บทที่ 3...2/3

ลัลนาไม่ได้ทำตามที่ตั้งใจไว้อย่างการเดินทางด้วยรถประจำทาง แล้วต่อรถไฟใต้ดินเพื่อไปทำงานเอง เพราะรามินส่งรถมารอรับเธอที่หน้าบ้านในวันจันทร์ราวกับเขารู้ตารางชีวิตของเธอเป็นอย่างดี การเป็นคนของรามิน แม้เขาจะไม่ได้พูดออกมาตรงๆ และเธอไม่ได้พูดว่าต้องการเป็นคนของเขา แต่การที่ต้องอยู่ในความคุ้มครองของเขามันคงเป็นคำตอบที่เลี่ยงไม่ได้แล้วว่าเธอเป็นคนของเขาไปโดยปริยาย

การไปทำงานวันแรกของเธอจึงสะดวกสบายด้วยการลงจากรถแล้วเข้าตึกเอ็มวาย กรุ๊ปไป เธอไม่สนใจสายตาหลายคู่ที่มองอย่างสงสัยว่าผู้หญิงที่ลงมาจากรถที่มีสัญลักษณ์ของตระกูลไอมาลเป็นใคร ไม่ว่าที่ไหนย่อมมีเรื่องของการซุบซิบนินทาอยู่แล้ว เธอแค่มาทำงาน เก็บเงินให้มากพอสักก้อน แล้วออกไปจากร่มเงาของรามินให้ได้ก็เท่านั้น

ลัลนาได้พบผู้จัดการฝ่ายอัญมณีซึ่งเป็นคนดูไบ พูดภาษาอังกฤษกับเธอได้คล่องและพาเธอไปยังแผนกต่างๆ ก่อนจะมาจบลงที่แผนกออกแบบซึ่งหัวหน้าแผนกเป็นคนไทยชื่อว่านาวิน คงเป็นเรื่องน่ายินดีนอกจากได้ทำงานที่ตรงสายงานเดิมแล้ว ลัลนายังได้ทำงานกับคนไทยด้วยกันด้วย

“ดีใจจังครับที่ได้เจอคนไทยด้วยกัน น้องลัลนาไม่ต้องเกรงใจนะ ถ้าสงสัยตรงไหนถามพี่ได้เลย” ชายหน้าไทย ใส่แว่น ดูมีเสน่ห์เอ่ยกับลัลนาอย่างเป็นมิตร

ลัลนายิ้มกว้างพลางยกมือไหว้ “ขอบคุณค่ะพี่นาวิน มาที่นี่ก็หลายวันแล้ว ลัลเพิ่งเจอคนไทยด้วยกันวันนี้เอง”

นาวินพยักหน้าแม้จะได้ยินข่าวล่ามาเร็วว่าลัลนาลงมาจากรถของตระกูลไอมาล แม้จะอยากรู้ว่าเธอเป็นใครในตระกูลไอมาล แต่ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะต้องถามเพราะอีกไม่นานผู้คนในตึกคงไปตามสืบจนมีคนมาบอกเขาเอง

“ถ้างั้นพี่สอนงานคร่าวๆ ให้ลัลก่อนนะ”

“ขอบคุณค่ะ” ลัลนายินดีที่ได้เริ่มงานเร็วๆ เพราะงานที่นาวินจะสอนคืองานที่เธอทำตอนอยู่เมืองไทยอยู่แล้ว เขาคงเห็นจากประวัติการทำงานของเธอแล้วกระมัง

นาวินพาลัลนามาที่โต๊ะทำงานและบอกรหัสเข้าเครื่องเท่าที่พนักงานใหม่จำเป็นต้องใช้ แต่แล้วสายสำคัญที่นาวินปฏิเสธการรับสายไม่ได้ก็โทรเข้ามา ชายหนุ่มยิ้มให้ลัลนา ก่อนจะเอ่ยเสียงนุ่มเหมือนพี่ชายที่แสนดีว่า

“ขอเวลาสักครู่นะครับ”

ลัลนาเปิดโน๊ตบุ๊คแล้วกดรหัสตามที่นาวินบอกไว้ ในขณะที่นาวินกดรับสายเพื่อฟังอีกฝ่ายก่อนจะวางไป แล้วเดินเรื่อยๆ ไปห้องรับรองของแผนกออกแบบ ซึ่งจริงๆ แล้วหญิงสาวที่มาหาเขาจะนับว่าเป็นแขกก็ไม่เชิงเพราะเธอมาที่นี่ประจำ ผู้จัดการฝ่ายอัญมณีก็รู้จักและไม่เคยว่าอะไรเพราะมีเรียมไม่ใช่แค่ผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่ง แต่เป็นเพื่อนสนิทของไซรัสที่ใครๆ ก็รู้ว่าการเป็นเพื่อนสนิทกับไซรัสย่อมเหมือนมีใบเปิดสำหรับประตูเกือบทุกบานในตึกเอ็มวาย

