บทที่ 1 บัดดี้

“กลุ่มอะไร ๆ ” เสียงพี่เลี้ยงน้องใหม่คนหนึ่งถามขึ้นหลังจากที่น้องใหม่ทุกคนมารวมกันครบแล้ว

“กลุ่ม T ๆ ” น้องใหม่นับร้อยชีวิตตอบพร้อมเพรียง พร้อมทำท่าประจำกลุ่มประกอบ

“ทีอะไร ๆ ” พี่เลี้ยงน้องใหม่คนเดิมถามอีกครั้ง

“ทีโอ้บ๊ะ ๆ ” น้องใหม่นับร้อยชีวิตตอบกลับพร้อมท่าประกอบอีกครั้ง ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือทิวา ทิวาได้มาอยู่กลุ่มนี้เพราะการจัดกลุ่มคละคณะกันของพวกพี่เลี้ยงน้องใหม่เพื่อให้เด็กใหม่แต่ละคณะได้ทำความรู้จักกัน วันนี้เป็นวันแรกของกิจกรรมรับน้อง ทิวารู้สึกตื่นเต้นมากกับกิจกรรมนี้เธอไม่ค่อยได้ทำกิจกรรมแนวนี้สักเท่าไหร่ เพราะตอนเรียนอยู่มัธยมเธอตั้งใจเรียนอย่างเดียว ถึงจะมีบ้างตอนเข้าค่ายในโรงเรียนแต่มันก็นานมาแล้ว แล้วมันก็ไม่ได้ดูยิ่งใหญ่เหมือนครั้งนี้ และกับเด็กใหม่ทุกคนที่ดูแปลกหน้าสำหรับทิวาก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีกับกิจกรรมรับน้องใหม่ที่มหาวิทยาลัยจัดขึ้นครั้งนี้ หลายคนก็ดูตื่นเต้นเหมือนกับทิวา บางคนก็พูดคุยกับเพื่อนเกี่ยวกับกิจกรรมรับน้องว่าพี่เขาจะให้ทำอะไร ทิวาเห็นแล้วก็รู้สึกโดดเดี่ยวขึ้นมาท่ามกลางผู้คนนับร้อยซะงั้น เธอคิดว่าเธอมาเรียนที่นี่ตัวคนเดียว แล้วยังเป็นสถานที่ที่แตกต่างจากที่ที่เธอจากมาโดยสิ้นเชิง ทั้งภาษาและการใช้ชีวิตประจำวัน มอง ๆ ดูพวกเขาก็ดูจะเป็นลูกคุณหนูคุณท่านกันทั้งนั้น ไม่รู้ว่าจะสามารถเข้ากับเธอที่เป็นเด็กบ้านนอกคนนี้ได้ไหม

“เอาละครับน้อง ๆ ทุกคน ตอนนี้พวกเรากลุ่ม T ทีละตี้ โอ้บ๊ะ ๆ พี่ขอให้ทุกคนนั่งล้อมรอบกันเป็นวงกลมนะครับ” กลุ่ม T ทีละตี้ โอ้บ๊ะ ๆ พอรุ่นพี่คนนั้นพูดชื่อกลุ่มขึ้นมาอีกครั้งก็ทำให้ทิวารู้สึกทึ่งปนขำขันกับชื่อกลุ่มของตัวเองยังไม่หาย ชื่อนี้ได้มาจากการโหวต โดยการให้น้องใหม่ในกลุ่มเสนอชื่อแล้วให้ทุกคนที่เหลือในกลุ่มเลือก ซึ่งแน่นอนว่าทิวาไม่ได้เลือกชื่อนี้เพราะเธอรู้สึกว่ามันออกจะแปลก ๆ ไปสักนิดนึง แต่ทิวาคิดว่าที่ชื่อนี้ชนะก็คงจะเป็นเพราะว่าลีลาท่าทางของเจ้าของชื่อที่เสนอ ที่เป็นสาวน้อยในร่างชายหนุ่มอันบึกบึน เขาเสนอชื่อพร้อมกับลีลาท่าของชื่อกลุ่มอย่างเผ็ดร้อนและแลดูล่อแหลมสำหรับทิวา ‘ท่าทีละตี้’ ที่ยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมาเอานิ้วชี้จากทั้งสองมือมาขัดกันให้เป็นตัวที พร้อมกับร่อนสะโพกเป็นวงกลมไปอีกสามที และ ‘ท่าโอ้บ๊ะ ๆ ’ ที่กำมือสองข้างขึ้นและกระเด้าไปข้างหน้าอีกสองที พอโหวตชื่อกลุ่มเสร็จพี่เลี้ยงน้องใหม่ก็บอกว่าถ้าถามชื่อกลุ่มต่อไปให้ทำท่านี้ด้วย พอได้ยินอย่างนั้นทิวาก็ถึงกับอึ้งและคิดว่าคนที่โหวตชื่อนี้คงจะแอบเสียใจขึ้นมาเหมือนกันที่โหวตจนชื่อนี้ชนะ

