บทที่ 166 เล่นกับไฟ...

--- เอลิซ Talk ---

 

หลังจากที่ฉันงัดกลเม็ดเล็ก ๆ น้อย ๆ ออกมาอ้อนว่าที่สามี (ก็ยังไม่ได้แต่งนี่น่า (>//<) ) เพื่อให้เขายอมให้ฉันใส่เสื้อผ้าชุดนี้ เมื่อเขายอมตกลงให้ฉันทำตามใจ ฉันถึงกับกระโดดโลดเต้นขึ้นมาด้วยความดีใจ พร้อมกับระดมหอมไปที่แก้มซ้ายขวาของเขาอย่างรู้สึกขอบคุณ

 

เมื่อเรากินอาหารที่ป้าสายเตรียมไว้ให้จนอิ่ม เขาก็ได้พาฉันมาเดินเล่นรับลมที่ริมทะเล

 

หาดทรายสีขาวที่ดูสะอาดตา ทำให้ฉันรู้สึกผ่อนคลายและอารมณ์ดีขึ้นมาอย่างประหลาด ที่เขาว่าธรรมชาติบำบัดมันเป็นอย่างนี้ซินะ ฉันกับเขาเดินจูงมือกันไปเรื่อย ๆ ก่อนที่เราทั้งสองคนจะหาที่เหมาะ ๆ แล้วค่อยทิ้งตัวลงนั่งกับพื้นทรายเพื่อซึมซับความสวยงามและบรรยากาศที่อยู่ตรงหน้า

 

“อ้าาา...สดชื่นจังเลย” ฉันเชิดหน้าขึ้นรับลม พร้อมกับอ้าแขนตัวเองออกกว้าง ๆ เหมือนต้องการพลังจากธรรมชาติ

 

ฉันมองไปรอบ ๆ ทั้งหาดและพื้นน้ำที่ระยิบระยับรับแสงอาทิตย์ ความสวยที่เกิดขึ้นไม่ใช่แค่เพียงธรรมชาติรังสรรค์เท่านั้น แต่ทว่า...บางส่วนมันก็ต้องอาศัยมนุษย์อย่างเรา ๆ ในการรักษาและดูแลด้วย

 

ต้องยอมรับเลยว่าเขาดูแลที่นี่ได้ดีจริง ๆ หาดทรายที่ไม่มีเศษขยะเลยแม้แต่ชิ้นเดียว ส่วนเปลือกหอยหรือสัตว์ทะเลที่อาศัยอยู่บนหาดทราย เขาก็ให้ทุกคนเก็บรักษาธรรมชาติไว้แบบนั้น ไม่ให้ใครเก็บ ทำลาย หรือจับเอาไป ทำให้บนเกาะแห่งนี้คือธรรมชาติแทบจะร้อยเปอร์เซ็นต์

 

ลมยามบ่ายคล้อยที่ปะทะเข้ามาที่ใบหน้าของฉัน มันทำให้ฉันรู้สึกสบายทั้งกายและใจ ความสงบที่ได้ยินเพียงแค่เสียงคลื่นทะเล ยิ่งทำให้เหมือนกับว่าเวลาที่กำลังเดินอยู่มันช้าลง...

 

“เอ...วันนี้เงียบจังเลยนะคะเฮีย” หลังจากที่ฉันนั่งดื่มด่ำกับทัศนียภาพตรงหน้านานพอสมควร ฉันก็ได้เอ่ยถามสิ่งที่ตัวเองรู้สึกสงสัยมาสักพัก พร้อมกับสอดสายตามองไปมา เนื่องจากโดยปกติแล้วฉันมักจะเห็นลูกน้องเขาเดินไปมาแถวหาดนี้

 

“หึ...ยังจะมาถามอีก...เพราะใครล่ะ” เขาที่งึมงำพูดกับตัวเอง พร้อมกับทำตัวมองไปทางนู้นทีทางนี้ที

 

“เฮีย...เฮียค่ะ” ฉันเรียกเขาเพราะดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่ตอบคำถามของฉัน

 

“หืมมมม” (-_-) ใบหน้าที่ดูจะไม่สบอารมณ์ของเขายิ่งทำให้ฉันงุนงงขึ้นมาทันทีว่าเขาเป็นอะไร ก็ก่อนหน้านี้ยังดูดีดีอยู่เลย

