บทที่ 11 เที่ยวผับครั้งแรก 2

เมื่อเจ้าหน้าที่เห็นว่าทุกคนมากับเขมันต์ก็ปล่อยให้เข้าไปข้างในอย่างง่ายดาย เขมันต์พาทุกคนมายังโต๊ะแยกพิเศษที่ตอนนี้มีคนรออยู่ก่อนแล้วสองคน

“น้อง ๆ ครับนี่เพื่อนพี่ไอ้วิท กับไอ้จุน ไอ้จุนมันเป็นเจ้าของผับนี้ ส่วนนี่น้อง ๆ ที่กูพามาเพทาย ทิวา มินนี่ แล้วก็นุ” เขมันต์แนะนำด้วยความรวดเร็ว พร้อมผายมือไปยังเจ้าของชื่อแต่ละคน

“มินนี่ฝากเนื้อฝากตัวกับพวกพี่ด้วยนะคะ โดยเฉพาะพี่จุน มินนี่คงได้มาที่นี่บ่อย ๆ แน่ ๆ เลยค่ะ” มินนี่ยิ้มร่า พูดประจบเจ้าของผับ

“ยินดีต้อนรับเลยครับ โดยเฉพาะสาวสวยอย่างน้องมินนี่” จุลภาคตอบเสียงหวาน

“แหม่พี่จุนละก็ปากหวานจังเลยนะคะ”

“แหม น้องมินนี่รู้ได้ยังไงครับว่าหวานเคยชิมแล้วหรอ”

“เอาละ ๆ ไอ้จุนนี่น้องกู ให้เกียรติน้องกูด้วย น้อง ๆ นั่งเลยนะครับ” เมื่อได้ยินอย่างนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันนั่งลง

“น้อง ๆ อยากกินอะไรก็เต็มที่เลยนะครับ วันนี้พี่เลี้ยงเอง ในฐานะที่พี่พึ่งจะเปิดร้านได้ไม่นานแล้วก็แอบหวังว่าน้อง ๆ จะมาเป็นลูกค้าประจำ” จุลภาคพูดเชื้อเชิญ

“แน่นอนละค่ะมินนี่ต้องมาที่นี่บ่อย ๆ แน่ แต่พี่จุนให้สั่งเต็มที่แบบนี้ไม่กลัวมินนี่เหมาหมดร้านหรอคะ”

“ถ้าน้องมินนี่กินไหว พี่ก็ยินดีครับ”

หลังจากนั้นทุกคนก็พากันสั่งอาหารและเครื่องดื่มมาเต็มโต๊ะ แล้วพูดคุยกันอย่างออกรสออกชาติ ไม่รู้ว่าทิวาคิดไปเองรึเปล่า แต่รู้สึกว่าจุลภาคกับวิทยาจะหันมามองเธอด้วยสายตาแปลก ๆ อยู่บ่อย ๆ

“นี่น้อง ๆ ทุกคน พี่ว่าคุยกันเฉย ๆ มันน่าเบื่อไป เรามาเล่นเกมกันดีกว่า” เขมันต์ชวน

“เกมอะไรหรอครับ” เพทายถาม

“เกมที่ฮิตที่สุดในวงเหล้าอย่าง Truth or dare” เป็นเกมที่ผู้ถูกเลือกต้องเลือกระหว่างพูดความจริงหรือรับคำท้าจากผู้ถาม แต่ถ้าเลือกแล้วตอบไม่ได้หรือทำไม่ได้ต้องได้รับบทลงโทษ

“เอาสิค่ะ น่าสนุกดี มินนี่ก็อยากจะล้วงความลับของทุกคนเหมือนกัน”

“แหม ไม่ใช่ตัวเองโดนล้วงเองนะครับน้องมินนี่” วิทยาพูด

“ไม่มีทางหรอกค่ะ มินนี่ไม่เคยมีความลับอะไรอยู่แล้ว”

“งั้นพี่ขอเป็นคนเริ่มเลยแล้วกัน ในฐานะที่เป็นเจ้าของร้าน”

“พวกเราให้เกียรติเจ้าของร้านก่อนเลยครับ” วิษณุพูด

“อืม ไอ้เขมกูเริ่มจากมึงก่อนแล้วกัน”

“อะไรของมึงว่ะน้อง ๆ ก็มากันตั้งเยอะ มึงค่อยกลับไปถามกูก็ได้มั้ย”

“ใครบอกว่ากูจะถามมึงกูจะท้ามึงต่างหากล่ะ”

“อ่าว งั้นกูก็ไม่มีสิทธิเลือก พูดความจริงหรือรับคำท้าเลยอ่ะดิ” จุลภาคตบไหล่เขมันต์แล้วพูดขึ้นว่า