“เป็นวงกลม ๆ ๆ เป็นวงกลม ๆ ๆ ” พี่เลี้ยงน้องใหม่ต่างพากันตบมือเป็นจังหวะเพื่อให้นักศึกษาใหม่นั้งล้อมวงกันเป็นวงกลม

“เอาล่ะ ตอนนี้พวกพี่ก็มีกิจกรรมสนุก ๆ มาให้พวกน้อง ๆ ที่น่ารักทำกัน นั่นก็คือออ”

“นั้นก็คือออ” พี่เลี้ยงน้องใหม่ที่กระจายตัวกันบริเวณวงกลมของนักศึกษาใหม่พากันพูดสมทบ

“กิจกรรมเพื่อนกันมันส์ดี! อ่ะ ๆ ๆ น้อง ๆ อย่าพึ่งคิดลึกนะครับ ที่บอกว่าเพื่อนกันมันดีเนี่ยก็เพราะว่าพวกน้อง ๆ เนี่ยจะต้องทำกิจกรรมกับคู่บัดดี้ของตัวเอง และจะต้องคอยช่วยเหลือกันตลอดกิจกรรมรับน้องจะสิ้นสุดลง อ้อ แต่ว่าถึงจะจบกิจกรรมแล้วแต่น้อง ๆ ก็ยังสามารถที่จะเป็นเพื่อนกันได้ต่อไป อ้อ แล้วพี่แอบกระซิบบอกนิดนึงนะเออ บางคู่อ่ะได้เป็นแฟนกันก็มีนะ” พูดจบก็มีเสียงโห่ดังขึ้นจากเหล่านักศึกษาใหม่

“อ่ะ ๆ ๆ เงียบ ๆ ก๊อนนน อย่าพึ่งใจร้อนกัน รู้แล้วว่าอยากได้บัดดี้กันแล้วอ่ะพวกเธอ อ้าว พี่เลี้ยงครับ เริ่มแจกได้เลยครับ” พูดจบพี่เลี้ยงน้องใหม่ที่มีหน้าแจกฉลากก็ทยอยแจกฉลาก ซึ่งในระหว่างนี้พี่เลี้ยงน้องใหม่ที่เป็นพิธีกรก็อธิบายไป

