วิถีธาตุออนไลน์ : บทที่ 3 หนีคนชั่ว พบเสือเลว

วิถีธาตุออนไลน์ ศึกพลังธาตุ...สะท้านแผ่นดิน (online)

-A A +A

วิถีธาตุออนไลน์ : บทที่ 3 หนีคนชั่ว พบเสือเลว

บทที่ 3 หนีคนชั่ว พบเสือเลว

 

กรกชวิ่งตัดทุ่งหญ้าเขียวขจีไปในทิศทางที่เห็นป่าสูงทะมึนตั้งอยู่ลิบตา ร่างกายเขายามนี้รู้สึกรวดร้าวราวกับพร้อมจะพากันแยกออกเป็นชิ้นส่วนโดยง่าย ช่วงแรกเนื่องด้วยความตื่นเต้นและท้าทาย ส่งผลให้ไม่ค่อยรับรู้ถึงความเจ็บของร่างกายสักเท่าไหร่ แต่ ณ เวลานี้ ทุกลมหายใจเข้าออกต่างก็ล้วนแฝงไปด้วยความทรมานอย่างยิ่งยวดเกินสุดทน

‘นี่สินะ เกมออนไลน์?’ กรกชคิด ‘สนจริงดีนี่หว่า ทั้งความเจ็บ ทั้งภาพที่เห็น แต่ขัดใจไอ้พวกชอบข่มเหงคนอ่อนกว่าชิบหาย สังคมข้างนอกนั่นฉันอาจจะทำอะไรไม่ได้ หากนี่คือเกม ถ้าเล่นเกมแล้วไม่ทำตามใจชอบ มันจะสนุกได้ยังไงฟะ?...รอก่อนเถอะ เมื่อฉันเก่งกว่านี้ ไอ้กรกชจะมอบคืนให้ทั้งต้นทั้งดอกเลย!’

กรกชตั้งเป้าเอาไว้อย่างหมายมาด เขาไม่แน่ใจว่าทางนั้นจะไล่ตามมาหรือเปล่า แต่เพื่อความปลอดภัยของชีวิต กรกชจึงจำต้องฝืนสังขารมุ่งหน้าต่อไปเรื่อยๆ

ลำต้นอ้วนสูงใหญ่ กิ่งใบดกหนาแผ่ปกคลุมบดบังแสงแดดแผดจ้าเอาไว้แทบมิด กรกชวิ่งผ่านเข้าป่าลึกโดยไม่ชะลอฝีท้าวลงแม้เพียงนิด ความอ่อนล้าที่ได้รับ ยิ่งมายิ่งทวีขึ้นเกินจะต้านทานไหว หากสภาพนี้ไม่ใช่เกม ชายหนุ่มคงไม่กล้าทำให้ร่างกายบาดเจ็บมากแบบนี้เป็นแน่

ไม่ว่าพลังใจจะเข้มแข็งสักเพียงใด หากเมื่อกำลังกายลดน้อยถอยลงทุกขณะ กรกชก็ทำได้เพียงหยุดวิ่งเพื่อพักเหนื่อย เขาจับต้นไม้ประคองตนไว้ไม่ให้ซุดลงกับพื้น ลมหายใจหอบถี่แสดงถึงการทำงานหนักของร่างกายได้เป็นอย่างดี

กรกชแหงนมองลอดใบไม้หนาขึ้นไปจึงได้รู้ว่า ขณะนี้ดวงอาทิตย์ได้เคลื่อนคล้อยลงทางทิศตะวันตก บ่งบอกถึงช่วงกลางคืนใกล้มาเยือนทุกทีแล้ว เมื่อพักผ่อนจนเริ่มฟื้นตัว เขาจึงถือโอกาสกวาดสายตาสำรวจรอบด้าน ไม่ว่าซ้ายขวาหน้าหลัง สิ่งที่กรกชพบเห็นก็มีเพียงต้นไม้สูงใหญ่ ราวกับหลุดเข้ามาอยู่ในป่าล้านปี กระทั่งทางที่เขาใช้เข้ามา ยังไม่รู้เลยว่าตอนนี้อยู่ตรงไหนกันแน่

