ตอนที่ 927 ขนอุยหาย

เซี่ยเฟยรู้สึกประหลาดใจมากเมื่อได้พบว่าดวงตาแห่งจักรวาล แท้ที่จริงแล้วคือพื้นที่ว่างที่เกิดจากการระเบิดของอาร์ค

ยิ่งไปกว่านั้นลินนิจยังมีความสัมพันธ์กับอาร์คอย่างลึกซึ้ง การกลับมายังสถานที่ที่เขาคุ้นเคยจึงช่วยฟื้นฟูความทรงจำของเขาให้กลับมาบางส่วน

การที่ลินนิจมีความทรงจำฟื้นฟูกลับคืนมาคือเรื่องที่สำคัญมาก เพราะเซี่ยเฟยต้องการทราบความสัมพันธ์ระหว่างอาร์ค, ประตูจักรวาล, อสูรร้ายรีเวิร์ส, สิ่งมีชีวิตในดาร์คไนท์และดินแดนกฎมาโดยตลอด หากลินนิจสามารถฟื้นฟูความทรงจำกลับมาได้ทั้งหมด ปริศนาทุกอย่างที่เขาสงสัยย่อมได้รับคำตอบจากวิญญาณที่อยู่มานานตนนี้

“ตรงนั้นคือจุดที่ยานระเบิด” ลินนิจชี้นิ้วไปยังพื้นที่ว่างระยะไกลด้วยท่าทางที่เจ็บปวดมาก เนื่องมาจากจู่ ๆ ความทรงจำมากมายมันก็ผุดขึ้นมาเต็มไปหมด

ฟุบ!

ด้วยความเร็วของเซี่ยเฟย ชายหนุ่มจึงสามารถเดินทางมาจนถึงจุดศูนย์กลางดวงตาแห่งจักรวาลได้ในพริบตา

พื้นที่บริเวณนี้มีเพียงความมืดมิดและความว่างเปล่า เนื่องมาจากการระเบิดอันรุนแรงทุกที่ในบริเวณนี้จึงถูกทำลายลงไปทั้งหมด เหลือเพียงแค่เศษฝุ่นผงที่ล่องลอยในจักรวาลเท่านั้น

ในบรรดาเศษฝุ่นเหล่านี้มีบางส่วนเป็นเศษซากของอาร์ค และถึงแม้ว่าพวกมันจะมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า แต่พวกมันก็ปลดปล่อยพลังงานออกมาตลอดเวลา

“อ๊าก!” ลินนิจยกมือทั้งสองข้างขึ้นมากุมศีรษะด้วยความเจ็บปวด จนทำให้ชายหนุ่มรู้สึกไม่สบายใจ เพราะเขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังเป็นอะไรกันแน่

“ตอนนี้อารมณ์ของฉันแปรปรวนมาก ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันกำลังเป็นอะไรกันแน่” ลินนิจพยายามพูดขึ้นมาอย่างอ่อนแรง

“อาจจะเป็นเพราะว่าที่นี่เก็บความทรงจำที่เจ็บปวดของคุณ มันเลยส่งผลให้คุณมีอารมณ์แปรปรวนแบบนี้ เดี๋ยวก่อนนะถ้าพื้นที่ตรงนี้คือจุดระเบิด มันก็หมายความว่าพื้นที่ตรงนี้อยู่ไม่ห่างจากประตูจักรวาลมากใช่ไหม?” เซี่ยเฟยอุทานขึ้นมาอย่างตกใจ

“ไม่ใช่หรอก อาร์คเป็นยานที่มีความเร็วสูงมากเกินกว่าสิ่งที่นายจะจินตนาการได้ ฉันจำได้ว่าสถานที่แห่งนี้อยู่ห่างจากประตูจักรวาลมาก ไม่อย่างนั้นการระเบิดครั้งใหญ่คงจะส่งผลกระทบต่อประตูจักรวาลด้วย และถ้าหากว่าการระเบิดส่งผลกระทบกับประตูจักรวาลจริง ๆ ผู้โดยสารของยานก็คงจะไม่สามารถปิดผนึกประตูจักรวาลได้” ลินนิจกล่าวพร้อมกับส่ายหัว

