บทที่ 319 สงครามเริ่มต้นแล้ว

“ตอนนี้ทุกคนทำอะไรกันอยู่?” ลู่หยางถามไปยังเซี่ยหยู่เว่ย, ฉิงชางและแกนนำคนอื่น ๆ ของกิลด์

“หัวหน้า คุณติดต่อมาได้ตรงเวลาจริง ๆ ตอนนี้สมาชิกรุ่นแรกทั้ง 13,000 คนมีเลเวลถึง 30 กันหมดแล้ว และเรายังนำสมาชิกรุ่นใหม่อีก 7,000 คนมาเก็บเลเวลถึง 30 ด้วย” เซี่ยหยู่เว่ยตอบกลับอย่างดีใจ

“ฉันกำลังพากองกำลังพิทักษ์ราชินีไปเก็บเลเวล ตอนนี้สมาชิกในกองกำลัง 1,000 คนมีเลเวลถึง 30 แล้ว ส่วนสมาชิกในส่วนที่เหลือก็ได้ชุดอุปกรณ์ระดับเงินเลเวล 20 กันจนครบแล้ว” หลานอวี่รายงานอย่างภาคภูมิใจ

“ฉันกำลังนำทัพ 20,000 คนซ้อมรบกันอยู่ ตอนนี้ทุกคนได้อุปกรณ์ระดับเงินครบชุดแล้วเหมือนกัน ว่าแต่นายติดต่อมามีเรื่องอะไรงั้นเหรอ?” เจียงเจ๋อถาม

“ฉันกำลังดูแลเรื่องการผลิต ตอนนี้พวกเราผลิตอุปกรณ์ระดับทองได้ 3,000 ชุดแล้ว” ถูเฟิงตอบ

“ผมกำลังพาลูกน้องเก็บเลเวลครับ ตอนนี้ในกองกำลังของผมทุกคนต่างก็มีเลเวล 26 ขึ้นไปและพวกเขาก็ได้รับอุปกรณ์ระดับเงินเลเวล 20 กันครบแล้ว” ไป๋ฉือรายงาน

“ลูกน้องผมทั้ง 20,000 คนก็ได้อุปกรณ์ระดับเงินครบชุดแล้วเหมือนกันครับ” บิทเทอร์เลิฟกล่าว

คำสั่งของลู่หยางในก่อนหน้านี้คือให้ทุกคนพักเรื่องการบุกเบิกป้อมปราการเอาไว้ก่อน แต่ให้พวกเขามุ่งเน้นไปที่การเก็บเลเวลและการหาอุปกรณ์ ซึ่งหลังจากเวลาได้ผ่านพ้นมาครึ่งเดือน ในที่สุดผู้เล่นทั้ง 100,000 คนก็มีเลเวลเกินกว่า 20 และได้สวมใส่อุปกรณ์ระดับเงินเลเวล 20 กันครบทุกคน

หลังจากฟังรายงานของลูกน้อง แม้สีหน้าของลู่หยางจะดูเรียบเฉยแต่ภายในใจเขากลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้น จากนั้นเขาก็ได้ส่งคำเชิญไปยังแกนนำทุกคนเพื่อให้เข้าไปพูดคุยกันในพื้นที่พิเศษ

“ทุกคนหยุดมือก่อน ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย”

“ได้ครับ” พวกฉิงชางตอบรับ ก่อนที่พวกเขาจะหาสถานที่ปลอดภัยเพื่อเข้าไปยังพื้นที่พิเศษ

—

พื้นที่พิเศษถูกจัดไว้เป็นห้องประชุมขนาด 80 ตารางเมตร โดยตรงกลางห้องมีโต๊ะวงรีขนาดใหญ่ที่บริเวณรอบ ๆ มีเก้าอี้อยู่ทั้งหมด 21 ตัว และตรงกลางโต๊ะเป็นแผนที่ภูมิประเทศ 3 มิติของอาณาเขตเมืองเซนต์กอลล์

“หัวหน้า นี่มัน…” ไป๋เหลิงถามด้วยแววตาอันเป็นประกายหลังจากที่ได้เข้ามายังพื้นที่พิเศษ

