บทที่ 1 ไม่แย่เกินไปสำหรับการเริ่มต้น

บทที่ 1 ไม่แย่เกินไปสำหรับการเริ่มต้น

เจ็บจัง!

ความมืดที่แสนเจ็บปวดมันคลืบคลานเข้ามาเหมือนกระแสน้ำ และจิตวิญญาณของเอไลก็รู้สึกราวกับว่าถูกแทงด้วยเข็มจำนวนนับไม่ถ้วน มันเจ็บปวดอย่างมาก

ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างปรากฏขึ้นเล็กน้อย เขาจึงพุ่งเข้าหาแสงสว่างด้วยกำลังทั้งหมดที่มี ในที่สุดเอไลก็ลืมตาขึ้นราวกับโผล่พ้นน้ำออกมา

…

เอไลตื่นขึ้นจากการหลับใหลและพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงไม้ และเขาอยู่ในห้องที่ไม่คุ้นเคย

นี่เป็นบ้านไม้แคบ ๆ ที่ทรุดโทรม บ้านมีขนาดเล็กมากเพียงประมาณสิบตารางเมตร นอกจากเตียงไม้ขาดรุ่งริ่งที่เขานอนอยู่ ดูเหมือนไม่มีอะไรอื่นในห้องทั้งห้องนี้

ที่นี่มันที่ไหน

วินาทีที่แล้วเขายังนอนดึกเพื่อทำงานล่วงเวลา และวินาทีถัดมาเขาก็มาอยู่ที่นี่

เขาย้ายมิติมาหรือไม่?

'นั่นเป็นไปได้งั้นหรือ ข้าทำงานล่วงเวลาถึงเที่ยงคืนเป็นเวลาหนึ่งเดือนครึ่ง จริงหรือที่การย้ายมิตินั้นจะง่ายขึ้น ถ้านอนดึกและทำงานล่วงเวลา?'

เอไลตกตะลึงเล็กน้อย มองดูใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยตรงหน้าเขาด้วยความไม่เชื่อ

เขาค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง และทันใดนั้น คลื่นของความทรงจำที่แปลกประหลาดแต่คุ้นเคยก็พุ่งเข้ามาในสมองของเขา ทำให้เขาส่งเสียงเจ็บปวดออกมาเบาๆ!

คนรับใช้ของขุนนาง… หนังสือลึกลับ… การสังเวย… วิญญาณของเขาถูกพรากไป

เศษเสี้ยวของความทรงจำพุ่งเข้ามาในสมองของเอไล เหมือนกระแสน้ำ และเขาก็เข้าใจสถานการณ์ของเขาในทันที

ปีที่แล้ว เอไลยังคงเป็นทาสของตระกูลขุนนาง ในท้ายที่สุดอุบัติเหตุทำให้เอไลหลบหนีจากตระกูลขุนนาง หลังจากนั้นเขาก็วิ่งไปจนสุดทางและมาถึงเมืองหลวงของอาณาจักรเบิร์นเมื่อครึ่งเดือนก่อน เขาเข้าสู่หอสมุดของจักรวรรดิและกลายเป็นบรรณารักษ์ที่มีอันดับต่ำสุดโดยอาศัยความสามารถในการอ่านออกเขียนได้

เมื่อไม่กี่วันก่อน เจ้าของร่างบังเอิญไปเห็นหนังสือที่ซ่อนอยู่ในห้องสมุด จากนั้นเขาก็แอบนำมันกลับมาและเปิดดู จากนั้นคลื่นประหลาดก็โจมตีเขา

เขารู้สึกอึดอัดมากและปวดหัวมาก สุดท้ายแล้วเขาก็นอนบนเตียงและเสียชีวิตทั้งอย่างนั้น!

ช่างเป็นเหตุการณ์ที่น่าขันอย่างมาก!

นี่คือความรู้สึกเมื่อได้เรียกดูความทรงจำของเจ้าของร่างคนเก่า

หนังสือกลับทำให้คนคนหนึ่งเสียชีวิต

หลังจากดูความทรงจำของเจ้าของร่างคนเก่าแล้ว เขาก็เข้าใจว่าเขาได้ย้ายมิติเข้ามาสู้โลกนี้แล้วจริงๆ

เพราะในโลกนี้มีพลังพิเศษอยู่จริง

เหตุผลที่เจ้าของร่างคนเก่าแอบเอาหนังสือออกมาเพราะเขาคิดว่าหนังสือเล่มนี้มีเคล็บลับการหายใจของอัศวินอยู่

“อัศวิน? เจ้าต้องล้อเล่น!" มุมปากของเอไลกระตุก

วิธีการฝึกของอัศวิน อัศวินเป็นคนที่เน้นความแข็งแกร่งในการต่อสู้ แต่เจ้าของร่างนี้ตายได้อย่างไร?

เพียงเพราะเขาดูหนังสือ เขาก็ตายงั้นหรือ

และหนังสือเล่มนี้มีเทคนิคการหายใจลับของอัศวินไม่ใช่หรือ?

