บทที่ 15...2/3
ปรานต์ไม่รอให้จอมขวัญลงจากรถแล้วขับไปเลย แต่เขาช่วยจับแขนพาเธอเดินเข้าไปในร้าน ซึ่งลลิตาคงรู้เรื่องอยู่ก่อนแล้วจึงมากอดลูกสาว แล้วบอกให้ไปพักตามที่หมอบอก ส่วนตัวนางเองบอกว่ามีเรื่องอยากจะคุยกับปรานต์ จอมขวัญมองชายหนุ่มแล้วส่ายหน้า เขาคงรู้เรื่องการผ่าตัดแล้ว ฉะนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเราสองคนควรเก็บไว้ก่อน เธอไม่อยากให้มีอะไรมากระทบใจแม่ก่อนผ่าตัด ปรานต์พยักหน้า เธอหวังว่าเราสองคนจะเข้าใจตรงกัน
ลลิตาวางน้ำเก๊กฮวยเย็นๆ หอมๆ ไว้ให้ปรานต์เพราะรู้จากคฑาว่าปรานต์ชอบกินน้ำอะไร หลายวันมานี้นางรู้สึกได้ว่าปรานต์ดูแลจอมขวัญในหลายๆ เรื่องจึงอยากขอบใจเสียหน่อย
“หลายวันมานี้ขอบคุณนะคะที่คุณช่วยดูแลจอม ส่วนเรื่องแต่งงานที่พ่อของคุณต้องการ ตอนนี้คงไม่ต้องแล้ว จอมเองก็อยากช่วยน้าด้วยตัวเอง ขอโทษด้วยที่น้าทำให้คุณรู้สึกไม่สบายใจ” นี่เป็นอีกเรื่องที่ลลิตาอยากเคลียร์ใจก่อนที่จะผ่าตัด
“ผมไม่ได้รู้สึกไม่สบายใจหรอกครับ ตอนนี้มีทางออกแล้ว ผมก็ดีใจและอยากให้ทุกอย่างออกมาเรียบร้อยดี” ปรานต์เออออตามที่ลลิตาพอใจ ก่อนจะพูดต่อไปว่า “เพียงแต่หลังจากคุณน้าลลิตาผ่าตัดแล้วสักระยะ ผมมีบางอย่างที่ต้องปรึกษาสักหน่อย”
“ก็ได้ค่ะ” แม้ลลิตาจะไม่รู้ว่าเรื่องที่ปรานต์จะคุยด้วยคือเรื่องอะไร แต่คิดว่าคงเป็นเรื่องที่ดี พ่อกับลูกเหมือนกันตรงที่ชอบช่วยผู้อื่น “ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะคะ”
“ยินดีครับ วันผ่าตัดผมจะไปเป็นกำลังใจที่โรงพยาบาล ขอตัวก่อนนะครับ”
ปรานต์ดื่มน้ำเก๊กฮวยจนหมดแก้ว ก่อนจะยกมือไหว้ว่าที่แม่ยายที่ยังไม่รู้ตัวว่าคนที่อยู่ตรงหน้ากำลังเป็นว่าที่ลูกเขย
ลลิตายิ้มรู้สึกว่าท่าทีของปรานต์เปลี่ยนไปมาก เขาดูยิ้มแย้มและผ่อนคลายเวลาที่คุยกับนาง เด็กสองคนมีสิ่งสวยงามงอกงามในใจแล้วอย่างนั้นหรือ นางดูสายตาของปรานต์ยามที่มองจอมขวัญออก มันเหมือนสายตาของสามีที่เคยมองนางไม่มีผิด พอไม่บังคับกะเกณฑ์ สิ่งที่สวยงามคงเกิดขึ้นได้เองกระมัง
งานสุดท้ายของจอมขวัญก่อนที่จะหยุดยาวไปผ่าตัดคือไปสัมภาษณ์เมวา เซเลบริตี้และบล็อกเกอร์ชื่อดังที่สุดในตอนนี้ เมวาเลือกที่จะนัดจอมขวัญมาที่สำนักงานที่เพิ่งเสร็จของเธอเพื่อจะได้ให้แฟนคลับได้เห็นว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่และวางแผนงานอะไรในอนาคต เป็นการต่อยอดธุรกิจจากการเป็นคนดังอย่างที่เค้าบอกว่าน้ำขึ้นให้รีบตัก
ก่อน 10 โมงตามเวลานัด จอมขวัญก็มาถึงสำนักงานซึ่งอยู่ในตึกพาณิชย์กลางเมือง เดินทางมาสะดวก ต่อไปหากจัดแฟนมีตติ้งอย่างที่ศิลปิน เซเลบริตี้ที่มีแฟนคลับมากพอก็สามารถทำได้
