บทที่ 187 บุกทะลวง

“เราปิดบังนายไม่ได้จริง ๆ สินะ ใช่แล้ว ฉันกับฉือมู่ร่วมมือกันเพื่อจัดการกับบลัดไทแรนท์ และในครั้งนี้มันก็ถือว่าเป็นโอกาสดี พวกเราเลยลองมาดูกันหน่อย” ฉงป้ากล่าว

“น่าเสียดายที่เหตุการณ์มันกะทันหันเกินไปหน่อย พวกเราเลยนำกำลังมาได้เพียงแค่บางส่วน” ฉือมู่กล่าว

“ผมมีแผนหนึ่งที่จะทำให้พวกคุณทำลายกองกำลังของบลัดไทแรนท์ได้” ลู่หยางกล่าว

“แผนอะไร?” ฉือมู่ถาม

“ผมมีสกิลหนึ่งที่ชื่อว่าสกายเดรสทรอยิงไฟร์ที่สามารถโจมตีบลัดไทแรนท์ได้จากระยะนี้ พวกคุณเตรียมตัวกันเอาไว้ให้พร้อม ทันทีที่ผมสังหารบลัดไทแรนท์พวกคุณก็สามารถนำทีมบุกเข้าไปทำลายกองกำลังของพวกเขาได้เลย” ลู่หยางกล่าว

“มันมีสกิลแบบนั้นด้วยเหรอ?” ฉงป้ากล่าวพร้อมกับหันไปมองฉือมู่ด้วยความตื่นเต้น

“ขอแค่นายสังหารบลัดไทแรนท์ได้ พวกเราจะนำทีมบุกทันที” ฉือมู่กล่าว

“ถ้างั้นก็ตกลงตามนี้ พวกเราจะทำลายกองกำลังของบลัดเติสตี้เอง” ฉงป้ากล่าว

หลังจากพูดคุยกันจนจบ ลู่หยางก็ถอยไปในหุบเขาทำให้ร่างของเขาพ้นจากสายตาของสมาชิกบลัดเติสตี้ที่กำลังจับตาดูเขาอยู่

“หัวหน้า ลู่หยางหายไปแล้วครับ บางทีมันอาจจะกำลังหนี” เย่กู่ซิงที่ได้รับรายงานมาจากลูกน้องรีบรายงานต่อบลัดไทแรนท์อย่างรวดเร็ว

บลัดไทแรนท์ก็ขมวดคิ้วอย่างเคร่งเครียด ก่อนที่เขาจะหันไปพูดกับฉงป้าและฉือมู่ด้วยสีหน้าอันเย็นชา

“พวกแกเป็นคนเลือกเองนะ”

อย่างไรก็ตามทันทีที่บลัดไทแรนท์พูดจบ มันก็มีลูกไฟสีแดงเพลิง 3 ลูกตกลงมาจากท้องฟ้าเข้าใส่ร่างของนักรบร่างใหญ่ที่กำลังยกแขนเพื่อออกคำสั่ง

สกายเดรสทรอยิงไฟร์!

บลัดไทแรนท์มีพลังชีวิตอยู่ทั้งหมด 3,300 หน่วย ซึ่งถือว่าเยอะมากในหมู่บรรดานักรบด้วยกัน ยิ่งไปกว่านั้นด้านหลังของเขายังมีนักบวชอีกหกคนคอยเตรียมพร้อมที่จะฟื้นฟูพลังชีวิตให้กับเขาตลอดเวลา แต่การโจมตีของลู่หยางพุ่งลงมาจากท้องฟ้าทำให้ไม่มีใครทันสังเกตเห็นการจู่โจมในครั้งนี้เลย

สกายเดรสทรอยิงไฟร์สามารถสร้างความเสียหายได้ครั้งละ 2,100 หน่วย เมื่อมันมีลูกไฟตกลงมาจากท้องฟ้าจำนวน 3 ลูก บลัดไทแรนท์จึงล้มลงเสียชีวิตก่อนที่ใครจะทันได้ตั้งตัว

“ฆ่ามัน!” ฉือมู่ตะโกนอย่างกะทันหัน ก่อนที่จะโบกแขนให้ผู้เล่นทั้ง 5,000 คนด้านหลังพุ่งจู่โจมกองกำลังของบลัดเติสตี้

“ฆ่ามัน!” ในเวลาเดียวกันฉงป้าก็ตะโกนออกคำสั่งเพื่อให้กองกำลังด้านหลังพุ่งเข้าไปจัดการคนของเอเวอร์ลาสติง

แบล็คบลัดกำลังตกตะลึงกับการเสียชีวิตของบลัดไทแรนท์อย่างกะทันหัน และก่อนที่เขาจะดึงสติกลับคืนมา มันก็มีลูกไฟตกลงมาจากท้องฟ้าเข้าใส่ศีรษะของเขาอีกสามลูกพร้อม ๆ กัน

