บทที่ 1 : ลงมาจุติ

บทที่ 1 : ลงมาจุติ

ณ สรวงสวรรค์

"นี่เราต้องลงไปเกิดบนโลกมนุษย์แล้วงั้นหรือ" เสียงของ"ซีอุส"ผู้เป็นเทพบนสวรรค์ได้กล่าวขึ้นมา พร้อมกับมองไปยังโลกมนุษย์ ในแววตาของเขาที่เขาได้เห็นจากโลกมนุษย์นั้น มีแต่ความโกลาหลและการเข่นฆ่า มีแต่ความวุ่นวายเต็มไปหมด ซึ่งเขาจะต้องยอมรับและปรับตัวให้ได้หลังจากที่ได้ลงไปเกิดแล้ว

"คงถึงวาระของท่านแล้วล่ะ ซีอุส" ผู้เป็นเทพที่ยืนอยู่ข้างๆซีอุสได้กล่าวขึ้นมา พร้อมกับหันไปมองเขา

"นั่นสินะ ฉันก็คงจะต้องยอมรับมัน เพราะไม่มีใครอยู่บนนี้ได้ตลอดหรอก" ซีอุสได้กล่าวตอบพร้อมกับพยักหน้าเบาๆ และทันใดนั้นเอง..

ณ โลกมนุษย์

เปรี้ยง! เสียงฟ้าผ่าดังลั่นพร้อมกับมีเสียงของเด็กทารกที่พึ่งออกมาจากครรภ์ของแม่ นั่นอาจจะเป็นความโชคดีของคุณพ่อและคุณแม่หรือเปล่านะ ที่อาจจะมีเทพมาจุติเป็นลูกของเขาทั้งคู่ก็เป็นได้ ท่ามกลางท้องฟ้าที่มืดครึ้มนี้ ซีอุสได้ลืมตาขึ้น แต่ที่น่าแปลกใจไปกว่านั้นคือทำไมเขาถึงมองเห็นได้ ทั้งๆที่เป็นเด็กทารกที่พึ่งคลอดและความทรงจำบนสรวงสวรรค์ก็ยังคงจำได้เป็นอย่างดี พ่อและแม่จ้องมองมาที่ลูกของตัวเอง จ้องมาที่ดวงตาของเขาด้วยท่าทางที่ประหลาดใจ เพราะดวงตาของเขานั้นมีสีดำกลมโต แต่ดวงตาอีกข้างนั้นมีสีแดงสด

"หมายความว่าอะไรคะ" คุณแม่ได้ถามผู้เป็นพ่อ เพราะเขาทั้งคู่ไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน ซึ่งซีอุสได้ยินเสียงของแม่ได้ยังไงก็ไม่รู้และที่ตาของเขามีสีแดงนั้นเป็นสิ่งที่น่าประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง แต่ที่มากไปกว่าความประหลาดใจของผู้เป็นพ่อและผู้เป็นแม่นั้น คือความกลัวที่แฝงเข้ามานิดๆ และความรักลูกผูกพันธ์ ทั้งพ่อและแม่พยายามคิดในแง่บวก คืออาจจะเป็นเพียงแค่ในช่วงแรกเกิดก็เป็นได้ แต่แล้ว..

1ปีผ่านไป

"ฉันว่ามันแปลกๆแล้วล่ะค่ะ" ผู้เป็นแม่ได้บอกกับผู้เป็นพ่อ เพราะดวงตาของลูกนั้นยังมีสีแดงอยู่เลย ซึ่งแน่นอนว่าซีอุสที่นอนฟังอยู่ก็ได้ยินอย่างชัดถ้อยชัดคำ

"ผมว่ามันน่าจะถึงเวลาแล้วล่ะนะ" ผู้เป็นพ่อได้พูดพร้อมกับร้องไห้ออกมา

"เราจะทำแบบนี้จริงๆใช่ไหมคะ?" ผู้เป็นแม่ได้ถามกลับไป แล้วก็ร้องไห้ออกมาเช่นกัน

"ไม่ค่อยอยากจะทำเลย" ผู้เป็นพ่อได้พูดขึ้นมาแล้วก็อุ้มลูกขึ้นมา พร้อมกับบอกว่า "โชคดีนะลูก" แล้วหลังจากนั้นก็เดินแล้วอุ้มลูกแล้วขับรถออกไป พร้อมกับร้องไห้ไปด้วย ซีอุสที่นอนอยู่ก็ไม่แน่ใจว่าเขาจะพาไปไหน แต่เขาทำท่าทีเหมือนว่าจะไม่อยากพาไปเลยเพราะเป็นลูกแท้ๆ แต่ก็ไม่วาย เอาไปวางไว้หน้าบ้านหลังหนึ่ง พร้อมกับกดกริ่งไว้แล้วเดินจากไป

"อะไรกันเนี่ย ทำกับลูกของตัวเองแบบนี้เนี่ยนะ ทำลงไปได้ยังไงกัน" ซีอุสได้แต่คิดและสงสัย เพราะนี่ขนาดเป็นลูกของตัวเองแท้ๆ ยังทำแบบนี้ไปได้ แล้วทันใดนั้นเอง

แอ๊ด... เสียงประตูหน้าบ้านดังขึ้น พร้อมกับมีชายคนหนึ่งเดินออกมา

"อีกแล้วหรือนี่ ที่ฐานของฉันไม่ใช่สถานรับเลี้ยงเด็กนะเฟ้ย เอ๋?" ชายคนนั้นได้พูดขึ้นมาพร้อมกับมองไปที่เด็กหรือซีอุสที่นอนอยู่

"อะไรกันนี่ ดวงตาสีแดงฉาน สุดยอดจริงๆ" ชายคนนั้นตาเป็นประกายทันที เมื่อได้เห็นดวงตาของเด็กที่นอนอยู่ตรงหน้า

"ฉันจะตั้งชื่อให้นายว่า..อารากิ" ชายคนนั้นได้ตั้งชื่อให้กับซีอุสพร้อมกับอุ้มแล้วเดินเข้าไปและปิดประตู

"นี่ นายไปเอาเด็กมาตายเพิ่มอีกแล้วเหรอเนี่ย มาซาชิ" ชายหนุ่มอีกคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงานได้ถามกับมาซาชิ ซึ่งมาซาชิก็คือคนที่อุ้มอารากิเข้ามา

"เด็กคนนี้ไม่ธรรมดานะคุโระ เขามีดวงตาสีแดงเลยนะ เขาชื่ออารากิ" มาซาชิได้ตอบกลับคุโระ ซึ่งคุโระก็คือคนที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน

"ว้าว จริงด้วยแฮะ ฉันเห็นความเก่งในตัวเขา ยินดีต้อนรับเข้าสู่บ้านหรือฐานของเรานะ เราคือนักล่าอสูร เราอยู่ที่บ้านหลังนี้ 3 คนนะ และนับตั้งแต่วันนี้ไป นายจะเป็นสมาชิกในบ้านเรา ฝากตัวด้วยนะ ถึงแม้จะไม่ได้ยินก็เถอะ แต่เดี๋ยวนายจะต้องสนุก"...