บทที่ 10 ฝีมืออันกล้าแข็ง

บทที่ 10 ฝีมืออันกล้าแข็ง

 

สองฝ่ายทอดระยะห่างสองวา ขณะเจ้าอาวาสอวี้เสียงโบกมือสั่งหลวงจีนหยูอี้ล่าถอยออกจากบริเวณ กึ่งกลางเว้นพื้นที่ว่างหลายวา เหล่าดรุณีชุดเขียวพอได้รับสัญญาณ จึงพากันพลิ้วกายกระจายโอบล้อมวงนอกไว้ ทุกผู้คนบังเกิดอารมณ์อันระทึกจิตใจแทบกระดอนออกจากปาก เพียงการประมือระหว่างค่ายสำนัก ทว่ากลับยกเอาศักดิ์ศรีและเกียรติภูมิบู๊ลิ้มทั้งแผ่นดินเป็นตัวชี้วัด สถานการณ์ปลีกย่อยเล็กน้อยบุคคลเพียงมิกี่คน ไฉนต้องแบกรับภาระเรื่องราวที่เหนือธรรมดา

 

อารามส่วนหน้าประดาหลวงจีนจีวรเทาหลายรูปต่างลอบกระจายรายล้อมคนทั้งหมดไว้กึ่งกลางอีกชั้นหนึ่ง สิบแปดอรหันต์ข้างกายหยูอี้ต้าซือความจริงยืนหยัดแน่วนิ่งสำรวมบนขั้นบันไดหินเขียว เวลานั้นพลันขยับร่างคุกคามเข้าในระยะซึ่งสตรีอาภรณ์ขาวยืนอยู่ เจ้าอาวาสอวี้เสียงประนมมือลืมตาขึ้น ขนคิ้วขาวโพลงราวไหมเงินปลิวพลิ้วไสว ประกายคมกล้าแวววับดั่งเหล็กกล้าพวยพุ่งใส่ ร่างผ่ายผอมของท่านเคลื่อนถอยหลังช้าๆ ผายมือต่อสิบแปดอรหันต์ เอื้อนเอ่ยเสียงแช่มช้าทีละคำ

 

"จะเร็วหรือช้าวันนี้ย่อมมาถึง กูเหนียงโปรดรับการชี้แนะจากค่ายกลสิบแปดอรหันต์ก่อน"

 

"เจี่ยเจีย (พี่สาว) ให้เขาทดสอบเถอะ อาศัยค่ายกลอันน้อยนิดนี้ ดูว่ายอดวิชาเส้าหลินสูงส่งสมคำร่ำลือหรือไม่"

 

ขาดคำร่างแน่งน้อยถลันวูบวาบ กระทั่งหลวงจีนวงนอกยังรู้สึกละลานพร่าพราย แม้ชายเสื้อยังมิมีผู้ใดแตะสัมผัสถูก ดรุณีชุดดำกลอกตาแย้มยิ้มหัวร่อคิกคัก ติดตามหลังยังมีบุรุษหนุ่มเสื้อครามกระโดดข้ามศีรษะทิ้งกายลงห่างจากค่ายกลประมาณสองวา ใบหน้าหล่อเหลาประดุจหยก กระด้างเฉื่อยชาจับตาอันซึมเซาเขม็งนิ่ง สรรพเสียงอุทานพิกลดังระงม ทั่วบริเวณโกลาหลวุ่นวายขึ้นทันที วิชาท่าร่างผู้มานับว่าชวนตื่นตระหนกจนหน้าถอดสี เงาจีวรพลุกพล่านสับสน สภาพอลหม่านเซ็งแซ่ หลวงจีนหยูอี้เดือดดาลขบกรามกรอดส่งเสียงตวาดกึกก้อง ถีบเท้าทะยานสกัดขวางกั้นในบัดดล

 

"ประสกหยุดเท้า"

 

มือซ้ายชิงยื่นตะปบใส่ไหล่ขวาดรุณีชุดดำ แขนขวาสะบัดฟาดขวางตามสภาวะ เซี่ยเคอยามนี้ตกอยู่ภายใต้ฤทธิ์ยาเบือนประสาท แต่สัญชาตญาณต่อสู้พอถูกกระตุ้นก็บังเกิดปฏิกิริยา หมัดขวาต่อยออกในระดับเสมออก พลังลมแกร่งกร้าวเข้มแข็งสุดเปรียบปานม้วนทะลัก ต่อต้านกระบวนท่าหลวงจีนหยูอี้จนชะงักงัน วิชามือตะปบเสือและพลังแขนเหล็ก เนื่องเพราะมีเจตนาสกัดผู้มาให้ร่นถอยในคราวเดียว ดังนั้นจึงเป็นอานุภาพอันหนักหน่วงรุนแรงดุดันยิ่งยวด

