บทที่ 168: ข้าจะทิ้งคนไว้ช่วยท่านคนหนึ่ง

ยามที่คนประกาศราชโองการมายืนอยู่ต่อหน้า จวินหรูเย่ยังคงนั่งนิ่งอยู่บนรถเข็น ส่วนเฟิ่งมู่ชิงเองก็ยืนอยู่ข้างกายเขาโดยทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ทั้งที่เห็นว่าทั้ง 2 คนนี้ไม่ได้มีการเคลื่อนไหวอะไร แต่ขันทีใหญ่ที่มาประกาศราชโองการกลับเหงื่อโซมกาย

ในอดีต ตอนที่ประกาศราชโองการคนทั้งจวนล้วนต้องคุกเข่าลงกับพื้นเพื่อรับราชโองการ แต่กับจวนผู้สำเร็จราชการฯ ขันทีใหญ่ไม่มีเวลาไปสนใจผู้อื่นแม้แต่น้อย เขาเพียงแค่อยากอ่านให้จบแล้วรีบไปจากที่นี่เท่านั้น