บทที่ 218 พยานปากสำคัญ
การกระทำของทดแม้ว่าจะทำให้ฉันถึงกับผงะตกใจ แต่ด้วยสภาพของฉันที่ไม่อาจจะหลบหลีกการประชิดตัวของเขาไปไหนได้ จึงทำให้ฉันได้แต่นั่งตัวแข็งฟังในสิ่งที่เขาต้องการจะบอก
“รออีกหน่อยนะครับนายหญิง นายท่านเซบาสเธียกำลังจะมาช่วยนายหญิงแล้วครับ” ทดเอ่ยบอกอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ตัวเขาจะผละร่างออกไปนั่งตามเดิมโดยที่เนื้อนวลไม่ทันได้สังเกต
คิ้วเรียวสวยของฉันขมวดเข้าหากันทันทีด้วยความสับสนที่เกิดขึ้นใจ อีกทั้งยังมองตามเขาไปด้วยความรู้สึกที่ไม่อยากจะเชื่อ ที่ทดพูดมามันเป็นเรื่องจริงหรือว่าเขาตั้งใจจะหลอกฉันอีกครั้ง ฉันที่แทบจะไม่อยากเชื่อในคำพูดของเขาอีกแล้ว แต่ทว่า...การกระทำที่เขายอมให้ตัวเองโดนทำร้าย มันก็ทำให้ฉันรู้สึกลังเลใจอยู่ไม่น้อย...
หลังจากที่เนื้อนวลหายเหนื่อย เนื้อนวลที่ยืนพิงกำแพงถัดไปจากด้านหลังของทดก็ได้พูดขึ้นมาว่า...
“แฮ่กๆ ...เฮือก...ไอ้พี่ทด ไสหัวออกไปซะ ก่อนที่ท่านเขาจะมา เพราะถ้าหากท่านเขามาเห็นพี่นั่งขอโทษมันอยู่แบบนี้แล้วล่ะก็ ฉันรับรองได้เลยว่า ท่านเป่ากบาลพี่แน่ ถือว่าฉันเตือนด้วยความหวังดีนะ” เนื้อนวลที่ดูจะถอดใจกับการทำร้ายทดแล้ว เอ่ยคล้ายกับเตือนทดขึ้นมา
แต่ทว่า...คำพูดของเนื้อนวลนั้นก็ทำให้ฉันอดสงสัยไม่ได้ว่า...
...ท่านที่เนื้อนวลบอก...คือใครกัน??...
ทดที่ได้ยินดังนั้น ก็หลุบตาลงต่ำแสดงสีหน้าครุ่นคิดหนักขึ้นมาทันที ก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้งแล้วส่งสายตาที่คล้ายกับอยากจะบอกฉันว่า ให้ฉันเชื่อในสิ่งที่เขาแอบบอกเมื่อสักครู่นี้ ก่อนที่ตัวเขาจะตัดสินใจลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหลบอยู่ที่มุมห้องแทน
“เอ๊า...หูหนวกหรือไงว่ะ...ฉันบอกให้พี่ออกไปไง!!” เนื้อนวลหันมาแว้ดใส่ทดอีกครั้ง
แต่ไม่ว่าเนื้อนวลพูดยังไง ทดก็ไม่มีท่าทีที่จะยอมออกไปจากห้องนี้ จนเนื้อนวลที่รู้สึกเอือมระอากับพฤติกรรมของทด ยอมถอดใจปล่อยให้ทดยืนอยู่อย่างนั้นต่อไป
ฉันที่แม้จะอดสงสัยในสิ่งที่ทดบอกไม่ได้ แต่ทว่า...มันก็เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันมีความหวังขึ้นมา
และหวังว่าคนที่ฉันรักจะมาช่วยฉันได้ทันเวลา...
--- เซฟ Talk ---
“มึงว่ายังไงนะ!!” เสียงกิตลูกน้องคนสนิทที่สบถออกมาดังลั่น จนทำให้ผมที่กำลังเค้นข้อมูลจากใครบางคนอยู่ ถึงกับหันไปมองด้วยความสงสัย...