สิ่งนี้เป็นไปไม่ได้ มันต้องไม่ใช่เทคนิคการหายใจของอัศวินอย่างแน่นอน

"ใจเย็น ๆ!"เอไลลูบหัวที่วิงเวียนเล็กน้อยและเริ่มคิดถึงสถานการณ์ปัจจุบันของเขา

โลกเหนือธรรมชาติ… ความแข็งแกร่งของอัศวิน… และมีหนังสือลึกลับด้วย

'เดี๋ยวก่อน... หนังสืองั้นหรือ?'

ราวกับว่าเขานึกอะไรบางอย่างได้ทันใด และเขาก็หันศีรษะไปมองออกไป

ห่างออกไปไม่กี่เมตรมีโต๊ะเล็กๆ บนโต๊ะมีหนังสือเปิดอยู่ โต๊ะอยู่ตรงหัวมุมห้องเอไลจึงไม่สังเกตุเห็นตอนแรก

หนังสือถูกห่อด้วยปกแข็งสีเขียวเข้มและขอบสีเงิน ด้านในเขียนเป็นภาษากลางของอาณาจักรเบิร์น

นี่คือหนังสือที่เป็นสาเหตุการตายของเจ้าของร่างเก่า

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าวิญญาณของเจ้าของร่างเก่าจะสังเวยให้กับหนังสือชั่วร้ายนี้แล้ว แม้ว่าเอไลจะเปิดมันในตอนนี้ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ทำให้เขาได้รับอันตรายใดๆ

“เจ้าของร่างเก่าเป็นสะเพร่าจริงๆ” เอไลลูบหัวของเขา

เขาชำเลืองมองหนังสือที่แอบออกมาจากห้องสมุดโดยไม่รู้ตัว

ถ้าหนังสือเล่มนี้ไม่ได้อิ่มเอมกับการบูชายัญเพียงครั้งเดียว และเอไลคงตายอีกครั้ง มันคงจะตลกมากทีเดียว

เอไลลุกขึ้นนั่งบนเตียงและเดินไปที่หนังสือ

ห่างออกไปไม่กี่เมตร เอไลหยุดและมองไปที่หนังสือจากระยะไกลราวกับว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับสัตว์ร้าย

ต้องขอบคุณความจริงที่ว่าโลกนี้ยังไม่ถูกรบกวนด้วยอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ ที่ทำให้สายตาของคนสั้นลงตั้งแต่เด็ก ดังนั้นการมองเห็นของเอไลจึงยอดเยี่ยมมาก เขาสามารถมองเห็นเนื้อหาในหนังสือได้อย่างชัดเจนจากระยะไกล

….เพื่อนรักของข้า:

อย่างที่เจ้าเห็น แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าเจ้าเป็นใคร แต่เจ้าต้องรู้ไว้ว่าก่อนหน้าเจ้ามีคนน่าสมเพชคนหนึ่งที่เสียชีวิตเพราะการเปิดหนังสือเล่มนี้

นี่คือหนังสือที่ไม่ธรรมดาอย่างแท้จริง ความลับพิเศษที่กล่าวถึงนี้ไม่ได้หมายถึงเทคนิคที่ต่ำต้อยและอ่อนแอของอัศวิน แต่เป็นความลับของผู้ศักดิ์สิทธิ์เหนือธรรมชาติที่เป็นต้นกำเนิดของโลกนี้

นี่เป็นหนึ่งในบันทึกของจอมเวทย์รุ่นแรก ๆ ของข้า นอกจากเทคนิคการทำสมาธิขั้นพื้นฐานแล้ว ยังมีคาถาเล็กๆ น้อยๆ ที่น่าสนใจอีกมากมาย แน่นอนว่าระดับของพวกมันไม่สูงมากนัก

การเรียนรู้พวกมันอาจต้องใช้ความสามารถบางอย่าง แต่เนื่องจากเจ้าสามารถเรียกดูพวกมันได้ตามปกติโดยไม่รู้สึกวิงเวียน เจ้าจึงควรมีพรสวรรค์ด้านเวทมนตร์อยู่บาง

จากนั้นมันก็ถูกลงนามโดยซาลีน เมทาติน

นี่คือเนื้อหาทั้งหมดของหน้าแรก เอไลที่กำลังยืนอยู่นั้น ตรงมุมปากของเขากระตุก

ดูเหมือนว่าโลกนี้จะไม่ง่ายอย่างที่เขาคิด

ดูเหมือนว่าจะมีผู้แข็งแกร่งแขนงอื่น ๆ นอกเหนือจากอัศวิน

นอกจากนี้ ต้องบอกว่าเจ้าของร่างคนเก่าโชคร้ายจริงๆ แม้ว่าเขาจะได้หนังสือล้ำค่านี้มา แต่เขาก็ตายเพราะเจ้าของเดิมเล่นตลกเล็กๆ น้อยๆ และสุดท้ายก็ลงเอยด้วยการได้รับผลประโยชน์โดยเอไลผู้เคลื่อนย้ายมิติ

ต้องบอกว่าทุกอย่างเป็นโชคชะตา

หลังจากตรวจดูอีกสองสามครั้งและแน่ใจว่าหนังสือไม่เป็นอันตราย เอไลจึงจับหนังสือขึ้นมาอ่านอย่างจริงจัง

