ตอนที่ 9 มุมอ่อนโยน
"คุณอำพล-คุณเบญจมาศ เทวคุณากร"
ดารินทร์พึมพำออกมาเบาๆ เมื่อเห็นชื่อคนที่ถูกสลักไว้หน้าหลุมศพพร้อมกับรูปถ่ายของทั้งคู่ เธอจึงหายสงสัยทันทีว่าทำไมเขาถึงได้ซื้อดอกเบญจมาศมาไหว้ศพพ่อกับแม่…
"ใช่ครับ พ่อกับแม่ผมเอง ท่านเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุเมื่อยี่สิบปีก่อน”
“ฉันเสียใจด้วยนะคะ”
หญิงสาวนิ่งไปสักพักก่อนจะเอ่ยแสดงความเสียใจกับชายหนุ่มออกมาด้วยความจริงจริงใจและเห็นอกเห็นใจชายหนุ่ม
“ขอบคุณครับ งั้นเราไปทำธุระกันต่อดีกว่านะ”
ทั้งคู่เดินมายังรถที่จอดรออยู่แล้วโดยมีอาทิตย์กับปริมมารออยู่ก่อนหน้า เมื่อทุกคนพร้อมหน้ากัน และอยู่บนรถเรียบร้อยปฐพีจึงออกคำสั่งกับลูกน้องของตนซึ่งรู้ดีว่าเจ้านายจะไปที่ไหนต่อ
“อาทิตย์ออกรถได้”
“ครับนาย”
ไม่นานนักรถตู้คันหรูก็ได้วิ่งมาถึงและเลี้ยวเข้ามายังสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า ทำให้ดารินทร์และปริมเองรู้สึกแปลกใจไม่น้อย เมื่อรถจอดสนิทที่หน้าตึก เด็กๆต่างวิ่งมาออกันอยู่ข้างรถก่อนอาทิตย์จะลงมาเปิดประตูให้กับเจ้านาย
“ลงมาเถอะคุณ เด็กๆที่นี่น่ารัก คุณไม่ต้องกลัวหรอก”
“อ่อ ฉันแค่แปลกใจค่ะ ว่าคุณก็มาในที่แบบนี้ ไม่คิดว่าซาตานอย่างคุณจะเป็นคนใจดีกับเด็กๆได้ด้วย”
“คุณคงมองผมในแง่ร้ายเกินไป”
“สวัสดีค่ะ สวัสดีครับพี่ดิน พี่อาทิตย์และพี่สาวคนสวยทั้งสองคน”
เสียงเด็กน้อยทั้งชายและหญิงเจี้ยวจ้าว สวัสดีชายหนุ่มด้วยความดีอกดีใจ เพราะเมื่อมาทีไรเด็กๆ มีความสุขทุกที และยังได้ทานของอร่อยๆทุกครั้งที่เขามาเยี่ยม
"สวัสดีครับเด็กๆ"
ปฐพีทักทายเด็กๆด้วยความอ่อนโยนส่วนสาวสวยทั้งสองคนก็ได้แปลกใจและก็ทักทายเด็กๆ ตามน้ำไปก่อน
"สวัสดีครับแม่อุ่น"
ปฐพีและทุกคนกล่าวสวัสดีทักทายแม่อุ่น ก่อนจะแนะนำให้คนที่อยู่ในวงสนทนาทั้งหมดรู้จักกัน ซึ่งกิจกรรมต่างๆที่แม่อุ่นจัดขึ้นให้เด็กๆ มีชายหนุ่มเป็นคนสนับสนุนอยู่เรื่อยมา
“ถ้าอย่างนั้น เราไปทำกิจกรรมกับเด็กๆกันเลยดีกว่านะ ป่านนี้เด็กๆคงรอกันแล้ว”
เมื่อทำความรู้จักกันหมดแล้ว ทางฟากของแม่อุ่นจึงได้เชื้อเชิญให้ทุกคนไปร่วมกิจกรรมกับเด็กๆ สำหรับวันนี้ก็มีกิจกรรมดีๆที่ทุกคนร่วมกันจัดขึ้น ซึ่งสาวสวยทั้งที่ทำงานเก่งอย่างดารินทร์ ก็ไม่เคยมีโอกาสได้ทำกิจกรรมแบบนี้มาก่อน ซึ่งทำให้เธอรู้สึกสนุกสนานไปกับเด็กๆ และลืมเรื่องงานที่เครียดๆไปได้ในขณะที่ร่วมกิจกรรมกับเด็กๆ ดารินทร์เองก็เพิ่งรู้ตัว ว่าตัวเองก็ชอบเด็กๆและกิจกรรมที่เป็นเหมือนจิตอาสา เธอเองจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เคยทำกิจกรรมก็เมื่อสมัยเรียนปีหนึ่ง ซึ่งมันก็นานมากแล้ว