เซี่ยเฟยพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ก่อนที่เขาจะกล่าวขึ้นมาว่า

“เศษฝุ่นที่ลอยอยู่แถวนี้เต็มไปด้วยพลังงาน มันคงจะดีไม่น้อยถ้าหากว่าผมสามารถรวบรวมเศษฝุ่นพวกนั้นได้ เพราะมันคงจะช่วยให้ผมพัฒนาได้เร็วขึ้น”

“นั่นมันไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ นายสามารถใช้ความเร็วของเจมินี่พัดรวมเศษฝุ่นทั้งหมดเข้าด้วยกัน และนายก็สามารถใช้กฎแห่งการประดิษฐ์เพื่อหลอมเศษฝุ่นทั้งหมดให้กลายเป็นโลหะบริสุทธิ์ได้ไม่ใช่เหรอ?” ลินนิจกล่าว

“นั่นสินะ ผมมีกฎแห่งการประดิษฐ์นี่นา ทำไมผมไม่เคยคิดถึงวิธีการนี้มาก่อน” เซี่ยเฟยอุทานพร้อมกับตบต้นขาของตัวเองอย่างแรง

“มันอาจจะเป็นเพราะนายแค่ฝึกฝนพลังกฎอย่างเดียวแต่ยังไม่ได้ลงมือปฏิบัติจริงมากนัก ความคิดของนายจึงไม่เหมือนกับนักประดิษฐ์โดยทั่วไป แต่เรื่องนี้มันก็โทษนายไม่ได้เหมือนกัน ไม่ว่ายังไงนายก็เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างมากเกินไปและโดยพื้นฐานนายก็มีอาชีพนักรบ ดังนั้นเมื่อเผชิญหน้ากับปัญหานายย่อมใช้ตรรกะแบบนักรบในการแก้ปัญหาที่นายเจอก่อนเป็นอันดับแรก” ลินนิจกล่าว

เซี่ยเฟยเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนที่เขาจะเริ่มลงมือในทันที ท้ายที่สุดเขาก็พึ่งใช้คะแนนเก็บกวาดอุปกรณ์ชนิดต่าง ๆ จากบริษัทฟิกส์มาอย่างมากมาย แม้ว่าอุปกรณ์ส่วนใหญ่จะถูกทิ้งเอาไว้ในดินแดนลับให้มอร์โรว์ทำการศึกษา แต่มันก็ยังมีอุปกรณ์อีกมากที่ถูกเก็บไว้ภายในแหวนมิติของเขา

ในเวลาเพียงแค่ไม่นานอุปกรณ์รวบรวมโลหะทุกชนิดก็ถูกติดเอาไว้บนยานเจมินี่

ฟู่ว!

ยานลำน้อยบินวนรอบพื้นที่บริเวณนี้อย่างรวดเร็ว ซึ่งในระหว่างนั้นเศษโลหะก็ได้มารวมตัวกันบริเวณด้านหลังยานรบมากขึ้นเรื่อย ๆ

2 ชั่วโมงต่อมาชายหนุ่มก็ได้รวบรวมเศษโลหะได้ก้อนใหญ่ และถึงแม้ว่าเวลาจะผ่านพ้นมานานหลายปี แต่เศษโลหะเหล่านี้ก็ยังคงเต็มไปด้วยพลังงาน

“มันคงจะดีมากถ้าหากว่าเราสามารถเก็บพลังงานพวกนี้เอาไว้ใช้อย่างช้า ๆ” เซี่ยเฟยกล่าวขณะที่เขาเดินออกมาจากเจมินี่และมองดูก้อนโลหะขนาดใหญ่