“ใช่ ตอนนี้มันถึงเวลาเริ่มทำสงครามแล้ว” ลู่หยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“หัวหน้า คุณตัดสินใจจะโจมตีเดธโซลแล้วงั้นเหรอ?” เซี่ยหยู่เว่ยถามอย่างตกใจ

ลู่หยางพยักหน้าก่อนที่เขาจะชี้นิ้วไปยังป้อมปราการวินด์ธันเดอร์ที่เดธโซลกำลังครอบครองอยู่พร้อมกับพูดขึ้นมาว่า

“ใช่ ครั้งนี้เป้าหมายของเราคือที่นี่”

“เยี่ยมไปเลย! ผมอยากจะอัดพวกมันมาตั้งนานแล้ว” ไป๋เหลิงกล่าว

“ทางฝั่งฉันพร้อมที่จะเคลื่อนทัพได้ทุกเมื่อ” เจียงเจ๋อกล่าว

“ทางฝั่งผมก็ไม่มีปัญหาเหมือนกัน พรุ่งนี้เป็นวันศุกร์อย่างน้อยกองกำลังของเราก็จะมีผู้เล่นออนไลน์ไม่น้อยกว่า 90%” ฉิงชางกล่าว

“ทางฝั่งผมก็ไม่มีปัญหาครับ” บิทเทอร์เลิฟกล่าว

“กองกำลังพิทักษ์ราชินีทั้ง 50,000 คนของเราก็พร้อมออกรบได้ทุกเมื่อครับ” จางจื่อโป๋กล่าว

เมื่อได้ยินชื่อกองกำลังพิทักษ์ราชินี มันก็ทำให้เซี่ยหยู่เว่ยหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะพูดขึ้นมาว่า

“กองกำลังของฉันทั้ง 20,000 คนก็พร้อมรบเหมือนกันค่ะ”

“ทางฝั่งผมก็ไม่มีปัญหา” ซุนหยูกล่าว

“ดีมาก ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้พวกเราจะไปจัดการกับเดธโซลด้วยกัน” ลู่หยางสรุป

“ตอนนี้พวกเรามีอุปกรณ์ระดับทองแค่ 3,000 ชุดเองนะและเรายังไม่มีอุปกรณ์เลเวล 30 ของนักบวชกับวอลอคด้วย” ถูเฟิงพยายามกล่าวแทรกขึ้นมา

“ฉันขอบใจนายมากที่ช่วยรวบรวมอุปกรณ์ได้ตั้ง 3,000 ชุด ในสถานการณ์แบบนี้ฉันเชื่อว่าในฐานะรองหัวหน้ากิลด์นายได้ทำทุกอย่างอย่างสุดความสามารถแล้ว” ลู่หยางกล่าว จากนั้นเขาก็หยิบอุปกรณ์ระดับทองสำหรับ 7 อาชีพออกมาจากกระเป๋าทีละชิ้น

“หัวหน้า คุณไปเอาพวกมันมาจากไหน?” เหมาชิวหยิบอุปกรณ์ระดับทองของนักธนูขึ้นมาถามอย่างตกใจ

“ฉันได้มาจากไหนมันไม่ใช่เรื่องสำคัญหรอก สิ่งที่ฉันต้องการจะบอกพวกนายคือฉันมีอุปกรณ์พวกนี้อยู่ทั้งหมด 10,000 ชุด” ลู่หยางตอบ

“10,000 ชุด?!” ทุกคนต่างก็อุทานขึ้นมาด้วยความตกใจ

“หัวหน้าพูดจริงงั้นเหรอคะ?!” เซี่ยหยู่เว่ยถามขณะจ้องไปยังใบหน้าของลู่หยาง

ในช่วงเวลาสั้น ๆ แบบนี้เธอก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันว่าลู่หยางจะสามารถจัดหาชุดอุปกรณ์ระดับทองได้ถึง 10,000 ชุด เพราะท้ายที่สุดวัตถุดิบสำหรับการผลิตอุปกรณ์เหล่านี้ก็หาได้ยากมาก แต่ถ้าหากพวกเขาได้ครอบครองชุดอุปกรณ์พวกนี้จริง ๆ มันก็หมายความว่ากองทัพของพวกเธอจะกลายเป็นกองทัพที่ไร้เทียมทาน

