บทที่ 93: ท่านอยากแต่งงานกับนางจริง ๆ หรือ?

ยามนี้ผ้าไหมสีแดงแขวนอยู่เหนือประตูจวนเหลียงอ๋องซื่อจื่อ ผู้คนมากมายล้วนมารวมตัวกันเพื่อร่วมฉลองงานมงคล เป็นผลให้ทั่วทั้งจวนดูมีชีวิตชีวามาก ทว่ามีเพียงเซิ่งเสวี่ยที่นั่งเดียวดายอยู่บนหลังม้าหน้าจวนพร้อมกับความคิดที่ยุ่งเหยิง

เฟิ่งมู่ชิงที่เพิ่งมาถึงก็มองไปยังท่านหญิง นางอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจกับผู้หญิงตรงหน้า และไม่เข้าใจว่าเหตุใดสตรีที่งดงามเช่นนี้จึงต้องถูกทิ้งให้อยู่เพียงลำพัง