รับคำท้า(หัวใจ)ยัยตัวแสบ ตอนที่ 1 ผิดนัด
สายตาของหนุ่มรุ่นพี่หยุดอยู่ที่น้องรหัสหน้าตาน่ารัก ซึ่งกำลังนั่งก้มหน้าก้มตามองมือถืออย่างใจจดจ่อ อยู่ที่ม้าหินหน้าคณะบริหาร เขาอดสงสัยไม่ได้ว่าเธอคุยกับไอ้หนุ่มที่ไหนรึเปล่า เลิกเรียนแล้ว วันนี้เป็นวันศุกร์สุดสัปดาห์ อยากจะชวนสาวน้อยไปดูหนังด้วยกันซักเรื่อง สองเท้าไวเท่าความคิดเดินไปประชิดตัวรุ่นน้องทันที ที่สำคัญวันนี้เป็นวันพิเศษของเธอด้วย มือขวาไพล่อยู่ด้านหลังมีกล่องสีทองผูกด้วยริบบิ้นสีแดงสดอยู่ในมือ เขาอาจจะเคยจีบสาวๆ มาหลายคน แต่กลับรู้สึกไม่มั่นใจตัวเองเหมือนทุกครั้ง
"แฮปปี้เบิร์ดเดย์ครับน้องปริม" แล้วจึงนำกล่องที่อยู่ด้านหลัง ยื่นให้พร้อมรอยยิ้มสวย
ปริมาเงยหน้าขึ้นมามองหนุ่มรุ่นพี่ ก่อนจะยิ้มตอบเมื่อมองเห็นกล่องสีทองตรงหน้า อดแปลกใจไม่น้อยที่เขาจำวันเกิดของเธอได้
"ขอบคุณมากเลยค่ะ พี่ป้อง" มือหนึ่งยื่นไปรับกล่องของขวัญจากหนุ่มหล่อลูกชายคนเดียวของนักธุรกิจใหญ่
ปกป้องสบตากับน้องรหัส เขาแอบหลงรักลักยิ้มบุ๋มข้างแก้มใสนั้นตั้งแต่แรกเห็น
"น้องปริมทำไรอยู่ครับ อย่าบอกนะว่าคุยกับหนุ่มๆ อยู่" พี่รหัสแกล้งแหย่รุ่นน้อง พลางย่อตัวลงนั่งข้างหญิงสาว สายตาแอบมองไปยังมือถือของอีกฝ่ายอย่างสนใจ
"ไม่มีหรอกค่ะ ไม่ว่างขนาดนั้น ปริมกำลังหัดทำเวปไซด์ขายของ ไปเจอเวปฟรีมา เวปนี้ลงสินค้าได้ไม่จำกัดด้วยนะคะ"
ชายหนุ่มรู้สึกหน้าชายังไงไม่รู้ เหมือนกำลังโดนว่าทางอ้อม เพราะเขามีสาวๆ อยากคุยด้วยไม่น้อยเลย แต่รู้สึกโล่งใจกับคำตอบนั้น อย่างน้อยเธอก็ยังไม่ได้คุยกับหนุ่มหน้าไหนอยู่ แอบซ่อนยิ้มไว้ในสีหน้า
"ไหนดูบ้างสิ ทำเว็ปเสร็จแล้วเหรอ เก่งจังเลย" พลางโน้มตัวเข้าไปใกล้
"ทำง่ายๆ ค่ะ เป็นเว็ปสำเร็จรูป เราก็ลงสินค้า เบอร์โทรติดต่อ บัญชีธนาคาร เลือกเทมตกแต่งได้ด้วย มีตั้งหลายแบบเลยนะคะ พี่ป้องช่วยดูว่าเป็นยังไงบ้างคะ" แล้วยื่นมือถือในมือให้อีกฝ่ายดูผลงาน
ปกป้องมองเวปในมือถือของน้องรหัส เธอเลือกสีเป็นโทนสีชมพู มีลวดลายเป็นรูปสตอเบอรี่
"ไหนดูซิ..เว็ปหน้าตาน่ารักจังครับ" เขารับมือถือจากน้องรหัสมาดู แล้วเงยหน้าขึ้นมาสบตากับคนออกแบบ ช่างน่ารักเหมือนคนทำเลย
"แล้วจะลงสินค้าอะไรบ้าง" เขามองรุ่นน้องมีหัวการค้าไม่เบาเลย รู้สึกทึ่งเพิ่มขึ้นไปอีก เธอไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาซะแล้ว
"ลงแล้วค่ะ ทดลองลงน้ำหมักชีวภาพค่ะ ที่บ้านทำใช้อยู่แล้ว" น้องรหัสรับมือถือคืนจากรุ่นพี่
"งั้นวันนี้ต้อง...." เขายังพูดไม่ทันจบ มีเสียงโทรศัพท์ของปริมาดังขึ้นซะก่อน
