เทพนิยายเรื่อง แม่มดกู้เมือง

           กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ชายป่าใหญ่ใกล้เขตแดนตอนเหนือของนครมหัศจรรย์ ดวงอาทิตย์ลอยพ้นขอบฟ้าพร้อมกับความสว่างสดใสส่องกระจายไปทั่วบริเวณ ฝูงนกบินกรูจากรังนอนพลางส่งเสียงร้องจิ๊บๆรับบรรยากาศแจ่มใส เหล่าสรรพสัตว์ณที่แห่งนั้นต่างดำรงชีวิตอย่างสงบสุข

          บนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ท่ามกลางก้อนเมฆปุกปุยสีขาว สิ่งหนึ่งปรากฏแทรกอยู่ท่ามกลางฝูงนกน้อยใหญ่ สิ่งนั้นคล่องแคล่ว ชำนาญ และรวดเร็ว ไม้กวาดวิเศษของแม่มดผู้ชรานามโซเฟียและแม่มดน้อยนามเอมมี่เหาะผ่านท้องฟ้ายามเช้าตรู่ มุ่งหน้าสู่นครมหัศจรรย์เพื่อร่วมฉลองวันเกิดของพระราชา ตามคำเชิญของพระราชานครนั้น
          แม่มดน้อยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่สดใส

          “ว้าว ฟ้าก็สวย นกก็สวย ต้นไม้ ดอกไม้ สวยไปหมดเลย”

          แม่มดชราซึ่งขี่ไม้กวาดนำอยู่ข้างหน้าหันมามองพร้อมยิ้มให้ก่อนจะกล่าวเร่งว่า
          “รีบไปกันก่อนเถิด ประเดี๋ยวจะไม่ทันงานเลี้ยงคืนนี้นะ ปราสาทในนครล้วนทองคำ สวยกว่านี้อีก”
          “ว้าว จริงรึเจ้าคะท่านอาจารย์”