 

ฝ่ายดรุณีชุดดำคาดคำนวณแต่แรกรอจนปลายนิ้วทั้งห้าใกล้สัมผัสชายเสื้อ รู้สึกมีพลังคมกริบราวกระบี่คุกคามผิวกาย ร่างเพิ่งแตะปลายเท้าพลันโบกแขนเสื้อข้างขวาปาดใส่ข้อมือข้างนั้น หยิบยืมสภาวะลื่นไถลเคลื่อนขวางหนึ่งเชียะ หลบเลี่ยงจากการตะปบของหลวงจีนหยูอี้

 

ขณะเดียวกันนั้นหลวงจีนหยูอี้พอจู่โจมพลาดผิด จึงหดรั้งกระบวนท่ากลับมิแยแสดรุณีชุดดำอีก แขนขวาพอดีปะทะกับหมัดชายหนุ่มเสียงโครมกึกก้อง กระแทกท่านเสียหลักถอยหลังครึ่งก้าว ทรวงอกปั่นป่วนเลือดลมร้อนระอุรีบสูดลมหายใจลึกๆสะกดข่มกลั้นไว้ ตื่นตระหนกจนหน้าเปลี่ยนสีแล้ว ขบคิดคำนึงกวาดตาสำรวจมองอีกครา พบเห็นชายหนุ่มเสื้อครามส่ายร่างโงนเงน ใบหน้าคมคายแดงซ่าน ยกมือซ้ายป้องอกหมัดขวาวาดท่วงท่าเตรียมจู่โจมคำรบสอง

 

ดรุณีชุดดำเลิกคิ้วสูงชันขณะจะชี้มือออกคำสั่ง สตรีชุดขาวพลันเบือนศีรษะมา ในดวงตานางคล้ายมีประกายพิสดารชนิดหนึ่งผ่านแวบ ผงกศีรษะเอื้อนเอ่ยเสียงกังวาน

 

"ประเศริฐมากน้องเราท่านนับว่ามาได้พอดี"

 

ประสานมือต่อเจ้าอาวาสอวี้เสียงอธิบายสืบต่อ

 

"นี่เป็นน้องสาวข้าพเจ้า เรามาสร้างเงื่อนไขตกลงกันเป็นอย่างไร"

 

อวี้เสียงต้าซือข่มใจระงับอาการ สีหน้าสงบราบเรียบปราศจากท่าทีว้าวุ่น เมื่อครู่ขณะคนทั้งสามลงมือ ท่านยังดูออกว่าชายหนุ่มเสื้อครามนั้นมีความสำเร็จเหนือธรรมดา อีกสักครู่หากเกิดปะทะแตกหักจริง หยูอี้ต้าซือยังมิแน่ว่าสามารถเอาชัยคนผู้นั้นในร้อยกระบวนท่า ประนมมือผงกศีรษะถาม

 

"กูเหนียงมีความเห็นสูงส่งใด ขอเพียงยุติธรรมทั้งสองฝ่าย อาตมาพร้อมรับฟัง"

 

"รบกวนต้าซือคัดเลือกคนอีกคนหนึ่ง พวกเราเสมอกันสามต่อสาม การประลองจัดขึ้นสามคู่ ฝ่ายใดได้ชัยสองครั้งถือว่าชนะ และฝ่ายแพ้ต้องปฏิบัติตามข้อร้องขอของฝ่ายชนะหนึ่งประการ"

 

"อ้อ!เรื่องนี้อาตมาเห็นด้วย"

 

กวักมือต่อหลวงจีนอ้วนฉุใกล้เคียงรูปหนึ่งเข้ามาพลางสั่งว่า

 

"เรียกไห่เสียงมาพบเรา...รีบด่วนด้วย"

 