“การกักเก็บพลังงานพวกนี้เอาไว้มันเป็นไปไม่ได้หรอก นอกเหนือจากเม็ดพลังงานสีรุ้งภายในสมองของนายแล้ว มันก็ไม่มีภาชนะไหนสามารถกักเก็บพลังของอาร์คเข้าไปได้” 

“ตอนนี้ความผันผวนของพลังงานยังไม่สูงมากนัก เพราะมีสิ่งสกปรกเจือปนอยู่ในก้อนโลหะอย่างมากมาย แต่ตราบใดก็ตามที่นายทำให้มันบริสุทธิ์ เมื่อนั้นพลังงานก็จะเริ่มเกิดการผันผวนอย่างรุนแรง” ลินนิจกล่าว

เซี่ยเฟยพยักหน้ารับอย่างเข้าใจและเมื่อเขาไม่สามารถเก็บพลังงานพวกนี้เอาไว้ใช้ทีหลังได้ เขาจึงเริ่มกระบวนการดูดซับพลังงานในทันที

ขั้นตอนแรกชายหนุ่มเริ่มใช้กฎแห่งการประดิษฐ์เพื่อขจัดสิ่งสกปรกออกไปอย่างระมัดระวัง ขนาดของก้อนโลหะจึงเล็กลงเรื่อย ๆ พร้อมกับพลังงานที่มีความบริสุทธิ์มากยิ่งขึ้น

ระหว่างนั้นชายหนุ่มก็ทำการดูดซับพลังงานเข้าสู่ร่างกายด้วยเช่นกัน มันจึงทำให้เม็ดพลังงานสีรุ้งภายในสมองของเขาเปล่งประกายขึ้นมาอย่างแวววาว

‘พลังงานพวกนี้มันน่าจะช่วยให้ฉันทะลวงระดับกลายเป็นราชันย์กฎได้’ เซี่ยเฟยคิดภายในใจอย่างตื่นเต้น เพราะพลังงานคือรากฐานของทุกสิ่ง การที่เขามีพลังงานกักเก็บไว้มากขึ้น มันย่อมช่วยให้เขาสามารถฝึกฝนอย่างรวดเร็วได้ด้วยเช่นเดียวกัน

คราวนี้ไม่เพียงแต่เซี่ยเฟยที่ได้รับพลังงานปริมาณมหาศาลเพียงคนเดียวเท่านั้น แต่ขนอุยก็ได้ทำการดูดซับพลังงานเข้าไปภายในร่างของมันด้วย อย่างไรก็ตามช่วงนี้มันก็กำลังหดหู่ใจมาก เพราะก่อนหน้านี้มันถูกนำไปฝากเอาไว้กับเซี่ยกวงไห่เพียงลำพัง แต่ในระหว่างที่มันกำลังกลับมามันกลับได้เห็นภาพบาดตาที่เซี่ยเฟยกำลังอยู่กับแท่งทอง

แต่เดิมขนอุยแข่งขันกับหงส์ครามเพียง 2 คนเพื่อแย่งชิงตำแหน่งผู้ช่วยคนโปรดของเซี่ยเฟย แต่ในตอนนี้แท่งทองได้เข้าร่วมสนามการแข่งขันของมันด้วย เจ้าตัวน้อยจึงรู้สึกกดดันมากยิ่งขึ้น

ยิ่งไปกว่านั้นขนาดร่างกายของแท่งทองยังใหญ่โตกว่ามันมาก และความสามารถในการต่อสู้ของหนอนด้วงมิติตัวนี้คงจะไม่อ่อนแอไปกว่าตัวของมันหรือหงส์ครามเลย

ขนอุยเป็นเด็กน้อยที่มีนิสัยเจ้าเล่ห์มาโดยตลอด ในระหว่างที่มันเพลิดเพลินไปกับพลังงานที่เซี่ยเฟยส่งมอบมาให้ มันก็มักที่จะหันหน้าไปมองแท่งทองด้วยแววตาอันเยาะเย้ยราวกับกำลังจะบอกอีกฝ่ายว่า