“กูเลือกให้มึงแล้วเพื่อน กูขอท้า! ให้มึงจูบเพทายมึงกล้ามั้ย” เมื่อทิวาได้ยินคำถามก็ถึงกับตกใจ มันเล่นกันขนาดนี้เลยหรอ

“จูบเลย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ” เสียงเชียร์และเสียงตบมือดังขึ้น จากสมาชิกในวงสังสรรค์

“โถ่กูก็นึกว่าอะไร” เขมันต์หันไปจูบเพทาย ทำเอาเพทายเขินหน้าแดง

“อ่ะต่อไปตากูบ้าง กูขอเลือก …น้องทิวา จะเลือกพูดความจริง หรือ รับคำท้า ครับ” เขมันต์หันหน้ามาถามทิวาที่นั่งนิ่งมานาน น้ำเสียงชั่งฟังดูเจ้าเล่ห์สำหรับทิวา

“เอ่อ พูดความจริงก็ได้ค่ะ” ไม่ยอมเลือกรับคำท้าให้เขาแกล้งแน่ ยังไงเธอก็ไม่มีเรื่องอะไรที่ต้องปกปิดอยู่แล้ว

“อืม น้องทิวาเปิดซิงครั้งแรกเมื่อไหร่ครับ” ทิวาได้ยินคำถามถึงกับชะงักไปสามวิ

“อู้วววววว” เสียงคนในกลุ่มสังสรรค์ดังขึ้น

“คำถามแรกของมึงก็แรงแล้วว่ะ” วิทยาพูด

“ว่ายังไงล่ะครับจะตอบคำถามหรือรับบทลงโทษ” เขมันต์ถามเมื่อเห็นว่าทิวานั่งนิ่งไม่ยอมตอบ

“…รับบทลงโทษค่ะ” ทิวาไม่กล้าบอกว่าเธอยังบริสุทธิ์อยู่ เพราะมันรู้สึกแปลก ๆ ที่จะมานั่งบอกคนอื่นว่าเธอยังบริสุทธิ์อยู่ ดังนั้น รับบทลงโทษจะง่ายกว่า

“งั้นก็หมดแก้วนะครับ” เขมันต์ยื่นแก้วเครื่องดื่มให้ทิวา 'หึ คงจะผ่านสมรภูมิมาเยอะจนจำไม่ได้ล่ะสิ' เขมันต์คิด

ทิวายกเครื่องดื่มกรอกเข้าปากจนหมดแก้ว เธอไม่เคยดื่ม ทำให้แสดงสีหน้าเหยเกออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ ตอนแรกเดาว่ารสชาติคงจะขม ๆ แต่พอกินไปแล้วยังรู้สึกเหมือนกลืนเศษแก้วเข้าไปด้วยมันบาดคอเธอหมด ไม่รู้ทำไมคนถึงได้ชอบดื่มกัน

“คราวนี้น้องทิวาเลือกใครต่อครับ” จุลภาคถาม

“พี่เขมค่ะ” ในเมื่อเขาถามเธอ เธอก็อยากถามเขากลับบ้าง

“อืม มึงเลือกอะไรว่ะ” จุลภาคถามต่อ

“พูดความจริง” เดาว่าเธอคงจะอยากถามอะไรเขา สนองเธอหน่อยก็แล้วกัน

“เรื่องโกหกที่พี่เขมพูดล่าสุดคือเรื่องอะไรหรอคะ” ถ้าเขากล้าพูดความจริง ทิวาเดาว่าก็คือเรื่องโทรศัพท์ของเธอนั่นแหละ ที่โกหกเพื่อนของเธอ อย่างหน้าตายว่าเขาไม่ได้เอาไป

“ทายพี่ขอโทษนะ ...เรื่องล่าสุดที่พี่โกหกก็คือ ที่พี่บอกว่าอยากให้ทายชนะการประกวดเดือนมหาลัยน่ะพี่โกหก เพราะพี่หึงกลัวว่าถ้าทายชนะแล้วจะมีแต่คนเข้ามาจีบทาย” เขมันต์หันไปพูดกับเพทาย เขารู้ว่าเธอต้องการให้เขาพูดอะไร แต่เขาไม่มีทางพูดหรอก ต้องขอบคุณเธอด้วยซ้ำที่ส่งคำถามให้เขาได้ทำคะแนนกับเพทาย

“โถ่พี่เขม จะหึงอะไรล่ะครับ จะมีใครเข้ามาจีบทาย ทายก็รักแค่พี่เขมคนเดียวเท่านั้นแหละครับ”

