ตอนที่ 8 กล้ำกลืนฝืนทน
ไม่มีท่าทีใดใดที่บ่งบอกถึงอาการรังเกียจออกมาให้เห็นเลยแม้แต่น้อย หินผายังคงนิ่ง และเงียบ ทำความสะอาดให้น้องสาวของเขาอย่างตั้งใจ และอ่อนโยนมากๆ เลยทีเดียว ถึงกับทำให้ปิ่นมุกที่ยืนมองอยู่ใกล้ๆ อดที่จะชื่นชมหินผาอยู่ภายในใจลึกๆ ไปไม่ได้ ในขณะที่ปิ่นมุกเองก็จะทนไม่ไหวอยู่เป็นพักๆ และไม่รู้จะทำอะไรต่อไปดี
“ทำไม! รับไม่ได้? รังเกียจมากหรือไง”
“หินผา” ปลายตามองปิ่นมุก เมื่อเห็นท่าทีของปิ่นมุกที่แสดงออกมา ทำให้หินผาฉุนเฉียวขึ้นมาอีกแล้ว
“ฉันขอโทษค่ะ ฉันก็แค่ยังไม่คุ้นชิน อีกอย่างฉันก็ไม่เคยเจอกับคนป่วย ที่ต้องมาดูแลกันใกล้ชิดถึงเพียงนี้ด้วย คราวหน้าฉันจะพยายามให้มากกว่านี้ค่ะ คุณต้องให้เวลาฉันปรับตัวบ้างสิ”
“นานเท่าไหร่ล่ะ มันถึงจะพอสำหรับคนอย่างคุณ จำเอาไว้สิว่ายี่หวาต้องมาเป็นแบบนี้เพราะใคร ไม่ใช่เพราะคุณหรอกหรือ ทำตัวให้ชินสะนี่คือส่วนหนึ่งของชีวิตคุณไปแล้ว คุณต้องรับผิดชอบ และมันคือบทลงโทษ เป็นสิ่งที่คุณต้องชดใช้ให้กับการกระทำอันชั่วร้ายของคุณเอง จำใส่สมองเอาไว้ด้วย”
“คุณสั่งให้ฉันทำอะไร ฉันก็พยายามที่จะทำให้ดีที่สุด ทั้งๆ ที่ฉันก็ไม่ถนัดเลย ให้ฉันดูแลยี่หวา ฉันก็ทำตามคุณสั่งทุกอย่าง แต่มาให้ฉันเช็ดทำความสะอาดยามที่ยี่หวาขับถ่าย ฉันยังไม่คุ้นชินนี่คะ คงต้องใช้เวลาสักหน่อย โปรดเห็นใจกันบ้างเถอะ ถ้าคุณไม่พอใจ งั้นเอาแบบนี้ไหมคะ จะได้สบายใจกันทั้งสองฝ่าย”
“คุณหมายความว่ายังไง”
“ฉันจะเป็นคนออกค่าใช้จ่ายเองทั้งหมดค่ะ เพื่อจ้างพยาบาลมาดูแลยี่หวาเอากี่คนก็ได้ เลือกคนที่ดีที่สุด แพงเท่าไหร่ฉันก็ยอมจ่ายจนกว่ายี่หวาจะหายดี แบบนี้ดีไหมคะ คุณหินผา”
ปิ่นมุกเงยหน้าขึ้นสบตากับหินผา พร้อมกับเอ่ยจริงจัง และจริงใจ แต่มีหรือที่หินผาจะยอมง่ายๆ หินผากับขบกรามกรอดๆ พร้อมทั้งส่ายหน้าไปมา อย่างเหลืออด เหลือทนกับปิ่นมุก หินผาโมโหกับสิ่งที่ปิ่นมุกกล้าเสนอขึ้นมา ช่างเป็นคนที่เห็นแก่ตัวเป็นที่สุด
“ในหัวสมองของคุณนี่คงจะมีแต่เงินสินะ ถึงได้ตีค่าความเป็นคนออกมาเป็นเงินอยู่เสมอ ไม่คิดที่จะรับผิดชอบต่อการกระทำของตัวเองเลยสักนิด ปัดความรับผิดชอบให้ผู้อื่นอยู่เรื่อย จำเอาไว้ผมเจ็บปวดมากเท่าไหร่ คุณเองก็ต้องรับความเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น มันถึงจะสมน้ำ สมเนื้อกันหน่อย”
