บทที่ 18 หักหลัง 1

‘ดูดกลืนแก่นเวทมนตร์ของจักรพรรดิเพลิงสำเร็จแล้ว ท่านไบรท์ได้รับพลังจักรพรรดิเพลง พลังเวทถึงขีดจำกัด ไม่สามารถพัฒนาได้อีกต่อไป’

‘เริ่มเรียนรู้ทักษะจักรพรรดิเพลิง’

เสียงระบบดังขึ้นพร้อมกับแสงสีทองที่หมุนวนรอบตัวไบรท์ พลังเวทมหาศาลไหลทะลักออกมาจากร่างของเขา แผ่ขยายจนพื้นดินสั่นสะเทือน

ร่างของโยดาทรุดลงกับพื้นต่อหน้าต่อตาของไอ หญิงสาวมองอย่างไม่เชื่อสายตา หยดน้ำตาไหลลงพร้อมกับพลังเวทเยือกแข็งที่ปะทุออกมาจากกายของเธอ

“ทำไม... ทำไมแกถึงทำแบบนี้!”

“ฉลาดดีนี่...”

 ไบรท์เอ่ยเสียงเย็น ก่อนจะหันจากร่างไร้วิญญาณของโยดามาสบตากับไอ แววตาที่เคยดำสนิท บัดนี้กลายเป็นสีดำอมแดงดั่งโลหิต ความอบอุ่นที่เคยมี...หายไปหมดสิ้น

“ตาน่ะไว้ใจนาย...เขาเชื่อนายที่สุด!”

“เชื่อ…เชื่ออย่างนั้นหรอ”

ไบรท์ผายมือออก “แต่เขาอ่อนแอเกินไปจะเข้าใจเป้าหมายของฉัน”

ไบรท์พูดพลางยกมือขึ้น พลังเวทระเบิดเป็นเส้นแสงสีแดงพุ่งเข้าหาไอ

ตู้มม!!

ไอรีบยกแขนขึ้น ไอเย็นพุ่งจากฝ่ามือแปรสภาพเป็นโล่น้ำแข็งป้องกันไว้ แต่แรงปะทะก็ผลักเธอถอยหลังไปหลายก้าว เลือดซิบจากมุมปาก

“พลังของแก...มันไม่ใช่ไบรท์คนเดิม!”

ฉัวะ!!

ไอสะบัดมือสร้างหอกน้ำแข็งนับสิบพุ่งใส่ไบรท์ แต่เขายกมือขึ้น นิ้วทั้งห้าสว่างวาบ ก่อนจะยิงลำแสงพลังเวททำลายหอกทั้งหมดในพริบตา

“ผมน่ะเหนือกว่าทุกคนแล้ว…… ต่อให้เป็นพี่ก็ไม่มีวันหยุดผมได้”

พื้นรอบตัวไอเริ่มกลายเป็นน้ำแข็ง พลังเวทของเธอปะทุถึงขีดสุด ผมยาวปลิวไสว ไอเย็นกระแทกใส่ไบรท์จากทุกทิศทาง

“อย่าอวดดีไปหน่อยเลย!” ไอคำราม

เสียงระเบิดน้ำแข็งดังสนั่น!

ไอใช้ท่าไม้ตาย “กรงน้ำแข็งนิรันดร์ผนึกไบรท์ไว้ภายในน้ำแข็งขนาดยักษ์ ก่อนตะโกนขึ้น ทว่าน้ำแข็งเริ่มแตกร้าว...

เสียงหัวเราะเยือกเย็นดังออกมาจากข้างใน

“คิดว่าแค่พลังแบบนั้นจะหยุดผมได้หรือ...”

