บทที่ 15...3/3 สิ้นสุดการอัพค่ะ
จอมขวัญทำงานของเธอต่อได้ทันทีหลังจากปรานต์กลับไปพร้อมขนมที่เมวาทำมาให้ หญิงสาวสัมภาษณ์แหล่งข่าวเซเลบริตี้ชื่อดังอีกเกือบชั่วโมง ด้วยคำถามที่เธอลิสต์มาเองและคำถามจากแฟนคลับ จะว่าไปแล้วเมวาเป็นคนที่มีลักษณะของศิลปินเลยทีเดียว มีความเป็นกันเอง เข้าถึงได้ง่าย ของใช้ต่างๆ ของเมวาไม่เน้นแบรนด์ แม้จะมีบ้าง แต่เมวาเลือกของที่เหมาะสมกับตัวเอง ราคาจับต้องได้ จอมขวัญไม่แปลกใจที่เมวาเป็นที่รักของแฟนคลับ ดูแล้วธรรมชาติของเธอก็ไม่ต่างจากที่แสดงออกไปนัก
เมวามีงานอีเว้นท์ในตอนเย็น ทำให้ต้องเตรียมตัวอย่างพวกชุดและการแต่งหน้า จอมขวัญจึงเดินออกมาจากสำนักงานโดยมีเลขาของเมวามาส่งตรงที่เรียกแท็กซี่ได้ง่ายๆ เป็นการทำงานที่จบลงด้วยดีอีกงานหนึ่ง เธอยืนรอคิดว่าจะนั่งแท็กซี่ที่ยังไม่เห็นสักคันหรือว่าขึ้นรถเมล์กลับสำนักงานดี เธอกำลังยืนเพลินๆ มารู้ตัวอีกทีก็ถูกใครบางคนจับมือ เธอกำลังจะชกออกไป แต่ถูกฝ่ามือของชายคนนั้นหยุดไว้ เรียวปากหนายิ้มกว้าง เขานึกแล้วว่าที่เจ้าสาวของเขาสู้คนเป็น ไม่อ่อนแอ
“ทำอะไรน่ะคุณ” จอมขวัญถามพลางลดมือลง
ปรานต์จับมือเล็กไว้แล้วเอาไหล่กระแทกเบาๆ “เดินตามมาเถอะ ผมแค่จะพาคุณกลับสำนักงานเท่านั้นเอง อีกไม่กี่วันก็จะผ่าตัดแล้ว อย่าทำให้ตัวเองลำบากเลย”
การที่รู้จักปรานต์มากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้จอมขวัญเดินตามปรานต์มาขึ้นรถที่เขาขับเอง เธอนั่งมองวิวไปตามทาง พอไม่ฝืนทำตามใจเขาและตามใจตัวเธอเองก็สบายใจดีเหมือนกัน
“มองกระจกรถแล้วยิ้มทำไม”
“กระจกกันกระสุน แสดงว่าเราปลอดภัยไงคะ” จอมขวัญพอจะดูออกอยู่บ้าง
ปรานต์หัวเราะในความช่างสังเกตของจอมขวัญ เธอไม่ได้ดูกลัวอะไร
“ในเมืองแบบนี้ไม่มีอะไรหรอก ถ้านอกเมืองก็อีกเรื่อง”
นี่สินะชีวิตของปรานต์ที่ไม่มีใครรู้ว่าอีกด้านไม่ได้งดงาม แต่ว่าอันตราย จอมขวัญเคยกลัว แต่ทำไมตอนนี้ไม่ได้กลัว แค่คิดว่าอยากไปฝึกยิงปืนดู หากโชคชะตากำลังนำพาให้เราสองคนต้องใช้ชีวิตร่วมกัน เธอหนีไม่ได้แล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ลองสู้กับสิ่งที่ตัวเองต้องเผชิญอย่างกล้าหาญสักครั้ง หากว่าสุดท้ายเธอกับปรานต์ไม่อาจมีความสุขกับการแต่งงานได้ ก็แค่หย่า ชีวิตไม่ได้หยุดลงเพราะการเลิกกับใครสักคนสักหน่อย