“ตายละหว่า นี่ไอ้กชหลงป่าเหรอวะเนี่ย?” กรกชลำพึงกับตัวเองพลางยิ้นจืดเจื่อม ระหว่างชายหนุ่มวิ่งมา เขาก็ไม่ได้สนทัศนียภาพรอบข้างเสียด้วยสิ ดังนั้นในยามนี้ เท่าที่พอจะกระทำได้ ก็คงจะมีแต่การปลงและยอมรับชะตากรรม

ฉับพลันนั้น เสียงมวนมะแลงที่ต่างพากันกรีดก้องกังวานจู่ๆ ก็เงียบลงพร้อมกันราวกับนัด กรกชเริ่มตื่นตัวระวังภัย เพราะนิยายเรื่องหนึ่งที่เขาเคยอ่านได้บรรยายเอาไว้ว่า หากป่าเงียบตอนไหน นั่นแสดงถึงมีภยันตรายบางอย่างคืบใกล้เข้ามา ซึ่งกรกชไม่รู้หรอกว่าจะเชื่อได้มากน้อยแค่ไหน แต่จะอย่างไร พึงระวังไว้เป็นดีที่สุดมิใช่หรือ? เพราะหากเกิดขึ้นจริง ก็จะได้คิดหาทางหนีหรือแก้ไขได้ทัน

ชั่วครู่ผ่านไป จากการระวังระไวของกรกชยังไม่เกิดอะไรขึ้นเลยแม้เพียงนิด นั่นทำให้ชายหนุ่มกำลังจะคลายใจลงอยู่แล้ว ขณะความคิดเริ่มอ่อนโทรม ลางสังหรณ์อัปมงคลชนิดหนึ่ง ก็สั่งการให้กรกชถีบท้าวพุ่งถลาเข้าหาต้นไม้สูงที่อยู่ไม่ไกลมากนัก เป็นจังหวะเดียวกันกับสายลมวูบผ่านข้างกายพร้อมเสียงโครมสะเทือนลั่นป่า ร่างเสือลายภาดกลอนขนาดใหญ่ปรากฏต่อสายตาอันตื่นตะลึงเบิกโพรงของกรกช ต้นไม้ในจุดที่เขาเคยยืนสะท้านไหว ใบไม้หล่นกราวจากการปะทะชน บ่งชี้ถึงแรงอันมหาสารของมันโดยไม่ต้องเอื้อนเอ่ยมากความ

‘ผู้เล่นพบสัตว์อสูรเสือโคร่ง ผู้เล่นยังไม่เรียนรู้พลังธาตุ ทางเกมแนะนำให้หนี’ เสียงระบบดังขึ้นเพื่อบอกชื่อของตัวอันตรายที่กรกชกำลังพเชิญ

“เวรแล้วไอ้กชเอ้ย!” กรกชสบถ หนีจากคนชั่วพ้น...ยังต้องมาพบกับเสือเลวอีกหรือนี่!? เหล่าโชคชะตาจะไม่ยอมปล่อยให้เขาพักบ้างเลยหรือไร!?

โอดครวญไปก็เท่านั้น ชายหนุ่มได้คิด จะอย่างไรเขาก็จะไม่ยอมตกเป็นอาหารของไอ้โคร่งยักษ์เป็นแน่แท้ กรกชถือโอกาสรีบโกยอ้าวขึ้นต้นไม้ใกล้ตัวไปอย่างไม่เหลี๋ยวหลัง พอสูงถึงระยะที่คิดว่าปลอดภัยจากตัวอันตรายด้านล่าง เขาจึงเลือกเอากิ่งไม้หยาบหนากิ่งหนึ่งเป็นจุดพักพิง เพราะดูจากขนาดของมันแล้ว ทำให้เขารู้สึกอุ่นใจอยู่ไม่น้อยเลย

กรกชผินหน้ามองไปเบื้องล่าง ทันทีนั้นดวงเนตรสีรัตติกาลของเขาก็สบเข้ากับดวงตาใหญ่เจิดจ้าของอีกฝ่ายที่จ้องตอบมาอย่างพอดิบพอดี ชายหนุ่มพยายามไม่หลบตามัน ขณะสมองนึกหาข้อมูลเกี่ยวกับสัตว์ประเภธนี้เผื่อจะใช้รับสถานการณ์ที่เป็นอยู่ได้บ้าง