“ดูท่าทางคุณตื่นเต้นนะครับ”
หนุ่มร่างสูงเอ่ยขึ้น ในท่ามกลางที่มีเสียงของเด็กๆดังทั่วห้อง
“ฉันไม่ได้ทำอะไรแบบนี้มานานมากแล้วนะคะ ฉันว่ามันก็สนุกสนานดี”
“ผมดีใจนะที่คุณชอบ ไว้คราวหน้ามากับผมอีกนะครับ”
“คุณคงพาสาวๆมาบ่อยสินะ”
“ก็แค่…คนที่พิเศษจริงๆ”
คำพูดของชายหนุ่มทำเอาหญิงสาวจ้องหน้าก่อนที่เธอเงียบไป และหันไปร่วมเล่นกิจกรรมกับเด็กๆอีกครั้ง
ซึ่งทางฝ่ายชายเอง ก็เอาแต่มองหน้าสาวสวยอย่างไม่ละสายตา
“สวย เก่ง รักเด็กด้วยนะครับนาย เลือกไม่ผิดจริงๆเลยครับ”
อาทิตย์แอบแซว เมื่อตนเห็นว่าเจ้านายมัวเอาแต่มองดารินทร์แทบจะไม่ละสายตาเลยทีเดียว ซึ่งเขาเองรู้ว่าเจ้านายไม่มีทางจะมองผู้หญิงคนไหนถ้าไม่ชอบเอาจริงๆ
“แสนรู้นะอาทิตย์ พักงานดีไหมนายนิ”
“ไม่ดีมั้งครับนาย”
“เลิกแซวฉันได้แล้ว นายเองก็มองคุณปริมไม่ละสายตาเลยนะ หรือว่านาย…”
ปฐพียืนมือท้าวเอวทางด้านซ้ายก่อนที่มืออีกข้างจะยกขึ้นมาชี้หน้าลูกน้องทีเล่นทีจริงและแอบแซวกลับเมื่อเห็นว่าอาทิตย์ก็มองปริมเองไม่ละสายตาเช่นกัน
“ด่ะ…เดี๋ยวผมไปเตรียมรถก่อนดีกว่านะครับนาย”
อาทิตย์รีบขอตัวและวิ่งหนีทันที เมื่อรู้ว่าเจ้านายของตนจับได้ว่าแอบมองเลขาของดารินทร์อยู่เช่นกัน ทำเอาเจ้านายถึงกับส่ายหัวไปมาและกลั้นหัวเราะไม่อยู่กับท่าทีของอาทิตย์ ที่เขาเองก็ไม่เคยได้เห็นอาการแบบนี้ของลูกน้องคนสนิทมานานมากแล้ว…
“ขอบคุณมากนะคะ สำหรับวันนี้ฉันสนุกมากค่ะ”
ดารินทร์เอ่ยขอบคุณชายหนุ่มหลังจากที่รถตู้วิ่งเข้ามายังหน้าโรงแรมหรูอีกครั้งในช่วงค่ำของวันเดียวกัน โดยมีอาทิตย์ที่คอยทำหน้าที่ลงมาเปิดประตูรถให้อีกครั้ง
“ผมก็หวังว่าคุณจะชอบ คืนนี้ฝันดีนะครับไว้เจอกันใหม่”
ดารินทร์ไม่ได้เอ่ยอะไร หลังจากทั้งสองสาวลงจากรถก็หันหลังเดินกลับเข้าไปในโรงแรมทันทีก่อนที่รถตู้คันหรู จะวิ่งออกไป…
หญิงสาวอาบน้ำเสร็จสรรพเตรียมตัวเข้านอน แต่ก็ไม่ลืมเคลียร์เอกสารของแต่ละวัน และแพลนงานในวันรุ่งขึ้น ก่อนจะล้มตัวลงนอนเธอกลับนึกถึงชายร่างสูง ที่เธอเคยคิดว่าเขาเป็นซาตานที่คอยเอาเปรียบเธอมาหลายครั้ง แต่วันนี้เขากลับดูอบอุ่นและดูใจดีอย่างไม่น่าเชื่อ หญิงสาวเองไม่ปฏิเสธว่าวันนี้เธอก็แอบลอบมองเขาหลายรอบอยู่เช่นกัน ซึ่งทางฟากของปฐพีเองก็วุ่นวายหัวใจไม่น้อยไม่รู้จะเรียกว่าหลงได้หรือเปล่านะ……
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 222
แสดงความคิดเห็น