บทที่ 58 ผนึกน้ำแข็ง
บทที่ 58 ผนึกน้ำแข็ง
ณ ห้องโถงใต้ดินลึกสุดของปราสาทแห่งเหมันต์ ห้องแห่งการผนึก เต็มไปด้วยไอน้ำแข็งสีฟ้าที่พุ่งออกมาจากก้อนน้ำแข็งนิรันดร์ขนาดมหึมาที่ตั้งอยู่กลางห้อง
แม็กนัส องค์ราชายืนตระหง่านอยู่เบื้องหน้าผนึกนั้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ เพราะพิธีกรรมนี้ใช้พลังเวทมนตร์สูงเกินกว่าที่ร่างกายมนุษย์จะทนทานได้
‘นี่คือทางเดียว... ทางเดียวที่จะพานางกลับมา’ แม็กนัสคิด ภาพของอดีตคนรักที่สิ้นชีวิตเพราะสงครามศาสตราเมื่อหลายร้อยปีก่อน ยังคงหลอนเขาอยู่เสมอ
‘ข้าต้องทน พิธีกรรมนี้ต้องสำเร็จ!’
คลื่นพลังงานสีฟ้าเข้มพุ่งออกจากมือของแม็กนัสเข้าสู่ผนึกน้ำแข็งอย่างต่อเนื่อง เป็นการร่ายเวทมนตร์โบราณที่ต้องใช้พลังชีวิตและจิตวิญญาณของผู้ใช้ทั้งหมด แม็กนัสร่ายเวทมนตร์ด้วยเสียงที่ดังกึกก้อง พลังเวทของเขากระตุ้นให้ไอน้ำแข็งรอบตัวก่อตัวเป็นอักขระและโซ่ตรวนเวทมนตร์สีดำที่กำลังผุกร่อน
แกร๊ก! แกร๊ก!
แกร๊ก! เสียงโซ่ตรวนเวทมนตร์โบราณดังลั่นไปทั่วห้องใต้ดิน ทุกครั้งที่โซ่ขาดสะบั้นลง แม็กนัสก็สูญเสียพลังชีวิตไปส่วนหนึ่ง แต่เขาก็ยังคงมุ่งหน้าทำพิธีกรรมต่ออย่างไม่ลดละ
เมื่อถึงโซ่ตรวนเวทมนตร์เส้นสุดท้าย
ตูมมมมมม!
ผนึกน้ำแข็งขนาดมหึมาแตกกระจายออกเป็นเศษเสี้ยวเล็กๆ พร้อมกับการปะทุของพลังงานสีฟ้าอมขาวที่รุนแรง พลังงานนั้นไม่ได้ให้ความรู้สึกเย็นแบบน้ำแข็งธรรมดา แต่เป็น ความเย็นยะเยือกที่หยุดการเคลื่อนไหวของทุกสิ่งรอบตัว แม้แต่เวลาและเสียงก็ดูเหมือนจะช้าลง แม็กนัสใช้พลังเวทของตนเองคุ้มกันร่างไว้ และเดินเข้าสู่ใจกลางของพลังงานที่เพิ่งปลดปล่อย
ณ ใจกลางนั้นคือ ดาบน้ำแข็ง เล่มหนึ่ง มันถูกสร้างจากพลังงานแห่งเหมันต์ที่บริสุทธิ์และแข็งแกร่งที่สุด คมดาบเปล่งประกายสีฟ้าอ่อนๆ ราวกับดวงจันทร์ยามฤดูหนาว แม็กนัสค่อยๆ เอื้อมมือไปหยิบ ศาสตราแห่งเหมันต์ ขึ้นมา
ทันทีที่เขาสัมผัสกับดาบ พลังงานน้ำแข็งมหาศาลก็ไหลเข้าสู่ร่างของเขา เส้นผมของแม็กนัสเปลี่ยนเป็นสีขาวโพลนในพริบตา ดวงตาที่เคยเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม กลับฉายแววเย็นชาและอำมหิตยิ่งกว่าเดิม พลังของศาสตราทำให้เขากลายเป็นผู้ครอบครอง กาลเวลาชั่วคราว และทำให้เขามองเห็นทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกแห่งศาสตรา รวมถึงการเป็นพันธมิตรของเอเรนและอาร์เธอร์
“สำเร็จแล้ว... ศาสตราแห่งเหมันต์ อยู่ในมือของข้าแล้ว” แม็กนัสกล่าวเสียงต่ำด้วยความพึงพอใจอย่างที่สุด “ศาสตราวิญญาณ... ศาสตราเทพ... พวกเจ้ากำลังเดินทางมาหาข้าอย่างที่ข้าคาดการณ์ไว้ไม่มีผิด”
แม็กนัสก้าวออกมาจากห้องใต้ดินอย่างเยือกเย็น เขามุ่งหน้าไปยังห้องโถงใหญ่ ซึ่งเป็นที่ตั้งของแท่นเวทมนตร์ขนาดใหญ่ บนแท่นนั้น ร่างของ ลีร่า ยังคงนอนสงบนิ่ง ดวงตาปิดสนิทราวกับหลับใหล ส่วน เซเลเน่ ก็นอนหลับอยู่ข้างๆ เธอถูกพันธนาการไว้ด้วยเวทมนตร์แห่งน้ำแข็ง
แม็กนัส เดินเข้าไปหา ลีร่า ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความโลภ เขาต้องการวิญญาณของเธอ เพื่อปลดปล่อยพลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดออกมา
“ข้าไม่สามารถปล่อยให้ ศาสตราวิญญาณ และ ศาสตราเทพ ทำลายกันเองได้” แม็กนัสกล่าวเสียงเรียบ
“ข้าต้องการวิญญาณของอาเธอร์... เพื่อปลดปล่อยพลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดออกมา และข้าต้องแน่ใจว่าพลังของศาสตราทั้งหมดจะไม่ถูกผู้อื่นแย่งชิงไป”
แม็กนัสวางศาสตราแห่งเหมันต์ลงบนแท่นเวทมนตร์ มันส่องแสงสีฟ้าอ่อนๆ ผสานกับพลังเวทมนตร์ของแท่นได้อย่างสมบูรณ์
แม็กนัสเริ่มร่ายเวทมนตร์โบราณที่สลับซับซ้อน พลังงานจากศาสตราแห่งเหมันต์ไหลเข้าสู่ร่างของลีร่าที่นอนอยู่ จากนั้นก็พุ่งออกจากร่างของเธอ กลายเป็น สายใยสีฟ้าเย็นเยือก ที่ทะลุเพดานปราสาทออกไปสู่ท้องฟ้ามืดมิด
“จงมาตามคำสั่งแห่งเหมันต์!” แม็กนัสคำราม เสียงของเขาดังก้องไปทั่วทุกมิติที่พลังแห่งเหมันต์เข้าถึง
“ศาสตราวิญญาณ และผู้กล้าแห่งแสง! จงกลับมายังที่ที่พวกเจ้าควรอยู่! ข้าต้องการวิญญาณของเจ้ากลับมาเพื่อปลุกนาง... ผู้สร้างศาสตรา ให้ตื่นขึ้น!”
พลังเวทมหาศาลจากปราสาทแห่งเหมันต์ถูกส่งออกไป กลายเป็นสัญญาณเรียกที่ทรงอำนาจที่สุด สายพลังนั้นพุ่งเข้าหาเอเรนและอาร์เธอร์อย่างรวดเร็ว เพื่อดึงวิญญาณของพวกเขากลับมาเป็นเครื่องมือในการชุบชีวิตอดีตคนรักของราชา
แสดงความคิดเห็น