ตอนที่ 19 แผนการขั้นเด็ดขาด
“นี่ครับเอกสารสำคัญที่คุณกรต้องเซ็น” ชาญชัยนำเอกสารที่สำคัญเข้ามาให้กับเขาเซ็นทันทีที่ธิวากรมาถึงบริษัท
“มีเอกสารอะไรที่สำคัญอีกไหมครับ” เขาถามชาญชัยระหว่างนั่งเซ็นเอกสารปึกใหญ่ที่สำคัญเกี่ยวกับสัญญาของลูกค้าใหม่
“ไม่มีแล้วล่ะครับ”
“ผมจะไม่อยู่สักหนึ่งสัปดาห์นะ ฝากคุณชาญชัยดูแลออฟฟิตให้ด้วย หากมีเอกสารสำคัญอะไรให้คุณเซ็นแทนผมได้เลย”
“ครับคุณกร” หลังจากรับงานเสร็จชาญชัยก็เดินออกจากห้องทำงานของเขาไปทันที ธิวากรครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ว่าควรทำอย่างไรดีถึงจะได้เจอ
กับชโลธร จนเขานึกสนุกขึ้นมาได้หากไม่ยอมให้เขาพบกับเธอดีๆเขาคงต้องใช้ไม้ตายกับครอบครัวของเธอ
ว่าไปบ้านหลังที่พ่อกับแม่ของเธออยู่ตอนนี้ก็ได้คุณสุพลพ่อของเขาเป็นคนไถ่ถอนคืนมาให้ และยังเป็นชื่อพ่อของเขาอยู่เท่ากับว่าตอนนี้บ้านหลังนั้นก็เป็นชื่อเขา เพราะสมบัติของคุณสุพลได้โอนเป็นชื่อของเขาทั้งหมดตั้งแต่พ่อของเขาเสียไป เข้าทางเขาทันทีพอคิดได้เช่นนั้นเขาจึงวางแผนที่จะเอาบ้านหลังนั้นเพื่อต่อรองในการเจอกับเธอ ธิวากรไม่รอช้าที่จะไปติดต่อกับธนาคารทันทีที่เขาคิดแผนการได้
“สวัสดีคะ ติดต่อจากธนาคารนะคะพอดีเจ้าของบ้านหลังนี้มาติดต่อกับธนาคารว่าต้องการจะขายบ้านค่ะ”
“เจ้าของบ้าน!!! ใครกันคะ”
“คุณธิวากร จิระถาวรค่ะ พรุ่งนี้เจ้าของบ้านจะเข้าไปดูบ้านพร้อมกับเจ้าหน้าที่นะคะ”
หลังจากสายที่โทรเข้ามาวางลง คุณดวงพรถึงกับเป็นลมล้มพับ อย่างไม่เชื่อหูของตัวเอง ยังดีที่แม่บ้านมาเจอเข้าเสียก่อนจึงได้พยุงเธอไปนอนพักที่โซฟาก่อนที่คุณดวงพรจะเป็นลมไป ไม่นานนักเสียงโทรศัพท์บ้านก็ดังขึ้นอีกระลอกหนึ่ง ทำให้คุณดวงพรสะดุ้งแต่ครั้งนี้คนที่รับโทรศัพท์คือแม่บ้านของเธอสนทนากันได้ไม่กี่คำ เธอก็วางสายโทรศัพท์ลง
“ใครโทรมา” คุณดวงพรถามแม่บ้านของเธออย่างร้อนใจ
“คุณชลค่ะ บอกว่าเย็นนี้จะมาทานข้าวที่บ้านด้วยค่ะ”
“อืม งั้นเธอก็ไปเตรียมอาหารเย็นเถอะอีกหน่อยคุณผู้ชายคงรับยายชลเข้ามาด้วย”
“ค่ะ” แม่บ้านของเธอรับคำสั่งก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัว ปล่อยให้คุณดวงพรนอนคิดว่าต่อจากนี้ควรจะทำเช่นไรดี
ถึงเวลารับประทานอาหารในตอนเย็น ทุกคนในบ้านมาพร้อมหน้าพร้อมตากัน กับข้าวหน้าตาหน้าทานวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะกับข้าวแต่หากคนกินกลับฝืดคอถึงกับกินไม่ลงเมื่อนึกถึงคนที่เป็นเจ้าของบ้าน
“พ่อว่าเขาแค่ขู่ เพราะอยากเจอกับยายชลแค่นั้นล่ะ ท่าทางคุณกรคงไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก”
คุณประณตพ่อของชโลธรเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าภรรยาของตัวเองกำลังทุกข์ใจ ปกติเขาจะเป็นคนไม่ค่อยพูดและเก็บอารมณ์ได้ดี ไม่แปลกใจที่ชโลธรจะได้เชื้อของพ่อเขามาเต็มๆ
“ไม่เป็นไรนะคะแม่ ถ้าเขาอยากได้ก็ให้เขาไปเถอะค่ะเราไปอยู่บ้านหลังเล็กกันก็ได้นี่คะ ดีสะอีกเราจะได้ไม่ต้องเป็นหนี้เขา”
“ไม่ได้หรอกลูก บ้านหลังนี้พ่อรักมันมากเพราะเป็นสมบัติชิ้นแรกที่ปู่กับย่ามอบให้กับพ่อ” คุณประณตปรามลูกสาวทันทียังไงเขาจะเอาบ้านหลังนี้กลับคืนมาเป็นของเขาให้ได้ ธุรกิจใหม่ที่เริ่มทำกำลังจะเติบโตเขาเชื่อว่าบ้านจะต้องกลับมาเป็นของเขาเช่นเดิม
