอะไรคนเห็นแก่ตัวอย่างเจิ้งหยวนก็คงจะมีความคิดที่เหมือนเดิม

ในห้องประชุมบนชั้น 2

เซี่ยหย่วนชาน พ่อของเซี่ยหยู่เว่ย, จางหลินหู่ พ่อของจางจื่อโป๋, เจิ้งไป๋ พ่อของเจิ้งหยวน, เสินจิ่งฉวน พ่อของเสินเมิ่งเหยาและชายชราอีก 2 คนกำลังนั่งล้อมโต๊ะยาวรูปวงรีเพื่อดูวีดีโอจากในเกมที่มีผู้เล่นนับแสนคนมาเรียกร้องให้เซี่ยหยู่เว่ยก่อตั้งกิลด์ของตัวเอง

“พ่อ นี่มันหมายความว่ายังไงกันคะ?” เซี่ยหยู่เว่ยถามหลังจากทนดูคลิปวีดีโอจนจบ

“ลูกอยากให้พวกเราลงทุนกับเกมนี้ไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้พวกเราตัดสินใจแล้วว่าเราจะร่วมลงทุน 60 ล้านเครดิตเพื่อช่วยลูกสร้างกิลด์ใหม่ขึ้นมา” เซี่ยหย่วนชานกล่าวอย่างเคร่งขรึม

ในวงการนักลงทุนได้มีข่าวลือแพร่สะพัดไปทั่วทั้งโลกว่ามันมีโครงการขนาดใหญ่มากมายกำลังเข้าไปลงทุนในเซคคัลเวิลด์ พวกเขาจึงได้มองว่าเกม ๆ นี้เป็นสิ่งที่คุ้มค่าแก่การลงทุน

หลังจากมีข่าวหลุดออกมาพวกเซี่ยหย่วนชานก็เสียใจที่ไม่ได้ตัดสินใจลงทุนกับเซี่ยหยู่เว่ยตั้งแต่แรก อย่างไรก็ตามเมื่อมันมีคนออกมาชุมนุมเพื่อสนับสนุนให้เซี่ยหยู่เว่ยก่อตั้งกิลด์ใหม่ พวกเขาเลยมองเห็นโอกาสที่จะทำกำไรจากเกมขึ้นมาอีกครั้ง

“หยู่เว่ย พวกเราเชื่อว่าหนูจะต้องสร้างกิลด์ที่ยิ่งใหญ่ขึ้นมาได้แน่ ๆ อย่าทำให้พ่อกับพวกอาผิดหวังล่ะ”  เจิ้งไป๋กล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ขอโทษนะคะที่ต้องทำให้ทุกคนผิดหวัง แต่หนูไม่คิดจะก่อตั้งกิลด์ของตัวเองขึ้นมาอีกแล้ว” เซี่ยหยู่เว่ยกล่าวพร้อมกับยิ้มขึ้นมาอย่างขมขื่น

ทันใดนั้นบรรยากาศที่เคยสนุกสนานก็เปลี่ยนเป็นตึงเครียดขึ้นมาในทันที เซี่ยหย่วนชานจึงถามออกไปยังกลั้นความโกรธเอาไว้ไม่อยู่

“ทำไม?! ไหนลองบอกเหตุผลมาซิ?”

“นั่นสิ ทำไม? พวกเรายอมให้เงินสนับสนุนตั้ง 60 ล้าน ทำไมหลานถึงปฏิเสธแบบนั้นล่ะ?” เจิ้งไป๋ถาม

“ใจเย็น ๆ ฟังหยู่เว่ยอธิบายก่อน เธอจะต้องมีเหตุผลของตัวเองแน่” เสินจิ่งฉวนกล่าว

“เหตุผลคือ 1 ลู่หยางคือเพื่อนของหนูและหนูจะไม่มีวันทรยศเขาเป็นอันขาด ส่วนข้อที่ 2 ถึงหนูจะสร้างกิลด์ของตัวเองขึ้นมา แต่หนูก็มั่นใจว่ากิลด์ของหนูไม่มีทางสู้เขาได้อย่างแน่นอน” เซี่ยหยู่เว่ยกล่าว

“อะไรนะ?!” เซี่ยหย่วนชานมองลูกสาวอย่างประหลาดใจ

“เรื่องบลัดบราเธอร์พวกอาพอจะรู้มาบ้างแล้ว แต่ในสงครามหลานก็สร้างผลงานได้อย่างยอดเยี่ยม ดังนั้นหลานไม่จำเป็นจะต้องดูถูกตัวเองหรอก” เจิ้งไป๋กล่าว

“ฉันก็ได้ยินจากจางจื่อโป๋มาเหมือนกันว่าหลานมีความสามารถสูงมาก ถ้าหลานออกมาตั้งกิลด์อาก็จะสั่งให้จางจื่อโป๋ออกมาช่วยหลานด้วยเหมือนกัน” จางหลินหู่กล่าว

