บทที่ 477: ค่าปิดปากของหลงโม่

หลังจากที่หมอหนูพูดจบ เขาก็กัดฟัน กำมีดเลาะกระดูกแน่น และกรีดบาดแผลบนหน้าอกของหลงโม่

ไม่กี่อึดใจต่อมา เนื้อที่ตายแล้วกับหนองก็ถูกปาด แต่หมอหนูแค่แตะเบา ๆ มันก็หลุดออกเหมือนโคลนแล้ว

เมื่อมีดเลาะกระดูกสัมผัสกับบาดแผลจะเกิดเสียง ‘เผละ’ เล็กน้อยซึ่งฟังดูน่าขนลุก

ขณะนี้คิ้วของมังกรหนุ่มขมวดแน่น และเส้นเลือดบนหน้าผากก็ปูดออกมาทันที แต่สีหน้าของเขากลับไม่มีการเปลี่ยนแปลง ในขณะที่ดวงตาสงบนิ่งไม่สะทกสะท้านใด ๆ เช่นกัน