“สวัสดีค่ะคุณจอมขวัญ ถ้าจำไม่ผิดเราได้เจอกันตอนงานของปรานต์ใช่ไหมคะ คุณจอมขวัญเท่มากๆ เลยในคืนนั้น” เมวาทักทายเสียงสดใสเพราะด้วยนิสัยแล้วเธอเป็นคนคุยง่ายและยิ้มง่ายอยู่แล้ว
จอมขวัญยิ้มรับคำชมแบบเขินๆ เพราะวันนั้นคนที่ได้รับความสนใจมากที่สุดคือเมวา แล้วยิ่งเธอได้อ่านว่าเมวาทำอะไรมาบ้างก่อนจะมีแฟนคลับที่ชื่นชมมากมาย เธอยิ่งทึ่งในความสามารถของผู้หญิงคนนี้
“ขอบคุณค่ะ คุณเมวาก็สวยมากๆ ในคืนนั้น ฉันถ่ายรูปคุณเมวาไปหลายรูปเลยนะคะ”
“ขอบคุณค่ะ ถ้ายังไงเอามาประกอบกับสัมภาษณ์นี้ด้วยก็ได้นะคะ” เมวาเอ่ยพลางผายมือให้จอมขวัญ “เชิญนั่งก่อนนะคะ เรื่องสัมภาษณ์คุณจอมขวัญจะสัมภาษณ์เลยหรือว่าถ่ายรูปก่อนดีคะ”
“ถ่ายรูปก่อนดีกว่าค่ะ เดี๋ยวจะได้สัมภาษณ์ยาวๆ ทีเดียวเลย”
เมวาเปลี่ยนเสื้อผ้าหลายชุด ตามมุมที่เลือกถ่ายซึ่งใช้เวลาไม่มากอะไรนัก จอมขวัญก็เป็นมืออาชีพคอยแนะนำเพื่อที่รูปจะได้ออกมาดี ทำให้การทำงานในส่วนนี้ราบรื่น แต่เวลาก็เหมือนกับเดินไปเร็วมาก จนเกือบจะเที่ยงอยู่แล้ว
“โอ้ มาพอดีเลย เมวามีนัดกับปรานต์ไว้น่ะคะ” เมวาเดินไปหาปรานต์ที่เปิดประตูเดินเข้ามาในสำนักงานของเพื่อนสมัยมัธยม
ปรานต์ประหลาดใจเหมือนกับจอมขวัญไม่คิดว่าจะมาเจอกันที่นี่ มีเพียงเมวาที่ยิ้มดีใจที่ปรานต์ทำตามสัญญาเพราะว่าคราวก่อนเราสองคนไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันเพราะเขามีธุระสำคัญ
“เราไปร้านที่ปรานต์จองไว้เลยดีไหมคะ” เมวาถามปรานต์
“คุณก็ไปด้วยกันสิ” ปรานต์บอกกับจอมขวัญ ไม่รู้ทำไมรู้สึกเหมือนทำอะไรผิด เขาแค่มากินข้าวกับเพื่อน ไม่ได้คิดนอกลู่นอกทางสักหน่อย เมวามองมาอย่างสงสัย ปรานต์เลยตอบเหมือนเป็นเรื่องปกติว่า “จอมขวัญก็สัมภาษณ์ผมและทำข่าวแบรนด์มินธราน่ะ ไหนๆ เจอกันแล้วก็ควรจะกินข้าวด้วยกันสักมื้อ ดีไหมเมวา”
“ดีเหมือนกันค่ะ ถ้างั้นไปด้วยนะคะคุณจอมขวัญ” เมวาเออออด้วย แม้จะอยากไปกับปรานต์แค่สองคน ในโซเชียลกำลังจิ้นเธอกับปรานต์ ถ้ามีคนอื่นไปด้วยกระแสก็จะไม่แรงเท่าไหร่ แต่เธอไม่อยากขัดใจปรานต์
จอมขวัญมองเมวาสลับกับปรานต์ ปรานต์ดูไม่ออกหรือไงว่าเมวาอยากไปกับเขาแค่สองคน แต่เธอจะหักหน้าปรานต์ก็ไม่ได้อีก แล้วเธอจะไปตอบอย่างอื่นได้อย่างไร
“ก็ได้ค่ะ”
ปรานต์เดินนำไปที่รถของเขา เมวาเปิดประตูเบาะหน้านั่งเคียงข้างคนขับนั่นคือปรานต์ แต่ปรานต์กลับบอกให้ชานนไปขับรถ ส่วนเขามานั่งเบาะหลัง จอมขวัญเลยต้องเปิดประตูมานั่งที่เบาะหลังอย่างเลี่ยงไม่ได้ เมวาเลยหน้าม้านไปเล็กน้อย ไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนั้น อีกทั้งเธอเลือกเองที่จะนั่งข้างคนขับ
