ตอนที่ 9 บังคับทุกทาง
“ก็ได้ค่ะ ฉันตกลงทำตามเงื่อนไขของคุณ ยอมจดทะเบียนสมรส และมีลูกให้กับคุณ แต่ฉันขอคุยกับพี่ปรินทร์ให้เข้าใจก่อนจะได้ไหมล่ะคะ ฉันไม่อยากให้พี่ปรินทร์เสียใจไปมากกว่านี้”
“ปิ่นมุก” เมื่อฟังจนจบก็มองหน้าหินผานิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าอย่างช้าๆ เป็นการตอบรับ แล้วหันไปมองร่างผอมบางที่นอนหลับอยู่บนเตียงนอน
“คุณคิดว่าพี่ปรินทร์อะไรของคุณเนี่ย เขาจะรับได้เหรอ หลังจากที่คุณมีลูกให้กับผม แล้วคุณก็กับไปหาเขาเนี่ยน่ะ หึหึ”
“หินผา” ยิ้มเยาะที่มุมปาก อย่างหมันไส้ในความคิดของปิ่นมุก ช่างคิดได้
“ปิ่นมุก” รู้สึกเสียใจอย่างมาก จนกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ยิ่งคิดยิ่งสับสน
“รักกันมากขนาดนั้นเชียว?”
“ปิ่นมุก” ทำได้แค่ใช้หางตามองไปที่หินผาเท่านั้น อย่างขุ่นเคืองในใจ คิดไปว่า “ใครจะเหมือนกันกับคุณคนไร้หัวใจ” สมชื่อนายหินผา
“จบนะ! งั้นวันนี้เราไปจดทะเบียนสมรสกันเลย จะได้เสร็จๆ ไปทำตามข้อตกลงระหว่างเรา มีลูกให้ผมเร็วๆ เรื่องไร้สาระอะไรก็อย่าได้พูดอีก อย่าหาทำ หวังว่าคงจะเข้าใจอะไรง่ายๆ บ้างนะ”
“หินผา” พูดเสียงไม่สบอารมณ์นัก ใช้การปลายตามองไปที่ปิ่นมุกอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะเดินออกไปจากห้องนอนของยี่หวา เพื่อสั่งสาวใช้ให้มาเฝ้า รอเขากับปิ่นมุกกลับมา
“ปิ่นมุก” ได้แต่ทอดถอนหายใจออกมาอย่างหนัก ก่อนที่จะหันไปมองยี่หวาอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงเดินตามหินผาออกไปอย่างไม่รีบร้อน
หลังจากที่จดทะเบียนสมรส กันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ปิ่นมุกก็รีบลุกขึ้นยืน แล้วเดินหนีออกมาในทันที แต่หินผาก็ยังก้าวตามมาได้ทัน แล้วจับเข้าที่ต้นแขนข้างหนึ่งของปิ่นมุกเอาไว้แน่น จากนั้นก็ออกแรงดึงปิ่นมุกให้เข้ามาหาตัวของหินผา ที่ยืนจ้องมองใบหน้าหวานอย่างโมโห แต่ปิ่นมุกกับสบัดหน้าหนีไม่มองหินผาเลย ทำท่าเหมือนกับรังเกียจมากอย่างนั้น
“นี่คุณ! จะไปไหน ผมแค่ออกมาจดทะเบียนสมรสกับคุณ แต่ก็ไม่ได้อนุญาตให้คุณกลับบ้านได้สักหน่อย”
“ฉันอยากกลับบ้าน ทำไมฉันจะไปไม่ได้ล่ะคะ ไม่ได้อยู่ในข้อตกลงนี่”
“คุณก็คิดได้นะ ถ้าภรรยาไม่อยู่กับสามี แล้วคุณจะมีลูกให้ผมได้ยังไงกันล่ะ”
“แต่ฉันจะอยู่กับคุณไม่ได้นะคะ ถ้าทุกคนรู้ว่าฉันหายตัวไป พวกเขาจะเป็นห่วง และออกตามหาฉัน ที่สำคัญคือฉันมีงานมากมายต้องดูแลค่ะ”
“ผมไม่สน ผมจะปล่อยคุณไปก็ต่อเมื่อผมมั่นใจแล้วว่า คุณตั้งท้องลูกให้กับผมจริงๆ ไม่ใช่หาผู้ชายคนไหน หรือใครมาช่วยต่อแขน ต่อขาให้กับลูกของผม”
“คนสารเลว!”