ปัจจุบันแม้แต่กิลด์ที่ร่ำรวยที่สุดอย่างเพอร์เพิลโกลด์เดสตินี่ก็ยังมีชุดอุปกรณ์ระดับทองไม่ถึง 1,000 ชุด มันจึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมคำพูดของลู่หยางถึงฟังดูเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อมากขนาดนี้

“หัวหน้า คุณพูดจริง ๆ เหรอ?” ไป๋เหลิงถามอย่างตื่นเต้น

“ฉันจะโกหกทุกคนไปทำไม ฝากบอกทุกคนด้วยว่าพรุ่งนี้ 18:00 น.ให้ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม ส่วนสมาชิกหลักทั้ง 13,000 คนให้มารวมตัวกันล่วงหน้า 1 ชั่วโม งแล้วฉันจะเอาชุดอุปกรณ์ไปแจกให้พวกเขาพร้อมกัน” ลู่หยางตอบ

“หัวหน้าศึกครั้งนี้พวกเราจะต้องชนะแน่ ๆ” บิทเทอร์เลิฟกล่าว

“พรุ่งนี้ฉันจะให้ทุกคนได้ดูอะไรสนุก ๆ เองและไม่ว่าใครหน้าไหนมันก็ไม่สามารถจะยื่นมือเข้ามาช่วยเดธโซลได้” ลู่หยางกล่าว

“แผนการของพวกเราเป็นยังไงครับ?” ไป๋ฉือถาม

ลู่หยางชี้นิ้วไปยังหุบเขาสนเงินซึ่งอยู่ระหว่างเมืองเซนต์กอลล์และป้อมปราการวินด์ธันเดอร์พร้อมกับพูดขึ้นมาว่า

“พรุ่งนี้ 18:30 น. ให้จางจื่อโป๋กับหลานอวี่นำกองกำลังพิทักษ์ราชินีออกมาจากป่าเรดวูดแล้วไปรวมตัวกันที่หุบเขาสนเงิน”

ป่าเรดวูดอยู่ทางบริเวณทิศตะวันตกเฉียงเหนือของป้อมปราการที่ฉงป้าได้ดูแลอยู่ และมันก็อยู่ห่างจากหุบเขาสนเงินถึง 1 ชั่วโมง มันจึงทำให้ทุกคนมองไปยังลู่หยางด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความตกใจ

“นี่หัวหน้าเตรียมตัวมาตั้งแต่ครึ่งเดือนก่อนแล้วเหรอครับ?” จางจื่อโป๋ถาม

ลู่หยางเผยรอยยิ้มออกมาแล้วพูดว่า

“ภารกิจหลักของพวกนายคือการสกัดกั้นกองกำลังที่จะมาช่วยเดธโซลจากฝั่งเมืองเซนต์กอลล์ โดยที่เจียงเจ๋อจะนำกองกำลัง 20,000 คนไปสมทบกับพวกนายด้วย”

“นายอย่าลืมสิ่งที่สัญญากับฉันเอาไว้นะ” เจียงเจ๋อกล่าว

“ไม่ต้องห่วง ฉันเตรียมอุปกรณ์ระดับตำนาน 10 ชิ้นกับใบเปลี่ยนอาชีพ 10 ใบเอาไว้แล้ว ทีมนักเวทไฟ 100 คนก็จะไปกับนายด้วย” ลู่หยางตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

“ไว้ใจได้เลย ฉันจะปกป้องเส้นทางนั้นเอาไว้เอง” เจียงเจ๋อกล่าวด้วยแววตาอันเป็นประกาย