“ในฉลากนี้จะมีคีย์เวิร์ดที่เป็นคำที่มีจะมีความหมายคู่กันอยู่ เพราะฉะนั้น น้อง ๆ มีหน้าที่ตามหาคนที่ได้คำที่มีความหมายคู่กันอยู่ ...แล้วถ้าใครเป็นคู่สุดท้ายที่ตามหาคู่ของตัวเองเจอพี่มีบทลงโทษที่แสนจะพิเศษให้ครับ! เพราะฉะนั้นถ้าใครไม่อยากได้รับบทลงโทษสุดพิเศษนี้ล่ะก็พี่อนุญาตให้น้อง ๆ งัดความสามารถ กลเม็ดเคล็ดลับ ในการที่จะตามหาบัดดี้ของตัวเองให้เร็วที่สุด แล้วถ้าใครที่ตามหาคู่บัดดี้ของตัวเองเจอแล้วพี่ขอให้จับมือกันแล้วเดินออกมานั่งรอที่ด้านหน้าได้เลยนะครับ ...เอาล่ะ ถ้าได้ฉลากกันหมดทุกคนแล้ว ก็เริ่มตามหาคู่บัดดี้ของตัวเองได้ ณ บัดนี้! ” หลังจากสิ้นเสียงของพี่เลี้ยงน้องใหม่ที่เป็นพิธีกรก็เกิดความชุลมุนวุ่นวายขึ้นทันที ทิวาเองก็เปิดฉลากของตัวเองเพื่อจะตามหาคู่บัดดี้ของตัวเอง แต่พอเห็นคำที่เปิดออกมาแล้ว ทิวาก็ย่นคิ้วเกิดความสงสัยทันที ‘ไฟ’ ตั้งแต่เกิดมาทิวาก็ไม่เคยรู้มาก่อนว่าไฟมันมีคู่ด้วยหรอ แต่ตอนนี้ที่แย่กว่านั้นคือเสียงของนักศึกษาที่ทั้งร้องทั้งตะโกนเพื่อตามหาคู่บัดดี้ของตัวเอง ไม่รู้ว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร ให้ตายเถอะ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปทิวาไม่มีทางตามหาคู่บัดดี้ของตัวเองเจอแน่ เธอยังไม่อยากที่จะถูกลงโทษตั้งแต่เกมแรกหรอกนะ แล้วทิวาก็เห็นว่าตอนนี้ก็เริ่มมีคนที่ตามหาคู่บัดดี้ของตัวเองเจอแล้วพากันเดินจูงมือออกไปนั่งข้างหน้าแล้ว ‘เร็วมาก พวกเขาหากันเจอได้ยังไงวุ่นวายขนาดนี้’ ทิวาท้วงในใจ ให้ตายเถอะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยรู้สึกอยากจะจูงมือใครเท่านี้มาก่อนเลย ว่าแล้วทิวาก็เริ่มตะโกนบ้าง

“ไฟ! ไฟ! ไฟ! มีใครได้อะไรที่คู่กับไฟมั้ย! ” ตะโกนไปก่อนเผื่อบัดดี้ของเธออาจจะรู้ก็ได้ว่าเขาคู่กับเธอ ในใจก็คิดว่าอะไรจะคู่กับไฟได้ ‘ฟืนหรอฟืนรึเปล่า ฟืนเอาไว้เผาไฟ หรือจะเป็นเทียนเพราะเทียนต้องใช้ไฟจุดแล้วยังมีเปลวไฟตอนที่จุดอยู่อีกด้วย’ พอคิดแบบนี้ก็ต้องคอยฟังให้ดีว่ามีใครที่ตะโกนสิ่งของอะไรเทือกนี้ออกมาไหม ท่ามกลางความชุลมุนวุ่นวายที่เกิดขึ้น

เวลาผ่านไปนับ 10 นาทีได้ และผลสุดท้าย ก็เหลืออยู่สี่คน ซึ่งคู่รองสุดท้ายที่ตามหากันเจอนั้น ก็ดูจะดีใจกันเกินหน้าเกินตากระโดดกอดกันอย่างกับรู้จักกันมาแล้วเป็นสิบปี คงจะดีใจเพราะไม่ได้รับบทลงโทษแบบหวุดหวิด ช่างไม่เกรงใจบัดดี้คู่สุดท้ายกันบ้างเลย 'ช้อนกับส้อม' เป็นคำคีย์เวิร์ดที่พูดปุ๊บก็รู้ปั๊ปว่าคู่กัน