หลวงจีนรูปนั้นประสานมือวิ่งปราดลดเลี้ยวหายลับกับอารามส่วนหน้า ทั้งหมดสงบรอคอยอีกไม่นานนัก เงาร่างอ้วนฉุของหลวงจีนรูปนั้นพลันปรากฏสู่สายตา ด้านหลังห่างประมาณห้าเชียะหลวงจีนผมเผ้าหนวดเคราเหลืองซีดก้าวเดินเนิบนาบ อากัปกิริยาหนักแน่นเยือกเย็น แก้มซูบตอบคางแหลมริมฝีปากหนา จมูกโด่งหน้าผากกว้าง ปล่อยผมเผ้ายาวรุงรังรุ่ยสยายปรกคลุมครึ่งซีกหน้าแทบหมดสิ้น หนวดเครายาวระอกถูกลมโชยพัดพลิ้วตลอดเวลา ท่านคล้ายมีอายุไม่มากเท่าใด ทว่ารูปโฉมผิวพรรณดูชราภาพราวเจ็ดสิบแปดสิบปีก็ปาน

 

บริเวณลานวัดพลอยถูกบุคลิกอันเคร่งขรึมสำรวมระบาดใส่ สะกดทุกผู้คนตะลึงลานเงียบงันจนวังเวง เมื่อสาวเท้าถึงกึ่งกลางกราดตาหยีเล็กสำรวจเที่ยวหนึ่งแล้ว จึงประสานมือน้อมกายกล่าว

 

"ไห่เสียงน้อมพบศิษย์พี่เจ้าอาวาส"

 

ซุ่มเสียงอ่อนล้าเจือสั่นสะท้านเล็กน้อย แต่ทุกถ้อยคำกลับแจ่มใสกระทบโสตดังกังวาน สร้างความประหลาดใจแก่เหล่าดรุณีชุดเขียวยิ่งยวด อวี้เสียงต้าซือฝืนยิ้มโบกแขนจีวรหลวมกว้างกล่าว

 

"ประวัติศาสตร์อุบัติซ้ำรอยเก่า เราศิษย์พี่ไร้สามารถรู้สึกละอายใจ ต้องรบกวนการพากเพียรภาวนาของท่าน"

 

ไห่เสียงต้าซือตั้งแต่ปวารณาตัวเข้าเขตศาสนา พากเพียรท่องตำหรับตำรา ฝึกปรือยอดวิชาคร่ำเคร่ง นอกจากเหตุการณ์สะท้านบู๊ลิ้มเมื่อยี่สิบปีก่อนแล้ว มิเคยย่างเท้าลงจากเส้าหลินแม้สักก้าวเดียวเลย ชนชาวนักเลงต่างนิยมเลื่อมใส ยอมรับให้เกียรติดุจดั่งเป็นเจ้าอาวาสอวี้เสียง พฤติการณ์ลี้ลับเฉกเช่นพญามังกรเห็นหัวไม่เห็นหาง สำเร็จยอดวิชาถึงสิบสองแขนง พลังปัญญาบารมีใหญ่และสามสิบหกท่าปัญญาบารมี สร้างเกียรติภูมิลือเลื่องทั้งเหนือใต้

 

พอรับฟังวาจาเจ้าอาวาสจิตใจสะท้านเฮือกเหลียวมองสตรีชุดขาวและดรุณีชุดดำสลับกันไปๆมาๆ ส่งเสียงอุทานโพล่งทันที

 

"ขอบังอาจถามสักคำ กูเหนียงทั้งสองกับนงคราญชังฟ้า มีความสัมพันธ์ฉันใด"

 

ดรุณีชุดดำชดช้อยก้มศีรษะต่ำ ใช้มือทั้งสองเล่นชายเสื้อตลอดเวลา พลันช้อนตาขมวดคิ้วเชิดปากระเรื่อราวกลีบกุหลาบหัวร่อเจื้อยแจ้วสอดคำ

 

"ต้าซือสนใจถามไถ่ปานนี้ รอสักครู่ หลังสะสางสถานการณ์เฉพาะหน้ารู้ผล เจี่ยเจียข้าพเจ้าย่อมต้องบอกต่อท่านดอก"

 

"เวลาไม่เช้าแล้ว อย่าได้ยืดเยื้อเสียเปล่าเลย อาตมาขอเสนอให้รอบแรกนี้ หยูอี้ประเดิมก่อนเป็นอย่างไร"

 

