บทที่ 318 บีฮีมอธตาเดียว

หลังจากลู่หยางและซุนหยูกลับเข้ามาภายในเมืองแล้ว ชายหนุ่มก็ทำการดึงตัวซุนหยูเข้าไปในพื้นที่พิเศษทันที

“ตอนนี้เจ้าแห่งลมของนายเลเวลเท่าไหร่แล้ว?”

“เลเวล 20 เต็มแล้วครับ” ซุนหยูตอบ

“ช่วงนี้มีธุระอะไรต้องไปทำข้างนอกไหม?” ลู่หยางถาม

“ไม่มีครับ ในโลกแห่งความเป็นจริงผมขาหัก ช่วงครึ่งปีนี้เลยไม่มีธุระต้องออกไปทำอะไรข้างนอกเลย” ซุนหยูตอบ

ในที่สุดลู่หยางก็เข้าใจแล้วว่าทำไมซุนหยูถึงสามารถออนไลน์อยู่ได้ตลอดเวลา ที่แท้มันก็เป็นเพราะอีกฝ่ายกำลังพักฟื้นจากอาการขาหักอยู่นี่เอง

“ฉันอยากจะพานายไปที่ ๆ หนึ่ง แต่มันอาจจะต้องใช้เวลาหลายวันหน่อย ฉันเลยต้องถามความเห็นจากนายก่อน”

“ไม่มีปัญหาครับ ผมสามารถออนไลน์ได้ 24 ชั่วโมงเลย” ซุนหยูตอบ

“ถ้างั้นก็ไปแผนที่เลเวล 50 กับฉันหน่อย” ลู่หยางกล่าว

“แผนที่เลเวล 50!” ซุนหยูอุทานด้วยความตกตะลึง

“ใช่ พวกเราออกเดินทางกันเถอะ” ลู่หยางกล่าว

หลังจากพูดจบชายหนุ่มก็พาซุนหยูเดินทางออกจากเมืองเซนต์กอลล์ และต้องใช้เวลาในการเดินทางยาวนานกว่า 3 วันเต็ม ๆ ก่อนที่พวกเขาจะเดินทางมาถึงแผนที่เลเวล 50

ระบบ: คุณค้นพบเดโซเลทแลนด์

“โอ้พระเจ้า! ในที่สุดเราก็มาถึงสักที” ซุนหยูบ่นพร้อมกับนั่งลงไปหอบหายใจบนพื้น

การฆ่ามอนสเตอร์ตลอดทั้งทางจนมาถึงที่นี่ไม่ใช่เรื่องง่าย และถึงแม้ว่าลู่หยางจะมีนกฟีนิกซ์เลเวล 8 คอยให้ความช่วยเหลือ แต่จำนวนมอนสเตอร์ตามรายทางก็มีเยอะมากเกินไปอยู่ดี นอกจากนี้ช่วงกลางคืนยังไม่มีสถานที่ให้พักผ่อน ทั้งสองคนจึงต้องผลัดกันเฝ้ายาม การเดินทางในคราวนี้มันจึงเต็มไปด้วยความยากลำบากและเป็นเหตุผลที่ทำให้พวกเขาต้องเหน็ดเหนื่อยจนแทบจะขาดใจ

“มีเวลาให้พักก็นั่งพักไปก่อนเถอะ” ลู่หยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“หัวหน้าสรุปแล้วพวกเรามาที่นี่ทำไมกันแน่ครับ?” ซุนหยูถามอย่างสงสัย เพราะตลอดทางลู่หยางไม่ยอมเผยข้อมูลใด ๆ ออกมาเลย

“ไหน ๆ ก็มาถึงที่นี่แล้วฉันจะยอมบอกก็ได้ว่าเรากำลังจะเริ่มทำสงคราม” ลู่หยางกล่าว

“พวกเราจะโจมตีใครงั้นเหรอครับ?” ซุนหยูถามด้วยแววตาอันเป็นประกาย

“เดธโซล” ลู่หยางตอบ

ซุนหยูพอจะคาดเดาสถานการณ์เอาไว้อยู่แล้ว แต่เขาก็ยังสับสนว่าทำไมลู่หยางต้องลากเขามาจนถึงที่นี่ด้วย

“แล้วพวกเราจะมาที่นี่ทำไมงั้นเหรอครับ?”