สองสายตาของคู่สุดท้ายก็ประสานกันอย่างรู้ใจเจือด้วยความเศร้าหมองที่ได้เจอกัน บรรยากาศช่างแตกต่างกับคู่รองสุดท้ายซะจริง สายตานั้นสามารถอธิบายได้ว่า ถูกทำโทษแน่ ๆ แล้ว แถมยังเป็นบทลงโทษสุดแสนพิเศษซะด้วยสิ

“เย้! ในที่สุดน้อง ๆ ก็ได้เจอคู่บัดดี้กันครบทุกคนแล้วอย่าลืมทำความรู้จักเพื่อนใหม่กันแลกเบอร์ แลกไลน์กันเอาไว้เพื่อติดต่อช่วยเหลือกันถ้ามีปัญหาในมหาลัยด้วยนะครับ อ้าวนั่น น้อง ๆ ทั้งสองคนนั่นที่เป็นคู่สุดท้ายอ่ะอย่าพึ่งนั่งออกมาข้างหน้านี้เลยมาให้พี่สัมภาษณ์หน่อยเร็ว” สิ้นเสียงคำพูดทิวาและคู่บัดดี้ ของทิวาในก็เดินออกมาข้างหน้าลานกิจกรรม ตอนแรกทิวาว่าจะแอบเนียนมานั่งกับคนอื่น ๆ ซักหน่อย

“เอาล่ะ น้องทิวา ...กับน้องเพทาย น้องทั้งสองคนรู้สึกยังไงกันบ้างที่เป็นคู่บัดดี้คู่สุดท้ายที่ตามหากันเจอแล้วยังจะได้รับบทลงโทษแสนพิเศษจากพวกพี่ด้วยครับ” พี่เขาเรียกชื่อของบัดดี้คู่สุดท้ายจากการอ่านป้ายชื่อ แล้วก็ยังจะมาถามความรู้สึกอีกเนาะว่ารู้สึกยังไงคงดีใจอยู่หรอกที่จะโดนลงโทษ

“อ่ะเริ่มจากสุภาพบุรุษก่อนแล้วกันน้องเพทายครับ” พูดพร้อมยื่นไมค์ให้

“ผมรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมเลยครับกับคำที่ผมได้”

“อ้าว ทำไมล่ะครับ น้องได้คำว่าอะไร” พี้เลี้ยงน้องใหม่ถาม

“ก็คำที่ผมได้คือคำว่า ‘ระเบิด’ แล้วจะให้ผมกล้าตะโกนได้ยังไง ถ้าตะโกนมีหวังทุกคนจะตกใจกันหมด” เพทายพูดแก้ตัว เสียงหัวเราะของทุกคนก็ดังขึ้น

“อ้อออ ฮ่าฮ่าฮ่า อย่างนี้นี่เอง น้องเพทายนี่นอกจากตัวจะหล่อแล้วใจก็ยังหล่อด้วย เป็นคนดีจริง ๆ เลยนะครับ ไม่ยอมตะโกนหาคู่บัดดี้ของตัวเองเลย เพราะเป็นห่วงความรู้สึกของทุกคน อ้าว ทุกคน ตบมือให้กับน้องเพทายหน่อยเร็ว” ทุกคนต่างตบมือให้เพทาย

“แต่ถึงจะยังไงน้องก็เป็นคู่สุดท้ายที่หากันเจอ ยังไง ๆ ก็ต้องโดนลงโทษอยู่ดีนะครับ อ่ะ แล้วน้องทิวาล่ะเป็นไงบ้างได้คำว่าอะไร” พอได้ยินพี่เขาพูดอย่างนี้เพทายก็ทำหน้ามุ่ย