เจ้าอาวาสอวี้เสียงผงกศีรษะตัดบทเห็นพ้อง ลมวิกาลเย็นเยียบกว่าเดิมโชยพัดเศษใบไม้เกลื่อนกล่น กระโชกชายเสื้อสีครามปลิวไสว เซี่ยเคอแข็งทื่อราวหุ่นสลัก ขณะสตรีชุดขาวปรายตาบอกใบ้ ล่าถอยถึงข้างกายซินอี๋และฮุ่ยชิว เว้นพื้นที่กึ่งกลางสำหรับแบ่งเขตต่อสู้

 

หลวงจีนอวี้เสียงและไห่เสียงโบกมือขึ้นสูง แยกย้ายคุมเชิงคนละด้าน หยูอี้ต้าซือลอบชำเลืองมองเจ้าอาวาส เห็นท่านผงกศีรษะช้าๆ จึงเคลื่อนกายเกาะกุมตำแหน่งอันมีเปรียบ ทุกผู้คนทรวงอกระทึกตูมตาม แววพลุ่งพล่านฉายชัดบนสีหน้าแววตา เหงื่อเย็นเยียบชุ่มโชกเปียกซึมกลางหลังฝ่ามือ

 

ดรุณีชุดดำคล้ายล่วงรู้เจตนาสตรีชุดขาว ชี้นิ้วออกคำสั่งต่อเซี่ยเคอข้างกาย

 

"ลงมือ"

 

เงาสีครามถลันวูบ ท่าร่างอันรวดเร็วน่าตระหนกนัก หยั่งเท้าห่างจากหญูอี้ต้าซือห้าเชียะ สีหน้าโง่งมเซื่องซึม ประกายตาเลื่อนลอยกลอกกลิ้งสำรวจอีกฝ่ายขึ้นลง สภาพเช่นนั้นพอปรากฏต่อหญูอี้ต้าซือ พลันบังเกิดลางสังหรอัปมงคลแผ่ซ่าน สีหน้าแปรเปลี่ยนกลับกลายท่านคล้ายฉุกคิดถึงเรื่องประการหนึ่ง รีบสลัดศีรษะกระแอมไอรั้งมือขยับเท้าพลางส่งเสียงกระตุ้นเตือน

 

"ประสกน้อยระวังไว้ อาตมาจะป้อนกระบวนท่าแล้ว"

 

เซี่ยเคอปราศจากท่าทียินดียินร้าย หยูอี้ต้าซืองุนงงสงสัยลังเลรีรอมิกล้าเปิดฉากจู่โจมโดยหุนหัน ตาเพ่งจับยังร่างอีกฝ่ายเท้าเหยียบย่ำตำแหน่งหาช่องว่างรอยโหว่ ดรุณีชุดดำชมดูเริ่มรำคาญขึ้นบ้างแล้ว ชี้มือตวาดสำทับเสียงแหลมเล็กอีกครา

 

"จู่โจม"

 

ซุ่มเสียงกระทบโสตเซี่ยเคอแจ่มใสยิ่ง ชายหนุ่มตาสาดประกายกราดเกรี้ยวครอบคลุมใส่ หมัดขวาแหวกพุ่งในระดับเสมออก ต่อยใส่จุดชีวิตทรวงอกด้านซ้ายหยูอี้ต้าซือดุจสายฟ้า หยูอี้ต้าซือเพิ่งรับทราบอานุภาพชายหนุ่มชุดครามเมื่อครู่มา ไหนเลยกล้าชะล่าดูแคลนรีบผนึกกำลังก้าวขวางทางขวาสองก้าว ควงมือซ้ายสลายพลังส่วนใหญ่กว่าครึ่งคิดม้วนพันข้อมือเซี่ยเคอไว้

 

ชายหนุ่มถลันดุจเงาตามตัวลดแขนเล็กน้อยนิ้วชี้กลางจี้พุ่งดรรชนีสายหนึ่ง แหวกฝ่าอากาศเสียงหวีดหวิวระคายหู ยังคงมุ่งจุดสำคัญทรวงอกด้านซ้าย ระยะประชิดกะทันหันหยูอี้ต้าซือหากไม่รีบหดรั้งกระบวนท่าน่ากลัวแม้คร่ากุมอีกฝ่ายสำเร็จ ชีวิตตนย่อมยากรักษาแน่นอน ฉวยจังหวะถดถอยเท้าซ้ายครึ่งก้าวตวัดเท้าขวาเตะใส่ชายโครง ฝ่ามือทั้งสองสลับกราดฟาดลงดุจขุนเขาทลาย อากัปกิริยาหลายประการนี้ กระทำต่อเนื่องตามกันในชั่วอึดใจ เท้ากวาดพสุธาและฝ่ามือลม ถูกใช้ออกโดยพร้อมเพรียง