เวลาผ่านไปเอไลปิดหนังสือลงอย่างช้าๆ

เช่นเดียวกับในหน้าแรก มีเทคนิคการทำสมาธิบันทึกไว้ในหนังสือ รวมถึงคาถาบางอย่างที่แม้แต่เอไลก็คิดว่ามันไม่ธรรมดาบันทึกไว้จำนวนมาก

โดยพื้นฐานแล้วมันเป็นหนังสือเกี่ยวกับวิธีเริ่มต้นของการเป็นนักเวทย์

“นี่ไม่ใช่การเริ่มต้นที่แย่!” เอไลรู้สึกว่าโชคของเขาค่อนข้างดี

ผู้เคลื่อนย้ายมิติคนอื่นๆ อาจจะเริ่มต้นด้วยตัวตนที่อ่อนแอ มีสถานะต่ำ หรือขาดวิธีที่จะแข็งแกร่งขึ้น อย่างไรก็ตามไม่เพียงแต่เขามีงานเป็นบรรณารักษ์เท่านั้น แต่เขายังมีหนังสือที่สามารถให้พลังอันยิ่งใหญ่แก่เขาได้ เหนือสิ่งอื่นใดเขามีสูตรโกง ที่เป็นนิ้วทองคำของเขา

ใช่แล้ว เอไลก็สูตรโกงเช่นกัน

เพียงแต่ตอนแรกเขารู้สึกประหลาดใจมากเกินไป ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ตัว และมันเพิ่งมามีปฏิกิริยาตอนนี้

เอไลหลับตาลง และสติของเขาเริ่มจมลึกเข้าไปในร่างกายของเขา

จุดแสงปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาของเอไล

เมื่อจิตวิญญาณของเขาเข้าใกล้มัน จุดแสงก็ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ

เมื่อจิตวิญญาณของเขาสัมผัสกับแสง และในวินาทีต่อมา ภาพที่น่ากลัวก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา

ในพื้นที่มืดมิดอันไร้ขอบเขต สายน้ำแห่งกาลเวลาอันไม่มีที่สิ้นสุดไหลผ่านความว่างเปล่า

และเศษเสี้ยวของเวลาก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเอไล

มันมีงูที่น่าสะพรึงกลัวซึ่งมีความยาวกว่าหนึ่งหมื่นเมตรกำลังแกว่งไปมาอยู่ในความว่างเปล่านั้น

มีสิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวซึ่งมีดวงตาสีขาวอมเทา จากออร่าของมันราวกับว่ามันสามารถเหยียบย่ำโลกได้โดยเท้าข้าวเดียว!

และยังมีโลกที่ให้กำเนิดชีวิตและจากนั้นค่อย ๆ มุ่งสู่ความพินาศ

มีสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังกำลังเดินอยู่ในความว่างเปล่าที่ไม่มีที่สิ้นสุด

ภาพทั้งหมดนั้นเป็นการสุ่มปรากฏ และเอไลไม่สามารถควบคุมมันได้

กระบวนการนี้กินเวลาประมาณสิบวินาที และจากนั้นก็เกิดการระเบิดขึ้น

สายน้ำแห่งกาลเวลาที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดก็บีบอัดและเริ่มหดตัว ไม่กี่วินาทีต่อมา แม่น้ำก็หายไป เหลือไว้เพียงเสาแสงแห่งจิตวิญญาณขนาดใหญ่ภายในร่างของเอไล

สำหรับเสาแสงนี้ เอไลจำได้ว่าดูเหมือนเขาจะเห็นมันในขณะที่เกิดความงุนงงระหว่างการทำงานล่วงเวลาอันยาวนานของเขา

เขาคิดว่ามันเป็นภาพลวงตาเนื่องจากอาการตาแห้งของเขา แต่เขาไม่คาดคิดว่ามันจะตามเขามาถึงที่นี่

และแน่นอน บางทีอาจเป็นเสาแห่งแสงอันนี้ที่นำเอไลมาที่นี่

เอไลมองไปที่เสาแสงแห่งจิตวิญญาณนั้น และความสามารถที่เสาแสงมอบให้เขาก็ปรากฏขึ้นในความคิดของเขาโดยไม่รู้ตัว

..ชีวิตนิรันดร์..

หลังจากอายุถึงระดับหนึ่ง แก่นแท้ของร่างกายของเขาจะไม่เปลี่ยนแปลงอีกต่อไป ลักษณะร่างกายของเขาจะเป็นอย่างนั้นตลอดกาล เขาจะไม่แก่ชรา หรือตายไปเองได้

อายุขัยของเขาจะไม่เปลี่ยนแปลง แต่เขาจะยังคงเสียเลือดเมื่อได้รับบาดเจ็บและตายเมื่อถูกฆ่าได้เหมือนเดิม

โดยพื้นฐานแล้วถือว่าเอไลเป็นอมตะก็ว่าได้

ดังนั้นตอนนี้เอไลจึงกลายเป็นผู้อมตะในโลกเวทมนตร์นี้เรียบร้อยแล้ว...