บทที่ 218: ฉันช่วยเขาก็เพราะว่าเขาเป็นเพื่อนฉัน (เปิดให้อ่านฟรีวันที่ 2 มี.ค. 69)

ทันทีที่ไททันเทพอาสัญเห็นหลินหยวน มันก็ทุบข้าวของที่อยู่ตรงหน้าพร้อมกับส่งเสียงคำรามอย่างตื่นเต้นไม่หยุด

ในเวลาเดียวกัน ไททันบ้าระห่ำก็ยืนมองร่างที่อยู่ในคุกด้วยความมึนงง

มันพึมพำกับตัวเองด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ “ท่านไป่จ้าน นั่นท่านจริง ๆ เหรอ?”

แต่ไททันเทพอาสัญกลับไม่สนใจอีกฝ่ายเลยสักนิด เพราะตอนนี้ความทรงจำของมันยังไม่ฟื้นคืนกลับมาสมบูรณ์ มันจึงจำอีกฝ่ายไม่ได้

บัดนี้ไททันเทพอาสัญรู้เพียงว่าหลินหยวนมาที่นี่เพื่อช่วยมัน อีกไม่นานมันก็จะหลุดออกไปจากที่นี่