“แหกตาดูซะ! เจ้านายยังคงชอบฉันมากที่สุด เพราะมีแค่ฉันคนเดียวที่ได้รับพลังงานบริสุทธิ์จากเจ้านาย”

แววตาของขนอุยทำให้เซี่ยเฟยตระหนักถึงอะไรบางอย่าง เพราะถ้าหากว่าเจ้าตัวน้อยชอบพลังงานนี้มาก บางทีแท่งทองก็อาจจะชอบพลังงานจากอาร์คด้วยเหมือนกัน

เมื่อนึกได้แบบนี้เซี่ยเฟยก็เรียกแท่งทองให้มาอยู่ใกล้ ๆ ก่อนที่เขาจะวางมือซ้ายเอาไว้บนหน้าผากและค่อย ๆ ถ่ายเทพลังงานให้กับหนอนด้วงมิติ

แท่งทองชะงักค้างไปครู่หนึ่ง ก่อนที่มันจะส่งเสียงครางออกมาอย่างมีความสุข

เหตุการณ์นี้ถึงกับทำให้ขนอุยพูดไม่ออก มันจึงรีบกระโดดขึ้นไปบนไหล่ของชายหนุ่มและใช้ลิ้นน้อย ๆ ของมันเลียใบหน้าของเซี่ยเฟยเพื่อเอาอกเอาใจ

“พอแล้ว ๆ พลังงานมีตั้งเยอะแยะแบ่งให้คนอื่นบ้างก็คงจะไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง” เซี่ยเฟยกล่าวพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะ

ตลอดการเดินทางที่ผ่านมาทั้งขนอุย, หงส์ครามและแท่งทองต่างก็ช่วยเหลือเขาได้เยอะมาก เมื่อเขาได้รับพลังงานบริสุทธิ์จากเศษซากของอาร์ค เขาจึงแบ่งปันพลังงานให้กับทุกคนโดยไม่เสียดาย

“ทั้งขนอุยและแท่งทองต่างก็กินจุมากจริง ๆ โชคดีที่เจ้านายของพวกมันคือนาย ถ้าหากเจ้านายของพวกมันคือคนอื่น เจ้านายพวกนั้นคงจะหมดตัวไปตั้งนานแล้ว” ลินนิจกล่าว

“คุณจะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูก ถ้าหากไม่มีขนอุยอยู่ด้วยผมก็คงจะไม่มีชีวิตรอดมาจนถึงทุกวันนี้ และถ้าหากไม่มีแท่งทองคอยช่วยเหลือพวกเราก็คงจะขโมยศูนย์วิจัยลับกลับมาไม่ได้เหมือนกัน”

“การที่พวกมันมีพลังมากขึ้นก็หมายความว่าในอนาคตพวกมันจะช่วยผมขโมยสมบัติได้มากขึ้นด้วยเหมือนกัน แล้วแบบนี้ผมจะไปเสียดายค่าอาหารของพวกมันไปทำไม” เซี่ยเฟยกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ลินนิจพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ เพราะทั้งขนอุยและแท่งทองต่างก็เป็นผู้ช่วยที่ซื่อสัตย์ของเซี่ยเฟย การที่พวกมันแข็งแกร่งขึ้นย่อมหมายถึงการที่เซี่ยเฟยแข็งแกร่งขึ้นด้วยเหมือนกัน เพียงแต่วิธีการในการได้สมบัติของเซี่ยเฟยค่อนข้างที่จะฟังดูแปลก ๆ ไปสักหน่อย

—

พลังงานภายในดวงตาจักรวาลต่างก็ล้วนแล้วแต่เป็นอาหารอันโอชะของทั้งขนอุยและแท่งทอง โดยในตอนนี้พวกมันต่างก็กำลังแข่งกันว่าใครจะกินได้มากกว่ากัน ท่าทางของพวกมันจึงทำให้ทั้งเซี่ยเฟยและลินนิจต่างก็ส่งเสียงหัวเราะออกมา