เสียงโทรศัพท์ดังพอดี ปรานต์กดรับสายจากพวงมาลัยรถ ก่อนจะคุยผ่านลำโพง อย่างไรเสียจอมขวัญก็ควรได้รู้ว่าเขาทำอะไรไปบ้าง
“นายทำอะไรรชา จู่ๆ รชาก็มาบอกฉันว่าไม่อยากอยู่เมืองไทยแล้ว อยากไปอยู่ต่างประเทศ เมื่อวานนายส่งทีมกฎหมายไปหารชาที่สำนักงานทำไม” อวัชถามปรานต์ด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนัก
“บางเรื่องนายอย่ารู้จะดีกว่า ถ้านายอยากมีความทรงจำที่ดีๆ กับรชา นายไม่ควรพยายามที่จะรู้ คนที่ดูดีงาม เบื้องหลังอาจไม่สวยงามก็ได้ เรื่องนี้เกิดกับฉัน ก็ปล่อยให้ฉันจัดการ”
การที่ปรานต์ไม่ต่อสัญญาที่มินธรามีต่อบริษัทของนิรชาทั้งบริษัทเช่าเรือ รถทัวร์และพื้นที่ตลาดหลายแห่งก็ถือว่าใจดีแล้ว ทั้งที่เขาเอาผิดทางกฎหมายกับนิรชาก็ได้
“แต่ฉันก็อยากรู้อยู่ดี”
“เอาเป็นว่ารชาทำผิดต่อฉัน ฉันต้องปกป้องตัวเองและคนที่ฉันอยากจะปกป้อง นายคิดว่าฉันไม่ควรทำงั้นหรอ” ปรานต์ตอบแล้วหันไปมองจอมขวัญ เธอย่อมรู้อยู่แล้วว่าเขาหมายถึงใคร เธอคนเดียวที่เขาเอ่ยถึง
อวัชฟังแล้วชักสงสัย ปกติแล้วปรานต์เป็นคนใจกว้างกับเพื่อนมาก การยกเลิกสัญญาทางธุรกิจประหนึ่งไม่ต้องการเกี่ยวข้องกันอีกย่อมเป็นเรื่องที่ให้อภัยไม่ได้ มันคือเรื่องอะไรกัน
“ก็ประมาณนั้น” ปรานต์ไม่ควรทำไม่ว่านิรชาจะทำอะไรผิด เพราะอวัชเข้าข้างนิรชาเสมอ “ถึงขนาดไม่ต่อสัญญาเช่าในธุรกิจทั้งหมด เรื่องที่รชาทำร้ายแรงมากจนนายต้องทำขนาดนี้เลยหรือปรานต์”
“ใช่ ฉันไม่สามารถอภัยให้ได้” น้ำเสียงปรานต์เรียบต่ำ “การที่ฉันไม่ดำเนินการทางกฎหมาย แต่หยุดทุกสัญญาทางธุรกิจที่มีต่อกันถือว่าฉันใจดีที่สุดแล้ว”
“ฉันชดใช้ให้รชาแทนได้ไหม” อย่างไรเสียอวัชก็ต้องช่วยนิรชาเสมอ เขารักเธอมานานหลายปี
ปรานต์ถอนใจ อวัชไม่ควรรักนิรชาจนเป็นไปได้ถึงขนาดนี้เลย
จอมขวัญหันมามองปรานต์เพราะอวัชหรือใครก็ชดใช้ไม่ได้ หากคนที่อยู่บนเรือในคืนนั้นไม่ใช่ปรานต์ ตอนนี้ชีวิตของเธอจะเป็นอย่างไร จอมขวัญไม่อยากคิดเลย
“บางเรื่องเงินก็ชดใช้ไม่ได้ ฉันวางสายก่อนนะ กำลังขับรถอยู่”
ปรานต์กดวางสายเพียงเท่านี้ จอมขวัญก็คงรู้แล้วว่าเขาไม่เคยดูดายในสิ่งที่สัญญา แม้ไม่ได้เอาผิดนิรชาทางกฎหมาย แต่การยกเลิกและไม่ต่อสัญญาทั้งหมดก็ทำให้นิรชาเสียหายไปหลายสิบล้าน ผู้หญิงคนนั้นจะไม่มีโอกาสเข้ามาเกี่ยวข้องในชีวิตของเขาอีก
