ตอนที่ 18 การตามหา
รถสปอร์ตคันหรูวิ่งตามเส้นทางหลักมุ่งหน้าสู่เขตแดนภาคอีสาน ที่สองข้างทางเต็มไปด้วยสีเขียวขจีของทุ่งนาไกลสุดลูกหูลูกตา แม้ว่าเจ้าของรถคันหรูจะยังไม่รู้ปลายทางที่ชัดเจน แต่คำบอกกล่าวของป้าสำรวยที่ก้องอยู่ในหัวก็ผุดขึ้นมาเป็นระยะ “คุณชลกำลังท้องค่ะ” ทำให้เขามุ่งหน้าไปหาเป้าหมายด้วยความตื่นเต้น เธอจะพาลูกของเขาหนีไปแบบนี้เขาไม่มีทางยอมแน่ๆ
ย้อนกลับไปเมื่อสองวันก่อนสภาพของเขาที่ดูแย่จนลูกน้องทุกคนที่อยู่ในออฟฟิตอดสงสารไม่ไหว และเอกลักษณ์ที่เป็นห่วงเจ้านายไม่ต่่างจากคนอื่นๆถึงแม้ว่าช่วงหลังๆนี้เขาจะไม่ค่อยได้ติดต่อกับชโลธรแล้วก็ตามและเขาก็ดูออกว่าธิวากรยังรักเธอมากแค่ไหน
“เอกสารครับคุณกร” เอกลักษณ์กล่าวเมื่อนำเอกสารบางอย่างเข้ามาให้ธิวากร
“เอกสารอะไร??”
“ใบสมัครงานของคุณชลครับมีที่อยู่ต่างจังหวัดของเธอตามบัตรประชาชน คงจะตามหาไม่ยาก”
ทันทีที่รับเอกสารจากมือเอกลักษณ์เขาก็รีบขับรถกลับบ้านทันทีในช่วงบ่ายจนไปพบว่า ป้าสำรวยยังติดต่อกับเธออยู่เป็นประจำ
ธิวากรมุ่งหน้าขับรถมาจนถึงตัวจังหวัดที่เป็นบ้านเกิดของเธอและได้สอบถามคนในระแวกนั้นไปเรื่อยๆ แต่ยังไม่มีใครรู้จักเธอ จวบจนจะค่ำธิวากรจึงได้หาโรงแรมแถวๆนั้นที่อยู่ใกล้กับตลาดเพื่อนอนพัก แน่นอนว่าทั้งคืนเขาคงนอนไม่หลับ เข็มของนาฬิกาเดินเข้าสู่วันใหม่จนแล้วจนรอดธิวากรก็ยังคงหลับไม่ลงเวลาเช้าตรู่ของอีกวันที่เขาได้สัมผัสกับบรรยากาศที่ในกรุงเทพหาได้ค่อนข้างยาก แม่ค้าแม่ขายเตรียมตัวตั้งร้านเพื่อรอลูกค้ามาจับจ่ายในตอนเช้าอย่างคึกคัก ไหนๆก็คงไม่ได้นอนอีกแล้วเขาจึงอาบน้ำแต่งตัวเพื่อมาหาอะไรรองท้องก่อนจะตามหาเธอให้เจอ เป็นโอกาสดีที่เขาลงมาแต่เช้าจึงได้ใส่บาตร ซึ่งเขาเองก็ไม่ได้ทำแบบนี้มานานแล้ว
และไม่นานนักหลังจากใส่บาตรในตอนเช้าเสร็จ ธิวากรก็เหลือบไปเห็นร้านกาแฟเล็กๆที่อยู่หัวมุมทางเข้าตลาด เป็นร้านกาแฟที่ให้บรรยากาศและกลิ่นอายของชนบท น่าจะเป็นร้านที่เปิดคู่ตลาดแห่งนี้มานานพอสมควร
“ลุงครับ เอากาแฟร้อนแก้วนึงครับ แล้วก็ไข่ลวกฟองนึงครับ”
“ได้ๆพ่อหนุ่ม นั่งรอก่อนนะ”
ชายหนุ่มเข้าไปนั่งรอกาแฟอยู่ในร้านตามคำเชื้อเชิญของลุงเจ้าของร้าน สักพักกาแฟร้อนพร้อมกับไข่ลวกก็ถูกนำมาเสิร์ฟตามที่โต๊ะ ลุงเจ้าของร้านยืนจ้องหน้าเขาอยู่นานก่อนจะเอ่ยขึ้น
“มาเที่ยวหรอพ่อหนุ่ม ท่าทางจะไม่ใช่คนแถวนี้นะ”
“อ๋อ...ครับผมไม่ใช่คนแถวนี้ ผมมาตามหาภรรยาของผมครับ”
เขาตอบตามความจริง บางทีคนแถวนี้อาจจะรู้จักเธอก็ได้ เขาพูดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วเปิดรูปของเธอให้กับลุงดู
“นี่ครับภรรยาของผม ลุงพอจะรู้จักเธอบ้างไหมครับ เธอเป็นคนที่นี่ครับ”
“อืม ลุงก็ไม่รู้จักนะ ไม่คุ้นหน้าเลย แต่เมียสวยจังเลยนะพ่อหนุ่ม”