ภาพเหตุการณ์อันน่ารักแบบนี้หาได้ยากมาก ในช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยความตึงเครียด เซี่ยเฟยจึงมองสัตว์เลี้ยงของตัวเองทั้งสองตัวด้วยความสุข

แต่ในทันใดนั่นเองพื้นที่มิติก็ถูกฉีกออกอย่างกะทันหัน ก่อนที่สิ่งมีชีวิตจากดาร์คไนท์จะทะลักออกมาราวกับสึนามิ

เซี่ยเฟยรีบลุกยืนขึ้นมองออกไปในระยะไกล ซึ่งในเวลาเดียวกันนั้นทั้งแท่งทอง, ขนอุยและหงส์ครามต่างก็เข้าสู่สถานะเตรียมต่อสู้อย่างฉับพลัน

อย่างไรก็ตามภาพที่เกิดขึ้นคือสิ่งมีชีวิตจากดาร์คไนท์เหล่านี้ไม่ได้บุกเข้ามาโจมตีทางเซี่ยเฟย แต่พวกมันดูเหมือนกับกำลังจะวิ่งตามอะไรบางอย่าง

“เดี๋ยวก่อนนะ?! พวกมันเห็นเราแน่ ๆ แต่ทำไมพวกมันถึงไม่กำหนดเป้าหมายมาที่เรา” เซี่ยเฟยอุทานพร้อมกับขมวดคิ้ว

“นายจะเอายังไง?” ลินนิจถาม

“ไม่ว่าพวกมันจะมีเป้าหมายอะไร ผมจะปล่อยให้พวกมันบรรลุเป้าหมายของตัวเองไม่ได้เป็นอันขาด!” เซี่ยเฟยกล่าวก่อนที่เขาจะเริ่มเร่งความเร็วพุ่งเข้าหาสิ่งมีชีวิตจากดาร์คไนท์ด้วยความเร็ว 1 ล้านเมตรต่อวินาที

ขนอุยกับแท่งทองต่างก็ติดตามชายหนุ่มไปอย่างใกล้ชิดด้วยเช่นกัน โดยฝ่ายหนึ่งเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์อันสง่างาม ขณะที่อีกฝ่ายก็เป็นหนอนด้วงมิติกลายพันธุ์ที่มีคุณสมบัติจะกลายเป็นราชา ทีมเล็ก ๆ ทีมนี้จึงเป็นทีมอันแข็งแกร่งที่ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถที่จะประมาทพวกเขาได้เลย

เมื่อระยะทางหดสั้นเข้ามาเรื่อย ๆ ในที่สุดเซี่ยเฟยก็เริ่มมองเห็นสถานการณ์ได้อย่างชัดเจน ซึ่งแท้ที่จริงแล้วสิ่งมีชีวิตจากดาร์คไนท์เหล่านี้กำลังไล่ตามแสงสว่างจากอะไรบางอย่าง แต่เนื่องมาจากของสิ่งนั้นเปล่งแสงสว่างออกมาอย่างเจิดจ้า ชายหนุ่มจึงไม่สามารถระบุสิ่งที่อยู่ใจกลางแสงสว่างได้

ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ตราบใดก็ตามที่ศัตรูต้องการของสิ่งนั้น เขาก็จะคว้าของสิ่งนั้นมาเป็นของตัวเองก่อนศัตรูให้ได้

“ขนอุยยิงลำแสงพลังงานเร็วเข้า!” เซี่ยเฟยส่งเสียงตะโกน

อย่างไรก็ตามทันทีที่เขาพูดจบมันกลับก่อให้เกิดภาพอันน่าประหลาดใจ เพราะขนอุยกลับพุ่งตัวออกไปทางด้านข้างราวกับลูกโป่งที่โดนปล่อยลม ซึ่งภายในชั่วพริบตาเจ้าตัวน้อยก็หายไปในอวกาศอย่างไร้ร่องรอย

***************

เอ๊า! ไปไหนล่ะอิ้ววววว