ตอนที่ 10 เครื่องมือต่อรอง
สองสามวันที่ผ่านมาปฐพีงานยุ่งจากการต้อนรับลูกค้าคนสำคัญที่เข้ามาพักในโรงแรม แต่เขาก็ไม่เคยลืมเป้าหมายที่สำคัญของตนเองเช่นกัน
ระหว่างที่เขากำลังนั่งทำงานอยู่ในห้องนั้นก็ได้มีเสียงโทรศัพท์เรียกเข้ามาในมือถือส่วนตัวสั่นขึ้นมาพร้อมกับปรากฎชื่อคุณบุญชัยบนหน้าจอ
“ว่าไงครับคุณบุญชัย”
“ผมดูเอกสารบัญชีตามที่คุณดินสั่งเรียบร้อยแล้วนะครับ”
“เจออะไรผิดปกติบ้างไหม”
“นายการันต์เลี่ยงภาษีโดยผ่านระบบบัญชีและทำบัญชีปลอมขึ้นมาหลายปีแล้วครับ”
“ถ้าคุณบุญชัยได้หลักฐานมาครบแล้วก็ออกมาได้เลยครับ”
“ได้ครับคุณดิน ให้ผมไปเจอได้ที่ไหนครับ”
“ที่คอนโดผม”
“ได้ครับ”
นั่นคือความร้ายกาจของปฐพี ไม่ว่าจะทำอะไรก็มักจะรอบคอบและให้แน่ใจก่อนเสมอ เขาจึงให้คนที่ไว้ใจได้และเก่งด้านบัญชีอย่างคุณบุญชัยเข้าไปแทรกแซงทำงานฝ่ายบัญชีในบริษัทของนายการันต์ จนสามารถนำเอาหลักฐานต่างๆออกมาได้ ข้อมูลเหล่านี้ไม่ใช่แค่เป็นการเอาผิด
นายการันต์เพียงอย่างเดียว แต่มันรวมถึงการใช้เป็นข้อต่อรองเพื่อให้สาวสวยอย่างดารินทร์ยอมตกลงแต่งงานกับเขาอย่างง่ายดายนั่นเอง ทำให้คืนนี้เขาเข้านอนและหลับอย่างสบายใจหลังจากช่วงหัวค่ำที่เขานัดคุณบุญชัยมาพบและตรวจสอบทุกอย่างเรียบร้อยตามที่เขาต้องการ ในที่สุดหลักฐานการเอาผิดศัตรูก็ได้มาอยู่ในมือของเขาตามแผนที่วางไว้…
…เช้าวันรุ่งขึ้น…
“อรุณสวัสอาทิตย์”
“วันนี้คุณดินหล่อเป็นพิเศษนะครับ จะไปไหนดีครับ”
“ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณรินทร์”
ปฐพีพูดไปด้วยความพออกพอใจ สายตาฉายแววเจ้าเล่ย์อย่างเห็นได้ชัด
ไม่นานนักอาทิตย์ก็ได้พาเจ้านายของตนมายังโรงแรมหรูย่านใจกลางเมืองภูเก็ต แม้ว่าหลายวันที่ผ่านมาเขาจะงานยุ่งแค่ไหนแต่เขาก็ไม่เคยละความสนใจจากหญิงสาวได้ โดยให้ลูกน้องคอยตามดารินทร์และรายงานความเคลื่อนไหวของหญิงสาวอยู่ตลอดเวลา ปฐพีนั่งรออยู่ล็อปบี้ชั้นล่างของโรงแรมสักพักหญิงสาวก็มาถึง หลังก้าวเท้าลงจากรถดารินทร์ก็เดินผ่านและทักทายพนักงานของเธอเหมือนที่เคยทำทุกๆวันโดยที่เธอเองก็ไม่ทันได้สังเกตุว่ามีคนกำลังนั่งรออยู่ตรงนั้น
“สวัสดีครับคุณรินทร์”
ชายหนุ่มเอ่ยทักทายพร้อมกับลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะใช้มือทั้งสองข้างล้วงลงกระเป๋ากางเกงของตน
ทำให้หญิงสาวหยุดชะงักและแปลกใจอยู่เล็กน้อย
“สวัสดีค่ะ มีธุระอะไรถึงได้มาแต่เช้าคะ”
“คุณทำให้ผมคิดถึง จนอดใจไม่ไหวที่จะมาที่นี่”
ชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะเอ่ยออกมาจนทำให้คนฟังรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งหน้า แต่หญิงสาวก็อดใจไม่ได้ที่จะตอบสวนกลับไปเช่นกันทั้งคู่เดินไปคุยกันไปจนถึงห้องทำงานของหญิงสาว
“แต่ฉันรู้สึกสบายใจมากกว่า ถ้าไม่มีคุณยืนอยู่ตรงนี้”
“คุณคงจะรู้สึกไม่สบายใจมากกว่านี้อีกหากว่ารู้ความจริงอะไรบางอย่าง”
“อะไรคะ…???”
“ดูเอกสารนี่เอาเองละกัน”
ชายหนุ่มยื่นเอกสารทั้งหมดในมือให้กับหญิงสาวเพื่อไปเปิดดู ดารินทร์พลิกเอกสารไปมาก่อนจะดูอย่างละเอียดอีกที…
“นี่มันหมายความว่าอย่างไร!!”