เนื่องมาจากแบล็คบลัดมีอาชีพเป็นโจร เขาจึงมีพลังชีวิตเพียงแค่ 1,800 หน่วยเท่านั้น เพียงแค่ลูกไฟที่หล่นลงมาจากฟ้าลูกแรกก็สามารถที่จะสังหารให้เขาตายคาที่ได้แล้ว

ในเวลาเพียงแค่ชั่วพริบตาทั้งบลัดเติสตี้และเอเวอร์ลาสติงต่างก็สูญเสียผู้นำของตัวเองไป เย่กู่ซิงจึงทำได้เพียงแต่ก่นด่าตัวเองที่คำนวณความแข็งแกร่งของลู่หยางผิดพลาดไป เพราะถึงแม้เขาจะเคยเห็นลู่หยางใช้สกายเดรสทรอยิงไฟร์มาก่อน แต่เขาก็ไม่คิดว่าผลของสกิลจะสามารถยิงออกมาได้ไกลขนาดนี้

“พี่น้อง! ฆ่าพวกมันล้างแค้นให้หัวหน้า!!” เย่กู่ซิงตะโกนออกคำสั่งพร้อมกับนำลูกน้องพุ่งเข้าปะทะกับกองกำลังของเพอร์เพิลโกลด์เดสตินี่

ทางฝั่งของเอเวอร์ลาสติงก็มีคนตะโกนออกคำสั่งในลักษณะเดียวกัน มันจึงเกิดสงครามครั้งใหญ่ที่มีผู้ร่วมรบอยู่มากกว่า 20,000 คน

เมื่อนักรบทั้งสองฝ่ายเข้ามาในระยะ 30 เมตร พวกเขาก็เริ่มใช้สกิลชาร์จพร้อม ๆ กัน นักบวชทางด้านหลังก็เริ่มทำการฟื้นฟูราวกับว่าพวกเขามีมานาอยู่อย่างไม่จำกัด

เฉียนชานเสวี่ย นักธนูชั้นยอดที่เพอร์เพิลโกลด์เดสตินี่เพิ่งรับเข้ามาก็นำกองกำลังนักธนู 800 คนเข้ามาในระยะ 45 เมตร ก่อนที่เขาจะออกคำสั่งให้ทุกคนทำการโจมตี

“นักธนูเล็งมุม 65 องศา แล้วใช้สกิลยิงกระจาย!”

ลูกธนูนับพันถูกยิงออกมาจากฝั่งเพอร์เพิลโกลด์เดสตินี่ ก่อนที่ลูกธนูเหล่านั้นจะพุ่งเข้าใส่กองทัพนักรบของบลัดเติสตี้อย่างแม่นยำ

“นักเวทใช้คาล์มไมน์แล้วยิงเบลซซิงเบิร์สไปทางทิศ 09:00 น.” ลั่วซืออวี่ตะโกนออกคำสั่ง

นักเวทไฟทั้ง 1,000 คนต่างก็เล็งไปทางทิศ 09:00 น. พร้อมกัน จากนั้นพวกเขาก็ใช้สกิลคาล์มไมน์เพื่อให้สามารถใช้เบลซซิงเบิร์สออกมาได้ในทันที

ตูม!

…

การจู่โจมก่อให้เกิดช่องโหว่ในกระบวนทัพขนาดใหญ่ ชิงเฟิงจึงโบกดาบในมือขวาพร้อมกับตะโกนออกไปเสียงดัง

“ทุกคนตามฉันมา”

นักรบกว่า 200 คนบุกทะลวงเข้าไปในแนวป้องกันของบลัดเติสตี้ ซึ่งการบุกทะลวงในครั้งนี้มันก็สร้างช่องโหว่ไปยังกองกลางของพวกเขาได้

เย่กู่ซิงเคยผ่านสงครามกับกลุ่มผู้เล่นอิสระมาแล้ว เขาจึงไม่ตื่นตระหนกกับสถานการณ์ในปัจจุบันมากนัก ระหว่างนั้นเขาจึงออกคำสั่งให้กองกำลังออกไปต้านทานชิงเฟิงเพื่อปิดช่องโหว่อย่างรวดเร็ว และอาศัยความได้เปรียบทางด้านจำนวนจนสู้กับเพอร์เพิลโกลด์เดสตินี่ได้อย่างสูสี

หากสถานการณ์ยังคงเป็นแบบนี้ต่อไป บลัดเติสตี้ที่มีกำลังพลมากกว่าเพอร์เพิลโกลด์เดสตินี่ 3,000 คนก็จะเป็นฝ่ายชนะในที่สุด แต่ปัญหาใหญ่กลับตกเป็นฝ่ายของเอเวอร์ลาสติงที่รับหน้าที่ในการป้องกันการโจมตีจากโอเวอร์ลอร์ดต่างหาก

หลังจากแบล็คบลัดถูกสังหาร รองหัวหน้ากิลด์เจียงหูซานเตาก็เข้ามารับช่วงต่อ เพียงแต่เขายังไม่เคยบัญชาการในสนามรบขนาดใหญ่แบบนี้มาก่อน เอเวอร์ลาสติงจึงทำได้เพียงแต่คอยตั้งรับอย่างทุลักทุเลเท่านั้น