เท่าที่เคยอ่านผ่านตามา เสือโคร่งหรือเสือลายภาดกลอนจะไม่หากินเป็นฝูง หากแต่จะหากินตัวเดียวโดดๆ นอกจากนี้แล้ว ยังมักประกาศบอกถึงอนาเขตของมันโดยการปัสสาวะเพื่อทิ้งกลิ่มเฉพาะเอาไว้ มิหนำซ้ำมันยังปีนต้นไม้ได้อีกด้วย ทว่าเหตุใดมันถึงยังไม่ตามเขาขึ้นมา นี่ก็สุดจะรู้เช่นกัน

ดูเหมือนข้อมูลที่นึกขึ้นได้จะช่วยอะไรไม่ได้เลย เพราะเนื้อหาของบทความไม่ได้บ่งบอกถึงกานหนีจากเสือร้ายแม้เพียงนิด ถึงต่อให้บอก แต่ตราบใดที่เขายังติดอยู่บนต้นไม้ ไม่ว่าวิธีไหน ดีเท่าไหร่ก็คงไร้ประโยชน์

เสียงครางกระหึ่มทุ้มต่ำหลุดรอดออกจากลำคอ คล้ายความอดรนทนรอของเจ้าพาดกลอนจะหมดลง เพราะมันเริ่มใช้ท้าวหน้าตะกายต้นไม้ขึ้นสูงทีละน้อย หากกรกชยังหยุดนิ่งแบบที่เป็นอยู่ เมื่อมันมาถึง เขาคงต้องตกเป็นอาหารเย็มของมันอย่างไม่ต้องสงสัย

‘เอาวะ ยังไงถ้าจะไม่รอด ก็แค่โดดลงไปข้างล่าง ตายไม่ตายเดี๋ยวได้รู้กันละงานนี้’

กรกชคิด พลางเริ่มปีนสูงขึ้นจากจุดเดิมเรื่อยๆ ชายหนุ่มเลือกเอากิ่งที่มีขนาดความหนาน้อยลงทีละนิด ด้วยหวังว่าหากเสือร้ายยังตามมา กิ่งไม้น่าจะรับน้ำหนักไม่ไหว แล้วพาศัตรูของเขาหักลงเบื้องล่าง หลังจากนั้น เขาก็จะหนีได้อย่างสะดวกโยธิน โชคยังดีที่ต้นไม้ภายในป่าใหญ่ขึ้นอยู่บริเวณใกล้เคียงกัน เพราะหาไม่แล้ว กรกชคงจะปีนจากอีกต้นหนึ่ง ไปยังอีกต้นหนึ่งไม่ได้แน่นอน

ท้าวเหยียบมือเกาะค่อยๆ พาร่างของกรกชออกห่างจากสัตว์ร้ายไปทีละนิด ยิ่งกิ่งไม้มีขนาดเล็กลงเท่าไหร่ เสือโคร่งก็ยิ่งติดตามชายหนุ่มได้ยากเพียงนั้น ถึงจะเหนื่อยหากแต่รอยยิ้มก็ผุดขึ้นบนใบหน้าของเขา ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน พอเขาหันกลับไปมองอีกที ภาพเสือโคร่งที่คอยตามรังควารเขา ก็ไม่ปรากฏให้เห็นเสียแล้ว

“ฮ่าๆ เล่นกับใครไม่เล่น ดันมาเล่นกับไอ้กช ไปหาเหยื่อใหม่เถอะน้องเอ๋ย” กรกชเอ่ยขึ้นอย่างเหนื่อยหอบ หากน้ำเสียงยังแฝงด้วยความโล่งใจ ถ้าทำถึงขนาดนี้แล้วยังตามมาได้ ไอ้กชคนนี้คงต้องยอมตายหนีความล้าโดยไม่เสียดายชีวิต

