บทที่ 3...3/3

-A A +A

บทที่ 3...3/3

ทางเดินที่ทำเป็นเรื่องเล่านิทานกำลังพาลัลนาไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ของรามิน เขาสั่งผ่านทางเมดาให้เธอไปทานอาหารที่ห้องอาหารอันแสนเงียบงันนั้นด้วยกัน ที่เธอคิดแบบนั้นเพราะทุกอย่างดูหรูหรา งดงาม แต่แห้งแล้งและโดดเดี่ยว ซึ่งสำหรับรามินคงเป็นเรื่องปกติ หลังจากอยู่ที่นี่มาเกือบ 2 สัปดาห์ เธอพบกับรามินนับครั้งได้ก็จริง ข้อแรก เราอยู่คนละบ้าน ข้อสอง เขาทำงานแทบจะตลอดเวลากระมัง เธอมองจากหน้าต่างห้องนอนบางครั้งยังเห็นไฟจากห้องทำงานของรามิน เมดาบอกเธอว่านั่นคือห้องนอนของรามินซึ่งมีห้องทำงานเชื่อมถึงกัน แต่ถึงกระนั้นเธอก็ได้ยินเรื่องราวของรามินผ่านพนักงานในบริษัทว่าเขาเด็ดขาดและมีความเป็นผู้นำสูงมาก ทำให้ตอนนี้รามินคือผู้นำของตระกูลไอมานต่อจากลุงราเมส  หญิงสาวถอนใจเบาๆ รู้สึกว่ารามินดูพร้อมพรั่ง สมบูรณ์แบบ เข้าถึงยาก ทว่าเขาน่าจะโดดเดี่ยว แต่ถึงเขาจะเหงาก็คงไม่คุยกับเธอเพื่อปรับทุกข์ในใจหรอก

แล้วเหตุผลที่ลัลนาถูกสั่งให้มาที่ห้องอาหารในวันนี้เพราะรามินอยากให้เธอกับไซรัสได้พูดคุยกันบ้าง อย่างไรเสียก็ต้องพบเจอกันอีก ลัลนาไม่อยากให้รามินว่าเอาได้เลยยอมทำตามใจเพราะแค่มาทานอาหาร คุยไม่กี่คำแล้วก็กลับ คงไม่ทำให้สุขภาพจิตของเธอแย่ลงนักหรอก

ไซรัสนั่งอยู่ขวามือของรามิน ส่วนลัลนาถูกจัดให้นั่งอยู่ทางซ้าย รามินนั่งหัวโต๊ะอย่างเคย ถ้าคิดแบบขำๆ คงเหมือนกรรมการคอยห้ามมวยอย่างไรอย่างนั้น เธอรู้ว่าไซรัสคงไม่อยากเห็นหน้าเธอเหมือนกัน เธอจะคิดว่ากำลังนั่งทานอาหารอยู่ในบ้านที่เมืองไทย รามินถามก็ตอบ เท่านั้นก็พอ แต่มันจะไม่พอก็เพราะไซรัสจงใจหันมาคุยกับเธอนั่นล่ะ

“แปลกนะครับ ตำแหน่งนักออกแบบเครื่องประดับที่ว่างมาตั้งนาน จู่ๆ ใครที่ไหนก็ไม่รู้กลับมาได้งานนี้ไป อารามินตอบผมได้ไหมครับ”

ลัลนาเลิกคิ้วหันไปมองรามินเพราะตอนนี้เธอกลายเป็น ‘ใครก็ไม่รู้’ ไปเสียแล้ว ไซรัสพูดเรื่องนี้ขึ้นมาก็ดีเหมือนกันเพราะมันคือเรื่องที่เธออยากถามรามิน แต่ดันไปตกสระน้ำเสียก่อน

รามินมองหลานชาย คิดเอาไว้อยู่แล้วว่าไซรัสจะพูดเรื่องนี้ เขาถึงได้สั่งเมดาไปเชิญลัลนามาทานอาหารด้วยกัน บางเรื่องพูดครั้งเดียวก็พอแล้ว   