“มีเวลาให้คุณแค่สามเดือน คุณต้องตั้งท้องลูกให้กับผม หลังจากไปตรวจครรภ์จนผมมั่นใจแล้ว ผมจะปล่อยให้คุณกลับบ้านได้ แต่คุณต้องดูแลลูกของผมให้ดี และปลอดภัยจนกว่าคุณจะคลอดลูกของผมออกมา ผมถึงจะยอมเซ็นใบหย่าให้กับคุณทันที แต่สิทธิ์ขาดการดูแลเลี้ยงดูทุกอย่างเกี่ยวกับลูก ต้องเป็นผมคนเดียวเท่านั้นคุณไม่มีสิทธิ์เข้ามายุ่งเกี่ยว แล้วเรื่องระหว่างเราก็เป็นอันจบสิ้นกัน ไม่เกี่ยวข้องกันอีก”
“หินผา” ปล่อยมือออกจากต้นแขนของปิ่นมุก ในทันทีที่พูดจบ เหมือนโดนของร้อนยังไง ยังงั้น ยืนเผชิญหน้ากันกับปิ่นมุก พร้อมทั้งผายมือออกไปยังรถที่จอดอยู่
“ปิ่นมุก” กัดริมฝีปากเอาไว้แน่นด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งอึดอัด ทั้งกดดัน ทำได้แต่จิกนิ้วที่กำเข้าหาฝ่ามือเอาไว้แน่น ข่มอารมณ์โกรธที่ไม่สามารถปลดปล่อยออกมาได้ หินผาไม่เปิดโอกาสให้ปิ่นมุกได้ติดต่อกับทางบ้านเลยแม้แต่น้อย
ส่วนปิ่นมุกเองก็ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน จังหวัดอะไรด้วย พยายามพูดกับหินผาดีๆ หินผาก็เอาแต่ตะคอกใส่เธอ จนปิ่นมุกกลัวกับอารมณ์ที่ขึ้นๆ ลงๆ ของหินผามาก ถ้าพูดอะไรมากไปทำให้หินผาโกรธ กลัวว่าหินผาจะทำร้ายเธอเอาได้ ปิ่นมุกจึงทำได้แค่เดินขึ้นไปนั่งบนรถแต่โดยดี
“หินผา” ยืนคิดอะไรบางอย่างไปชั่วขณะหนึ่ง ก่อนจะเปิดประตูรถเข้าไปนั่งประจำที่ แล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่มีการพูดคุยใดๆ ภายในรถเงียบสงบไปตลอดทาง พอถึงโรงจอดรถหินผาก็เตือนปิ่นมุกว่า
“ห้ามคิดหนีเป็นอันขาด จะบอกให้รู้เอาไว้นะ ลูกน้องของผมเฝ้าดูคุณอยู่ตลอดเวลา หากคุณหนีไปเจอพวกมันเข้าล่ะก็ ผมไม่รับประกันความปลอดภัยนะ ถือว่าคุณรนหาที่เอง นับจากวันนี้เป็นต้นไปคุณต้องเป็นคนดูแลทุกอย่าง ภายในบ้านด้วยตัวเอง และที่สำคัญที่สุดก็คือยี่หวา คุณห้ามทิ้งเธอให้อยู่คนเดียวเป็นอันขาด ถ้าหากยี่หวาเป็นอะไรไปละก็ คุณจะต้องชดใช้ด้วยชีวิต คุณคงต้องตายอยู่ที่นี่ก่อนจะได้กลับไปบ้านเป็นแน่ จำเอาไว้ให้ดี”
เมื่อพูดจบต่างคนก็ต่างเปิดประตูรถลงไป หินผาเดินนำปิ่นมุกมาก่อน โดยมีปิ่นมุกก้มหน้า ก้มตาเดินตามหลังหินผามาอย่างเชื่องช้า เดินมาไม่กี่ก้าวก็ต้องหยุดชะงักลง เมื่อได้ยินเสียงของใครบางคนที่คุ้นเคย เป็นแม่กับน้องชายฝาแฝดของหินผานั่นเอง นี่คงจะพากันมาเยี่ยมยี่หวาเป็นแน่
“หินผา! นั่นลูกพาใครมาด้วย แล้วเธอเป็นใครกัน”
“อรปรียา” รีบเอ่ยถามบุตรชายออกไป เมื่อเห็นหญิงสาวหน้าตาสะสวย ที่เดินตามหลังลูกชายของตัวเองมา ซึ่งมันน่าแปลกแปลกใจอยู่ไม่น้อย
“ออ หึหึ เธอเป็นแม่อุ้มบุญลูกให้กับผมน่ะครับ คุณแม่”
“อรปรียา” ทำตาโตและตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน จากปากของลูกชาย จึงหันไปมองหน้ากันกับ “แทนคุณ” และ “แทนไท” ซึ่งเป็นพี่ชายฝาแฝดของหินผานั้นเอง ที่ยืนอยู่ทางด้านข้างของผู้เป็นแม่ หลังจากนั้นสายตาของทุกคู่ก็มองจับจ้องมาที่ปิ่นมุกเป็นตาเดียวกัน ด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย และความยุ่งยากในใจ
“นี่คือคุณแม่ของผมเอง ส่วนคนนั้นคือพี่แทนคุณ และนั่นคือพี่แทนไท เป็นพี่ชายฝาแฝดของผมเอง และเป็นพี่ชายของยี่หวาด้วยเช่นกัน”
“หินผา” ปรายตามองไปทางด้านหลัง เพื่อแนะนำให้ปิ่นมุกได้รู้จักกับครอบครัวของเขา ที่มาเยี่ยมยี่หวาในวันนี้ ซึ่งปิ่นมุกก็ทำได้ดี ปิ่นมุกรีบทำความเคารพโดยการยกมือไหว้ บุคคลทั้งสามอย่างนอบน้อม และสวยงาม จนครอบครัวของหินผายกมือรับไหว้แทบไม่ทัน แต่ทุกสายตายังคงจับจ้องอยู่ที่ปิ่นมุกอย่างสำรวจตรวจตรา อยู่เงียบๆไม่ได้พูดอะไรออกมา
โปรดติดตามตอนต่อไป รอหน่อยนะค่ะ นักเขียนถุงแป้ง กำลังสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้นักอ่านทุกท่านอยู่ค่ะ กดติดตามเพื่อไม่พลาดตอนต่อไป และนิยายเรื่องใหม่ กดถูกใจ ส่ง comment เป็นกำลังใจ ติชมผลงานมาได้นะค่ะ
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 256
แสดงความคิดเห็น