บทที่ 480: ข้าสัมผัสพวกเขาได้หรือไม่?

“โอ้โห ป้าจิง นี่ลูกของท่านหรือ น่ารักจัง ขนของพวกเขาดูนุ่มฟูมาก ข้าขอจับหน่อยได้ไหม?”

ดวงตาของหลงหลิงเอ๋อเป็นประกายระยิบระยับ ในขณะที่มือทั้ง 2 พร้อมที่จะสัมผัสขนปุกปุย แต่ตนยังไม่ได้รับอนุญาตจากหู่จิง นางจึงยับยั้งตัวเองไม่ให้แตะมัน เพราะกลัวว่านางจะเผลอไปทำร้ายลูกเสือเข้า

เด็กแรกเกิดนั้นน่ารักน่าชังในสายตาของทุกคนที่สุด สาวน้อยจึงตกหลุมรักพวกเขาทันที

“ได้สิ เจ้าอยากจับตรงไหนก็จับได้เลย” แม่เสือสาวโบกมือแบบไม่ใส่ใจ