 

เซี่ยเคอหดมือขวาถดถอยครึ่งก้าวมือซ้ายตะปบใส่ข้อเท้าหยูอี้ต้าซือตรงๆ เท้านี้แฝงพลังอย่างน้อยสี่ร้อยชั่ง ขอเพียงเตะถูกต้องรับบาดเจ็บสาหัส ขณะปลายเท้าและนิ้วมือใกล้สัมผัสร่างหยูอี้ต้าซือพลันโผพุ่งขึ้นอากาศสองวา เท้าขวาหดวูบกดประทับสองมือลงอย่างเร่งร้อน พลังลมแกร่งกร้าวรุนแรงสภาวะฝ่ามือครอบคลุมรัศมีหนึ่งวา เงาฝ่ามือกระจัดกระจายทั่วสี่ทิศแปดทางกระหน่ำถมทับลงหา

 

ชายหนุ่มกู่ร้องดังกังวาน เท้าคล้ายตอกตรึงกับพื้นเป็นอันหนึ่งอันเดียว ฝ่ามือซ้ายผลักขึ้นกันปะทะ หลวงจีนหยูอี้ทะยานจากเบื้องบนสามารถมองเห็นท่าฝ่ามือถนัดชัด อดใจหายวาบเพิ่มพลังเร่งเร้าสภาวะอีกสองส่วน ท่ามกลางเงามากมายเวียนว่อน มรสุมพลังม้วนทลายปานพายุ คนผู้นี้ยังสามารถจำแนกเท็จจริง ป้องกันจุดสำคัญได้ทันท่วงที ดูผิวเผินท่าฝ่ามือเซี่ยเคอเพียงผลักขึ้นต่อต้านธรรมดา แท้ที่จริงแฝงพลังเข้มแข็งดุดันสุดเปรียบปาน

 

พลังเร้นลับสองขุมกระทบกันกึ่งกลาง ก่อนที่ฝ่ามือเซี่ยเคอและหยูอี้ต้าซือสัมผัสวูบแล้วผละแยกในบัดดล เสียงระเบิดหนักๆก่อกวนฝุ่นดินกรวดทรายคละคลุ้ง เงาสีครามเซถลาครึ่งก้าวส่ายร่างโงนเงนไม่กี่คราก็ยืนหยัดมั่น ฝ่ายหยูอี้ต้าซือแค่นเสียงหนักๆ พลังฝ่ามือชายหนุ่มเข้มแข็งเพียงใด แม้ผนึกลมปราณคุ้มกายตระเตรียมแต่แรก ร่างของท่านยังถูกกระแทกกระทั้นเลือดลมปั่นป่วน ดีดกระดอนสูงขึ้นอีกวาเศษ รีบฉกฉวยโอกาสปรับลมหายใจข่มกลั้นสะกดอาการบอบช้ำ พลิกกายตีลังกาข้ามศีรษะเซี่ยเคอ กางแขนทั้งสองร่อนถลาดุจเหยี่ยวร้ายตะครุบเหยื่อ

 

ทางด้านสตรีชุดขาวและดรุณีชุดดำสังเกตุกระบวนท่าและวิชาประจำตัวคนทั้งสองตั้งแต่เริ่ม สถานการณ์หยูอี้ต้าซือยิ่งมายิ่งคับขัน ผิดกับเซี่ยเคอยิ่งต่อสู้ยิ่งคึกคักแจ่มใส กระบวนท่าคล่องแคล่วปราดเปรียวท่าเท้าพิสดารลี้ลับ ระดมทั้งหมัดฝ่ามือดรรชนีรุกไล่ถี่ยิบ ทั้งสองยิ่งต่อสู้ยิ่งรวดเร็ว แม้ตกเป็นเบี้ยล่างทว่าอาศัยประสบการณ์อันโชกโชนช่ำชอง บวกชายหนุ่มเพราะอายุเยาว์ขาดประสบการณ์เพียงพอ หนำซ้ำตกอยู่ภายใต้ฤทธิ์ยาชักสติจูงประสาท ไม่อาจพลิกแพลงแปรเปลี่ยนดั่งใจนึก

 