“ได้ แต่แกอยากจะรู้ไปทำไม”

“เพราะอารามินไม่เคยใช้เส้นสายมาก่อนน่ะสิครับ” ไซรัสเชื่อว่าลัลนาอาจเป็นข้อยกเว้นครั้งแรกของรามินก็ได้

ลัลนาฟังแล้วกลับสบายใจ ถ้ารามินเป็นคนไม่ชอบใช้เส้นสาย ฉะนั้นการที่เธอได้ทำงานที่เอ็มวาย กรุ๊ป ของตระกูลไอมาลย่อมมาจากความสามารถของตัวเอง บางทีการหาเรื่องของไซรัสก็ไม่ได้แย่อะไร อย่างน้อยเธอก็ได้รู้จัก ‘ผู้ปกครอง’ ของตัวเองขึ้นมาอีกหน่อย

แต่การที่รามินนิ่งยังไม่ตอบ ทำให้ลัลนาอยู่เฉยไม่ได้ เธอต้องปกป้องตัวเองเหมือนกัน

“ทำไมคุณคิดว่าฉันใช้เส้นสายคะ ฉันก็สัมภาษณ์งานเหมือนคนอื่นๆ ไม่ได้เดินเข้าไปในตึกเอ็มวายแล้วได้งานทันทีเสียเมื่อไหร่”

“แค่อารามินแนะนำเธอ มีหรือผู้จัดการจะไม่รับ” ไซรัสยียวนกลับ แม้จะสืบมาแล้วว่าไม่มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น แต่ความอยากหาเรื่องทำให้เขาใส่ร้ายรามินเข้าแล้ว

รามินมองหลานชายที่ตอนนี้ว่างมากจนมาหาเรื่องกับลัลนาในเรื่องที่ไม่มีมูลความจริงอะไรเลย ความอคติของไซรัสนี่ล่ะกำลังขวางทางที่เขากรุยไว้ให้หลานชายในอนาคต

“อาส่งลัลนาให้ไปสัมภาษณ์ แต่ไม่ได้สั่งให้ใครทำอะไร ทุกอย่างขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของผู้จัดการ ลัลนาประกวดออกแบบเครื่องประดับได้เป็นที่  2 ของเอเชีย มีผลงานระหว่างเรียนอีกหลายอย่าง ผ่านการทำงานเครื่องประดับมา 2 ปี ด้วยคุณสมบัติเหล่านี้ การรับลัลนาเข้ามาจึงไม่ต้องใช้เส้นสายก็ได้ทำงานแล้ว”

ลัลนาเป็นฝ่ายมองรามิน แต่ก็ไม่ได้ประหลาดใจนักที่เขารู้ประวัติของเธอละเอียดขนาดนี้ เมื่อหลายวันก่อนเขาอ่านประวัติของเธอ เพราะแบบนี้เขาถึงส่งเธอไปสัมภาษณ์เพื่อลดข้อครหาใช่ไหมนะ แม้ว่าคุณสมบัติของเธอจะผ่านในการเข้าไปทำงานตำแหน่งนักออกแบบเครื่องประดับ แต่หากไม่ผ่านกระบวนการสัมภาษณ์ที่ทุกคนต้องพบก่อนได้ทำงาน ตอนนี้เธอคงถูกเรียกว่า ‘เด็กเส้น’ ได้เต็มปากไซรัสไปแล้ว รามินหวังดีกับเธอหรือเขาทำเพื่อไม่ให้ตนเองถูกกล่าวหาว่าใช้อำนาจที่ไม่ควรกันแน่นะ

“ไม่ยักรู้ว่าเด็กในปกครองของอารามินเก่งขนาดนี้” ไซรัสเริ่มหน้าม้าน แต่ยังไม่วายแขวะเพราะไม่คิดว่าลัลนาจะเก่งกว่าที่คิด