“เหยาเหยาก็จะออกไปช่วยหนูด้วย ตอนนี้มันเป็นโอกาสที่ดีที่สุดแล้วที่หลานจะออกมาตั้งกิลด์เป็นของตัวเอง พวกเราช่วยวิเคราะห์สถานการณ์กันไว้แล้วว่าเดธโซลกับบลัดเติสตี้กำลังจับตาดูสถานการณ์นี้อย่างใกล้ชิด หากหลานพาคนออกมาลู่หยางก็ไม่กล้าจะนำกำลังมาไล่ล่าหลานหรอก” เสินจิ่งฉวนกล่าว

เซี่ยหยู่เว่ยส่ายหน้าอย่างขมขื่นพร้อมกับพูดว่า

“หนูไม่ได้ดูถูกตัวเอง แต่ทุกคนยังไม่รู้ถึงศักยภาพที่แท้จริงของบลัดบราเธอร์และยังไม่รู้ว่าแท้ที่จริงลู่หยางเป็นคนที่เก่งกาจมากแค่ไหน”

“หากหนูพาคนออกไปตั้งกิลด์ใหม่ ลู่หยางไม่มีทางขัดขวางหนูอย่างแน่นอน ในทางกลับกันเขาจะเต็มใจส่งคนและอุปกรณ์มาให้หนูด้วยซ้ำ ซึ่งเรื่องนี้เป็นสิ่งที่เขาบอกกับหนูด้วยตัวเองหลังจากที่พวกเราเอาชนะบลัดเติสตี้มาได้”

“สาเหตุที่ตอนนั้นลูกยังไม่ออกมาเพราะลูกยังขาดกำลังคนใช่ไหม? แต่ตอนนี้มีผู้เล่นมากกว่าแสนคนที่เต็มใจจะสนับสนุนลูกอยู่นะ แล้วแบบนี้ลูกยังจะต้องกลัวอะไรอีก?” เซี่ยหย่วนชานถามอย่างโมโหเมื่อได้เห็นลูกสาวมีท่าทีไม่เอาไหน

“หนูกลัวว่าลู่หยางจะวางแผนมาตลบหลังหนูต่างหาก สาเหตุที่พวกเราชนะศึกรวดทั้ง 5 ครั้งมันก็ไม่ใช่เพราะความสามารถของพวกเราเพียงอย่างเดียว แต่กลยุทธ์ที่ลู่หยางใช้ออกมาคือตัวแปรสำคัญ พูดตามตรงว่าหนูไม่ได้มีความสามารถเท่ากับเขา และตราบใดก็ตามที่กิลด์ของหนูไปขัดแย้งกับลู่หยางขึ้นมา ในเวลานั้นกิลด์ของหนูก็ไม่มีทางจะเอาชนะบลัดบราเธอร์ได้เลย” เซี่ยหยู่เว่ยอธิบายอย่างจนใจ

“หลานอย่าลืมนะว่าหลานจะได้เงินสนับสนุนจากพวกเราไปอีก 60 ล้าน ลู่หยางเป็นแค่คนธรรมดาแล้วเขาจะสู้หนูได้ยังไง? ความจริงแค่ใช้เงินฟาดมันไป แค่ไม่นานมันก็คงจะตายแล้ว” เจิ้งไป๋กล่าว

“พวกอาลืมเรื่องเดธโซลกับบลัดไทแรนท์ไปแล้วเหรอคะ?” เซี่ยหยู่เว่ยถามทำให้บรรยากาศตกอยู่ในความเงียบสงัด

“พวกอาอาจจะคิดว่าเงิน 60 ล้านเป็นเงินที่เยอะมาก แต่ทุกคนอาจจะยังไม่รู้ว่าแค่เงินเดือนที่ลู่หยางต้องจ่ายให้ลูกน้องมันก็สูงกว่าเดือนละ 2 ล้านแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นเขายังให้หุ้นกับพวกเราทั้ง 19 คนคนละ 1% โดยทุกอย่างที่หนูพูดมาต่างก็ล้วนแล้วแต่มีสัญญาของระบบเป็นตัวรับรอง” 

“นอกจากนี้มันยังมีเรื่องอีกหลาย ๆ อย่างที่ทุกคนไม่มีทางจินตนาการได้แน่ ๆ แต่เรื่องพวกนั้นมันเกี่ยวข้องกับความลับของกิลด์และหนูก็เล่าให้ทุกคนฟังไม่ได้”

“อีกอย่างถึงแม้มันจะมีกองกำลัง 100,000 คนสนับสนุนให้หนูออกมาตั้งกิลด์ใหม่อยู่ก็จริง แต่คนพวกนั้นก็เป็นเพียงแค่ฝูงชนที่ไร้ระเบียบ หนูก็รับประกันได้เลยว่าหากลู่หยางต้องการที่จะทำลายกิลด์ที่หนูสร้างขึ้นมาใหม่จริง ๆ เขาแค่ใช้เวลาเพียงแค่ครึ่งวันกิลด์หลวม ๆ แบบนี้ก็ถูกเขาทำลายได้ง่าย ๆ แล้ว”
 

กลัวลู่หยางเข้าไส้ 55555