"สวัสดีค่ะ ใช่ค่ะ หา... โอนเงินให้แล้วเหรอคะ โอนค่าอะไรคะ" ปริมารู้สึกงงไปหมด แต่คำตอบถัดมาทำให้แทบไม่เชื่อหูตัวเองเลย น้ำหมักชีวภาพที่เธอลงเล่นๆ ทดสอบเวป มีคนต้องการซื้อจริงๆ แถมโอนเงินมาให้แล้วด้วย
รุ่นน้องหันมามองพี่รหัสด้วยรอยยิ้มแห่งความตื่นเต้นดีใจ
"พี่ป้อง! ขายได้แล้วค่ะ คนที่โทรมาเมื่อกี๊ บอกว่าโอนเงินให้แล้ว" เธอโพล่บอกเขาอย่างดีใจ
"ขายอะไรได้ครับ?" ชายหนุ่มเลิกคิ้วอย่างงุนงงไม่แพ้กัน
"น้ำหมักชีวภาพค่ะ"
"แบบนี้ต้องฉลองกันหน่อยแล้ว พี่เลี้ยงเอง อยากกินไรล่ะ แถมดูหนังซักเรื่องให้ด้วย" เขามองใบหน้าของรุ่นน้องที่มีรอยยิ้มระบายอยู่บนใบหน้านั้น ยิ่งทำให้น่ารักน่าเอ็นดูเพิ่มขึ้นอีก ได้โอกาสชวนเธอไปกินข้าวดูหนังด้วยกันซักที
"ขอบคุณพี่ป้องมากๆ เลยนะคะ เสียดายจัง ไว้โอกาสหน้านะ วันนี้พี่ปรามบอกว่าจะมารับค่ะ"
คำตอบนั้นทำให้ใบหน้าของหนุ่มหน้ามนที่มีรอยยิ้มพราวจนมองเห็นเขี้ยวเสน่ห์จางลงทันที ปกป้องหน้าสลดลงอย่างเห็นได้ชัด เพราะมันไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้รับคำตอบเช่นนี้ ทำไมนะการจะได้ไปทานข้าวกับน้องรหัสสองต่อสองมันช่างยากเย็นเหลือเกิน ที่ผ่านมามีแต่สาวๆ อยากให้เขาพาไปเลี้ยงทั้งนั้น
"เย็นมากแล้วนะ พี่ปรามจะมากี่โมงครับ" เขามองสายแดดหลังเหลี่ยมของมุมตึกอ่อนแสงลงมากแล้ว
"พี่ป้องไม่ต้องรอนะคะ เดี๋ยวปริมโทรถามพี่ปรามก่อนว่าใกล้ถึงรึยัง แล้วเจอกัน บายค่า..." ว่าแล้วรีบโทรหาพี่ชายทันที แต่ทว่าปลายสายยังไม่ยอมรับสาย
หญิงสาวหน้านิ่วคิ้วขมวด เดินกดโทรศัพท์อีกหลายครั้งก็ยังไม่ยอมรับสายซักที
อะไรกันเนี่ย!! ก็บอกว่าจะมารับนี่นา ทำไมไม่รับสาย! ในที่สุดก็ต้องกดวางสายไปโดยปริยาย
เมื่อปริมาหมุนตัวกลับมาที่โต๊ะม้าหิน พี่รหัสของเธอยังนั่งรออยู่ที่เดิม
"แล้วพี่ปรามจะมารับหรือเปล่าครับ" หนุ่มรุ่นพี่จ้องหน้าน้องรหัสด้วยความเป็นห่วง ถ้าเย็นกว่านี้รถออกจากมหาลัยจะทิ้งช่วงนานอาจจะหารถกลับยาก
"อ้าว! ปริมยังไม่กลับอีกเหรอ" กลุ่มเพื่อนๆ สองสามคนเดินผ่านมา
"พี่ปรามบอกว่าจะมารับ แต่ยังมาไม่ถึงจ้ะ" คนถูกถามตอบเสียงอ่อยอย่างไม่มั่นใจเช่นกัน
"เย็นมากแล้วน้า กลับกับพวกเราเหอะ" ปรีเปรมรู้สึกเป็นห่วงเพื่อนขึ้นมา
"นั่นสิ เย็นมากแล้วนะ เดี๋ยวหารถยาก" เพื่อนอีกคนสนับสนุน พลางดึงแขนเพื่อนเบา ๆ ให้เก็บของไปด้วยกัน
"เดี๋ยวพี่ไปส่งพวกเราเอง" ปกป้องขยับตัวลุกขึ้นเตรียมพร้อม
ปรีเปรมหันไปมองหน้าหนุ่มรุ่นพี่ด้วยความดีใจ เธอแอบปลื้มเขาอยู่ไม่น้อย
"ปริมเก็บของเร็วเข้า พี่ป้องจะไปส่ง"
ปริมาจึงรีบเก็บของและยอมไปกับรุ่นพี่แต่โดยดี เพราะอย่างน้อยก็ไม่ได้ไปด้วยกันตามลำพัง ที่สำคัญมีปรีเปรมและเพื่อนๆ ไปด้วย