“ต้องให้พูดไหมว่าเพื่อนแกคนที่ชื่อมีเรียมเคยพยายามฝากเพื่อนเข้ามาทำงานในเอ็มวาย กรุ๊ป แต่ไม่มีคุณสมบัติอะไรสักอย่าง หนำซ้ำผลงานตอนที่เรียนจบ พอสืบในเชิงลึกถึงได้รู้ว่าจ้างคนอื่นมาทำแทน”

ไหนๆ ไซรัสก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมาแล้ว รามินก็ไม่อยากให้หลานชายค้างคาใจอีก เรื่องที่มีเรียมพยายามฝากเพื่อนตัวเองเข้ามาทำไมเขาจะไม่รู้ แล้วที่ไซรัสเป็นเดือดเป็นร้อนเรื่องที่ลัลนาทำงานตำแหน่งนักออกแบบเครื่องประดับก็มาจากมีเรียมไม่ใช่หรือ

ไซรัสนึกแล้ว ไม่ว่าเขาไปไหนหรือทำอะไร รามินรู้เสมอ แต่อาของเขากลับรู้ลึกกว่านั้นไปอีก

“อารามินรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง มีเรียมไม่เคยเล่าให้ผมฟังมาก่อนเลย”

“แล้วอาจะโกหกแกเพื่ออะไร แกโตแล้วต้องดูคนให้ออกนะไซรัส”

รามินได้โอกาสสอนในเรื่องที่ไซรัสยังไม่ประสาสักเท่าไหร่เลย ถ้าที่นั่งอยู่ตรงนี้เป็นพี่ราเมส ไซรัสคงถูกสั่งสอนมากกว่านี้

ไซรัสฟังแล้วไม่สบอารมณ์ แต่จะอาละวาดโวยวายอย่างตอนที่อยู่บ้านของแม่ก็ไม่ได้ เขากล้ากับทุกคน ยกเว้นพ่อกับอาของตัวเอง

“ผมอิ่มแล้ว คืนนี้คงไม่นอนที่นี่” เมื่ออาละวาดใส่รามินไม่ได้ ไซรัสก็ไม่รอช้าหันมาเล่นงานลัลนาแทน “อ้อ มีเรียมที่อารามินพูดถึงคือแฟนของนาวิน หวังว่าเธอจะไม่ทำอะไรให้คู่รักต้องเลิกกันอย่างที่แม่ของเธอทำหรอกนะ”

ลัลนากำมือแน่นพยายามข่มอารมณ์ แต่ไม่ยอมปล่อยผ่านให้ใครมาว่าร้ายแม่ของเธอได้ตามใจชอบ หญิงสาวลุกขึ้นจงใจมองไซรัสตั้งแต่ใบหน้าจรดปลายเท้า แล้วกลับมายังใบหน้าที่ราวกับคนทั้งโลกต้องสยบยอม

“ขอโทษแม่ของฉันเดี๋ยวนี้ คุณอย่ามาพูดใส่ร้ายแม่ฉัน แม่ของฉันกับพ่อของคุณเป็นแค่เพื่อนที่ดีต่อกัน ไม่เคยมีเรื่องด่างพร้อยอย่างที่คุณพูด”

ไซรัสยักไหล่ยียวน “คนตายไปแล้ว คนเป็นจะพูดอะไรก็ได้”

พอกันที!

ลัลนาลุกขึ้นแล้วเดินไปหาไซรัส แต่กลับถูกรามินที่ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วคว้ามือบางไว้ แล้วยืนบังระหว่างหญิงสาวกับหลานชาย แต่นาทีนี้อะไรก็มาขวางลัลนาไม่ได้ หญิงสาวตะโกนใส่ไซรัสอย่างไม่กลัว

“คุณต้องขอโทษแม่ของฉัน”

รามินหันไปมองไซรัสเพื่อปราม แต่ไซรัสก็คนเอาแต่ใจคนหนึ่ง เมื่อถูกใส่แรงก็กลับไปแรงพอกัน

“ถ้างั้นก็บอกให้แม่ของเธอมาขอโทษแม่ของฉันก่อนสิ ถ้าไม่มีอะไร ทำไมเธอถึงมีชื่อในพินัยกรรมของพ่อฉันได้ล่ะ”

