บทนำ
เสียงเครื่องยนต์ผสานกับเสียงเพลงดังแผดลั่นไปทั่วบริเวณที่รถสปอร์ตสีดำได้ขับผ่าน ทำให้มีหลายคนมองไปแล้วส่ายหน้าพร้อมกับคิดว่าคงไม่พ้นพวกนักเที่ยวยามราตรีบางคนที่พอเมาแล้วก็ขับรถป่วนและเปิดเพลงเสียงดังเพื่อเรียกร้องความสนใจอย่างที่เคยพบเจอ สายตาตำหนิเหล่านั้นจึงหมดความสนใจแล้วเตรียมตัวเข้านอนในเวลาเกือบจะ 4 ทุ่มแล้ว
ภายในรถที่ไม่มีใครอีกนอกจากเจ้าของมือที่กำพวงมาลัยไว้แน่น สายตาของเขามองทางด้วยความหม่นมัวไม่ชัดเจนอย่างเคย สมองของเขามึนชา ใจสั่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ขาทั้งสองข้างไม่สามารถควบคุมให้เป็นไปอย่างใจ เขาดื่มไวน์ไปสองหรือสามแก้วกันนะ แค่เพียงเท่านั้นไม่มีทางทำให้เขาเมาได้ แต่สภาพที่เป็นอยู่ในตอนนี้ราวกับเขาดื่มมาหลายขวด
ชายหนุ่มสะบัดใบหน้า ถอนใจแรงๆ คิดว่าอีกประเดี๋ยวจะหาที่จอดรถเพื่อพักให้ตัวเองสร่างสักหน่อย แต่ถนนเส้นนี้ทำไมมืดอย่างนี้นะ ไฟเสียตลอดเส้นทางที่เลียบชายทะเลอย่างนั้นหรือ รถคันอื่นๆ ที่ขับสวนมาพากันโบกมือให้เขา ชายหนุ่มเปิดกระจกพลางโบกมือตอบ รอยยิ้มกว้างของเขาระบายเต็มใบหน้า การได้ออกมาจากภาระหน้าที่แม้จะแค่ไม่กี่ชั่วโมง ทำไมทำให้เขาสบายใจแบบนี้นะ แต่เสียงเรียกเข้าที่โทรศัพท์ก็ยังคงดังไม่หยุด จนเขาโมโห
“จะโทรมาทำไมนักหนา”
ชายหนุ่มเลื่อนมือไปควานหยิบโทรศัพท์มาคิดว่าจะปิดเครื่องให้จบๆ ไป ความเร็วของรถทำให้เขาแทบจะควบคุมพวงมาลัยไม่ได้ แต่เขาไม่แม้จะลดความเร็วลง จนกระทั่งปิดโทรศัพท์ได้สักที
ปึ้ง!?!
“อะไรวะ?!”
รถหมุนคว้างอย่างไร้การควบคุม มือหนาพยายามจับพวงมาลัยเพื่อบังคับให้รถหยุดหรืออะไรก็ได้ที่ไม่ใช่หมุนจนหัวของเขาไปกระแทกกับพวงมาลัยก่อนที่หัวจะกลับมาฟาดที่เบาะ สมองของเขามึนชา แม้ภาพตรงหน้าจะรวดเร็วมาก แต่เขากลับเห็นมันอย่างช้าๆ รถหมุนไปฟาดกับรั้วบ้านของใครสักคน แต่รถยังไม่หยุด เขาขยับขาออกมาจากคันเร่ง แต่มันคงช้าไปแล้วเมื่อรถกำลังพุ่งออกไปอย่างเร็ว...เร็วมาก เขาเห็นท้องฟ้าที่มืดมิดช่างเว้งว้าง แต่เพียงชั่ววินาทีรถก็หล่นวูบลงไป เขายกมือไปคว้าพวงมาลัยอีกครั้ง
อย่าเพิ่ง...
ชายหนุ่มตะโกนลั่นอยู่ในสมองของตัวเอง ดวงตาของเขาเห็นว่าตรงหน้าคืออะไร ชายหนุ่มปิดตาแน่นแล้วกอดอก เขาต้องรอด ยังมีอีกหลายอย่างที่เขาต้องไปสะสาง
ลงนิยายเรื่องใหม่แล้วนะคะ หวังว่าจะชอบนะคะ
บรรพตี
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 234
แสดงความคิดเห็น