บทที่ 303: ตบตาหลางซัวอีกครั้ง

ขณะนี้หูเจียวเจียวชำเลืองมองภูตหนุ่มทั้ง 2 คน และรู้สึกว่าหากเกิดไฟไหม้ป่าขึ้นในตอนนี้ ก็คงเป็นเพราะหลงโม่ระเบิดความโกรธที่สุมอยู่ในอกออกมา

“อะแฮ่ม!” เธอกระแอมในลำคอ “เซี่ยหมาน ขอบคุณที่เจ้าคอยช่วยเหลือข้าในช่วง 2-3 วันมานี้ เจ้าไปดูแลทุกคนเถอะ ข้าไม่มีอะไรรบกวนเจ้าแล้ว”

หลังจากพูดจบเธอก็เดินไปหาหลงโม่