ย้อนไปก่อนหน้านี้ ~~
หลังจากที่ผมออกมาทำงาน และคิดว่าวันนี้ผมจะรีบเคลียร์งานที่มีให้หมดโดยเร็วเพื่อจะได้กลับไปใช้เวลากับเมียรักของผม
แต่ทว่า...จู่ ๆ พอบ่ายคล้อยผมก็ได้รับข่าวดี เมื่อไอ้กิตลูกน้องคนสนิทของผมแจ้งมาว่า ตอนนี้มันได้จับตัวหมอผู้หญิงที่เป็นคนสนิทของไอ้มาคินทร์มาได้แล้ว และตอนนี้กิตมันก็ได้พาเธอไปอยู่ที่โกดังเก็บของของตระกูลผม
ผมรีบรุดออกเดินทางไปยังโกดังของตัวเองในทันทีด้วยใจที่เต้นระรัว นั่นก็เพราะว่าวันนี้ผมจะได้รู้สักทีว่า เมียสุดที่รักของผมเธอเป็นอะไร
ณ โกดังเก็บของตระกูลธิพัฒน์เดชะไพศาล
เมื่อมาถึงผมก็ได้เห็นผู้หญิงร่างบาง ที่ถูกมัดไว้กำลังนอนสลบไสลไม่ได้สติอยู่ที่พื้น
“หึ...เพิ่งได้ตัวมาหรอ” ผมเอ่ยถามกิตลูกน้องคนสนิท
“สด ๆ ร้อน ๆ เลยครับนาย หลังจากที่ผมไปส่งนายที่ทำงาน ผมก็ได้กลับมาเฝ้าดูเธอต่อ พอสบจังหวะเข้าตอนที่เธอออกมาเอาของที่รถผมจึงได้โอกาสพอดี...หึหึ” กิตเล่าถึงเหตุการณ์ที่ทำให้ตัวเองได้ตัวของคุณหมอสาวมา
“เอ่อดี...ปลุกมันขึ้นมาซิ” ผมเอ่ยเสียงเรียบแต่เข้มขรึมดังกังวาน
ซ่า ~~
น้ำจากถังถูกสาดลงมาที่ร่างบาง ก่อนที่เรือนร่างระหงนั้นจะเปียกปอนจนทำให้เจ้าของร่างเริ่มขยับตัวฟื้นคืนสติ
เฮือก ~~
“อ่ะ อี๊ดดดด อ่วยอ้วย อ่วยอ้วย ไออออ้ายอ่วยอ้วย” ร่างบางที่ถูกผ้าปิดปากไว้ อีกทั้งมือและเท้าก็ยังถูกมัดด้วยเชือก เมื่อเธอได้สติคืนมาก็ดิ้นร้องขอความช่วยเหลือหน้าตาตื่นเสมือนปลาขาดน้ำ
“เอาผ้าอุดปากมันออกสิวะ” ผมเอ่ยบอกลูกน้องด้วยความหงุดหงิด
กิตรีบเดินเข้าไปหาร่างอรชรที่เปียกปอนตรงหน้าด้วยความเร็วแสง เพราะกลัวว่าเจ้านายของเขาจะเกิดอารมณ์เสียขึ้นมาแล้วพาลทำพยานปากสำคัญตายเสียก่อน
“เดี๋ยวฉันจะเอาผ้าปิดปากออก แต่เธอต้องเงียบ...อย่าได้แหกปากร้อง เพราะไม่อย่างนั้นปืนของฉันมันอาจจะลั่นออกมาเจาะเข้าหน้าผากเนียนของเธอก็ได้!!” กิตเอ่ยเสียงเหี้ยมขู่คุณหมอสาวตรงหน้า
และคำขู่ของกิตก็ได้ผล เมื่อสิ้นคำบอกของกิตร่างบางที่กำลังดิ้นพร้อมกับปากที่โวยวายอู้อี้เนื่องจากมีผ้าอุดอยู่ ถึงกับหยุดชะงักลงทันที
กิตเอื้อมมือไปปลดผ้าที่ปิดปากหมอสาวออก...
“เฮือก ~~ แฮ่กๆๆ ...จับฉันมาทำไมห๊ะ ไอ้บ้าไอ้โรคจิต เดี๋ยวแม่จับฉีดยาพิษฆ่าหมกห้องดับจิตซะเลย” ใบหน้าสวยหวานในแบบฉบับหมวยอินเตอร์ แต่กลับฝีปากคมยิ่งกว่ากรรไกร เอ่ยแว้ดใส่หน้ากิต โดยที่กิตไม่ทันได้ตั้งตัว
อาการอึ้งฉายขึ้นบนใบหน้าหล่อเข้มของกิตทันที หลังจากที่โดนคุณหมอสาวหน้าสวยสบถใส่จนหน้าเหวอ...
“นะ...นี่...เธอ...ปากแบบนี้...มันน่า!!” กิตที่ยังคงตกตะลึงอยู่โต้ตอบกลับคุณหมอสาวด้วยน้ำเสียตะกุกตะกัก
สถานการณ์ตรงหน้าทำให้ผมเล็งเห็นแล้วว่า ดูท่าระหว่างคุณหมอคนสวยกับลูกน้องคนสนิทของผมในไม่ช้าคงต้องปะทะคารมจนเกิดเป็นสงครามเล็ก ๆ ระหว่างเชลยกับผู้คุมเป็นแน่ และมันอาจจะทำให้ผมต้องมานั่งเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ เพราะฉะนั้นผมจึงได้เอ่ยปากตัดบทออกไป
“หุบปาก!!” ผมเอ่ยทำลายสงครามการปะทะคารมของทั้งคู่ หลังจากที่ผมเห็นอาการของไอ้กิตที่ดูอึ้งถึงกลับไปไม่เป็น ทั้ง ๆ ที่ตอนแรกมันยังขู่เขาฟ่อ ๆ อยู่เลย
และเมื่อสิ้นเสียงคำรามดังกังวานของผม ทั้งคุณหมอสาวและไอ้กิตก็หุบปากลงทันที...
เมื่อสถานการณ์ตรงหน้าดูท่าจะสงบลงแล้ว ผมก็ได้จ้องมองไปที่คุณหมอสาวพร้อมกับเข้าประเด็นเพื่อไม่ให้เสียเวลาไปมากกว่านี้
(รีบถาม รีบกลับบ้านไปกอดเมียดีกว่า...>-< คิดถึงเมียโว้ยยยยย)
“มึงแค่ตอบคำถามกูเท่านั้น เมื่อกูได้คำตอบแล้ว กูจะไปปล่อยมึงกลับไป”
ผมที่นั่งลงไขว่ห้างกอดอกบนเก้าอี้ที่ลูกน้องผมหยิบเอามาให้ ก่อนจะเอ่ยบอกถึงจุดประสงค์ที่ผมต้องการให้คุณหมอสาวได้รับรู้
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 27
แสดงความคิดเห็น