****************
ลูกบิดประตูถูกเปิดออก หยดน้ำจากชุดนักศึกษาอันเปียกโชกหยดลงบนพื้นหน้าประตู อีกมือกอดถุงผ้าใส่หนังสือไว้แนบอกกลัวว่าจะเปียก หญิงสาวหมวดคิ้วอย่างแปลกใจที่ประตูบ้านไม่ได้ล็อคเหมือนเคย เธอสาวเท้าพาร่างอันเปียกปอนของตัวเองเข้าบ้าน แล้วกดล็อคประตู สายตากวาดมองไปรอบๆ ข้าวของภายในทุกอย่างดูปกติดี ยกเว้นหลอดไฟที่เปิดสว่างอยู่ก่อนแล้ว มองนาฬิกาที่ผนังห้องบอกเวลาสามทุ่มเศษ
"พี่ปราม! ปริมกลับมาแล้ว" เธอคิดว่าพี่ชายคงกลับมาถึงก่อน อดน้อยใจไม่ได้ที่เขาผิดสัญญาว่าจะไปรับเธอที่มหาลัยกลับมาบ้านไร่ทะเลฝันด้วยกัน ฝนดันตกอีก ไม่งั้นคงไม่ต้องกลายเป็นลูกหมาตกน้ำขนาดนี้ ไม่เข้าใจว่าเขามีงานด่วนอะไรนักหนา
เสียงฝนตกยังดังจ้อกแจ้กอยู่ภายนอก แม้จะซาลงบ้างแล้ว แต่ยังคงได้ยินเสียงฟ้าร้องครืนครางเป็นระยะ
“ตายแล้ว!!"
เมื่อนึกขึ้นได้ สองมือรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาอย่างเร็วที่สุด แล้วรีบเช็ดกับผ้าแห้ง มองเครื่องสื่อสารในมืออย่างกังวลว่าจะเป็นอะไรหรือเปล่า คงยังไม่ช็อตนะ ตัวเครื่องแม้จะไม่ได้โดนน้ำแต่ต้องอยู่กับเสื้อผ้าที่เปียกชื้นเป็นเวลานาน เพราะต้องตากฝนมากว่าจะเดินมาถึงบ้านได้ เอาหนังสือที่ชื้นออกมาวางผึ่ง แล้วเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องตัวเอง ขณะที่เดินเลี้ยวออกจากรับแขกเพื่อจะขึ้นบันได
เท้าที่ก้าวไปข้างหน้าถอยหลังกลับทันทีอย่างตกใจสุดขีด!
เมื่อมองเห็นชายหนุ่มผมยาวยืนสยายผมอยู่ตรงหน้า กลิ่นเหล้าหึ่งโชยคลุ้งมาจากตัวเขา เสื้อเชิ้ตสีขาวปล่อยชายอยู่ด้านนอกของกางเกงยีนสีซีด แววตานั้นดูเลื่อนลอย เขากำลังเดินโซเซเข้ามาหาเธออย่างช้า ๆ ปริมากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ลำคอตีบตันจนพูดไม่ออกด้วยความกลัว สองเท้าค่อย ๆ เดินถอยหลัง มองชายตรงหน้าอย่างอกสั่นขวัญหาย หัวสมองรู้สึกสับสนไปหมด เธอจะทำอย่างไรดี แต่ยังไม่ทันคิดอะไรออก เท้าของเธอก็ลื่นไถล เนื่องจากหยดน้ำจากชุดอันเปียกโชกซึ่งนองอยู่บนพื้น ขณะเดียวกับที่ชายแปลกหน้าคนนั้นโผเข้ามาหาเธอเช่นกัน
ไม่.........!!!
***************
สวัสดีค่ะมาลงที่นี่เป็นครั้งแรกถ้าผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ ส่งเสียงบอกกันได้เลยค่ะ ตอนแรกยังงงๆกับวิธีใช้งานอยู่เลยลงตอนแรกช้าไปหน่อยต้องขออภัยด้วยนะคะ ได้รับคอมเม้นว่าอยากจะอ่านตอนที่หนึ่งแล้วเลยรีบเอาตอนที่ 1 มาลงเลยค่ะขอบคุณมากๆนะคะ ช่วยแนะนำติชมด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 356
แสดงความคิดเห็น