ในเมื่อปรานต์รักษาสัญญา จอมขวัญก็จะตอบแทนเขาคืนบ้าง สิ่งที่เธอสืบมาหลายวัน ตอนนี้มีคำตอบที่น่าจะชัดแล้ว ฉะนั้นปรานต์ควรรู้ตัวว่าเพื่อนบางคนของเขากำลังแอบแทงข้างหลัง
“เรื่องที่มีข่าวโจมตีคุณ ฉันสนใจเลยไปหาที่มา นี่ค่ะ...” จอมขวัญส่งแฟลชไดร์ฟที่เธอรวบรวมข้อมูลเจาะลึกของแอคหลุมนั้นไว้และภาพประกอบที่ปรานต์คงเข้าใจว่าใครที่อยู่เบื้องหลังแอคหลุมคนนั้น “มิสเตอร์แว่นคือชื่อแอคหลุมที่ชอบปล่อยข่าวเท็จของคุณ แล้วมีนักข่าวเอาไปตีเป็นประเด็น คุณลองให้คนไปสืบหาดูนะคะ ฉันก็จะลองสืบทางฉันต่อเหมือนกัน”
“ขอบใจที่เป็นห่วงผม”
ปรานต์รับแฟลชไดร์ฟมา เขาสงสัยเหมือนกันว่าทำไมมีบางคนพยายามโจมตีเขาด้วยข่าว เพียงแต่ไม่นึกว่าจอมขวัญจะนึกถึงเขาแล้วตามสืบให้
จอมขวัญเม้มปากพยายามไม่หลุดยิ้มเพราะถูกจับได้ว่าเธอเป็นห่วงเขา เลยต้องเสพูดไปอีกอย่างว่า
“ฉันแค่ไม่ชอบที่คนในสายอาชีพของฉันทำข่าวที่ไม่เป็นความจริง มันเสียจรรยาบรรณ คุณเองก็ไม่ควรถูกใส่ร้ายแบบนั้น”
ปรานต์ยิ่งยิ้มกว้างเมื่อรู้แล้วว่าจอมขวัญเป็นห่วงเขา แต่ปากแข็ง
“มันดีนะเวลาที่มีใครสักคนเป็นห่วง ถึงจะไม่ยอมรับก็ตามเถอะ”
จอมขวัญไม่อยากต่อปากต่อคำเพราะปรานต์ดูออกอยู่แล้ว ยิ่งพูดเธอจะยิ่งหลุดความรู้สึกออกไปเสียเปล่าๆ เขาไม่เคยพูดสักคำว่าชอบเธอ ตอนนี้เราต่างทำดีต่อกันไว้ เป็นความสัมพันธ์ที่หวังดีต่อกันไปดีกว่า หากว่าเขามีคนอื่นในใจแล้ว เธอคงอกหัก บางทีเขากับเมวาอาจยังมีเยื่อใจต่อกันก็ได้ เธอควรถามเขา แต่ยังอยากให้การผ่าตัดผ่านไปก่อน ตอนนี้ให้ทุกอย่างดำเนินไปแบบดีๆ เกื้อกูลกันแบบนี้ดีกว่า เขาจะได้ไม่อึดอัดใจด้วย
สิ้นสุดการอัพนิยายนะคะ หลังจากนี้จะเป็นอย่างไรต่อไปนะ...
J ปรานต์กับจอมขวัญจะได้ลงเอยกันจริงๆไหม
J การผ่าตัดจะผ่านไปด้วยดีหรือเปล่า
J คนที่จ้องทำร้ายปรานต์และฆ่าพี่ชายของปรานต์เป็นใคร
J เด็กน้อยลิลลี่ที่ปรานต์ฝันถึงเป็นใครกันแน่
J เมวาจะมาสั่นคลอนความรักที่กำลังก่อนตัวระหว่างปรานต์กับจอมขวัญได้หรือเปล่า
อ่านบทสรุปคำตอบทั้งหมดได้ที่นิยายเต็มเรื่องใน MEB นะคะ
ซ้อนกลรักเจ้าสาวมาเฟีย วางจำหน่ายใน MEB แล้วหมวด นิยายโรมานซ์
โบว์จะลงให้อ่านถึงบทที่ 15 นะคะ แล้วจะหยุดอัพนิยาย
ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านนะคะ
อัมราน_บรรพตี
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 43
แสดงความคิดเห็น