ชานนอมยิ้มมองปรานต์ที่แสดงออกเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ว่าคิดอย่างไรกับจอมขวัญ
ร้านอาหารที่ปรานต์เลือกสำหรับตอบแทนน้ำใจเมวาที่ให้หมวกสโมสรฟุตบอลทีมโปรดไม่ได้ดูโรแมนติกหรือหวานละมุนอะไร เป็นร้านอาหารไทยที่เขาและกลุ่มเพื่อนชอบมากินกันบ่อยๆ ตอนเรียนหนังสือ ของกินหลากหลาย และรอไม่นานด้วย
“ปรานต์ยังชอบเมนูหมี่กรอบส้มซ่าอยู่ใช่ไหมคะ” เมวาจำได้ว่าปรานต์ชอบสั่งตลอดเวลามาร้านนี้ ไม่นึกว่าเขาจะยังมาร้านนี้เรื่อยๆ เพราะเจ้าของร้านทักทายสนิทสนม
“ยังชอบอยู่”
เมวามองปรานต์แล้วยิ้ม จอมขวัญอ่านเมนูไปเรื่อยๆ แต่หูก็ฟัง คำพูดของปรานต์แค่หมายถึงอาหารหรือรวมถึงความรู้สึกด้วยนะ
“ดีเลยค่ะ วันนี้มีเมนูนี้พอดีเลย ถ้างั้นเมวาสั่งให้นะ” เมวาบอกปรานต์ก่อนจะหันมาให้ความสนใจจอมขวัญที่เธอรู้สึกได้ว่าปรานต์มองมาที่เธอคนนี้บ่อยๆ เธอคิดมากไปเองหรือมันมีอะไรกันแน่นะ “คุณจอมขวัญชอบกินอะไรเป็นพิเศษไหมคะ เมวาจะช่วยสั่งให้”
“ฉันกินอะไรก็ได้ค่ะ ไม่มีปัญหาเรื่องกินสักเท่าไหร่” จอมขวัญไม่อยากเรื่องมากอะไร จริงๆ ไม่อยากมาตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ
“ถ้างั้นเป็นราดหน้าหมี่กรอบสูตรเฉพาะของร้านนี้อร่อยมากเลยค่ะ”
“ได้ค่ะ ดีเหมือนกันค่ะ” จอมขวัญยิ้มขอบคุณที่เมวาช่วยสั่งอาหารให้
เป็นอันว่าสั่งอาหารครบทุกคนแล้วและต้องรอพ่อครัวสักนิดหน่อย เมวาคุยกับปรานต์เรื่องความหลัง จอมขวัญไม่อยากแทรกอะไรเป็นผู้ฟังอย่างเดียว จากที่เมวาเล่าทำให้เธอรู้ว่าปรานต์เป็นคนที่เรียนเก่งมากคนหนึ่ง แล้วยังชอบเล่นบาสเกตบอลมากด้วย แต่เคยผ่าตัดเข่าทำให้ต้องเลิกเล่นกีฬาที่ชอบไป เขาชอบอยู่เงียบๆ เมวาบอกว่าตอนที่เจอกันครั้งแรกๆ เธอต้องเป็นฝ่ายชวนคุยก่อน ไม่งั้นปรานต์ก็จะไม่ค่อยพูดสักเท่าไหร่
อาหารที่สั่งมาพอดี แต่เมวาก็ชวนคุยไปพลางกินไปพลาง ปรานต์หัวเราะเรื่องในอดีตที่เมวาเล่า จอมขวัญเห็นปรานต์หัวเราะแล้วยิ้มตาม เขาหันมามองพอดี เราสองคนเลยเหมือนยิ้มให้กัน
เมวายังคงชวนคุยแม้จะรู้สึกได้แล้วว่าระหว่างปรานต์กับจอมขวัญไม่ใช่แค่นักข่าวกับแหล่งข่าวแน่ๆ สายตาที่ปรานต์มองจอมขวัญเจือแววหวานระคนเป็นห่วง แล้วยังมองหน้าผากของจอมขวัญที่ปิดพลาสเตอร์ไว้ จอมขวัญบอกเธอว่าเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย ไม่ค่อยเจ็บแล้ว ปรานต์ไม่ถามจอมขวัญเหมือนที่เธอถามนั่นเพราะเขารู้ที่มาของแผลช้ำๆ นั้นอยู่แล้วใช่ไหม
