ทุกคนควรค่าสิ่งดี ๆ 9: ตนเป็นที่พึ่งที่ดีที่สุดของตน

ท้ายที่สุด ก็ยากปฏิเสธได้ว่า “เพื่อนที่ดีที่สุดและเคียงข้างเราในทุกเวลาจริง ๆ ก็คือ ตัวเราเอง” เพื่อน้ำดีรอบกายสำคัญกับ
การเดินทางบนถนนอันโหดร้ายเท่าไร การมีตนเองเป็นที่พึ่งคุณภาพอีกชั้นหนึ่งย่อมวิเศษคูณสอง แม้จะมีเพื่อนหรือไม่มี ยังไงเราก็ต้องเริ่มจากช่วยตนเองให้ได้ก่อน พ่อแม่ ครอบครัว เพื่อนฝูง ใช่จะสามารถอยู่คอยช่วยเหลือได้ทุกเวลา แต่ละคนล้วนมีภารกิจหน้าที่ของใครของมันต้องรับผิดชอบ เมื่อเราโตพอจะทำอะไรเองได้เราก็ควรจะดูแลตนเอง ตอนที่ไร้คนเคียงข้าง อย่างน้อยก็จะพอเอาตัวรอดได้ บ่อยครั้งไม่ใช่ใครอยากทิ้งเราเผชิญหน้ากับอะไรตามลำพัง แต่ถ้าเขายุ่งมากหรือเกินศักยภาพของเขาจริง ๆ ก็มีแต่ตนเองเท่านั้นที่ต้องพาตนเองก้าวต่อ อีกอย่าง ถ้าไม่ใช่พ่อแม่แสนประเสริฐ แทบนับได้น้อยนักที่จะอดทนแบกคนเอาแต่งอมืองอเท้าร่วมทางไปด้วยตลอดรอดฝั่ง เพราะมันสิ้นเปลืองพลังงานเยอะเกินไป แถมไม่เห็นประโยชน์ใดให้ควรทำแบบนั้น และบางที คนอื่นช่วยเรา ถ้าเราไม่พยายามช่วยตนเองไปด้วยก็ยากที่หลายอย่างจะดีขึ้นได้จริง ๆ ทุกคนรักตนเอง ทั้งพวกเขาฉลาดพอ เมื่อใดอีกฝ่ายรู้สึกว่าเรากำลังกัดกินชีวิต
จนเกินรับไหว ย่อมต้องโดนตัดทิ้งแน่ เราก็รักตนเองเหมือนกันใช่ไหม ดังนั้น อย่าปล่อยชีวิตให้ตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากทั้งที่เลือกให้มันดีกว่านี้ได้เลยนะ

นอกจาก “ตนเอง” มีคนไหนคิดว่าใครจะ “รักเรา” มากมายเท่าตัวเราอีกไหม? บางคนอาจบอกว่า “พ่อแม่” หรือท่านนั้นท่านนี้ไง สำหรับบางท่านยอมรับว่ามีแนวโน้มที่รักเรามากจริง ๆ แต่ถ้าจะให้ชัดเจนที่สุด ก็ไม่พ้น ตัวเรา ที่รักตนเองจนยอมทำได้ทุกอย่างเพื่อให้สมปรารถนา คนเรารักตนเองมากเป็นเรื่องธรรมดา ถึงอย่างนั้นก็ใช่ทุกคนจะรักตนเองถูกวิธี แล้วไอ้เรียกว่า “ถูก หรือ ผิด” น่ะ เอาอะไรมาวัดกัน เพราะถูกของคนหนึ่ง อาจผิดในความเห็นของอีกคนก็ได้? ตามปกติแล้ว “ความรักตนเองที่ถูกต้อง” ส่วนตัวเข้าใจว่าหมายถึง “การกระทำใด ๆ ซึ่งหลังจากลงมือไปแล้วผลที่ตามมาควรจะให้เราเป็นสุขมากกว่าทุกข์ โดยเราไม่ต้องมาเดือดร้อนภายหลัง” คำหนึ่งคงจะผุดในใจหลายคนทันทีเมื่อพูดถึงตรงนี้ จงเป็นคนดีสิ ให้ทำดีอีกแล้วสินะ ใช่ เราควรทำความดี แต่จำได้ไหม “ต่อให้อะไรจะดีจริง ถ้ามากไปน้อยเกินก็เป็นพิษได้” นั่นล่ะ เหมือนกัน คนดี เปล่าแปลว่า ยอมทุกอย่าง ทำให้ทุกอย่างที่คนอื่นต้องการ ช่วยทุกเรื่องที่ตนเองไม่ไหว มองคนไร้ข้อบกพร่อง ให้อภัยบ่อยจนอีกฝ่ายมองไม่เห็นค่า คนดี ไม่จำเป็นต้องสละตนเองเกินจำเป็น เขาสามารถรักตนเองได้ คิดถึงตนเองได้ แค่พฤติกรรมที่ให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ปรารถนาจะส่งผลเสียกับคนอื่นน้อยมาก ๆ กระทั่งไม่มีเลย ถ้าเราทำดีถูกคน ถูกวิธี ถูกที่ ถูกเวลา รับรองเลย ผลดีย่อมมากกว่าผลเสีย ที่ผ่านมาเราทำครบองค์ประกอบหรือเปล่า? ก่อนจะทำอะไรลงไป ไตร่ตรองให้รอบคอบนะ ถ้าเราทำ เขาทำกับเราบ้าง เราจะชอบไหม? ถ้าเราทำเขาแบบนั้นเขาชอบและเขาทำเราแบบเดียวกันเราชอบ เบื้องต้นก็พอคะเนได้อยู่ว่า มันน่าจะดีแหละ เบื้องต้นนะ