รอยร้าวแตกออก พร้อมกับร่างไบรท์ที่ทะลุออกมาพร้อมเปลวเพลิงเวทสีดำอมแดงแผ่ไปทั่วฟ้า ไบรท์เรียกดาบขึ้นมาในมือและเคลื่อนร่างเข้าโจมตีไอ เปลิวเพลิงและไอแห่งน้ำแข็งปะทะกัน

ไอเรียกดาบน้ำแข็งมาแล้วฟันไปยังดาบสีดำ ทว่าดาบน้ำแข็งของเธอกลับเกิดรอยร้าว ไบรท์ตวัดดาบเข้าหาไอด้วยความรวดเร็ว จิตสังหารของชายหนุ่มทำให้ร่างกายของไอไม่สามารถขยับหนีได้ ทว่าก่อนที่ดาบจะถึงลำคอของไอไบรท์กับหยุดมือ

            ‘ผมฆ่าพี่ตอนนี้ก็เสียดายมือ……ถเอาอย่างนี้ดีกว่า ผมจะปล่อยพี่ไปก่อน เอาไว้พี่เจอกันนะ”

            เด็กหนุ่มละดาบ ก่อนที่จะมองไปยังร่างของโยดา “ร่างของตาแก่นั่น เก็บไว้ดีดีก็แล้วกัน แล้วอีกอย่าง”

          ไบรท์ก้มหน้าไปไกล้แล้วกระซิบบอกบางอย่างให้กับไอ ก่อนที่จะสะบัดมือเปิดประตูมิติเตรียมตัวที่จะจากไป ทว่าไอน้ำแข็งกลับโผล่ขึ้นมาใต้เท้าของไรท์ เด็กหนุ่มกระโจนร่างหลบหลีกอย่างรวดเร็ว

“ในที่สุดก็มาจนได้สินะ...”

เสียงหนึ่งดังขึ้นจากเงามืด เสียงนั้นเต็มไปด้วยพลังอำนาจและความเกรี้ยวกราดที่ข่มทุกอย่างให้เงียบงัน

หญิงชราในชุดคลุมสีฟ้าอ่อนก้าวออกมาจากเงามืด แอนนามีดวงตาเปล่งแสงสีฟ้า และบนหน้าผากมีรอยสลักรูปน้ำแข็งดูเยือกเย็นอยู่ตลอดเวลา

ไบรท์หยุดเท้า มองคนตรงหน้าด้วยแววตาเครียดจัด “…ย่า”

“หลานฉันไปไกลเกินกว่าที่จะเรียกว่ามนุษย์แล้ว” เสียงนั้นราบเรียบ แต่กลับสั่นสะเทือนถึงแก่นวิญญาณ

“ก็เพราะพวกแกนั่นแหละ...ที่ไม่ยอมทำอะไรให้ถึงที่สุด” ไบรท์กัดฟันแน่น

“จักรพรรดิเพลิงคนก่อนน่ะ...อ่อนแอเกินไป!”

หญิงชราเพียงยิ้มบาง “เขาไม่ได้อ่อนแอ...เขาแค่เลือกที่จะรักต่างหาก”

ตู้ม!!

พลังเวทปะทะกันกลางอากาศ เสียงระเบิดสะเทือนฟ้าดังสนั่น ก่อนที่น้ำแข็งเย็นยะเยือกจะรวมตัวเป็นมังกรยักษ์พุ่งทะยานเข้าใส่ไบรท์

เด็กหนุ่มสะบัดมือขึ้น เรียกโล่เวทออกมาต้านทาน เสียงปะทะดังกึกก้องทั่วนภา

ไอยังคงทรุดอยู่กับพื้น พยายามยันตัวลุกขึ้นแม้เลือดจะเปื้อนริมฝีปาก

“ทำไม...ทำไมย่าถึงมาอยู่ที่นี่...”

“ย่า...พามายไปยังที่ปลอดภัยแล้ว” หญิงชรากล่าวเบา ๆ ขณะย่างเท้าช้า ๆ ไปข้างหน้า ไอน้ำเย็นจัดลอยวนรอบไม้เท้า

“แล้วทำไมต้องมาขวางกันด้วย...” ไอถามทั้งน้ำตา

“สิ่งที่หลานเห็น...ย่าก็เห็นเหมือนกัน”

ไบรท์กัดฟันแน่น เสียงของเขาแผ่วต่ำแต่แน่วแน่

“ถ้าย่าคิดจะหยุดผม...งั้นก็ต้องฆ่าผมให้ได้ก่อน!”

หญิงชราหลับตา ถอนหายใจเบา ๆ

“หลานรัก...ย่าไม่มีวันฆ่าหลานได้หรอก เหมือนที่โยดาไม่เคยลงมือ ถึงแม้เขาจะมองเห็นอนาคตเหมือนกับเจ้าก็ตาม”