“ชลขอโทษค่ะพ่อ” ชโลธรรู้สึกผิดทันทีที่คิดจะปล่อยให้สมบัติของคุณปู่คุณย่าต้องตกเป็นของคนอื่น
“ไม่เป็นไรหรอกลูก พ่อคิดว่าเราน่าจะตกลงกับคุณกรได้นะ”
“แล้วพ่อจะทำอย่างไร คุณกรคงเอาเรื่องบ้านมาเป็นข้อต่อรองเพื่ออยากเจอกับยายชล แม่สงสารยายชลไม่อยากให้ลูกต้องเจ็บอีก”
“ไม่เป็นไรค่ะแม่ หนูจะทำตามที่เขาต้องการ” ถึงแม้ในใจจะเจ็บปวดรวดร้าวแต่เพื่อพ่อกับแม่เธอเองก็ยอมทำทุกอย่าง เธอจะไม่สนใจและไม่ใจอ่อนให้กับเขาสักวันถ้าเขาเบื่อขึ้นมาเขาคงต้องไปจากเธอเอง เธอคิดเช่นนั้น
“คิดดีแล้วหรอลูก แม่ว่าเราหาทางออกใหม่ก็ได้นะ รอให้พ่อเจรจากับเขาเสียก่อน แล้วชลค่อยตัดสินใจดีไหมลูก”
คำพูดที่เต็มไปด้วยความห่วงใยของคนเป็นแม่ พูดออกมาจากใจจริงเธอเองก็รับรู้ว่าคนเป็นพ่อเป็นแม่คงไม่อยากให้ลูกตัวเองต้องเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำอีก
“ก็ได้ค่ะแม่” หญิงสาวรับปากกับแม่ของตัวเองทั้งที่รู้ว่าเขาคงไม่ยอมเพราะเธอรู้ว่าเขาเป็นคนที่เอาแต่ใจแค่ไหน แต่ก็ไม่อยากทำให้พ่อกับแม่ลำบากใจ
เช้าวันรุ่งขึ้นธิวากรมาถึงบ้านของเธอที่ต่างจังหวัด แต่ใจจริงของเขาอยากจะมาตั้งเเต่คืนวันนั้นด้วยซ้ำถ้าไม่ติดธุระสำคัญที่จะต้องทำ เมื่อเขามาถึงทำให้คุณดวงพรต้องแปลกใจเพราะไม่มีเจ้าหน้าที่มาตามที่บอกไว้เมื่อวาน แต่เป็นเขาที่มาแค่คนเดียว
“สวัสดีครับคุณแม่”
“ฉันไม่ใช่แม่คุณ”
“ก็แม่ยายไงครับ” พอเขามาถึงก็เปิดฉากพูดจาก่อกวนคุณดวงพรและคนในบ้านทันที แต่จู่ๆธิวากรก็ต้องอ้าปากค้างเมื่อเห็นใครบางคนเดินผ่านประตูหน้าบ้านเข้ามา
“สนุกพอหรือยังคะ” ชโลธรกล่าวขึ้นเมื่อมาถึงแล้วพบว่าเขากำลังก่อกวนคนในบ้านอย่างสนุกปาก
“มาแล้วหรอครับ ที่รัก ทำไมแม่คุณบอกว่าคุณไม่ได้อยู่ที่นี่ไงครับ”
“มาทำไมยายชล” คนเป็นแม่ตกใจไม่คิดว่าจู่ๆเธอจะมาโผล่ให้เขาเห็นที่นี่
“คุณต้องการอะไร??” เธอไม่ตอบคำถามของแม่แต่กลับหันมาคุยกับเขาต่อ
“ต้องการคุณ กับลูกครับ” คำตอบของเขาทำเอาคนฟังชงักก่อนจะก้มลงมองท้องของตัวเอง
“ไม่ใช่ลูกคุณ ลูกของฉันคนเดียวคุณไม่มีสิทธิ์”
“ก็ได้ชล ถ้าคุณไม่อยากกลับกับผมงั้นก็เตรียมหาที่อยู่ใหม่ให้พ่อกับแม่คุณได้เลย”
“คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับครอบครัวเรา”
“ทำไมจะไม่มี ในเมื่อผมเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้”
“คุณมันเลว!!!”
“ผมยอมให้คุณด่าว่าเลว หากผมได้อยู่กับคุณและลูก”
“คุณก็มีคุณเขมอยู่ทั้งคน แล้วจะมายุ่งกับฉันทำไม”
“ผมกับเขม เราไม่ได้มีอะไรกันและตอนนี้เธอก็ไปอยู่ที่ฮ่องกงกัับสามีเธอแล้ว”
“คุณมันเห็นแก่ตัว”
“ใช่...ถ้าคุณไม่ยอมไปกับผมดีๆก็ให้พ่อกับแม่คุณย้ายออกไป ผมจะได้ประกาศขายบ้านหลังนี้”
กว่าทั้งคู่จะตกลงกันได้ก็ทำเอาเหนื่อยกันไปทั้งสองฝ่าย เธอยอมกลับไปอยู่บ้านกับเขาที่กรุงเทพฯ แต่อย่าหวังเลยว่าเธอจะยอมให้อภัยในเมื่อเขาทำกับครอบครัวเธอขนาดนี้….
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 239
แสดงความคิดเห็น