ความรู้สึกในอนาคต

ทุกคนเคยกลัวความมืดบ้างไหม ทุกคนเคยกลัวการสูญเสียแสงสว่างบ้างหรือเปล่า มีคนเคยบอกใช่ไหมว่าคนตาบอดก็คือคนที่ไม่สามารถมองเห็นแสงสว่างได้ สำหรับเรานั้นเราไม่เคยกลัวเลยว่าเราจะมองไม่เห็น ตอนที่เราเป็นเด็กเราเคยจะต้องมองไม่เห็นมาบ้าง ตั้งแต่เราเป็นโรคประหลาดที่เกี่ยวกับดวงตา นั่นก็คือการปวดตาโดยที่ไม่มีสาเหตุ

ดวงตาข้างขวาของเราเป็นต้อหินตอนนี้มันเริ่มกลับมาปวดอีกครั้ง แต่ว่าเรากลับไม่ค่อยกังวลกับมันสักเท่าไร เพราะมันไม่สามารถมองเห็นได้ อันที่จริงความรู้สึกของดวงตาข้างนี้มันเหมือนกลับไม่มีดวงตาอยู่เลย

ส่วนตาข้างซ้ายมันค่อย ๆ มองไม่เห็นลงอย่างช้า ๆ เราเริ่มคิดนะว่าวันที่เรามองไม่เห็นแสงสว่าง ไม่สามารถดูดวงตะวันขึ้น ไม่ได้เห็นแสงสีส้มของแสงอาธิตย์มันจะเป็นยังไง

คิดตั้งแต่ม. สาม แล้ว มันใกล้เข้ามาแล้ว วันที่จะต้องสูญเสียแสงสว่าง

แต่เริ่งที่ทำให้เราเจ็บปวดมากที่สุดก็คือ ตอนนี้นอกจากตาข้างขวาจะเริ่มเจ็บปวดอีกครั้ง ตาข้างซ้ายของเราก็เจ็บปวดมาขึ้น เราต้องใช้น้ำตาเทียมหนักขึ้น

เราน่ะกลัวจริง ๆ ไม่อยากจะบอกใครว่าเรากลัวมากแค่ไหน แต่ว่ามันคงต้องทำใจ ต้องทนกับความเจ็บปวดนี้และต้องยอมรับกับอนาคตที่เราจะไม่ได้ดูการ์ตูน ไม่ได้ดูดวงอาธิตย์เหมือนวันที่เรายังมองเห็น ไม่ได้เห็นรูปอนิเมะอีกต่อไป

อย่างน้อยก็อยากให้อาการปวดตาแบบนี้หายไปจริง ๆ

เจอกันในนิยายนะ เราจะกับมาเขียนนิยายใหม่เร็วนี้ อย่างน้อยมันก็ทำให้เรายังอยากอยู่ต่อไป ทำให้เราลืมความเจ็บปวดที่บ้านี่

รู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอจริง ๆ ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าสักวันจะต้องมองไม่เห็น แต่ดันรู้สึกเศร้าแปลก พอใกล้จะมองไม่เห็นจริง