“ได้คำว่าไฟค่ะ วาเองก็รู้สึกเหมือนเพทายเลยค่ะพี่ รู้สึกไม่ยุติธรรมเท่าไหร่เลย ตอนแรกวาก็คิดว่าไฟน่าจะคู่กับฟืนหรือเทียน ไม่คิดว่าจะเป็นระเบิดได้เลย ถ้าเป็นคำว่าช้อนกับส้อมก็ว่าไปอย่างคงทำให้หากันเจอง่ายกว่านี้” ทิวาเองก็ท้วงขึ้นเหมือนกันเพราะรู้สึกว่าไม่ยุติธรรมเลยจริง ๆ แต่ก็แอบขำเพทายเหมือนกันที่ไม่กล้าตะโกน เพราะถึงเขาจะตะโกนจริง คนอื่น ๆ ก็คงจะเข้าใจอยู่หรอกว่ากำลังเล่นเกมกันอยู่ ดูแล้วเพทายดูจะเป็นคนที่ห่วงความรู้สึกของคนอื่นมากอยู่เหมือนกัน

“อื้มมม ไฟกับระเบิดหรอ ฟังดูเหมือนจะเข้ากันไม่ได้นะ แต่ถ้าลองคิดดูดี ๆ แล้วระเบิดก็ทำให้เกิดไฟนะ ก็ถือว่ามีความสัมพันธ์กันอยู่ พี่ว่าเอาอย่างนี้ดีกว่าน้องทั้งสองต่างก็ดูจะสื่อสารกันไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ จนทำให้หากันเจอเป็นคู่สุดท้ายเลย พี่อยากจะให้เราสองคนได้สนิทกันมากขึ้น เพื่อที่จะสื่อสารกันให้เข้าใจมากขึ้น เพราะเราเป็นบัดดี้กันแล้ว พี่จะลงโทษให้พวกเราสองคนเนี่ยอยู่กันเป็นคู่เหมือนกับปาท่องโก๋”

“อยู่กันเป็นคู่เหมือนกับปาท่องโก๋! ” เพทายและทิวาพูดออกมาพร้อมกัน

“ใช่แล้ว และนี่ก็คืออุปกรณ์ที่จะช่วยให้น้อง ๆ อยู่ด้วยกันเหมือนปาท่องโก๋” พูดพร้อมกับชูมือผ้ายาว ๆ สีน้ำเงิน ผืนหนึ่งขึ้น เพทายและทิวาทำหน้าสงสัย

“พี่การ์ตูนครับมาให้น้องทั้งสองคนอยู่กันเป็นคู่เหมือนกันเหมือนกับปาท่องโก๋หน่อยครับ” พูดจบพี่เลี้ยงน้องใหม่ที่ชื่อการ์ตูนก็เดินออกเอาผ้ามาผูกข้อมือของเพทายและทิวาเข้าด้วยกัน ซึ่งระหว่างนั้นพี่เลี้ยงน้องใหม่ที่เป็นพิธีกรก็พูดอธิบายไปด้วย

“น้องเพทาย น้องทิวาครับ นี่ก็คือบทลงโทษของสำหรับพวกน้องที่หากันเจอช้าที่สุด และเพื่อที่น้อง ๆ จะได้สนิทกันมากขึ้น ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป จนกระทั่งสิ้นสุดกิจกรรมรับน้องพวกน้องจะต้องอยู่กันเป็นคู่แบบนี้ แล้วถ้าพวกพี่เห็นว่าน้อง ๆ เอาผ้าปาท่องโก๋ออกเองล่ะก็พี่ก็จะมีบทลงโทษให้เช่นกัน รับรองว่าเด็ดกว่านี้อีก อ้อ ยกเว้นแค่ตอนเข้าห้องน้ำนะครับพี่อนุโลมให้แก้ผ้าออกได้ ผ้าผูกมือนะครับไม่ใช้ผ้าตัวเอง” พอได้ยินอย่างนั้นเพทายและทิวาก็ทำหน้าจ๋อย และพากันเดินไปนั่งรวมกับเพื่อน ๆ คนอื่น ๆ

*********************************************

ตอนแรกจัดไปเบา ๆ ก่อนนะจ๊ะ