ฉะนั้นการที่นาวินเป็นเพื่อนชายคนสนิทของมีเรียมย่อมเป็นเรื่องที่ดีและมีผลต่อหน้าที่การงานของเขาไม่น้อย ปีหน้าเขาคงได้เลื่อนตำแหน่งเป็นรองผู้จัดการ แต่การที่เธอมาหาเขาในเวลาง่ายบ่อยๆ ก็อาจจะดูไม่ค่อยดีนัก แม้จะไม่มีใครว่าอะไรก็ตาม

“มาทำไมหรือมีเรียม ผมกำลังสอนงานน้องใหม่อยู่” นาวินเล่าแกมเตือนเบาๆ เพราะบ้านของมีเรียมมีธุรกิจมากมาย การที่จะไปไหนทำอะไรย่อมง่ายดาย แต่เขายังทำแบบนั้นไม่ได้

“พอดีขับรถผ่านมาทางนี้ มีเรียมเลยแวะเอาอาหารกลางวันมาให้ วินจะได้ไม่ต้องออกไปนอกออฟฟิศ วินจะได้มีเวลาพักไงคะ” มีเรียมยิ้มรับไม่ได้ไม่พอใจที่คนรักเตือนแบบนั้น เธอพอใจที่จะทำแบบนี้ เป็นนาวินต่างหากที่ไม่ยอมลาออกแล้วไปทำงานที่บริษัททางบ้านของเธอ บอกอยากเติบโตในอาชีพด้วยตัวเองให้พ่อของเธอเห็นก่อน

“ขอบใจนะ ผมกลับไปสอนงานต่อล่ะ เอาไว้เย็นนี้เจอกัน”

นาวินเห็นข้อความที่เพื่อนของเขาส่งมาว่าคุณรามินเข้าตึกมาแล้ว เขาไม่อยากให้คุณรามินโฟกัสมาที่เขาในเรื่องใช้เวลางานกับแฟนสาวก่อนที่จะมีการเลื่อนตำแหน่ง มีเรียมยิ้มอย่างเข้าใจ แต่ที่จริงแล้วกำลังมองผ่านกระจกไปเพื่อมองหาพนักงานใหม่ เธอรู้ว่านาวินไม่เคยมีเรื่องชู้สาวมาทำให้ไม่เธอสบายใจ แต่เรื่องแบบนี้กันไว้ก่อนย่อมดีกว่าเกิดเรื่องแล้ว อีกทั้งไซรัสยังบอกเองว่ารามินที่ไม่เคยยอมให้ผู้หญิงที่ไหนไปพักที่คฤหาสน์ของเขา แต่กลับให้ลัลนาไปอยู่ที่นั่น ทำให้เรื่องนี้น่าสนใจและเธอคงต้องบอกไอรดาให้รู้ด้วยว่าได้มีคู่แข่งเข้าแล้ว เพื่อที่เธอจะได้มีคนช่วยระวัง ใครบ้างอยากเสียคนรักไป

ไซรัสจอดรถหน้าผับหรูที่เขามาเป็นประจำเพราะได้รับสายจากมีเรียมที่ฟังเสียงแล้วเหมือนดื่มไปพอสมควรแล้ว ซึ่งเขาพอจะเดาได้ว่าคงเป็นความรักที่เพื่อนคนนี้ตามหารักแท้มาหลายครั้ง อกหักมาหลายรอบ จนกระทั่งมาเจอแฟนคนล่าสุดที่เจ้าตัวจริงจังและบอกเขาว่าอยากให้พ่อยอมรับเพราะรักนาวินมาก รักมากถึงขั้นอยากแต่งงาน ไซรัสเคยเจอนาวินหลายครั้ง เขาเคยเตือนเพื่อนแล้วว่านาวินดูไม่ธรรมดาหรือพูดให้ชัดๆ คือเจ้าชู้ แต่นาวินเก่งตรงที่ไม่ทำให้มีเรียมรู้ตัว เขาเองยังจับไม่ได้คาหนังคาเขา เพื่อจะได้ช่วยเพื่อนให้ตาสว่างจากผู้ชายเจ้าชู้แบบนั้น