กระนั้นเคล็ดความลึกล้ำมากหลายยังระดมติดต่อตามกัน ราวระลอกคลื่นหนุนเนื่องซัดฝั่ง เงาหมัดพลังฝ่ามือผสานท่าร่างฉวัดเฉวียนเวียนวน แทบสมองหมุนตาลาย สะกดเหล่าดรุณีชุดเขียวและประดาหลวงจีนเส้าหลินเหม่อมองเคลิบเคลิ้มงมงาย อวี้เสียงต้าซือทอดถอนใจสีหน้าหมกมุ่นกังวล สะกิดไห่เสียงต้าซือด้านข้างพลอยสะทกสะท้อนรุนแรง ยื่นมือแตะไหล่อีกฝ่ายแล้วรำพึง

 

"คลื่นลูกหลังไล่คลื่นลูกแรก บุรุษหนุ่มอายุเยาว์นั้น ศิษย์พี่ท่านดูออกหรือไม่ กระบวนท่าและหลักวิชาเป็นศิษย์ค่ายสำนักใด"

 

"มิทราบ!กระทั่งเรายังยอมรับว่าดูไม่ออก"

 

อวี้เสียงต้าซือส่ายศีรษะ สายตาทอประกายเจิดจ้า สนใจสังเกตุเซี่ยเคอเขม็งนิ่ง พลางอธิบายกล่าวต่อไห่เสียงต้าซืออีกว่า

 

"กระบวนท่าชายหนุ่มนั้น คล้ายครอบคลุมหลักวิชาทุกค่ายสำนัก ยากจำแนกต้นสังกัด ศิษย์น้องมีความเห็นอย่างไร"

 

ตอนนั้นเซี่ยเคอดีดนิ้วจี้พุ่งดรรชนีสามสายออก หยูอี้ต้าซือถูกกระบวนท่าอันพลิกแพลงยอกย้อนก่อกวนมือไม้ฉุกละหุก แต่รักษาสมาธิและจิตใจอันเยือกเย็น รุกรับรัดกุมเข้มแข็งกว่าเดิม แขนซ้ายควงเป็นเงาซับซ้อน สันมือฟันขวับใส่ก้านคออีกฝ่ายด้วยท่าพญามังกรสะบัดเศียร ตวัดฝ่ามือขวากรีดนิ้วทั้งห้าแผ่พุ่งดรรชนีห้าสายชิงสกัดแต่กลางคัน

 

เซี่ยเคอลดไหล่ขวาวูบ พาร่างก้าวเฉียงด้านหลังสองก้าว หลบรอดจากดรรชนีสองสายเฉียดผ่านแก้มซ้ายหวุดหวิด หดแขนซ้ายข้อมือขวาเกร็งกำลังตวัดขึ้นเกี่ยวใส่ข้อมือหยูอี้ต้าซือด้วยท่าแขนพัวพัน หยูอี้ต้าซือรู้สึกแขนซ้ายเผชิญพลังดึงดูดอันกล้าแข็ง พลังที่โถมทะลักไปในท่าพญามังกรสะบัดเศียรถูกชักนำเบนเป้า ทั้งยังไม่สามารถแปรเปลี่ยนท่วงท่าหลบเลี่ยงทันท่วงที ร่างเสียหลักหมุนคว้างเข้าหาชายหนุ่ม

 

เสียงอุทานแตกตื่นผสานเสียงแค่นเฮอะหนักๆ ทรวงอกหยูอี้ต้าซือถูกประทับฝ่ามือถนัดถนี่ ร่างปลิวกระเด็นดุจว่าวขาดป่าน โลหิตสดๆแดงฉานกระเซ็นซ่านทันที ครึ่งซีกหน้าแดงคล้ำราวตับหมู เบิกตากลมกว้างแทบถลน ปากหอบหายใจระรัวพริบตานั้น ไห่เสียงต้าซือพลันได้สติ รีบโผพุ่งทะยานจากแหล่ง เกร็งกำลังยื่นเหยียดแขนรับร่างหญูอี้ที่กลางอากาศไว้ สภาวะอันแกร่งกร้าวหนักหน่วงเพียงไหน พอโอบอุ้มร่างอีกฝ่ายสองเท้าพลันตกวูบรีบใช้วิชาถ่วงพันชั่งปักหลักมั่น ระบายลมจากปากยาวๆค่อยวางร่างหยูอี้ต้าซือลงกับพื้น...