“งั้นฉันก็ขอบอกคุณตรงนี้เลยนะคะว่า ฉันไม่สามารถทำหน้าที่ภรรยาให้กับคุณได้ค่ะ หรือแม้กระทั่งมีลูกให้กับคุณด้วย ฉันคงทำใจยอมรับมันไม่ได้แน่ๆ ค่ะ”
“เอาอย่างนั้นหรือ คุณแน่ใจแล้วนะ ถ้าคุณคิดอย่างนั้นล่ะก็ผมก็ไม่ว่าอะไร ผมเองก็จะได้หาคนใหม่มาเปลี่ยนตัวกับคุณด้วยเลย งั้นเลือกปิ่นหยก น้องสาวฝาแฝดคนสวยของคุณเป็นไง พอใจไหม ดีหรือเปล่าล่ะ”
“ไม่..ไม่ได้นะ ได้โปรดเถอะ อย่ายุ่งกับน้องสาวของฉัน ฉันขอร้องล่ะ”
หินผา และปิ่นมุก ต่างคน ต่างมองสบเข้าไปถึงนัยน์ตาของกันและกันนิ่งนาน คนหนึ่งนัยน์ตาไหวระริก ตื่นกลัว เสียใจ อีกคนหนึ่งดื้อดึง โกรธแค้นชิงชัง อยากเอาชนะ
“งั้นคุณก็พูดมาสิว่าจะเอายังไง กับข้อตกลงระหว่างเรา ให้มันจบลงตรงนี้ แล้วก็ทำตัวให้มันดีๆ กว่านี้หน่อย ว่าง่ายๆ ยังไงหน้าที่ของคุณก็ยังคงต้องดำเนินต่อไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่ดี”
“ปิ่นมุก” เมื่อได้ยินคำพูดของหินผาที่พูดเร่งรัดกดดันเธอ ปิ่นมุกก็แทบไม่อยากที่จะเห็นหน้าของหินผาอีกเลย จึงหันไปซะที่อื่น อีกทั้งยังกัดริมฝีปากของตัวเองเอาไว้แน่น กำมือจนจิกเข้าไปในเนื้ออย่างเก็บกด และกดดันเป็นอย่างมาก
“เอาอย่างนี้ไหมล่ะ ถ้าคุณยังดื้อดึงมากนัก ผมก็มีอีกทางหนึ่งเตรียมเอาไว้ให้กับคุณ รับรองว่าคุณอาจจะถูกใจ ฟังให้ดีๆ ผมจะจับน้องสาวของคุณมาทำหน้าที่นี้แทนคุณ หรือจับพ่อของคุณมาทรมาน หรือว่าจับแม่ของคุณมาขังเอาไว้ก็ท่าจะดี แล้วให้คุณดูคนในครอบครัวของคุณเจ็บปวดทรมาน แต่ก็ไม่สามารถจะช่วยเหลือพวกเขาได้ หรือบังคับครอบครัวของคุณ ให้เซ็นยกทุกอย่างให้กับผม เพื่อแลกกับตัวของคุณกลับไป แล้วครอบครัวของคุณก็จะไม่มีเงินติดตัว ไม่มีงานให้ทำ ผมก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า พวกคุณจะอยู่กันยังไง หึหึ”
“หินผา” พูดไปแบบนั้น เขาก็หมายความแบบนั้นจริงๆ และทำได้จริงๆ เช่นกัน ปิ่นมุกยังไม่รู้จักหินผาดีพอ ถ้าปิ่นมุกอยากลองดีกับเขา หินผาก็เต็มใจจะจัดให้ แล้วจะมาหาว่าเขาใจร้ายไม่ได้นะ