ขณะนี้ป่าทั้งหมดตกอยู่ท่ามกลางความมืดอย่างสิ้นเชิง กรกชทิ้งร่างลงกับกิ่งไม้ที่คิดว่ามั่งคงพอควร พักหนึ่งจึงไต่หาเถาวัลย์ที่อยู่บริเวณนั้นมาได้หลายเส้น ชายหนุ่มใช้เถาวัลย์มัดตัวเองติดกับกิ่งไม้อย่างแน่นหนา พอเสร็จเรียบร้อยจึงลองกระชากดูเพื่อทดลองว่าแน่นหนาพอหรือเปล่า หลังจากพบว่าไม่เกิดปัญหาใด ต่อจากนั้นเขาก็นำเอาเถาวัลย์อีกเส้นที่เหลือมาผูกกล่องสุ่มไอเท็มเข้ากับกิ่งไม้ด้านข้าง ป้องกันไม่ให้หล่นหายในระหว่างชายหนุ่มหลับ หลังจากไม่มีอะไรให้ต้องกังวล กรกชจึงนึกถึงช่วงเวลานอนหลับพักผ่อนได้เสียที

“พรุ่งนี้ยังเหลืออะไรให้ลองทำอีกมาก ได้เวลานอนสักทีนะไอ้กช” กรกชเอ่ยกับตัวเอง เอนตัวแมบขนานไปกับกิ่งไม้ พลางหลับตาลงเข้าสู่ห้วงนิทรารมณ์อย่างสงบ

 

แสงสุริยันส่องทะลุมวนหมู่ไม้สอดสาดไปทั่วผืนป่า เหล่าสัตว์น้อยใหญ่แต่ละชนิดต่างพากันออกหากินตามวิถีทาง นกร้องขับขานประสานเสียง สร้างสันต์เป็นท่วงทำนองน่าฟังราวกับวงออร์เคสตราขนาดใหญ่ ซึ่งมีวาทยากรชั้นเยี่ยมเช่นธรรมชาติเป็นผู้ควบคุมการบรรเลงในแต่ละช่วง ส่งเสริมให้ทุกสิ่งอย่าง กลมกลืนกันได้ลงตัวถึงที่สุด

กรกชลืมตาขึ้นช้าๆ พลางบิดร่างซ้ายขวาขับไล่ความอ่อนเพลียจากการนอนบนกิ่งไม้ซึ่งไม่ค่อยสะดวกสบายสักเท่าไหร่ออกไป ตามด้วยปลดเถาวัลย์ที่ใช้ยึดร่างติดกับกิ่งไม้ทิ้ง ชายหนุ่มไม่ปีนลงจากต้นไม้ในทันที หากแต่ยื่นมือคว้าเอากล่องสุ่มไอเท็มซึ่งวางอยู่ข้างๆ มาพลิกดู

“ก่อนอื่น ก็ต้องเปิดไอ้เจ้านี่สินะ” กรกชพึมพำ พลางคิดในใจตามที่พนักงานต้อนรับเคยบอกเอาไว้เมื่อแรกเข้าเกม

‘เปิด’

บังเกิดแสงจ้าบาดตาขึ้นปกคลุมกล่องสุ่มไอเท็ม เพียงครู่เดียว แสงที่ว่าก็สลายหายไป ปรากฏดาบสีนิฬเล่มหนึ่งขึ้นในอุ้มมือของเขา แทนที่กล่องสุ่มไอเท็มซึ่งขณะนี้ไม่เห็นแล้ว กรกชกระชากฝักอันเรียบง่ายปราศจากล่วดลายใดออกจึงได้เห็นอาวุธเล่มแรกของเขาอย่างเต็มตา

ตัวดาบจัดเป็นดาบขนาดกลางมีลักษณะเรียวยาวสร้างด้วยโลหะไม่ทราบชนิด ถึงแม้คมดาบและด้ามจับถูกออกแบบมาอย่างเรียบง่าย ทว่าดูไร้ริ้วรอยตำหนิ แสดงถึงความพิถีพิถันของการสร้างได้เป็นอย่างดี

กรกชเผยยิ้มพอใจขึ้นบนใบหน้า เขาลองกวัดแกว่งดาบในมือไปมาเพื่อทดสอบความหนักเบา หลังจากที่รู้ว่าไม่เกินกำลังของเขา กรกชจึงสอดดาบเก็บเข้าฝักดังเดิม