 

“เอลิซถามว่า ทำไมวันนี้บนเกาะมันดูเงียบ ๆ จังค่ะ แล้วคนที่อยู่แถวนี้หายไปไหนกันหมด” ฉันเอียงคอถามเขาที่นั่งอยู่ข้างฉัน พร้อมกับมองไปมาหาคนอื่น ๆ

 

“ว่าไงคะเฮียพวกเขาหายไปไหนหมด...หือ” ฉันเอ่ยถามย้ำไปด้วยความสงสัย เพราะเขายังคงนั่งหน้านิ่งไม่ยอมตอบคำถามฉัน

 

“ไล่พวกแม่งไปหมดแล้ว...!!” เขาตอบกลับมา ด้วยใบหน้าถมึงทึง

 

“อ้าวทำไมล่ะคะ แล้วเฮียไปไล่พวกเขาทำไมกัน” ฉันถึงกับตกใจในคำตอบของเขา และยังคงสงสัยกับการกระทำที่ดูจะไม่สมเหตุสมผลของเขาว่าเพราะเหตุใดเขาถึงต้องไล่ลูกน้องที่ดูแลความปลอดภัยที่อยู่บริเวณนี้ไปหมด

 

เขามองหน้าฉันเหมือนคล้ายอยากจะบอกฉันว่าไม่รู้ตัวจริง ๆ เลยเหรอ ก่อนที่เขาจะถอนหายใจออกมายาว ๆ แล้วระเบิดคำพูดที่อัดอั้นอยู่ข้างในออกมา

 

“เฮ้อออออ...ก็ดูตัวเองแต่งตัวเข้าสิ แต่งแบบนี้ใครมันจะไปยอมให้คนอื่นมาเห็นล่ะ เฮียเลยไล่ไอ้พวกที่ประจำอยู่แถวนี้ให้ออกไปให้หมด ส่วนไอ้พวกที่ลาดตระเวนอยู่ที่น่านน้ำ ก็ให้พวกมันเขยิบออกไปอีก 2 กิโล” เขาพรั่งพรูความหงุดหงิดที่มีออกมา พร้อมกับทำเสียงฮึดฮัดไม่พอใจ

 

ฉันถึงกับอ้าปากค้างนั่งอึ้งถึงสิ่งที่เขาทำ โดยที่ยังไม่ทันได้พูดอะไร เขาก็พ่นไฟแลบใส่ฉันต่อทันที

 

“ก็ในเมื่อห้ามเมียตัวเองไม่ให้แต่งตัวยั่วไปทั่วได้ เพราะฉะนั้นมันก็มีวิธีเดียวนั่นแหละ ก็คือไล่ไอ้พวกที่มีลูกตาให้พวกมันไสหัวไปให้พ้นหน้าให้หมด เพราะไม่อย่างนั้นมีหวังเฮียได้ควักลูกตาลูกน้องจนหมดหาดแน่” เขาที่พ่นคำพูดพร้อมกับออกสเต็ปท่าทาง เหมือนคนที่ระแวงว่าใครจะมาเห็นความเซ็กซี่ของเมียตัวเอง

 

“ห๊ะ...เรื่องแค่นี้เนี้ยนะคะ” ฉันถึงกับร้องอุทานออกมาเมื่อได้ฟังเหตุผลของเขาจบ พร้อมกับความมึนงงที่ถาโถมเข้ามาจนหัวหมุน

 

ก่อนที่ตัวเองจะตั้งสติแล้วรีบปลอบประโลมคนขี้หึงไม่ให้อารมณ์เสียไปมากกว่านี้

 

“โธ่...เฮียขาาา...ใคร ๆ เขาก็รู้ว่าเอลิซเป็นคนของเฮีย แล้วใครหน้าไหนมันจะกล้ามามองกันล่ะค่ะ...เฮียอ่ะคิดมากไปได้” ฉันบอกเขาเสียงอ่อนเสียงหวานด้วยความใจเย็น เพราะจนใจกับความขี้หึงเกินเบอร์ของเขา

 