“เป็นอะไรถึงได้เอาแต่ถอนใจ” ไซรัสถามพลางนั่งลงข้างๆ มีเรียมพร้อมกับมองผู้หญิงที่ดื่มห่างออกไป เป็นที่รู้กันในหมู่นักเที่ยวราตรีว่าผู้หญิงในดูไบสามารถดื่มแอลกอฮอล์ได้ แต่ต้องอยู่ในสถานที่ที่ได้รับอนุญาตเท่านั้น เช่น ผับ บาร์ ร้านอาหารที่จำหน่ายแอลกอฮอล์หรือโรงแรมห้ามดื่มในที่สาธารณะ นอกจากนี้ ผู้ที่ต้องการดื่มจะต้องมีอายุ 21 ปีขึ้นไป การดื่มในที่สาธารณะหรือการดื่มแล้วขับถือเป็นความผิดทางกฎหมาย 

ฉะนั้นไซรัสมองผู้หญิงสวยๆ เหล่านั้นก็แค่อาหารตาเพราะเขาเองยังไม่อยากผูกมัดกับใคร

มีเรียมมองไซรัสแล้วขมวดคิ้วใส่ “ญาติของนายใช่ไหมที่ได้ทำงานออกแบบเครื่องประดับที่เพิ่งว่าง เพื่อนของมีเรียมไปสมัครแล้ว โปรไฟล์อะไรก็พร้อม แต่กลับไม่ได้”

“อืม ฉันเพิ่งรู้เหมือนกัน ยัยนั่นคงใช้เส้นอารามินละมั้ง” ไซรัสพูดไปเพราะความไม่ชอบลัลนาเท่านั้น แม้จะรู้ว่าหากคุณสมบัติของลัลนาไม่ผ่านคงไม่ได้ทำงานที่เอ็มวาย กรุ๊ป รามินเป็นคนอย่างไรทำไมเขาจะไม่รู้ แต่เรื่องอะไรเขาจะไปเชิดชูคุณงามความดีของลัลนาด้วยล่ะ “นี่น่ะหรือเหตุผลที่มีเรียมเอาแต่ถอนใจ”

“มีเรียมรู้ดีว่าแฟนตัวเองเจ้าชู้ แต่มีเรียมชอบเพราะมันท้าทายดี” ที่แท้ภายใต้ใบหน้าใสซื่อไร้เดียงสาประหนึ่งไม่รู้เท่าทันนาวิน ที่จริงแล้วมีเรียมก็เป็นแม่เสือสาวคนหนึ่งเช่นกัน “แต่กับญาติของไซรัสคนนี้ มีเรียมรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเลย คนไทยด้วยกัน แถมหน้าตาสะสวย”

“มีเรียมก็เลยกลัวถูกนอกใจ” ไซรัสไม่อ้อมค้อม เขาเคยเตือนมีเรียมแล้ว แต่เธอเลือกเองว่าจะหยุดนาวินให้ได้ เขาก็ไม่เข้าใจนักหรอกว่าการหยุดผู้ชายเจ้าชู้ให้มารักตนเองเพียงคนเดียวมันจะทำให้มีเรียมมีความสุขได้สักกี่เดือนกี่ปี คนเจ้าชู้นั้นหยุดได้จริงๆ น่ะหรือ

“ก็ต้องกลัวสิ ถ้ายัยนั่นอ่อยวิน มีเรียมจะทำยังไง”

ไซรัสยิ้มพลางยักไหล่ “ก็หาแฟนใหม่”

มีเรียมเลยฟาดไหล่ของไซรัสเข้าให้ เธอไม่ได้อยากหาแฟนใหม่นี่นา แต่อยากกำจัดใครก็ตามที่จะมาแย่งแฟนของเธอไปต่างหาก มันน่าโมโหตรงที่นาวินไม่แสดงอะไรออกมาให้เธอจับได้ว่าเขาสนใจผู้หญิงคนนั้น ส่วนผู้หญิงคนนั้นก็เพิ่งเข้ามาทำงาน สิ่งเดียวที่ทำได้คือรอสายของเธอส่งข่าวของนาวินมา หากมีเรื่องไม่ชอบมาพากลเมื่อไหร่ เธอไม่มีทางยอมอยู่เฉยๆ แน่

นางเอกของคุณทุกเหมือนจะงานเข้าแบบไม่รู้ตัว ชีวิตลัลนามันไม่ได้โรยด้วยกลับกุหลาบ แต่เป็นหนามทุเรียนอ่ะค่า

ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านนะคะ ใครอยากอ่านนิยายเรื่องอื่นๆ ของโบว์ มีใน meb นะคะ ไปอ่านระหว่างรอเรื่องนี้ได้ค่ะ

อัมราน l บรรพตี - อีบุ๊กหนังสือ นิยาย การ์ตูน  (คลิก)

บรรพตี (อัมราน)