เมื่อลุงเจ้าของร้านบอกไม่รู้จัก เขาจึงเก็บโทรศัพท์มือถือเข้ากระเป๋ากางเกง ในระหว่างที่กำลังยกแก้วกาแฟขึ้นดื่มสายตาเขากลับเหลือบไปเห็นคนที่เดินผ่านร้านกาแฟและเขาเองก็คุ้นหน้ามากเหลือเกิน สักพักเขาก็นึกขึ้นมาได้ว่าเคยเจอผู้หญิงคนนี้อยู่ที่ไหน ก่อนจะนึกได้ว่านั่นคือคุณดวงพรเธอเป็นแม่ของชโลธร เพราะเขาเคยเจอครั้งหนึ่งที่งานศพคุณสุพลพ่อของเขา ชายหนุ่มรีบควักตังค์ออกจากกระเป๋าก่อนวางไว้ที่โต๊ะกาแฟ และวิ่งตามผู้หญิงคนนั้นไป
“คุณน้าครับ เดี๋ยวก่อนสิครับ” ชายหนุ่มก้าวเท้ายาวๆตามมาจนทันก่อนจะเรียกตามหลัง จนแม่ของชโลธรหยุดชะงักเมื่อพบว่ามีคนเรียกเธอก่อนจะหันหลังกลับมา แต่ต้องชงักเมื่อรู้ว่าคนที่เรียกเมื่อสักครู่นั้นเป็นใคร
“คุณกร!!! คุณมาที่นี่ได้ยังไง”
“ผมมาตามหาชลครับ”
“จะมาตามลูกสาวฉันอีกทำไม ในเมื่อคุณไม่ได้รักยายชลแล้ว”
“ผมรักชลครับ คุณน้าบอกผมมาเถอะครับว่าชลอยู่ที่ไหน”
“ชลไม่ได้อยู่ที่นี่หรอกค่ะ คุณกลับไปเถอะ”
“แล้วชลอยู่ที่ไหนหรอครับ”
“ฉันไม่รู้ คุณกลับไปซะแล้วก็ไม่ต้องมายุ่งกับลูกสาวของฉันอีก”
สัญชาตญาณความเป็นแม่ รู้ดีว่าลูกสาวของตนเคยเจ็บช้ำมาขนาดไหนคุณดวงพรจึงปกป้องลูกสาวของตัวเองด้วยการโกหกธิวากร ก่อนแม่ของหญิงสาวจะก้าวขึ้นรถแล้วขับออกจากตลาดไป
เขาเองก็ไม่รอช้ารีบวิ่งไปที่รถของตัวเองก่อนจะสตาร์ทและขับตามออกไปทันทีแต่เขาก็ทิ้งระยะห่างไว้พอสมควรหากคุณดวงพรรู้ว่าเขาขับตามเธอคงไม่กลับบ้านง่ายๆแน่ เขาขับรถตามมาเรื่อยๆจนรถของคุณดวงพรเคลื่อนตัวเข้าไปในบ้านก่อนจะปิดประตูบ้านทันที เขาจึงจอดรถไว้ข้างกำแพงบ้านก่อนจะลงจากรถแล้วเดินไปด้อมๆมองๆอยู่ตรงประตูบ้าน ก่อนจะกดกริ่งให้คนที่อยู่ในบ้านรู้ตัว
“นี่คุณกร ฉันบอกว่าชลไม่ได้อยู่ที่นี่ไงคะ” คุณดวงพรเอ่ยขึ้นเมื่อเดินมาถึงหน้าบ้านแล้วพบว่าคนที่กดกริ่งคือธิวากร และยังไม่ยอมเปิดประตูบ้านให้กับเขา
“ถ้าเธอไม่ได้อยู่บ้านนี้จริงๆ ผมแค่อยากรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน”
“ฉันก็ไม่รู้ คุณกลับไปซะฉันเชื่อว่า ยายชลคงไม่อยากเจอคุณอีกแล้ว”
“แต่ชลเขากำลังท้องลูกของผมอยู่นะครับ”
“คุณแน่ใจได้ยังไงว่าคุณเป็นพ่อของเด็ก ถ้ายายชลอยากให้คุณรับผิดชอบลูกในท้องจริงๆ ยายชลคงไม่หนีคุณไปแบบนี้หรอกนะ กลับไปเถอะค่ะ”
ทั้งคู่ถกเถียงกันผ่านประตูบ้านอยู่นานก่อนเสียงโทรศัพท์มือถือของธิวากรจะดังขึ้น
“ว่าไงคุณชาญชัย”
“มีเอกสารด่วนให้คุณเซ็นครับคุณกรจะเข้ามาออฟฟิตหรือให้เอาไปที่บ้านดีครับ”
“เดี๋ยวผมเข้าไปออฟฟิตครับ” หลังที่วางสายจากชาญชัยธิวากรก็รีบบึ่งรถกลับกรุงเทพฯทันที แต่ก็ไม่ลืมที่จะหันกลับมากล่าวกับคุณดวงพรอีกครั้งอย่างเจ้าเล่ห์
“เดี๋ยวผมจะกลับมาใหม่ หวังว่าคุณน้าคงไม่ย้ายบ้านหนีผมก่อนนะครับ”
“เชิญค่ะ”
หลังจากธิวากรขับรถออกไปจากหน้าบ้าน คุณดวงพรก็ถอนหายใจแรง อย่างโล่งอก ก่อนจะบ่นอุบอิบออกมา
“เห้อออ ไปได้สักที”
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 236
แสดงความคิดเห็น