หลังจากต้านทานไปได้เพียงแค่ประมาณ 30 นาทีฉงป้าก็ใช้วิธีโจมตีหลอกสามทางและโจมตีจริงหนึ่งทางจนส่งกองกำลังนักรบ 500 คนบุกเข้าไปใจกลางเอเวอร์ลาสติงพร้อมกับสังหารนักเวทได้เป็นจำนวนมาก

“ท่านรอง กองกำลังนักเวทถูกโจมตีพวกเราจะทำยังไงกันดีครับ?” หัวหน้ากองพันคนหนึ่งถามเจียงหู

เมื่อเจียงหูเห็นกองกำลังนักเวทกำลังถูกลูกน้องของฉงป้าสังหาร เขาก็เริ่มตะโกนสั่งการอย่างลนลานออกไปว่า

“รีบถอนกำลังกลับมาช่วยนักเวทเร็วเข้า”

คำสั่งนี้เป็นคำสั่งที่ทำให้เอเวอร์ลาสติงพ่ายแพ้ลงอย่างสิ้นเชิง เพราะฉงป้าได้ใช้โอกาสช่วงที่กองกำลังของอีกฝ่ายกำลังถอยร่นกลับไปในการโจมตีเข้าสุดกำลัง และมันก็ทำให้เอเวอร์ลาสติงต้องถอยร่นกลับไปอีกจนเผยให้เห็นช่องว่างด้านข้างของบลัดเติสตี้มากขึ้นเรื่อย ๆ

“ทุกคนตามฉันมา” ฉวยอู๋อี้ตะโกนออกคำสั่ง ก่อนที่เธอจะนำผู้เล่น 1,000 คนแบ่งออกเป็นกลุ่ม ๆ ละ 35 คนบุกโจมตีด้านข้างของบลัดเติสตี้ด้วยรูปทัพหัวลูกศร

“เอเวอร์ลาสติงแพ้แล้วงั้นเหรอ!? ทุกคนรีบถอยไปทางตะวันตกเร็วเข้า” เย่กู่ซิงตะโกนออกคำสั่งหลังจากที่เขามองเห็นปัญหาในสนามรบ

เหตุการณ์นี้ทำให้กองกำลังของบลัดเติสตี้และเอเวอร์ลาสติงถอยกันไปคนละทิศคนละทาง ฉงป้ากับฉือมู่จึงนำกำลังพลไล่ตามศัตรูในทันที

บนยอดเขา

เซี่ยหยูเว่ย, ฉิงชางและสามพี่น้องตระกูลไป๋ต่างก็จ้องมองการต่อสู้ขนาดใหญ่ด้านล่างด้วยแววตาอันเป็นประกาย

“อิจฉางั้นเหรอ?” ลู่หยางถาม

“หัวหน้า กิลด์ที่คุณจะสร้างในอนาคตจะมีการต่อสู้ครั้งใหญ่แบบนี้ไหมครับ?” ไป๋เหลิงถาม

“มีสิ อีกไม่นานทุกคนก็จะได้เป็นหัวหน้ากองพัน ในเวลานั้นก็เตรียมตัวเอาไว้ให้ดี ๆ เถอะ เพราะสงครามคงจะเข้ามาไม่หยุดไม่หย่อนแน่นอน” ลู่หยางตอบ

“เยี่ยมไปเลย!” ไป๋เหลิงอุทานอย่างตื่นเต้น

“พวกเราไปกันเถอะ สงครามในครั้งนี้มันจบลงแล้ว” ลู่หยางกล่าว

“ครับ/ค่ะ” ทุกคนพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

ทุกคนเดินออกห่างจากหุบเขาปีศาจไปกว่า 3 กิโลเมตร และเมื่อพวกเขาออกนอกจากระยะคัมภีร์ห้ามกลับเมือง ทุกคนก็ใช้คัมภีร์ย้อนกลับเพื่อเทเลพอร์ตไปยังเมืองเซนต์กอลล์

ผมกลับมารอพวกคุณที่เมืองเซนต์กอลล์นะครับ :ลู่หยางส่งข้อความ

ฉือมู่: พวกเราก็กลับมาแล้ว

พวกคุณไม่ได้ไล่ล่าพวกนั้นเหรอ?: ลู่หยางถามอย่างประหลาดใจ

พวกมันก็แค่ทหารแตกทัพ แค่ให้ลูกน้องไล่ล่าก็พอแล้ว นายรีบมาที่หอเฟิ่งเซียนเถอะ เดี๋ยวพวกเราจะรออยู่ที่นี่ :ฉงป้าส่งข้อความพร้อมกับเสียงหัวเราะ จากนั้นเขาก็ทำการส่งพิกัดให้ลู่หยาง

“หอเฟิ่งเซียน?” ลู่หยางเพิ่งจะเคยได้ยินชื่อสถานที่แห่งนี้เป็นครั้งแรก แต่เขาก็เลือกที่จะเดินทางไปตามพิกัดที่อีกฝ่ายได้ส่งมา