“หัวหน้าวางใจได้ ผมจะพยายามขวางเส้นทางเอาไว้อย่างสุดความสามารถ” จางจื่อโป๋กล่าว

“พวกนายต้องระวังเอาไว้ให้มาก ๆ เพราะศัตรูที่พวกนายจะต้องเผชิญอาจจะเป็นกองกำลังหลักของบลัดเติสตี้, เพอร์เพิลโกลด์เดสตินี่และโอเวอร์ลอร์ด ดังนั้นห้ามทุกคนประมาทแม้แต่นิดเดียว เพราะถ้าหากกองกำลังของพวกนายพ่ายแพ้ มันก็อาจจะลามมาทำให้พวกเราพ่ายแพ้กันทุกสนามรบ” ลู่หยางกล่าว

“ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ให้โอกาสพวกมันหลุดรอดออกไปแม้แต่คนเดียว” เจียงเจ๋อกล่าว

ลู่หยางพยักหน้าก่อนที่เขาจะชี้นิ้วไปยังหุบเขาฟีนิกซ์ซึ่งอยู่ระหว่างป้อมปราการวินด์ธันเดอร์และป้อมปราการคริมสันพร้อมกับพูดว่า

“พรุ่งนี้ 13:00 น.ให้เซี่ยหยู่เว่ยนำกองกำลังไปซุ่มโจมตีในหุบเขา ขณะที่ฉิงชางนำกองกำลังไปซุ่มโจมตีด้านนอกหุบเขา หลังจากกองกำลังของเดธโซลเคลื่อนที่ผ่านมา ขอให้ทุกคนเริ่มโจมตีหลังจากได้รับคำสั่งจากฉัน”

“ครับ/ค่ะ” ทั้งสองคนพูดพร้อมกัน

“หัวหน้า พวกเดธโซลมันอยู่ใกล้ ๆ ป้อมปราการกันหมดเลย คุณมีวิธีหลอกล่อพวกมันออกมาเหรอคะ?” เซี่ยหยู่เว่ยถาม

“ฉันกับซุนหยูใช้เวลาไป 8 วันเพื่อลากบอสเลเวล 50 ออกมา ทุกคนลองคิดดูสิว่าถ้าหากพวกเดธโซลได้ข่าวว่าซุนหยูกำลังลากบอสผ่านเขตของพวกมันไป แล้วแบล็คบลัดมันจะมีคำสั่งออกมาว่ายังไง?”

“พวกนั้นจะต้องส่งกองกำลังออกมาแย่งบอสของเราแน่ และอย่างน้อยมันก็น่าจะส่งกองกำลังออกมาครึ่งหนึ่ง” เหมาชิวพูดอย่างตื่นเต้น

เหตุการณ์นี้ทำให้เซี่ยหยู่เว่ยเต็มไปด้วยความตกใจ เพราะใครจะไปคิดว่าลู่หยางยอมใช้เวลากว่า 8 วันเพื่อลากบอสเลเวล 50 มาเป็นเหยื่อล่อ

ลู่หยางหันไปทางบิทเทอร์เลิฟพร้อมกับพูดว่า

“ทีมของนายอยู่บริเวณทางใต้ของป้อมปราการคริมสันมาโดยตลอดและอยู่ใกล้กับป้อมปราการของพวกมันมากที่สุด หากพวกนายเห็นพวกเดธโซลยกกำลังไล่ล่ามา พวกนายก็ได้รับหน้าที่ให้นำกองกำลังสำรองหลบหนีการไล่ล่าของพวกมันเข้าไปในหุบเขาฟินิกซ์”

“หัวหน้าวางใจได้ ผมจะล่อพวกมันเข้าไปเอง” บิทเทอร์เลิฟกล่าวพร้อมกับพยักหน้า

“สามพี่น้องตระกูลไป๋ พวกนายนำกองกำลังไปซุ่มโจมตีบริเวณริมแม่น้ำซิลเวอร์วอเตอร์ ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของป้อมปราการวินด์ธันเดอร์ หลังจากที่แบล็คบลัดนำกองกำลังหลักของมันออกมา พวกนายก็นำกองกำลังบุกโจมตีป้อมปราการของพวกมันได้เลย”

“ได้ครับ” สามพี่น้องตระกูลไป๋ต่างก็พยักหน้ารับอย่างตื่นเต้น

 

 

---

อื้อหือ วางแผนมาอย่างดี เดธโซลตายแน่