“ก็หมายความว่านายการันต์พ่อของคุณโกงภาษีมาหลายปีแล้วนั่นสิ”
“คุณไปได้ข้อมูลพวกนี้มาจากไหน”
“คุณไม่ต้องรู้หรอก แต่หากคุณไม่เชื่อว่าเป็นหลักฐานจริงตรวจสอบอีกครั้งได้นะ”
“คุณต้องการอะไร???”
เมื่อปฐพีมีข้อมูลและหลักฐานแน่นหนาที่จะเอาผิดพ่อเธอได้ขนาดนี้ หญิงสาวก็คงเดาได้ไม่ยาก ว่าเขาต้องการทำลายธุรกิจของพ่อเธอจริงๆ แต่คนอย่างเขาคงไม่ต้องการแค่นี้แน่นอน
“แต่งงานกับผมแล้วหลักฐานพวกนี้จะถูกทำลายทิ้ง และจะทำให้ธุรกิจของพ่อคุณไปได้ต่อ”
ชายหนุ่มเดินเข้าไปประชิดหญิงสาวก่อนจะโน้มตัวลงพูดข้างๆหูของคนตัวเล็กที่ตอนนี้ยืนสั่นเทิ้มไปทั้งตัว และกำมือแน่นทั้งสองข้างจนชายหนุ่มสังเกตุเห็น
“ถ้าไม่ตกลงก็ไม่เป็นไร แต่รอดูวันที่พ่อของคุณเดินเข้าคุกได้เลย”
หญิงสาวน้ำตาไหลพรากเสียใจที่ทำอะไรเขาไม่ได้และเรื่องที่เกิดขึ้นไม่คิดว่าพ่อเธอจะทำแบบนั้นจริงๆ เธอทั้งผลักอกและก่นด่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าแต่กระนั้นก็ไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มสะทกสะท้านเลยสักนิด
“คุณมันสารเลว คุณมันเป็นซาตานเหมือนที่ฉันคิดไว้ไม่มีผิด”
“ผมมันน่ารังเกียจมากขนาดนั้นเลยหรอ ถึงไม่อยากแต่งงานด้วย”
“ใช่…ฉันรังเกียจคุณ”
แม้ว่าคำตอบของเธอจะทำให้ชายหนุ่มเสียใจแต่เขาก็ยังดึงร่างของหญิงสาวเข้ามากอดเพื่อให้สงบสติอารมณ์และไม่ทำร้ายร่างกายของเขาไปมากกว่านี้ ร่างเล็กสะอื้นไห้ในอ้อมอกของชายหนุ่มอยู่นานจนจิตใจของเธอค่อยๆสงบลง ชายหนุ่มใช้มืออีกข้างยกขึ้นมาปาดน้ำตาบนใบหน้าที่ชมพูระเรื่อของหญิงสาวก่อนจะเชยคงมนขึ้นมาและใช้สายตาสำรวจไปทั่วดวงหน้าของเธอ
หญิงสาวเองก็เช่นกันทุกทีที่เขาจ้องแบบนี้มันทำให้เธอเคลิบเคลิ้มราวกับโดนมนต์สะกดชายหนุ่มค่อยๆก้มจุมพิตริมฝีปากบาง ด้วยความถนุถนอมและอ่อนโยนจนทั้งคู่ตกอยู่ในภวังค์ ปฐพีดื่มด่ำกับริมฝีปากบางอยู่สักพักก่อนจะชอนไชปลายลิ้นหนาเข้าสู่เรียวปากบางของอีกฝ่ายที่ทำการตอบรับเป็นอย่างดี ทั้งคู่ดูดดื่มกันและกันอยู่เนิ่นนานก่อนเสียงโทรศัพท์บนโต๊ะของดารินทร์ดังขึ้นขัดจังหวะทำให้ทั้งคู่กลับมามีสติอีกครั้งเธอค่อยๆแกะอ้อมแขนทั้งสองข้างของชายหนุ่มออกจากลำตัวก่อนจะหันหลังให้เขาเพื่อรับสายที่โทรเข้ามาก่อนจะวางมันลงหลังคุยธุระเสร็จสรรพ
ปฐพีเดินเข้าไปประชิดด้านหลังและโอบเอวคอดของเธออีกครั้ง หญิงสาวค่อยๆแกะอ้อมแขนของชายหนุ่มออกจากลำตัวก่อนจะเดินออกห่างจากเขาไป
“ฉันตกลงแต่งงานกับคุณ แต่มีข้อแม้ว่าคุณห้ามยุ่งเกี่ยวกับครอบครัวของฉันอีก”
“ตกลง…ถ้าคุณยอมแต่งงานกับผม ผมสัญญาจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับพ่อและครอบครัวของคุณ”
“ตอนนี้ฉันอยากอยู่คนเดียว คุณกลับไปได้แล้วค่ะ”
“ผมกลับก็ได้ แต่พรุ่งนี้ผมมารับไปตัดชุดนะครับว่าที่เจ้าสาวของผม”
ชายหนุ่มขอตัวกลับหลังจากทุกอย่างเป็นไปตามความคาดหมายของตนและคิดว่าดารินทร์คงจะอยากอยู่คนเดียวตามลำพัง
“ผมขอตัวกลับก่อน ไว้เจอกันครับ”
“เชิญค่ะ”
หลังจากปฐพีกลับไปหญิงสาวก็ได้นั่งเหม่อคิดต่างๆนาๆกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นจนไม่เป็นอันทำอะไร…
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 222
แสดงความคิดเห็น