“ฉันไม่เชื่อกับสิ่งที่คุณพูดออกมาหรอกนะ ว่าคุณจะทำอะไรกับครอบครัวของฉันได้ ประเทศนี้มีกฏหมาย ใช่ใครจะทำอะไรก็ได้ดั่งใจ อย่างที่คุณพูดมา”
“ปิ่นมุก” ถึงจะพูดออกไปแบบนั้น แต่เธอก็แอบหวั่นไหวในใจ กลัวว่าหินผาจะทำได้จริงอย่างที่พูด ถึงอย่างไรปิ่นมุกก็ไม่อยากให้มันเกิดขึ้น อย่างที่หินผาว่ามาหรอกนะ ปิ่นมุกขอรับไว้เพียงคนเดียวมันก็เกินพอแล้ว
“งั้นหรือ แสดงว่าคุณยังไม่เข้าใจอะไรเลยสินะ ลองคิดเล่นๆ ดูสิขนาดตัวคุณเองผมยังจับตัวมาได้ง่ายๆ แล้วนับประสาอะไรกับครอบครัวของคุณ ถ้าผมอยากจะได้ใครสักคน ผมก็สามารถทำได้ เพราะอะไรนะหรือ ก็เพราะผมมีเงินยังไงล่ะ ไม่ใช่มีเพียงแต่ครอบครัวของคุณเพียงคนเดียวเสียเมื่อไหร่ที่มีเงิน แค่ชายแก่ๆ อย่างคุณภูวดลพ่อของคุณ หรือแม้แต่คุณชลมาศแม่ของคุณ และน้องสาวผู้อ่อนแอของคุณปิ่นหยก ผมก็สามารถเข้าถึงพวกเขาโดยง่าย หรือว่าให้ผมไปจับพวกเขามาทรมานให้คุณดูตอนนี้เลยก็ยังได้ เอาไหมล่ะ”
“อย่านะคะ ทำไมคุณถึงรู้จักครอบครัวของฉันทุกคน คุณคงไม่ได้ทำอะไรครอบครัวของฉันใช่ไหม ได้โปรดปล่อยพวกเขาไป”
“พูดมา! จะเอายังไง”
“หินผา” พูดเสียงดังใส่หน้าของปิ่นมุก จะเรียกว่าตะคอกก็ได้ หินผาขบกรามเข้าหากันแน่นจนเห็นแนวเส้นเลือดที่ปูดโปน อย่างโกรธจัด
“ถ้าฉันยอมมีลูกให้กับคุณ คุณจะยอมปล่อยฉัน และครอบครัวของฉันไปใช่ไหม แล้วเรื่องระหว่างเราก็จบกันใช่หรือไม่”
“ปิ่นมุก” ตื่นตกใจเป็นอย่างมาก หินผาดูน่ากลัวมากในเวลานี้ ใบหน้าหวานมีความวิตกกังวลเป็นอย่างมาก
“แน่นอน ลูกเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของผม ลูกควรจะอยู่กับผมตั้งแต่แรก ถ้าคุณไม่พรากเขาไปจากผม จึงต้องเป็นคุณที่ทำหน้าที่นี้แทน เอาลูกมาคืนให้กับผมทีนี้เข้าใจแล้วหรือยัง”
โปรดติดตามตอนต่อไป รอหน่อยนะค่ะ นักเขียนถุงแป้ง กำลังสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้นักอ่านทุกท่านอยู่ค่ะ กดติดตามเพื่อไม่พลาดตอนต่อไป และนิยายเรื่องใหม่ กดถูกใจ ส่ง comment เป็นกำลังใจ ติชมผลงานมาได้นะค่ะ
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 346
แสดงความคิดเห็น