“เราก็มาเตรียมเหยื่อล่อเพื่อให้พวกเดธโซลนำกองกำลังครึ่งหนึ่งออกไปจากป้อมปราการยังไงล่ะ” ลู่หยางตอบด้วยรอยยิ้ม

ตึง!

ตึง!

…

ทันใดนั้นเองมันก็มีฝีเท้าหนัก ๆ มาพร้อมกับแรงสั่นสะเทือน ซุนหยูจึงหันมองไปทางต้นเสียงด้วยความตกใจ ก่อนที่จะได้เห็นยักษ์ตาเดียวที่มีความสูงราวกับตึก 10 ชั้นกำลังเดินเข้ามาใกล้

บีฮีมอธตาเดียว (独眼比蒙) (ลอร์ด)

เลเวล 50

พลังชีวิต 3,000,000/3,000,000

“หัวหน้า ทางนั้นมีบอสอยู่ด้วยครับ” ซุนหยูกล่าว

“ไม่ใช่บอสแต่มันคือเหยื่อล่อของเราต่างหาก” ลู่หยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“หา?!” ซุนหยูอุทานพร้อมกับมองไปทางลู่หยางด้วยความไม่เข้าใจ

“นายลองคิดดูสิว่าถ้าหากพวกเดธโซลกำลังบุกเบิกป้อมปราการ แต่จู่ ๆ พวกเขาก็ได้ยินว่ามันมีบอสปรากฏตัวตรงบริเวณทางทิศตะวันตกของเมือง แต่บอสตัวนั้นกำลังถูกคนของบลัดบราเธอร์ลากไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของเมือง แบล็คบลัดมันจะตัดสินใจทำยังไง?” ลู่หยางกล่าว

“พวกมันก็คงจะรีบส่งกองกำลังมาแย่งบอสสินะครับ” ซุนหยูตอบกลับในทันที

นอกเหนือจากไอเท็มที่จะดรอปจากบอสเลเวล 50 แล้ว การมองดูกิลด์ของศัตรูแย่งบอสจากเขตของตัวเองไปมันก็ถือว่าเป็นเรื่องน่าขายขี้หน้าด้วยเช่นกัน ดังนั้นเหตุการณ์นี้มันจึงเป็นเหตุผลมากเพียงพอที่จะให้เดธโซลส่งกองกำลังออกมาปะทะกับบลัดบราเธอร์ ยิ่งไปกว่านั้นบอสเลเวล 50 มันก็อาจจะมีของพิเศษดรอปลงมาเป็นของรางวัลอีกด้วย

“แล้วถ้าหากว่าในตอนนั้นฉันส่งกองกำลังไปซุ่มโจมตีพวกเขาระหว่างทางล่ะ?” ลู่หยางถาม

“หัวหน้าเจ้าเล่ห์มากเลยครับ ผมเชื่อว่าแผนการนี้จะต้องได้ผลดีแน่ ๆ” ซุนหยูพูดขึ้นมาอย่างตื่นเต้น

“ถ้างั้นก็ไปลากมอนสเตอร์มาได้แล้ว ฉันจะคอยใช้นกฟีนิกซ์จัดการกับมอนสเตอร์ระหว่างทางให้เอง” ลู่หยางกล่าว

“ได้ครับ” ซุนหยูตอบรับก่อนที่เขาจะวิ่งไปหยุดอยู่ห่างจากบีฮีมอธตาเดียวประมาณ 30 เมตร ก่อนที่จะยกธนูขึ้นมายิงใส่ต้นขาของมัน

โฮก! 