“ไม่รู้อ่ะ...ก็คนมันหวงคนมันหึงนี่น่า ก็ใครใช้ให้เมียเฮียสวยขนาดนี้ล่ะ...เนี่ย...รู้ไหมว่าเฮียทั้งหวงทั้งหึงทั้งรักจนจะคลั่งตายอยู่แล้ว” เข้าที่ดึงร่างของฉันเข้าไปกอดพร้อมกับพร่ำบอกความในใจออกมา

 

ฉันยิ้มหวานด้วยความดีใจพร้อมกับขอบคุณเขาในใจที่เขารักฉันมากขนาดนี้ ก่อนที่ตัวเองจะกอดเขาตอบกลับไป แล้วยื่นหน้าไปหอมยังแก้มสากของเขาซะฟอดใหญ่

 

ฟอด ~~~

 

“ชื่นใจจัง...ขอบคุณนะคะคุณสามีที่ทั้งรักทั้งห่วงเอลิซขนาดนี้ สามีใครน๊าาาา...น่ารักที่สุดเลย” ฉันเอ่ยชมเขาด้วยความรู้สึกที่มาจากหัวใจ

 

หลังจากที่เขาคลายความหวาดระแวงและกังวลว่ามีจะมีใครมาเห็นเรือนร่างของฉันไปได้แล้ว ไม่ทันไรฉันก็สร้างเรื่องให้เขาต้องกุมขมับขึ้นมาอีกครั้ง

 

พรึ่บ!!

 

แปะ...

 

ร่างบางที่หยัดตัวขึ้นในท่าคุกเข่า ถอดชุดเดรสลูกไม้ซีทรูสีขาวตัวนอกออก พร้อมกับโยนชุดนั้นลงไปที่หน้าตักของเขา ร่างที่ไร้อาภรณ์ปิดกั้นเผยให้เห็นเนื้อนวลเนียนเอิบอิ่มที่มีแค่บิกินี่สีชมพูหวานปกปิดจุดสงวน ด้านบนกับด้านล่างเอาไว้เท่านั้น

“เอลิซซซ.....!!” เสียงเรียกชื่อฉันดังลั่นหลังจากที่เขาได้เห็นการกระทำของฉัน

 

“คริคริ...ทำไมคะไม่สวยหรอ” ร่างที่มีแค่บิกินี่วาบหวิว ทำท่าทางบิดเรือนร่างเย้ายวนไปมา จนภาพตรงหน้าช่างดูยั่วอารมณ์สุด ๆ

 

ใบหน้าคมถึงกับแดงซ่านขึ้นมาทันทีที่เห็นการกระทำสุดเซ็กซี่ของฉัน อีกทั้งลูกกระเดือกที่อยู่ตรงลำคอหนายังขยับเขยื้อนด้วยความยากลำบากจากการที่ต้องพยายามกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ

 

“เฮือกกกก ~~...อย่ามาเล่นกับไฟนะเอลิซ...เฮียขอเตือนเอาไว้ก่อน เพราะว่าสำหรับเฮีย ไม่ว่าจะตรงนี้หรือตรงไหน...เฮียจัดได้หมดนะคะ...หึหึหึ” เขาที่ในตอนแรกยังมีสีหน้าอึ้งกับท่าทางของฉันอยู่ กลับแปรเปลี่ยนสีหน้าอย่างรวดเร็วเป็นมาดร้าย อีกทั้งสายตากรุ้มกริ่มอย่างคนมีเลศนัย ที่ส่งมาให้จนกลายเป็นฉันเองที่รู้สึกหวาดระแวง

 

“อะ...อะไรกันเฮีย เอลิซ แค่จะไปเล่นน้ำเฉย ๆ หรอก” ฉันที่พูดไปพลาง พร้อมกับเสหน้ามองทางอื่นพลาง เพื่อหลบความเขินอายที่เกิดจากคำพูดที่จู่โจมโดยที่ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัวของเขา

 

และก่อนที่ฉันจะได้ทันหยัดตัวลุกขึ้น เพื่อเดินหนีเขาไปเล่นน้ำ ร่างบางก็ถูกกระทำการบางอย่างในขณะที่ยังไม่ได้ทันได้ตั้งตัว...