ลัลนาหันมามองรามินแล้วพูดออกไปอย่างไม่ลังเล

“ฉันจะคืนหุ้นให้พวกคุณ ฉันกับแม่มีศักดิ์ศรีเกินกว่าที่พวกคุณจะมาคิดต่ำๆ แบบนี้”

“หยุดทั้งสองคน” รามินพูดเสียงดัง ก่อนจะหันไปทางหลานชาย “ไซรัสจะไปไหนก็ไปได้แล้ว ส่วนลัลนา ผมมีเรื่องจะคุยด้วย”

โดยไม่รอให้ใครพูดอะไรต่อรามินก็จับมือแล้วดึงแกมลากลัลนาออกไปจากห้องอาหาร ไซรัสเห็นแล้วยิ่งโมโหเพราะเขาเหมือนถูกทิ้งให้อยู่ตรงนี้ แต่อาคนเดียวของเขากลับเลือกไปกับผู้หญิงที่เขาเกลียด ทำให้ชายหนุ่มยิ่งเคียดแค้นลัลนา เกลียดแม่ของลัลนาและสุดท้ายเขาเกลียดพ่อของตัวเองที่ไม่ซื่อสัตย์ ทำให้เหตุการณ์วันนี้เกิดขึ้น เขายิ่งรักและสงสารแม่มากขึ้น หากมีโอกาสเขาจะกำจัดลัลนาไม่ใช่แค่ขู่อย่างครั้งก่อนแน่นอน

 

คราวก่อนบอกว่าลัลนามีอุปสรรคที่โรคด้วยหนามทุเรียน ตอนนี้ขอเพิ่มเป็นหนามจากทุเรียน 10 ลูกนะคะ สปอนเซอร์โดยผู้เขียนเอง ฮุๆ

ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านนะคะ ใครอยากอ่านนิยายเรื่องอื่นๆ ของโบว์ มีใน meb นะคะ ไปอ่านระหว่างรอเรื่องนี้ได้ค่ะ

อัมราน l บรรพตี - อีบุ๊กหนังสือ นิยาย การ์ตูน  (คลิก)

บรรพตี (อัมราน)

สารบัญ / นำทาง

แสดงความคิดเห็น

 

ติดตามเราได้ที่

ข้อควรทราบ เนื่องจากผู้ดูแลหลักของเว็บไซต์เป็นคนตาบอด หากพบการแสดงผลที่ผิดเพี้ยนและสร้างความไม่สะดวกต่อการใช้งาน โปรดแจ้งทีมงานได้ในทุกช่องทาง

เราอยากให้สมาชิกทุกท่านอยู่กันอย่างครอบครัวที่อบอุ่น ให้สังคมภายในเว็บ เป็นสังคมที่ดี ดังนั้น สมาชิกทุกท่านโปรดเคารพในสิทธิของตนเองและผู้อื่น

ผลงานที่ถูกเผยแพร่บนเว็บ ให้ถือว่าลิขสิทธิ์เป็นของผู้เผยแพร่เอง ห้ามมิให้บุคคลอื่นนำไปเผยแพร่ คัดลอก หรือนำไปดัดแปลงโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงานโดยเด็ดขาด หากมีการฝ่าฝืนแล้วถูกดำเนินคดีจากเจ้าของผลงาน ทางเว็บมิขอเกี่ยวข้อง เพราะได้แจ้งเตือนเอาไว้อย่างชัดเจนแล้ว

หากพบนิยาย เรื่องสั้น บทความ หรือเนื้อหาอื่นๆ ที่มีเนื้อหาไปในทางใส่ร้ายผู้อื่น หรือทำให้ผู้อื่นเสียหาย แจ้งเข้ามาได้ที่ keangun2018@gmail.com ได้ตลอด 24 ชั่วโมง ทางทีมงานจะทำการตรวจสอบ และหากเป็นจริง จะนำผลงานดังกล่าวออกจากเว็บไซต์ไม่เกิน 1 วัน

Copyright © 2018- keangun. All Rights Reserved.