บีฮีมอธส่งเสียงร้องคำรามอย่างเกรี้ยวโกรธ ก่อนที่จะใช้ดวงตาขนาดใหญ่จ้องมองไปทางซุนหยูอย่างเคียดแค้น

“เจ้ามดแมลง! เจ้ากล้าดูถูกศักดิ์ศรีของข้างั้นเหรอ” บีฮีมอธร้องคำรามก่อนที่มันจะยกเท้าขนาดใหญ่โดยหวังจะเหยียบซุนหยูให้แบนไปกับพื้น

“โคตรน่ากลัวเลย!” ซุนหยูอุทานก่อนที่เขาจะเปิดใช้งานสกิลพิเศษของเจ้าแห่งลมเพื่อเพิ่มความเร็วในการเคลื่อนที่ของตัวเอง 260% จากนั้นเขาก็พุ่งตัวกลับไปทางลู่หยางด้วยความเร็วที่มากกว่าบอสอยู่ 60%

ทางฝั่งของลู่หยางก็ได้เปิดใช้งานสคอร์ชิ่งสปีดเพื่อเพิ่มความเร็วในการเคลื่อนที่อีก 200% ด้วยเช่นกัน ซึ่งในระหว่างนั้นเขาก็คอยวิ่งไปด้านหน้าและใช้นกฟีนิกซ์จัดการกับมอนสเตอร์ที่เข้ามาขวางในเส้นทาง

3 นาทีต่อมาทั้งคู่ก็วิ่งพ้นออกมาจากระยะการมองเห็นของบีฮีมอธ บอสที่สูญเสียความหมายจึงหยุดอยู่กับที่พร้อมกับร้องคำรามขึ้นมาด้วยความโกรธ

“ไอ้พวกน่ารังเกียจ อย่าให้ข้าเจอพวกเจ้าเชียวนะ!”

ตูม!

บีฮีมอธเหวี่ยงแขนของมันออกไปจนทำลายภูเขาลูกเล็ก ๆ ที่อยู่ด้านข้างจนแตกกระจายคามือ

“น่ากลัวชิบหาย” ซุนหยูที่ซ่อนตัวอยู่หลังก้อนหินพูดขึ้นมาอย่างหวาดกลัว

“ใจเย็น ๆ กว่าเราจะลากมันกลับไปในเมืองได้มันก็ต้องใช้เวลามากกว่า 3 วัน ระหว่างนั้นเรามีเรื่องให้ต้องทำอยู่อีกเยอะ แต่จำเอาไว้ว่าห้ามผิดพลาดเป็นอันขาด ไม่อย่างนั้นมันจะวิ่งกลับไปยังตำแหน่งเดิมของมัน” ลู่หยางกล่าว

“หัวหน้าวางใจได้เลย ผมจะพยายามอย่างดีที่สุดครับ” ซุนหยูกล่าว

“นายนั่งพักไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันจะออกไปจัดการกับมอนสเตอร์ข้างหน้าให้” ลู่หยางกล่าว

นี่คือภารกิจที่พวกเขาทั้งคู่จะต้องคอยร่วมมือกันตลอดเวลา โดยคนหนึ่งต้องทำการลากมอนสเตอร์ภายในเวลาที่กำหนดไว้ ขณะที่อีกคนต้องคอยกำจัดมอนสเตอร์ที่กีดขวางในเส้นทางเพื่อไม่ให้มอนสเตอร์เหล่านั้นก่อให้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน

—

ระหว่างที่ลู่หยางกับซุนหยูกำลังลากบอสกลับมาที่เมือง ในอีกด้านหนึ่งฮั่นจงก็กำลังนำช่างตีเหล็กกว่า 100 คนผลิตอุปกรณ์ระดับทองทั้งวันทั้งคืนแบบไม่มีหยุดพัก เพราะเป้าหมายของพวกเขาคือการผลิตอุปกรณ์ระดับทองให้ได้อย่างน้อย 10,000 ชุด

