ตอนที่7 ความสูญเสีย
“คุณกรค่ะ!!! คือตอนนี้คุณท่านอยู่โรงพยาบาลคะ” ป้าสำรวยพูดจาน้ำเสียงสั่นเครือผ่านสายโทรศัพท์หาธิวากร
“คุณพ่อเป็นอะไรครับป้า” “คุณท่านจะออกไปพบลูกค้าแล้วประสบอุบัติเหตุค่ะ” คำตอบของป้าสำรวยทำเอาคนปลายสายถึงกับนิ่งเงียบไปในทันที
“ครับป้าผมจะรีบไป…” หลังจากวางสายเขากึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมาจากห้องบังเอิญเจอเธอเข้าพอดี
“คุณ..พ่อผมเกิดอุบัติเหตุตอนนี้อยู่โรงพยาบาล” หญิงสาวชงักชั่วครู่แล้วขอติดรถยนต์กับเขาไปโรงพยาบาลด้วย
“ป้าสำรวยครับ คุณพ่อเป็นยังไงบ้าง”
“คุณท่านเป็นยังไงบ้างค่ะ” เธอเอ่ยถามขึ้นพร้อมๆกับเขาเมื่อมาถึงหน้าห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาล
“คุณกร คุณชล นี่ก็นานมากแล้วค่ะคุณหมอยังไม่ออกมาเลย”
“คุณหมอออกมาแล้วค่ะ” ชโลธรเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นคุณหมอเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินพอดีหลังจากป้าสำรวยพูดจบ
“คุณพ่อเป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ??” “คุณท่านเป็นยังไงบ้างค่ะ??” ทั้งสามคนเอ่ยถามพร้อมกันทันทีที่คุณหมอเดินออกมา
“ญาติทำใจเย็นๆไว้นะครับ ท่านเสียชีวิตแล้ว หมอแสดงความเสียใจด้วย เราทุกคนช่วยอย่างเต็มที่แล้ว หมอขอตัวนะครับ”
หลังจากที่คุณหมอพูดจบ ก็เดินจากไป ปล่อยให้ทั้งสามคนอยู่ในความเศร้าโศกเสียใจโดยเฉพาะคนเป็นลูก ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยลงรอยกับพ่อสักเท่าไหร่ แต่ความเป็นพ่อลูกก็ยังมีให้กันอยู่เสมอแม้ว่าจะไม่พูดออกมา
ในงานศพของคุณสุพลมีผู้ใหญ่มากหน้าหลายตาที่มาส่งเขาเป็นครั้งสุดท้าย รวมถึงคุณพ่อกับคุณแม่ของชโลธรด้วยที่มาช่วยงานตั้งแต่วันแรกที่ทราบข่าวทุกคนต่างเสียใจกับการจากไปของท่านและช่วยงานจนถึงวันสุดท้าย
เสร็จสิ้นงานศพ แต่พ่อกับแม่ของเธอยังไม่กลับ เพราะนานๆกว่าจะมีโอกาสได้เจอกับลูกสาว
“ท่านจากไปแล้ว แล้วลูกจะเอายังไงต่อไปดี” ทางคนเป็นแม่ถามเมื่อเดินเข้ามาหาลูกในห้องนอนขณะมือข้างหนึ่งจับมือเธอไว้ มืออีกข้างลูบผมเธออย่างเอ็นดู
“ยังไม่ทราบเหมือนกันค่ะแม่ ไม่แน่นะหนูอาจจะกลับไปอยู่บ้านกับพ่อกับแม่ก็ได้ค่ะ หนูคิดถึงคุณพ่อคุณแม่และบ้านเราจะแย่แล้วค่ะ”
“เป็นแบบนั้นก็ดีสิลูก พ่อกับแม่ก็คิดถึงหนู แต่คุณธิวากรเขาจะว่ายังไงท่าทางเขาเหมือนจะชอบลูกแม่นะ”
“แม่…ทำไมพูดอย่างนั้นคะ” คนเป็นลูกสาวพูดปรามแม่ ยังไงคงเป็นไปไม่ได้เขากับเธอเจอกันทีไรไม่เคยพูดจาดีใส่กันสักที อีกอย่างเขายังคิดว่าเธอเป็นเมียน้อยของพ่อเขาอยู่เลย พูดจาแดกดันเธอตลอดเวลาขนาดนั้นเธอเองก็ไม่ค่อยชอบเขาเหมือนกัน
“ก็แม่เห็นสายตาที่เขามองลูก และมองไม่ละสายตาด้วย แม่สังเกตุเห็นหลายรอบแล้ว” คนเป็นแม่พูดอย่างที่ตนเห็น