“ขากลับปรานต์เข้าไปที่สำนักงานของเมวาก่อนนะ พอดีว่าเมวาทำขนมมาแล้วลืมให้คุณจอมขวัญกับปรานต์” เมวาลืมจริงๆ แต่ก็ดีเหมือนกันเพราะจะได้มีเวลาสังเกตปรานต์กับจอมขวัญอีกสักหน่อย
“ได้สิ ยังชอบทำขนมเหมือนเดิมเลยนะ” ปรานต์จำได้ว่าเมวาชอบทำขนมมาให้เพื่อนๆ ในกลุ่มกินบ่อยๆ เธอถนัดทำเบเกอรี่มากกว่าขนมไทย
“แต่ไม่มีใครทำขนมได้อร่อยเท่าคุณป้าแล้วล่ะ จำได้ว่าตอนนั้นเมวาไปขอวิชาจากคุณป้าบ่อยๆ พูดแล้วก็คิดถึงขึ้นมาเหมือนกันนะ” เมวารู้สึกแบบนั้นจริงๆ เธอชอบแม่ของปรานต์มากกว่าแม่ของตัวเองเสียอีก แต่ท่านจากไปตอนที่ปรานต์อยู่มัธยม 5 มันเร็วเกินไปจนตอนนั้นปรานต์ตั้งตัวไม่ทัน
“แม่ของผมคงดีใจที่ลูกศิษย์คิดถึงนะ”
“เดี๋ยววันหลังเมวาทำกระทงทองแล้วจะส่งไปให้ปรานต์ลองชิม ดูสิว่าผ่านไปหลายปีแล้วที่คุณป้าเคยสอน รสชาติจะยังเหมือนที่ปรานต์เคยกินไหม” เมวาตั้งใจไว้แล้ว ถ้าอยากกลับไปหาปรานต์อีกครั้งก็ต้องสานต่อเรื่องในอดีต
ปรานต์ยิ้มเมื่อนึกถึงแม่ของเขา แต่ก็ขมขื่นไปด้วยเพราะเขาไม่มีโอกาสได้เอ่ยลาแม่สักคำ เขาพลาดโอกาสสำคัญเพราะไปเที่ยวในคืนนั้นตามประสาเด็กมัธยมปลาย
“ขอบใจล่วงหน้า ผมจะรอชิม”
“อุ้ย ขอโทษนะคะ ไม่ได้คุยกับคุณจอมขวัญเลย” เมวามองไปที่เบาะหน้าเพราะขากลับเธอจงใจนั่งที่เบาะหลังกับปรานต์ “พอดีว่าเราสองคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มัธยมปลาย พอมาเจอกันหลังจากไม่ได้เจอกันมานานเลยคุยเรื่องความหลังกันน่ะค่ะ”
“ดีค่ะ มีเพื่อนที่ดีแบบนี้” จอมขวัญรู้สึกจากใจจริง แม้จะรู้สึกว่าในรถแอร์ไม่เย็นเหมือนตอนเดินทางมาร้านอาหาร
ชานนเหมือนจะสังเกตว่าจอมขวัญนั่งไม่สบายตัวจึงเพิ่มแอร์ให้ เธอหันไปยิ้มขอบคุณเขาที่รู้ใจ ปรานต์เลิกคิ้วไม่ได้รู้สึกว่าร้อน แต่ชานนรู้ว่าจอมขวัญร้อนได้ยังไง หรือว่าจอมขวัญจะไม่สบาย เขามองไปที่เธออย่างตั้งใจจนแทบไม่ได้ฟังว่าเมวาคุยอะไรบ้าง
เมวาเห็นแล้วยิ่งแน่ใจว่าปรานต์สนใจจอมขวัญแน่นอน แต่จอมขวัญสนใจปรานต์ไหม เธอดูไม่ออกเพราะผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ทำตัวว่ามีอะไรพิเศษกับปรานต์จนเธอจับสังเกตได้
คนนอกจะเข้ามาไม่ได้ ถ้าคนในของเรามั่นคง นี่ก็เป็นบทพิสูจน์หนึ่งว่าปรานต์กับจอมขวัญจะก้าวต่อไปถึงการแต่งงานได้จริงๆ หรือเปล่า
ซ้อนกลรักเจ้าสาวมาเฟีย วางจำหน่ายใน MEB แล้วหมวด นิยายโรมานซ์
โบว์ทำโปรโมชั่นราคาหนังสือเต็มๆ 329 เหลือ 149 บาท ตอนนี้เหลือเวลาโปรโมชั่น วันสุดท้าย แล้วค่ะ
โบว์จะลงให้อ่านถึงบทที่ 15 นะคะ แล้วจะหยุดอัพนิยาย
ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านนะคะ
อัมราน_บรรพตี
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 40
แสดงความคิดเห็น