ในที่นี้ พฤติกรรมรักตนเองที่อยากเสนอให้เก็บไปพิจารณาเอาไปปฏิบัตินั้นมีอยู่ 3 ข้อ เชื่อว่าทุกคนทำตามได้ ถ้าตั้งใจทำ
ซะอย่าง ใครเอาไปใช้จริงน้อยนักจะปฏิเสธว่ามันไม่ดี ไม่ได้ช่วยให้ชีวิตเราดีขึ้นจริง แต่มันทำให้เรามีความสุขขึ้น มองเห็นอนาคต
อันสดใสชัดเจนขึ้น รวมถึงประสบความสำเร็จในที่สุดด้วย สามข้อดังกล่าว คือ

1. ดูแลกาย ใจ ของตนเองให้ดี
2. หาความรู้อยู่เสมอ และฝึกทักษะต่าง ๆ เรื่อย ๆ
3.  

ทั้งสามข้อ คงตีความกันไม่ยากใช่ไหม ข้อแรก เราทำได้หลายวิธีเพื่อดูแลร่างกายและจิตใจ ของเราให้เป็นปกติ อะไรเป็นประโยชน์ก็รับเข้ามา สิ่งไหนเป็นโทษก็ทิ้งออกไป ทุกอย่างที่ช่วยให้สองส่วนนี้ยังแข็งแรงสมบูรณ์ดี ทั้งคน ข่าวสาร ของกินดื่ม ของใช้ สถานที่ รู้จักระมัดระวังตัว เลือกเก็บบางส่วนใส่สมอง อย่าลืมหลักการความพอดี ความสมดุลด้วยล่ะ ข้อสอง นอกจากสุขภาพกาย
ใจ ที่ต้องดีแล้ว ความรู้ และทักษะสำคัญต่าง ๆ ในชีวิตก็เป็นสิ่งสำคัญไม่แพ้กัน เบื้องต้นเราควรอ่านออกเขียนได้ สื่อสารได้ คิดเลขพื้นฐานได้ ถ้าไม่รู้อะไรเลยอาจโดนเอาเปรียบง่าย ๆ ส่วนทักษะก็ควรฝึกทักษะจำเป็นที่ต้องใช้จริงในชีวิตประจำวัน ทักษะที่นำไปหางานแลกเงินได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เราควรมีทักษะคิดวิเคราะห์ไตร่ตรองเพื่อแยกแยะสิ่งควรและไม่ควรทำเมื่อต้องอยู่ในสังคม เช่น กฎหมายง่าย ๆ เป็นต้น ข้อสุดท้าย ข้อสาม ชีวิตนี้มันค่อนข้างเหน็ดเหนื่อย ทุกอย่างจำเป็นต้องขับเคลื่อนด้วยพลังสักอย่าง การให้รางวัลเป็นการเติมความสุข เติมพลังใจให้ตนเอง ใจเข้มแข็ง เจอสถานการณ์แบบไหนก็ยากจะล้ม แต่เมื่อใดใจหดหู่ กระทบกระเทือนนิด ๆ ก็แทบจะแตกสลายทันทีจริงไหม ส่วนเหตุผลของการแบ่งปันคนอื่นบ้าง นั่นคือ เพราะเป็นใบเบิกทางเพื่อสร้างเพื่อนยังไงล่ะ ทำไมต้องสร้างเพื่อน ถ้าใครสงสัยประเด็นนี้ ขอแนะให้ย้อนกลับไปอ่านหัวข้อก่อนหน้าหลาย ๆ ครั้งเลย

********************

            เรื่องนี้ไม่ได้เปิดขาย แต่ถ้าใครชอบใจ ก็ฝากโดเนทเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ อย่างน้อยรายได้เหล่านี้อาจช่วยสนับสนุนให้แพล็ทฟอร์มKeangun ซึ่งสร้างขึ้นจากน้ำพักน้ำแรงเพื่อนผู้พิการทางการเห็นคนหนึ่ง สามารถเติบโต และเป็นประโยชน์กับคนจำนวนมากต่อไปได้ ผู้สร้างคาดหวังให้แพล็ทฟอร์มนี้ช่วยคนตาบอดด้วยกันมีพื้นที่เข้าถึงหนังสือต่างๆมากขึ้นค่ะ ด้วยพักหลัง แพล็ทฟอร์มใหญ่บางแห่งพัฒนาระบบแล้วลืมนึกถึงการใช้งานของคนตาบอดไป ส่งผลให้คนกลุ่มนี้เข้าถึงหนังสือลำบากขึ้น กระทั่งผู้พิการทางสายตาที่ฝันอยากเป็นนักเขียน ก็หาช่องทางลงงานได้ยากขึ้นตามไปด้วย อย่างไรแล้ว ฝากทุกคนส่งกำลังใจให้เพื่อนๆตาบอด และเจ้าของแพล็ทฟอร์มนี้ด้วยนะคะ