ทางฝั่งเซี่ยหยู่เว่ย, ฉิงชางและแม่ทัพคนอื่น ๆ ก็กำลังนำทีมเก็บเลเวลกันอย่างหนักด้วยเช่นกัน โดยผู้เล่นคนไหนที่มีเลเวลถึง 30 แล้วคน ๆ นั้นก็จะถูกส่งตัวไปรวมกับทีมเก็บเกี่ยววัตถุดิบภายใต้การดูแลของถูเฟิง

เจียงเจ๋อได้นำลูกน้อง 20,000 คนพร้อมกับทีมนักเวทของแบล็คเฟลมไปซ้อมรบในแผนที่ทางบริเวณทิศตะวันตกเฉียงเหนือของเมือง เรียกได้ว่ากิลด์ทั้งกิลด์กำลังทำงานอย่างหนักราวกับพวกเขาเป็นเครื่องจักรขนาดใหญ่

ขณะเดียวกันฉือมู่, ฉงป้า, บลัดไทแรนท์หรือแบล็คบลัดต่างก็ไม่ได้ให้ความสนใจกับลู่หยางมากนัก เพราะทุกคนต่างก็กำลังนำทีมบุกเบิกป้อมปราการกันอย่างเต็มที่

ยิ่งไปกว่านั้นเพื่อหลีกเลี่ยงความขัดแย้งในช่วงเวลาสำคัญ ทุกฝ่ายจึงต่างพยายามควบคุมลูกน้องของตัวเองให้อยู่ในพื้นที่ที่พวกเขาเคยตกลงกันเอาไว้ในก่อนหน้านี้ โดยทุกคนต่างก็รอคอยช่วงเวลาหลังจากที่พวกเขาบุกเบิกป้อมปราการจนเสร็จ

—

5 วันต่อมา

ในที่สุดลู่หยางและซุนหยูก็ได้ลากบีฮีมอธมาจนถึงป่าทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของเมืองที่มีชื่อว่าป่าเธาเซินด์นีดเดิลได้สำเร็จ

ในแผนที่แห่งนี้มีลักษณะเป็นภูเขาที่มีต้นไม้ใหญ่คอยบังตาทำให้พวกเขาสามารถซ่อนร่างของบีฮีมอธเอาไว้ได้ หากทั้งคู่เดินทางต่อไปอีกครึ่งชั่วโมง พวกเขาก็จะเดินทางไปจนถึงป้อมปราการทางทิศตะวันตกของเมืองเซนต์กอลล์

ขณะเดียวกันสมาชิกของเดธโซลต่างก็ให้ความสนใจกับการบุกเบิกป้อมปราการ สมาชิกเลเวล 25 ขึ้นไปจึงอยู่ภายในป้อมปราการด้วยกันทั้งหมดทำให้พื้นที่บริเวณนี้ไม่มีใครอยู่เลยแม้แต่คนเดียว

“เอาล่ะ พอแค่นี้ก่อน คืนนี้ออกไปพักผ่อนเตรียมตัวเอาไว้” ลู่หยางกล่าวพร้อมกับตบไหล่ซุนหยูเบา ๆ

“ครับ” ซุนหยูตอบกลับอย่างเหนื่อยล้า

แม้เขาจะอายุยังน้อยแต่การวิ่งลากบอสผ่านแผนที่กว่า 100 แผนที่ติดต่อกัน 5 วันก็ทำให้ซุนหยูเหนื่อยล้าทั้งร่างกายและจิตใจ ยิ่งไปกว่านั้นการลากบอสยังห้ามประมาทเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะถ้าหากเขาพลาดเพียงแค่ครั้งเดียวความพยายามทั้งหมดมันก็จะสูญเปล่า

 

 

---