“หวานเกิ๊น หวานเกิ๊น สงสารคนไม่มีคู่ด้วยจ้า” มินนี่รู้สึกเหม็นความรัก

“เอ้า ไอ้เขมมึงต่อเลย”

“ทิวา”

“เฮ้ย พวกมึงจะถามกันไปกันมาสองคนแบบนี้ไม่ได้นะเว้ย” จุลภาคโพล่งขึ้น

“มันมีกฎนี้ด้วยหรอว่ะ ที่ห้ามถามคนเดิมอ่ะ”

“ไอ่…” จุลภาคพูดไม่ออก ในขณะที่คนอื่น ๆ ก็เห็นด้วยกับจุลภาค แต่ไม่ได้พูดออกมา

“พูดความจริงค่ะ” ทิวาตอบ ต่อให้เป็นคำถามที่ตอบไม่ได้อีก เธอก็จะยอมกินดีกว่าให้เขาท้าให้ทำอะไรแปลก ๆ

“เคยแอบชอบแฟนคนอื่นมั้ย แล้วมันคนนั้นเป็นใคร” เขาจะตามรังควานเธอไปถึงไหนทิวาคิด

“......” ทิวาที่ได้ยินคำถามก็เอาแต่ทำหน้านิ่งไม่ยอมตอบ

“ตกลงจะตอบหรือเลือกรับบทลงโทษ” เขมันต์ถามย้ำเมื่อเห็นว่าเธอไม่มีปฏิกิริยาอะไร

“เลือกบทลงโทษค่ะ” พูดจบก็หยิบแก้วเครื่องดื่มบนโต๊ะ กรอกเข้าปากจนหมดแก้ว ครั้งนี้ทำเอาทิวาเริ่มมึน ๆ แล้วเหมือนกัน ที่ทิวาไม่กล้าตอบ เพราะก็ไม่มั่นใจว่าตัวเองชอบเพทายจริง ๆ รึเปล่าความรู้สึกที่มีให้เขามันมีมากกว่าเพื่อนคนอื่น ๆ ซึ่งมันก็ทำให้เธออึดอัดใจทุกครั้งที่เห็นเพทายอยู่กับเขมันต์

‘หึ เธอไม่กล้าตอบแสดงว่าชอบเพทายจริง ๆ สินะ’ เขมันต์คิด

“น้องทิวาต่อเลยครับ”

“เพทาย” ทิวาเลือกเพทาย

“อืม พูดความจริงแล้วกัน”

“ระหว่างความถูกต้องกับความรัก ทายจะเลือกอะไร” เพทายทำท่าคิดหนักอยู่ครู่หนึ่งเมื่อได้ยินคำถาม แล้วตอบ

“...อืม ยากจังแฮะ ไม่รู้สิ เลือกบทลงโทษแล้วกัน” ที่เพทายไม่ยอมตอบเพราะเขาคิดว่าถ้าวันหนึ่งเขมันต์ทำอะไรผิดต่อเขาขึ้นมา เขาจะเลือกความถูกต้องได้ไหม จริงอยู่ว่าเขาก็เป็นคนหนึ่งที่รักความถูกต้องมาก แต่เขาก็รักเขมันต์มากเช่นกัน ในเมื่อมันยังไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเลือกอะไร

“งั้นก็จัดไปครับน้องเพทาย” วิษณุยื่นแก้วเครื่องดื่มให้ เพทายจัดการดื่มจนหมดแก้ว

“เอ่อ วาขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” เมื่อทิวาได้ยินคำตอบของเพทายก็แอบรู้สึกหวิว ๆ ในใจ ถึงจะรู้จักกันยังไม่นาน แต่ทิวาคิดว่าเพทายเป็นคนที่รักความถูกต้องมากที่สุดคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ แต่การที่เขาไม่ยอมตอบแบบนี้ก็แสดงว่าเขารักเขมันต์มากจริง ๆ ถ้าเกิดวันหนึ่งเขมันต์เกิดทำผิดขึ้นมาก็เป็นไปได้ว่าเขาจะเลือกเขมันต์...

“งั้นเดี๋ยวพี่พาไปครับ” เจ้าของผับอาสา

“เอ่อ…”

“อย่าปฏิเสธเลยนะครับ น้องทิวาเป็นแขกของเพื่อนพี่ ต้องดูแลให้ดีที่สุด” พูดจบก็เดินออกมาจากวงสังสรรค์ เดินมาผายมือนำทิวาไปยังห้องน้ำ ทิวาเองก็ไม่มีทางเลือกเธอเองก็ไม่รู้ว่าห้องน้ำไปทางไหน จึงจำต้องเดินตามเจ้าของผับไป

***************************