ชายหนุ่มขว้างดาบซึ่งจะกลายมาเป็นอาวุธคู่มือของเขาในอนาคตนำลงไปก่อน เพราะจะได้สะดวกต่อการเคลื่อนไหว แล้วค่อยพาร่างสูงเพลียวไต่ตามกิ่งไม้ลงสู่ผืนดินช้าๆ พอท้าวสำผัสพื้น ชายหนุ่มจึงก้มเก็บอาวุธชิ้นแรกตั้งแต่เข้าเกมขึ้นมากระชับเอาไว้หลวมๆ

สายลมพัดผ่านประกอบกับบรรยากาศอันสดชื่นทำให้กรกชสุขใจเป็นอย่างมาก หากเขาเข้ามาแต่งนิยายในนี้ทุกวัน เมื่อเบื่อก็ย้ายสถานที่ใหม่ๆ ไปเรื่อยๆ ความไม่จำเจซ้ำซากคงจะทำให้ผลงานของเขาเสร็จเร็วกว่าที่เคยแม่นอนเลยทีเดียว

“คงต้องหาทางออกจากป่าแล้วกลับเข้าเมืองไปรับของจากอาคารระบบก่อนสินะ แย่จริงๆ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรอะไรคงเรียบร้อยแต่เมื่อวาน อีกอย่าง ชายอารมณ์ดีแบบไอ้กช ก็จะไม่ได้มานอนกลางดิน กินกลางป่าแบบนี้ เซ็งจริงเฟ้ย”

กรกชบ่นพรึม ระหว่างขยับท้าวก้าวเดินอย่างระมัดระวัง เนื่องเพราะเขายังไม่อยากประสบพบเจอกับศัตรูคู่อาฆาตตัวเมื่อวานสักเท่าไหร่นัก...เสือตัวใหญ่ กับคนไร้พลัง ไม่ว่าจะคิดในแง่บวกแค่ไหน ก็ดูจะมีแต่ทางตายสายเดียวโดยแท้จริง!

เสียงน้ำไหลดังอยู่ไม่ไกลทำให้กรกชหยุดชะงักฝีท้าวกับที่ ชายหนุ่มเงี่ยหูฟังจับทิศทางหาจุดกำเนิดเสียงอย่างตั้งใจ พอเริ่มทราบถึงต้นเสียงได้แน่ชัด เขาจึงมุ่งหน้าตรงรี่ไปในทันที อันว่าความหิวโหยไม่เคยเข้าใครออกใคร ยิ่งประกอบกับตั้งแต่มาอยู่ที่โลกเสมือนแห่งนี้ กรกชยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย ดังนั้นแล้วการหยุดพักหาอาหาร ดูท่าจะเป็นความคิดอันประเสริฐสุดอย่างยากปฏิเสธได้

ลำธารสายเล็ก กระแสน้ำใสกระจ่างไหลผ่านกระทบโขดหิน เหล่าฝูงปลานานาพันธุ์ต่างก็แหวกว่ายด้วยความอิสระเสรีราวกับไร้ซึ่งข้อผูกมัดใด หากเป็นโลกภายนอก ทัศนียภาพแบบเบื้องหน้ายากจะพบเห็นแม้เพียงสักครั้ง ทว่ากรกชเข้ามาได้ยังไม่นานก็ประสบกับธรรมชาติอันวิจิตงดงามและน่าลงไหลเสียแล้ว ชายหนุ่มได้แต่ชื่นชมผู้ออกแบบในใจ หลังจากนี้ เขาคงเป็นประชากรส่วนหนึ่งที่ติดเกมอย่างไม่ต้องสงสัย

กรกชเริ่มไม่แปลกใจแล้วว่าเหตุใดเกมวิถีราชันถึงจัดอยู่ในสิบอันดับแรกของประเทศ จริงอยู่ที่เกมนี้เล่นได้ยากแถมยังดูจะโหดร้ายสำหรับผู้คนบางกลุ่ม แต่ด้วยการสร้านสันต์และออกแบบภาพวิวทิวทัศน์ต่างๆ ได้สวยงามสนจริง จึงกลายเป็นจุดดึงดูดสำคัญให้คนที่อยากท่องเที่ยวหรือชอบธรรมชาติ พากันแวะเวียนกันเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย

ไม่แน่หากทางบริษัทเกมปรับเปลี่ยนระบบการเล่นให้ง่ายกว่านี้ เกมวิถีราชัน อาจจะเลื่อนขึ้นไปเป็นอันดับหนึ่งเลยก็ได้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น นี่ก็เป็นเพียงความคิดของตัวกรกชเอง มิหนำซ้ำ ตัวชายหนุ่มก็เพิ่งเคยเล่นเกมแนวเสมือนจริงเป็นครั้งแรก เพราะฉะนั้นแล้ว ความคิดที่ว่าอาจจะจริงหรือไม่ก็ได้

ระหว่างกรกชกำลังจะก้มลงวักน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตา ภาพที่มองเห็นจากอีกฝั่งของลำธารก็ทำให้เขาหยุดนิ่งอย่างกะทันหัน กรกชยกมือขึ้นขยี่ตาแรงๆ ก่อนเพ่งดูให้แน่ใจอีกครั้ง

“ร้างหรือเปล่าหว่า? หรือว่าจะมีคนอยู่...แต่กลางป่ากลางเขาแบบนี้เนี่ยนะ? ต้องลองไปดูให้รู้แน่ แต่ ห้วยเล็กๆ นี่มันคงไม่มีไอ้เข้หรอกนะ ฮ่าๆ”

กรกชเอ่ยขำๆ พร้อมกับมองข้ามลำธารไปยังกระท่อมไม้เก่าๆ หลังหนึ่ง ซึ่งแลดูทรุดโทรมเป็นอย่างยิ่ง

สังเกตอยู่ตรงนี้ก็ไม่ได้อะไร กรกชจึงตัดสินใจเดินลุยน้ำในลำธารที่ลึกเกือบเท่าอกข้ามไปอีกฝั่งหนึ่งอย่างว่องไว พอพ้นน้ำขึ้นมาได้ ชายหนุ่มก็ตรงปรี่มุ่งเข้าหากระท่อมที่ว่านั้นทันที

“สวัสดีครับ มีใครอยู่หรือเปล่าครับผม?” กรกชพูดเสียงดังเล็กน้อย ถ้าเผื่อเกิดมีคนอาศัยอยู่จะได้ยินการเรียกของเขา

“โฮ่ๆ” เสียงแหบห้าวแบบชายชะราหัวเราะจากภายในกระท่อมดังตอบกลับออกมา “ข้ารอมานานแล้วเจ้าหนุ่ม ในที่สุดก็มีคนผ่านเงื่อนไขเข้ามาพบข้าได้เสียที รอสักครู่ เดี๋ยวปู่ไคผู้นี้จะไปเปิดประตูให้”

 

สารบัญ / นำทาง

แสดงความคิดเห็น

 
 

ข้อควรทราบ เนื่องจากผู้ดูแลหลักของเว็บไซต์เป็นคนตาบอด หากพบการแสดงผลที่ผิดเพี้ยนและสร้างความไม่สะดวกต่อการใช้งาน โปรดแจ้งทีมงานได้ในทุกช่องทาง

เราอยากให้สมาชิกทุกท่านอยู่กันอย่างครอบครัวที่อบอุ่น ให้สังคมภายในเว็บ เป็นสังคมที่ดี ดังนั้น สมาชิกทุกท่านโปรดเคารพในสิทธิของตนเองและผู้อื่น

ผลงานที่ถูกเผยแพร่บนเว็บ ให้ถือว่าลิขสิทธิ์เป็นของผู้เผยแพร่เอง ห้ามมิให้บุคคลอื่นนำไปเผยแพร่ ก็อปปี้ หรือนำไปดัดแปลง โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงานโดยเด็ดขาด หากมีการฝ่าฝืน แล้วถูกดำเนินคดีจากเจ้าของผลงาน ทางเว็บมิขอเกี่ยวข้อง เพราะได้แจ้งเตือนเอาไว้อย่างชัดเจนแล้ว

หากพบบทความที่มีเนื้อหาไปในทางใส่ร้ายผู้อื่น หรือทำให้ผู้อื่นเสียหาย แจ้งเข้ามาได้ตามช่องทาง Email keangun2018@gmail.com ได้ตลอด 24 ชั่วโมง ทางทีมงาน จะทำการตรวจสอบ และหากเป็นจริง จะนำผลงานดังกล่าวออกจากเว็บไซต์ ไม่เกิน 1 วัน

Copyright © 2018-2024 keangun. All Right Reserved.