“คุณแม่.. ไม่เอาค่ะคุยเรื่องอื่นกันดีกว่า” ลูกสาวเบรคเมื่อแม่เอาแต่พูดถึงเขา
เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากงานศพของคุณสุพลผ่านไปแม่กับพ่อของเธอต้องรีบกลับต่างจังหวัดเพราะมีธุระด่วนที่ต้องทำ ส่วนเธอหากตกลงกับเขาได้และไม่มีปัญหาอะไรคงจะต้องขอเขาไปทำงานอยู่บ้านเกิดเพราะเธออยากอยู่กับพ่อและแม่แล้วจะทะยอยใช้หนี้ให้กับเขา หวังว่าเขาคงจะเห็นใจและยอมรับเงื่อนไขของเธอ
ทางฟากของธิวากรเขาเองก็กลัวว่าหลังจากที่พ่อเขาเสียแล้วเธอคงจะกลับไปอยู่ต่างจังหวัดกับพ่อและแม่ของเธอแล้วเขาล่ะควรจะทำยังไงดี ก่อนที่พ่อเขาจะจากไปเขาเองก็ไม่เคยทำดีกับพ่อเขาสักเท่าไหร่ นี่เขาจะไม่เหลือใครในชีวิตแล้วจริงๆหรือ แต่เขาจะทำอย่างไรเพราะคนที่เขาเริ่มมีใจให้ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียน้อยของพ่อคนอื่นจะมองเขาเช่นไร เขาได้แต่คิดกลับไปกลับมา เขาต้องมีทางออกให้กับตัวเองว่าทำอย่างไรเธอถึงจะอยู่ที่นี่ต่อไป นี่เขาคงบ้าไปจริงๆในเมื่อพ่อเขาตายแล้วก็ควรไล่ผู้หญิงคนนั้นออกจากบ้านไปก็สิ้นเรื่อง แต่ในหัวของเขาตอนนี้กลัวแต่เธอจะจากไป
เช้าวันหยุดของเขาอีกวันเพราะมีหลายอย่างที่เขาต้องสะสางเรื่องของพ่อเขาและวันนี้ทุกคนในบ้านก็ต้องอยู่กันพร้อมหน้ารวมถึงเธอด้วย เพราะทนายความส่วนตัวของคุณสุพลจะทำการเปิดพินัยกรรมทุกคนจะต้องมาเป็นพยาน คุณสุพลยกสมบัติส่วนตัวที่ตนมีทั้งหมดให้กับธิวากรเพราะเขาเป็นลูกชายเพียงคนเดียว
“ขอบคุณทุกคนมากนะครับ ที่ช่วยให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ทุกคนก็อยู่ที่นี่ตามเดิม เธอเองก็เช่นกันทำงานให้กับฉันต่อไป”
เขากล่าวหลังจากทนายความเปิดพินัยกรรมเสร็จและตอนนี้เขาก็ขอตัวกลับไปแล้ว จะเหลือแค่คนในบ้านซึ่งมีธิวากรเป็นเจ้าของบ้านป้าสำรวยที่เป็นแม่บ้านมานานส่วนลุงชาติที่เป็นคนดูแลสวนและขับรถให้คุณสุพลมานาน และเธอที่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ได้ไม่นาน
“เออ..ฉันว่าจะคุยกับคุณเรื่องนี้พอดีค่ะ” หญิงสาวจะอธิบายเงื่อนไขของเธอให้กับเขาฟัง
“ว่ายังไง” เขาเอ่ยทำหน้านิ่งเฉย
“ฉันจะขอกลับไปทำงานที่บ้านต่างจังหวัดค่ะ เพราะอยากจะดูแลพ่อกับแม่แล้วจะทะยอยใช้หนี้ให้คุณ”
“ไม่ได้!! เธอต้องทำงานอยู่ที่นี่ ฉันจะมั่นใจได้ไงว่าเธอจะไม่โกงฉัน” เขาหาข้ออ้างไม่ให้เธอไปเพราะเขาคิดไว้แล้วว่าเธอคงจะกลับไปอยู่ต่างจังหวัด
“ฉันไม่โกงคุณแน่นอนค่ะ คุณจะทำสัญญาขึ้นมาก็ได้นะฉันสาบานได้”
“ไม่ได้!! ฉันไม่เชื่อใจใครทั้งนั้น” น้ำเสียงแข็งกร้าวและเด็ดขาดของเขาทำให้ทุกคนต่างก้มหน้าก้มตาไม่มีใครกล้ามองหน้าเขา คำพูดเด็ดขาดขนาดนี้เธอเองก็ไม่กล้าเอ่ยอะไรต่อ
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 290
แสดงความคิดเห็น